Ik wil graag jullie mening over iets weten.
Gisteren ging ik naar atletiek. Ik heb training op maandag, woensdag en vrijdag maar ik ben een tijdje niet geweest omdat ik migraineaanvallen had. Op vrijdag is het in een zaal en dat is in de winter geen overbodige luxe. Dus omdat ik veel werk heb en de laatste tijd niet goed ben probeer ik toch op vrijdag te komen. Nu is het probleem dat die zaal verder is dan de piste, en op een verlaten plek waardoor ik niet alleen mag gaan. Daarom brengt mijn papa me maar hij is altijd te laat (ja hij belooft élke keer dat hij vroeger gaat stoppen, echt waar! …) waardoor ik de footing mis. (een half uurtje buiten lopen, kwestie van opwarming.) Dus loop ik altijd een paar rondjes in de zaal…
Dus gisteren kwam de rest terug van de footing terwijl ik ook een paar rondjes had gelopen. Mijn beste vriendin kwam eerst aan. Ze leek niet goed gezind. “Waarom zijt gij altijd te laat? Moet ge nu altijd naar u pa luisteren, ga gewoon met de metro zeg,…” tot ze zei ” M.,.. ze beginnen het ambetant te vinden dat ge nooit komt en als ge komt komt ge altijd te laat…” Dan kwam de rest ook binnen. “M.!!!!!” Ze leken blij me terug te zien… leken. Ze vroegen waarom ik altijd te laat was en ik legde het hun uit en ze leken het ook te begrijpen. Maar tijdens het stretchen wou niemand met mij doen, zelfs mijn beste vriendin negeerde me. Toen ik dan met de anderen aan het praten was probeerde ze wel een beetje erbij te staan. Na de training zei ik iedereen dag en ging ik gewoon naar huis. Ik was een beetje aangedaan van wat er gebeurd was.
Nu deze ochtend stuur ik mijn beste vriendin een sms: ” Mha wa zeiden ze dan op atletiek over mij? Eerlijk xo ” maar ze antwoord niet… Nochtans is ze al lang wakker want ze is op Facebook online. Ook leek het gisteren alsof ze zelf tegen mij was en alsof ze ruzie probeerde te stoken. Toen de anderen dus vroegen waarom ik altijd te laat was zei ze op een boze toon: “ja ze laat haar altijd doen door haar ouders, blabla,..” en het leek alsof ze al die andere trainingen lang over mij roddelde…
:'(
Hmm ja lastig…
Ik kan het heel goed begrijpen dat je niet gaat als je je zo beroerd voelt (migraine enz), en het lijkt me dat anderen dan ook gewoon moeten kunnen snappen, het is niet dat je dat expres doet. Als ze daarom over je roddelen, lekker laten, het is het niet waard om daar over wakker te liggen.
Heb je er al eens over gepraat met je ouders? Dat je het zo vervelend vindt dat je altijd (ik zou echt nadruk op dat woord leggen) te laat komt door je vader? Dat de sfeer daardoor erg naar wordt voor je? Misschien dat je vader dan beter zijn best gaat doen of dat ze zullen inzien dat je er best alleen heen kan? Zijn er ook geen vriendinnen/sportgenootjes met wie je er samen heen kan gaan en weer terug naar huis?
Wat je vriendin betreft, ik vind het nogal lastig. Vind ze het gewoon zo jammer dat je steeds laat bent of niet komt, dat ze dat uit in boosheid? Of zou ze stiekem jaloers kunnen zijn dat jouw ouders zich zoveel zorgen om je maken dat ze je brengen?
Kan je er eerlijk met haar over praten? Hoe jij je nu voelt? Dat je het gevoel hebt dat er iets mis is en dat je dat erg onzeker maakt? En dan niet over een smsje of wat dan ook, maar face-to-face?
In ieder geval, don’t let anyone get you down sweety.
Ik zei gisteren aan mijn papa dat iedereen, ja ook de trainer, het vervelend vonden dat ik altijd te laat ben. Wat zegt mijn papa? “Haja, dan moet je regelmatiger komen hè. Wa wil je, de ene week kom je en de andere week niet. Ik kan het ook begrijpen dat ze het lastig vinden dat je komt als ze al zijn gaan footing doen.” … En nog in die genre. Hij geeft nu de sculd aan mij :( Ik ben niet de enige dat daar zou kunnen komen met de metro. Er zijn er nog minstens 4 anderen maar van mijn papa mag ik met de metro maar van mijn mama? Vergeet het… En mijn papa belooft constant dat hij vroeger zal stoppen met zijn werk enzo, maar elke week heeft hij een excuus…
En met mijn vriendin weet ik echt niet wat te doen. Haar ouders geven wel om haar (ook haar stiefpa) maar zei blaft hun altijd af. Haar ouders durven niks meer te zeggen tegen haar en laten haar alles doen, anders roept ze op hun en scheld ze… Maandagmiddag ben ik klaar met mijn examen dus dacht ik daarna bij haar te komen. Als ik bij haar ben heb ik 2 mogelijkheden: Of ze blaft me af, wordt boos zegt weer dat ik me laat doen door mijn ouders en ik vertrek. Of ze zegt eerlijk wat er allemaal werd gezegd over mij en waarom ze zo doet. Maar ik weet nu al dat dat redelijk hard gaat zijn… de waarheid doet altijd pijn maar ik heb liever de waarheid. Maar nu heeft ze nog altijd niet gereageerd en ik denk ook niet dat ze dat nog zal doen.
En tuurlijk laat ik me door niemand doen. Ik doe al jaren atletiek, 2 keer gestopt maar ik ga ni meer stoppen. En zeker niet voor hun.
lastige situatie.
je kunt met je moeder nog eens rustig bespreken of je toch niet met de metro zou mogen. Leg uit waarom jij met de metro wilt en misschien dat ze er toch nog eens over na wilt denken.
Je vader kun je verder niks aan veranderen. hij moet gewoon werken zeg je zelf al, dat is nu eenmaal zo.
het stukje met je bff, ik zou hier gewoon eens goed met haar over praten. Vragen waarom ze zo doet en vragen wat haar dwarszit. wij kunnen niet in haar hoofd kijken
Ohw, dat is wel een beetje kinderachtig van je vriendin.. Als ze niet wil uitleggen wat er is, kun jij natuurlijk ook niks doen om het goed te doen.
En tsja, je vader zou geen dingen moeten beloven die hij niet doet, maar ik zou eens een keer met je ouders er over hebben om alleen te mogen gaan.
Hoe oud ben je precies? Want
Geen haat tegen je vader of vriendin, maar dat is hoe ik het zie als ik het lees ;)
Uiteindelijk heb ik haar nog een sms’je gestuurd en ze zei dat ik me geen zorgen moest maken. Morgen gaan we samen naar atletiek en dan kunnen we er eens over praten, maar het doet al deugd dat ze tenminste antwoord en me geruststeld. Ik zou eigenlijk niet aan haar mogen twijfelen. Ik heb haar zoveel verdriet gedaan en zei bleef er altijd voor mij…
Dankjullie allemaal :)
