Hoezo niet op je ouders?

Jezus, ik stel teveel vragen.

Au, maar is het nou echt uit tussen jou vriend of wonen jullie alleen bij elkaar. (als normale mensen, niet als geliefdes)

Why not?

Epiloog tijd! (hier was ik stiekem het meest trots op)

Epiloog

Ik ben een vuile hoer, daarom.

Oke dat was het, misschien komt er nieuw verhaal, even kijken of ik nog inspiratie heb.

Oke ik kon gewoon niet wachten met het einde te plaatsen xD
Epiloog komt nog ^^

Oke waarschuwing, het kan nogal ranzig zijn.

Hoofdstuk 6
Hijgend kwam ik thuis aan. Waarom dook hij ineen? Mishandeling is dat het antwoord? Ik belde mijn vriendinnen op. Ze kwamen meteen, vele waren lijkwit. Het leek wel of ze iets verborgen. Ik begon weer te snikken, ik huilde veel die tijd. Ik stuurde mijn vriendinnen weg. De enige manier om achter de waarheid te komen is hij. Ik moest hem ondervragen. Ergens wist ik wel dat hij niets losliet maar het was mijn enige hoop. Ik belde aan, hij deed open en trok lijkwit weg. Hij liet mij niet binnen. “Waarom dook je weg toen je vader je kamer binnenkwam?” Hij werd razend. “Wat gaat jou dat aan vuile hoer!” Ik werd woedend maar probeerde me onder controle te houden. Hij gaf me een klap. Ik viel op de grond, maar stond al snel op. Dit keer was het mijn beurt. Ik sloeg hem tegen de deurpost aan, hij bloedde. Hij trok me aan de haren mee naar binnen. Bang, nee dat was ik niet.

Hij smeet me tegen de muur. Ik haalde uit met mijn nagels maar hij wist me te ontwijken. Hij hield me polsen vast, bond me handen vast en smeet me dit keer op een stoel. Dit keer was ik echt bang. Hij pakte een stuk tape en plakte het op mijn mond. “Dit keer zal je niet zo hard krijsen.” “Misschien weet je de rede nu zelf te verzinnen, waarom ik je niets over mijn verleden wilde vertellen.” Ik snikte zachtjes. “ Wil je weten waarom ik je een vuile hoer noem? Dat ben jij gewoon. Ik had gezegd dat er dingen zijn die ik liever wil vergeten. Een voorbeeld daarvan is dat ik mijn lieftallige ex heb laten leven. Ik zei ook iets over dingen die jij wilt vergeten. Dit lijkt mij in jouw geval niet nodig. Ik wist wel dat je stond te kijken toen mijn vader mij wilde slaan. Het is hem helaas nooit gelukt. Ik zat uren op die stoel, in een trance. Hij liep de hele tijd rondjes om mij heen. Hij siste “hoe wil jij aan je einde komen, zal ik het langzaam doen of snel.” Ik zei niets. Hij zette zijn tv aan, liet me kijken naar de meest obscene films. Ik werd er misselijk van. De tijd verstreek langzaam. Hij had een scherp voorwerp in zijn hand, het streek langs mijn nek. Het koele lemmet van het mes bezorgde me rillingen. Hij merkte dit. “Dat vind je lekker, ik wist wel dat je ervan zou genieten, vuile hoer.” Ik keek hem strak aan.

Het werd nacht, ik zat nog steeds vast op de stoel. Hij streek weer met het mes langs mijn keel. Dit keer liet hij de scherpe kant over mijn nek gaan. Ik voelde het bloed mijn shirt inlopen. Zijn grijns werd groter, hij leek er duidelijk van te genieten. Dit keer ging het mes over mijn arm, weer bloed. “Je geniet er nog steeds van, ik nog meer.” Ik zat nu onder het bloed. Hij hield niet op. Ik zag duidelijk een bobbel in zijn broek. “ Wil je weten waarom het mijn vader nooit is gelukt om mij te slaan. Hij is dood. Het gevoel dat moorden mij geeft is onbeschrijfelijk. Het zal mij een goed gevoel geven om het leven uit jou mooie oogjes te zien glijden. Het zal beter zijn dan het beste orgasme.
Bloed het werd steeds meer. Ik werd duizelig. Het werd zwart. En voelde een steek in mijn buik. Zwart, alleen maar zwart.

Ene laatste hoofdstuk alweer, ohja en epiloog nog dan.

Hoofdstuk 5
Dode rozen op de deurmat, geschreeuw in de nacht en steentjes tegen mijn raam. Hij bleef mij maar achtervolgen. Ik wilde niets meer met hem te maken hebben. “Anders gebeuren er dingen die jij ook liever vergeet” Wat bedoelde hij hiermee? Bang, dat was ik. Welke dingen wil hij vergeten? Het was tijd om zijn vrienden te ondervragen. Hierbij schakelde ik de hulp in van mijn vriendinnen. Ik vertelde ze voor het eerst het verhaal, ze reageerde geschokt. Ze waren verbaasd dat ik in zo’n korte tijd veranderd was. Ik was geen kreng meer. Ze wilden me helpen, wat vrij logisch was. Ik heb hen vaak genoeg geholpen, om van opdringerige jongens af te komen. We bedachten een plan, het was wel fijn om zo met vriendinnen om te gaan. Het belangrijkste was: wat is zijn achtergrond, wat wil die liever vergeten en wie is hij? Het plan ging als volgt. Mijn ene vriendin ondervraagt zijn vrienden. De tweede zoekt uit waar die woont. En ik had de belangrijkste taak. Ik moest hem schaduwen. Zijn woonplaats was al snel gevonden. Zijn vrienden lieten niets los. Ik stond in zijn voortuin, het was nacht. Ik voelde me echt een spion. Ik zat voor zijn raam. Ik zag silhouetten, eentje leek verdacht veel op hem. Ik wist nu zeker dat hij het was, zijn manier van lopen was hetzelfde. Het leek dat hij iets aan het schrijven was. Kon ik maar weten wat. Het duurde lang voordat hij in beweging kwam. Het leek wel of die stil voor zich uit zat te staren. Ik vroeg me af waarover hij dacht. Het licht ging uit, ik zag hem nog net weglopen. Ik ging naar huis.

Tweede nacht. Ik begon een stalker te worden, maar wel een goede. Soms had ik het gevoel dat hij mij doorhad. Hij was gelukkig tijdelijk gestopt met dode rozen sturen. Ik lag weer op dezelfde plaats in zijn tuin. Ik had daar precies uitzicht op de ramen van de huiskamer en blijkbaar zijn slaapkamer. Hij zat dit keer op de bank. Weer keek hij stilletjes voor zich uit. Wat was er met hem aan de hand? Ik hoorde geschreeuw. Rennen! Uitgeput kwam ik thuis aan. Dat scheelde niets

Derde nacht. Weer dezelfde plek. Weer keek hij stilletjes voor zich uit. Wat heeft hij? Meestal was die niet te stoppen met praten. Ik was nog steeds hevig verliefd op hem. Het huiskamer licht ging aan. Ik zag twee mensen in de huiskamer zitten. Ze leken gelukkig te zijn, ze zaten met hun armen om elkaar heen. Het deed me denken aan mijn ex-vriendje. We waren zo gelukkig toen ik merkte dat hij een zogenaamd dubbelleven leidde. Hij had tegelijkertijd een andere vriendin. Ik wilde sinds dien alles over mijn vriendje weten. Ik besloot dat het genoeg was voor vannacht.

Thuis. Het bleef me dwarszitten. Waarom zat hij continu stil voor zich uit te kijken. Het leek me een prima gezin.

Vierde nacht. Weer dezelfde plek, weer dezelfde tijd, weer dezelfde blik en weer het gelukkige koppel op de bank. Ik doezelde bijna weg toen er wat gebeurde. Het licht ging op de gang aan. Dit was de eerste keer dat het gebeurde. De ouders liepen naar zijn kamer toe. Ze wilden hem goede nacht wensen, althans dat was mijn conclusie. De deur sloeg open. Ik hoorde het geluid vanaf buiten. De ouders stormde naar binnen. Hij keek verschrikt op. Ergens had ik het gevoel dat dit geen goede nacht wensen was. Hij sprong op, hij maakte zich klein en liep naar achteren. Hier was iets niet pluis. Het leek alsof ze aan het schreeuwen was, ik kon het niet horen. Wilde armgebaren waren zichtbaar. Ik zag een man op hem aflopen. Hij dook steeds meer ineen. Wat gebeurde er? Ik hoorde een keiharde krijs achter me. Ik wist dat ik heel hard moest rennen.

Ja, nouja aan dat meer beschrijven komt misschien in het vervolg.
Maar nouja ondanks de weinige reacties hoofdstuk 4

Hoofdstuk 4
Ik kreeg een sms! Voordat ik hem openmaakte stond ik door de kamer heen te stuiteren. Laat het alsjeblieft hem zijn, alsjeblieft ik smeek het je. Ik wist niet tegen wie ik het had maar dat maakte me geen bal uit. “He vuile hoer zullen we afspreken, ik wil je beter leren kus.” Ik zette mijn stuiterpartij voort. “Ja lijkt me leuk wanneer kan je?” Ik kreeg niets terug, minuten leken wel uren te duren. Eindelijk ging de telefoon af. “Ja over een uur bij het café?” Ik stuurde niets terug want ik was bezig mijn kleding uit te zoeken. Ik stond eindelijk klaar en ik rende naar de plaats toe waar ik hem zou ontmoeten. Zonder mensen om ons heen, gewoon alleen ons. Ik zag hem al zitten. Mijn hart sloeg over, ik liep naar hem toe, met een rood hoofd dat wel. Hij glimlachte en gebaarde dat ik moest zitten. Ik wilde maar al te graag zitten. Ik zat continu aan alles te frunniken ik was gigantisch zenuwachtig. “Waar kom je vandaan? Wat zijn je hobby’s? Wat vind je van mij?” Ik was nogal overrompeld en antwoordde braaf. Hij bleef maar doorvragen, ik antwoordde, maar ik was er niet bij. Ik bleef maar staren in zijn ogen. Ik vroeg aan hem of die nog op school zat. Hij wilde niet antwoorden, ik spendeerde er niet teveel aandacht aan. “Wat zijn je hobby’s?” Hij antwoordde dat hij hield van feesten en bij mij zijn. Ik besefte pas later wat hij zei. Ik bloosde en zei dat die me amper kende. om dat al te zeggen. “Ik heb het gevoel alsof ik je al jaren ken.” Weer bloosde ik. Ik moest naar huis toe. Hij hield me tegen toen ik weg wilde lopen. Hij pakte mijn hand en plantte zijn lippen tegen de mijne. Ik deinsde eerst achteruit. Midden in een café uitgebreid te gaan zoenen is ook weer beetje overdreven. Ik trok hem mee naar buiten en smeet hem hard tegen de muur aan. Dit keer plantte ik mijn lippen op die van hem, ik voelde zijn tong al snel tegen die van mij. We stonden wel zeker 5 minuten te zoenen tot ik tot de conclusie kwam dat ik toch echt moest gaan. Ik rende met een goed gevoel naar huis toe.

Ik lag zoals gewoonlijk weer op mijn bed, ik hield ervan om op bed te liggen, het was de enige manier om alles op een rijtje te zetten. Ondanks ik een goed gevoel had, knaagde een naar gevoel aan me. Hij wist alles van mij, maar waarom ik niets van hem?

Er volgde vele dates, hij vertelde weer niets over zichzelf. Elke keer als ik erover begon, kwam hij met een vaag antwoord. Ik was tot mijn oren verliefd. De hele dag dacht ik aan hem. Mijn vriendinnen kregen er lucht van, en zwijmelde mee. Al hadden sommige hun twijfels, vooral toen ze vroegen wat ik van hem wist. Het begon steeds meer aan me te knagen. Ik moest wel meer weten. Hoe kan je van iemand houden waarvan je niets weet? “He schat, zullen we afspreken? Kus” Afspreken, leek me wel een goed idee. Ik wilde echt meer van hem weten. Ik zag hem lopen, kwam op hem af en gaf hem een kus. “Waar ben je geboren, heb je nog broers en zussen en welke school zit je?” Hij beantwoordde de vragen niet. “Ik moet plassen sorry schat.” Ik begon me nu te irriteren, wie was hij nou eigenlijk?

Ik was het dit keer echt zat. Ik liet een brief achter. “Ik wil nou is weten wie jij bent? ik hoop dat je deze vraag kan beantwoorden. Zo niet, wil ik niet verder met je. Ik wil niet met een jongen zijn waarvan ik niets weet. Ik hoop dat jij me begrijpt. Ik heb zoiets eerder meegemaakt. Liefs”

”Schat je zou nooit wat over me te weten komen. Helaas. Ik weet veel dingen van jou, jij niets over mij. Accepteer het. Er zijn dingen die ik liever vergeet. En als jij dit niet accepteert, zijn er ook dingen die jij liever wil vergeten. Liefs”

Lekkere dubbelpost maar wil elke dag wel nieuw deel plaatsen ^^

Hoofdstuk 3
Ik liep door de stad, mijn oude kleding paste niet meer. Ik heb al dagen niet gegeten . Zijn woorden galmde door mijn hoofd. “Vuile hoer, Vuile hoer”. Die blik. Ik liep winkel in, winkel uit. Kleding interesseerde me weinig, terwijl ik meestal geen genoeg kleding kon hebben. Elke keer als ik een stap zette hoorde ik weer zijn stem in mijn hoofd. De tranen gleden over mijn wangen, het deerde me niet. In winkelen had ik geen zin meer, naar huis dat wilde ik. Een jongen liep langs, mijn hart sloeg over, misschien was hij het wel. Nee, dat was hij niet. Gedachtes schoten door mijn hoofd. “Je bent hem niet waard, je bent een vuile slet, net zoals hij zei”. Een vriendin zag me lopen, kon ik het wel haar vertellen? Nee! Lachend wuifde ik haar weg, er zat een vliegje in mijn oog. Ze keek bezorgd, maar wist dat ze me beter met rust kon laten. Mijn dekens voelde warm aan, ik wilde slapen, het lukte eindelijk. Nagels kraste over mijn huid, voelde tanden in mijn vel. Nagels kraste harder, zijn tanden gingen dieper mijn vel in. Ik schreeuwde maar hij hield niet op. Zweet, badend in het zweet. Ik was wakker.

Uitgaan, dat wilde ik. Ik wist dat hij zou komen. Mijn vriendinnen draafden braaf op, ze vroegen weer “wat is er met je aan de hand, je doet zo vreemd?” “Er is niets aan de hand”. Ze zuchtten en liepen naar de bar. Ik slenterde achter ze aan. “Wijn alsjeblieft?” Ik wilde dit keer niet dronken worden, vorige week was al erg genoeg. Mijn tweede wijntje ging er goed in. Mijn vriendinnen trokken me mee. “Kijk is wat een leuk meisje ze wil met je neuken!” Ik kon er niets aan doen, maar begon keihard te lachen, en het hield maar niet op. Waarom, ik zou het zelf niet weten. De jongen liep woedend weg. Het gaf me een goed gevoel. Eindelijk kon ik iemand het gevoel geven, wat hij mij heeft gegeven. “Vuile hoer”. Ik keek naar achteren en zag hem staan. Mijn hart sloeg voor de tweede keer die dag over. Ik liep achter hem aan. “ Wat is jou probleem!” Hij keek om, en zag hem woedend kijken. “Dat weet je best, vuile hoer.” Nu ging hij te ver, ik trok hem aan zijn schouder, keek hem woedend aan. Wat denkt hij wel van niet! Hij rukte zich los en hield mijn pols stevig vast. “Ja wat is jou probleem nou, ik heb niets fout gedaan, en het enige wat je doet is mij uitschelden!” Hij keek me nog steeds woedend aan. “Vuile hoer”. Ik kon niets terugzeggen. Ik bleef hem lang aankijken. Hij hield nog steeds mijn pols vast. “Je bent een vuile hoer, je hoort het toch” galmde in mijn hoofd. Alsjeblieft laat die stemmen weggaan. “Wat zit je nou in jezelf te praten, vuile hoer”. Bang keek ik hem aan. Het leek hem niets te deren. Ik werd duizelig door zijn blik, hoe zijn lichaam 10 centimeter van mij verwijderd was, hoe hij rook en vooral hoe hij keek. Uit pure opwelling sloeg ik hem midden in zijn gezicht. In plaats van woedend keek hij mij dit keer glimlachend aan. “Ik zei toch dat je een vuile hoer was”. Ik onderdrukte de neiging om in zijn gezicht te spugen. Hij hield nog steeds mijn pols vast, hij glimlachte nog steeds. Zijn glimlach begon me te irriteren. Zijn vrienden begonnen er mee te bemoeien. “Laat haar met rust joh, ze is het niet waard”. “Nee laat het maar, ik denk dat ze wel interessant is.” Weer wilde ik hem slaan, hij zag het alleen dit keer aankomen. Pakte me andere pols en drukte me tegen de muur aan. Ik kon geen kant op. Vreemd genoeg voelde ik me niet bang. Hij fluisterde in me oor dat ik nog steeds een vuile hoer was, maar wel een hele leuke. Dit keer was het mijn beurt om te glimlachen. “En waarom vind jij mij dan een vuile hoer?” Hij keek vreemd vanwege mijn directe vraag, maar daarna begon hij te lachen. Ik lachte automatisch mee en zag in hoe absurd deze situatie was. Hij liet me los, en keek me dit keer vriendelijk aan. “Ik ben…” Ik zei dat ik een vuile hoer was. Dit keer was het mijn beurt om te lachen. Hij bood me wat te drinken aan. Gaf zijn telefoonnummer en beloofde me te bellen. Ik heb de hele weg terug gehuppeld. Ik was blij, erg blij. Maar de rede waarom hij mij continu een vuile hoer noemde was onduidelijk. Ergens was ik blij, maar ik was ook onrustig. Waarom noemde hij mij vuile hoer, was er iets wat ik niet wist?

Mmm, oke nouja het gaat nogal snel allemaal in dit verhaal, dat geef ik toe. Maargoed hopelijk is het tweede hoofdstuk wel wat beter.

Ik werd wakker en ik had het gevoel alsof ik een gigantische kater had. Ik stak een sigaret op en dacht aan wat er gister was gebeurd. Ik kon zijn ogen nog herinneren die dwars door mij heen keken. Ik wilde hem beter leren kennen! Ik wist wel dat ik een gigantische slechte indruk had gemaakt, maar ik wilde mijn fout herstellen. Ik moest naar school, iedereen vroeg continu wat er met mij aan de hand was. “Er is niets, echt niet ben beetje moe.” Mijn vriendinnen keken me vreemd aan, maar waren bang dat ze een snauw kregen. Leraren waren boos op me, het enige wat ik namelijk deed was naar buiten staren. Het was eindelijk zaterdag, ik had niets mee gekregen van deze week. Het enige wat mij dit weekend bezig hield was die jongen. Ik moest hem beter leren kennen, het moest! Het kon niet anders, ik wilde hem en ik zou niet stoppen tot ik hem zou krijgen. Ik bedacht plannetjes, maar ik kwam niet verder, het enige wat ik kon bedenken was hem vol op zijn bek pakken. Ik wist dat het nou niet het beste was. Ik moest met wat anders verzinnen en snel ook!

Het was eindelijk zaterdag avond, ik wilde er zo mooi mogelijk uitzien. Ik trok een glanzend zwart jurkje aan. Het moest gewoon! Ik rende naar binnen, zo snel mogelijk de dansvloer op. Ik wilde hem weer zien. Ik liep de dansvloer op zo snel als ik kon. Ik zag hem niet. Ik liep snel naar mijn vriendinnen, ze vroegen wat er aan de hand was. Ik ging lachen, en zei dat ik zin had in een lekkere lebberpartij. Het was gelogen, het enige wat ik wilde was hem beter leren kennen. Ik stak weer een sigaret op, ik rookte als een ketter. Ik besloot hem maar uit mijn hoofd te zetten. Het enige wat ik wilde was hem. Ik begon te dansen, ik wilde dat de muziek mijn gedachtes overnam. Ik wilde alleen de bass in mijn hoofd voelen dreunen. Het lukte, opeens voelde ik een hand op mijn schouder. Ik keek snel om, en hoopte stiekem dat hij het was. Toen ik omkeek zag ik dat het mijn vriendin was die vroeg of ik stoned was. Ik schudde van nee, en zei dat ik hoopte dat er nog een lekker jongen achter me ging staan. Mijn vriendinnen moesten lachen, maar geen van allen wist dat ik glashard stond te liegen. Ik had dorst, ik liep naar de bar en bestelde een wijntje. Ik had zin om stomdronken te worden, alleen om de teleurstelling te vergeten. Het werden al snel meerdere wijntjes. Ik merkte er weinig van totdat ik van de barkruk afkwam. Ik viel meteen op de grond. Er kwam een jongen naar me toe gelopen, of het wel ging. Ik knikte van ja. Ik viel alweer, hij tilde me op en bracht me naar zijn vrienden. Ik zat op het podium. Ik giechelde een beetje en zei dat al die lichten zo mooi waren. Ik zag mijn vriendinnen nergens. Ik zei dat iemand een heel grappig hoofd had, maar hij hoorde dat. Hij keek me boos aan en sliste “slet”. Ik zag dat er een jongen achter hem liep. Hij. In tegenstelling tot de jongen die voor hem liep, “vuile hoer” dat zei hij. Ik voelde dat ik moest huilen, normaal huilde ik niet zo snel, maar de combinatie alcohol en hij. Het was fataal. Ik probeerde weg te rennen, het werd strompelen en viel elke keer neer. Het maakte me niets meer uit, mijn benen lagen open, mijn enkels deden zeer. Ik wilde weg.

Eenmaal thuis aangekomen werd het niet beter. Ik wilde niet zwak zijn, dat mocht niet. Ik herhaalde dat wel duizend keer. Ik voelde alles draaien, ik wist niet of het kwam door de alcohol, of daar mijn gedachtes die door me hoofd schoten. Ik probeerde te slapen, maar het enige wat door mijn hoofd schoot was: waarom haat hij mij zo? Wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom ben ik zo bezeten door hem? Ik viel in slaap, maar niet voor lang. Ik schrok wakker, ik had een nachtmerrie over hem. Ik droomde dat hij op mij afkwam, zijn vingers gleden over mijn nek, zijn handen omvatte mijn nek. Zijn handen zorgden ervoor dat ik geen adem kon krijgen. Ik schrok wakker. Ik wilde dit niet, ik wilde dit niet, ik wilde niet zwak zijn.