Eindelijk waren ze daar dan! Trotse mama van een eeneiige tweeling. Het was een pittige zwangerschap en na 23 weken wilden ze er eigenlijk al uit, maar met 15 weken plat liggen en aan de weeënremmers, longrijp medicijnen wisten ze het toch nog uit te houden met 38 weken zwangerschap. Twee kleine mannetjes met een enorme bos haartjes. Mijn dochter van 3 benoemde zichzelf op de dag dat haar broertjes werden geboren, een surrogaat mama. Wat had ik een goede hulp aan mijn kleine meid!

Dubbele gevoelens

De eerste dagen waren hectisch, veel bezoek en het hele gezin moest nog wennen aan de nieuwe situatie. Had ik wel genoeg borstvoeding voor twee? Wat als ik handen tekort zou komen en hoe kan ik nou van twee baby’s evenveel houden? Kortom de babyblues en kraamtranen, alles kwam aan bod. Met de borstvoeding kwam het helemaal goed. Ik leerde ze allebei tegelijk aan te leggen en ze deden het allebei hartstikke goed. Ze huilden nauwelijks, sliepen veel en groeiden op tot kleine, mollige mannetjes. En natuurlijk kun je evenveel van twee baby’s tegelijk houden!

Helemaal hetzelfde, maar toch totaal anders

Niemand kon zien wie wie nou was. Ze leken wel een spiegel, hun namen werden meestal in 1 adem genoemd. Met de eerste peuterpraat merkte ik al dat ze een eigen taal met elkaar hadden. De enige die de tweeling met gemak uit elkaar kon halen en hun eigen brabbeltaal kon vertalen, was mijn dochter. Ze waren samen een drie-eenheid en deelden alles met elkaar. Toch hadden de tweeling overduidelijk een heel verschillend karakter. Opvoeden van drie kleine kinderen…het was de leukste periode in mijn leven. Alles ging eigenlijk vanzelf, misschien omdat het gewoon hele makkelijke kinderen waren? Of omdat ik toch, stiekem wel een relaxte moeder ben?

Peuterpubertijd

En dan komt de peuterpubertijd. Nee is bij mij altijd nee, en wordt dus nooit een ja!

Dat deden mijn tweeling ook. Alles was ineens: NEE! Ze lusten niks meer, wilden niet meer op tijd slapen, kleertjes aandoen werd een strijd. En probeer 1 kind maar eens aan te kleden, terwijl de ander alweer alles had uitgetrokken. In de supermarkt gillen en krijsen. Uit de tweeling buggy stappen en zakken chips opentrekken. Help, ik had twee monsters geschapen! Ach, zeiden ze bij het consultatiebureau. Dit heet de peuterpuberteit. En sommige kinderen kregen het en anderen weer niet. Nou, ik had er twee tegelijk en wat als ze nu al zo deden…hoe zou de echte puberteit dan zijn?

Tips en oplossingen

Hoe overleef je deze periode, waar je zachtaardige engeltjes, ineens zijn veranderd in krijsende, onredelijke kinderen? Toch kun je hier zelf ook veel van leren. Mijn oplossingen waren misschien niet de beste, maar het heeft wel geholpen. De rust kwam geleidelijk aan weer terug en mijn bengeltjes werden weer de allerliefste. ( Of was de peuterpuberteit voorbij?)

Tips en oplossingen:

• Als het te stil is in huis, dan voeren ze beslist iets uit wat niet mag. Wakkere peuters zijn nooit helemaal stil. Houdt alle deuren open.
• Accepteer hun NEE. Het hoort bij het ontwikkelen van een eigen identiteit
• Leer ze van kleins af aan te delen met anderen en geef ze een uitbundige compliment
• Krijsende kinderen? Krijs lekker hard mee! Wedden dat ze verbaasd kijken ? Of ze gaan lachen of harder krijsen
• Neem onderweg iets mee, waar je kind van houdt. Het is geen omkopen, maar even rust voor jezelf
• Vloek nooit waar je kind bij is. Kinderen nemen alles over. Jij bent hun grote voorbeeld. Ze zullen het eruit gooien op een ongepast moment

Pubers

Hoe overleef je als moeder al die kinderfases in het leven? Ieder mens is anders en voedt haar kind anders op. Toch doen de meeste moeders het helemaal niet slecht in het leven van hun kind(eren). Misschien een cliché, maar later kijk je er heel anders tegenaan, waar je nu in een bepaalde leeftijdsfase van het kind, tegenaan hikt. Mijn dochter is nu een mooie, gezonde vrouw van 20 jaar en mijn zonen zijn twee hele leuke en knappe jongens van 17 jaar geworden. Ze doen het erg goed op op school en hebben een goede band met elkaar, mij en hun vader. Ik ben een super trotse moeder!