da’s niet zo slim van je! maargoed, ik heb het zelf ook wel eens meegemaakt. ik heb het toen niet gezegt, tot dat ik er op een zeker moment niet meer tegen kon en het gewoon bijna schreeuwde. wat ik niet had moeten doen want doordat ik er echt helemaal klaar mee was (waar hij niets aan kon doen) en omdat ik het zo laat vertelde was hij alleen maar meer gebroken. omdat het jouw vriendje is, zou je gewoon met hem over dit soort dingen moeten kunnen praten. als ik jou was, zou ik gewoon eens eerlijk vertellen wat er op je hart ligt. het lucht dan niet alleen op, maar jullie kunnen zo samen op een antwoord komen ;D en misschien verander je nog wel van gedachte daarna (: xxxx.