Ik vind dat een ieder recht heeft op dit geluk, mits ze ermee om kunnen gaan. Zijn de ouders niet in staat het kind op te voeden, dan is het niet goed voor het kind. Oplossing kan adoptie zijn, maar overtuig die ouders er maar eens van dat dat het juiste is.
Niet alle gehandicapten dragen hun handicap over op hun kind, dus om daarvan uit te gaan is vrij fout. Een gehandicapt persoon kan een begaafd, gezond kind baren. Moet dit kind het recht op leven ontnomen worden? Het is moeilijk, want het kind zal er mee moeten leven dat zijn ouders gehandicapt zijn en/of dat hij om die reden geadopteerd is.
Aan de andere kant, als dit kind de kans heeft om een goed, gelukkig leven te leiden, vind ik het nogal gemeen om dat te ontnemen.
Mijn punt bij ouders die hun handicap door kunnen geven ligt wat anders. Als het kind kans heeft op een onvolwaardig leven, waarin hij veel leed ondervindt aan zijn handicap en veel hulp behoeft, is het volgens mij niet goed de ouders het kind te laten baren. Ik heb het hier dan wel over ernstige handicaps. Je moet ook kijken naar hoe de (potentiële) ouders omgaan met hun handicap. Als zij er prima mee kunnen leven, is er een grote kans dat het kind dat ook kan, vooral als hij ziet hoe zijn ouders het ervan afbrengen.
Ik vind dat je het per geval moet bekijken. Ook moet je apart kijken naar de situatie van de ouders en het toekomstige kind. Het recht op geluk moet niet zomaar afgenomen worden, het behoeft echt een sterke motivering als dit gebeurt.
