New Story: Alcohol en afkicken

• Aanmaker
  Onderwerp
• 
  Anoniem

  Inactief

  2 dec 2009

  Reageer

  Heb besloten om met ander verhaal te stoppen. Ik hoop dat jullie hier ook veel plezier hebben met lezen ervan als die andere:

  “Nee schat, ik wil nog een biertje!” reageerde ik fel toen mijn vriend Maarten mij van de kruk probeerde te halen. Hij zuchtte en zocht steun bij andere mensen in de kroeg.
  “Toe nou, je hebt meer dan genoeg gehad!” zei Maarten en begon weer aan mijn arm te trekken. Ik trok mijn arm los en keek hem boos aan .Vervolgens stak mijn hand op voor een nieuw koud biertje.
  “Nee niet meer geven!” Kreunde Maarten toen hij zag dat de bar man een nieuw biertje aan het intappen was.
  “Wat moet ik nou? Ik kan haar niet weigeren,” antwoordde de barman en gaf schouderophalend mij het nieuwe biertje.
  “Ja man chil aan. De avond is nog jong,” Zei ik dronken en goot het biertje naar binnen. Binnen een paar minuten had ik hem op en met een enorme boer zette ik hem terug op de bar. Walgelijk zat Maarten mij aan te kijken maar het kon mij niks schelen.
  “Ik ken jou niet,” Zei Maarten en draaide zich om, om vervolgens weg te lopen.
  “He jij!” hoorde Maarten de barman roepen “Ze kan hier niet blijven!”. Maarten draaide zich om en keek de barman even verbaasd aan.
  “Nou ik ken haar niet. Moet je zien hoe ze gedraagt ,” zei Maarten en keek toe hoe ik mijn volgende biertje naar binnen werkte.
  “Heb je hier ook wat te eten?” Riep ik uit en een klodder speeksel landde op de bar. Maarten schudde zijn hoofd. Hij kon niet geloven dat die asociale meid zijn vriendin was. Hij wist dat ik met drankproblemen opgescheept zat, maar hij wist niet dat het zo erg was. Maarten was negentien en ik was achttien jaar. We hadden elkaar leren kennen via mijn beste vriendin Lillie. Ik vond het eerst ook een raar idee dat ik met haar goede vriend vandoor ging. Ook zei moest er aan wennen, maar nu vond ze het gelukkig niet meer erg.

• Aanmaker
  Onderwerp

• A

  4 dec 2009

  Reageer

  “Ik wil dat je nu mee gaat!” Zei Maarten ineens streng. Ik keek hem boos aan en schudde mijn hoofd. IK was niet van plan om naar huis te gaan. De avond was nog jong, en er konden nog wel meer biertjes bij. Grijzend keek ik een jonge jongen aan die mij aan zat te gapen. Hij bleef mij maar aanstaren dat ik super irritant begon te vinden.
  “Kan je het zien?” Vroeg ik daarom nijdig, en de jongen keek mij geschrokken aan. Terwijl ik mijn zoveelste biertje naar binnen begon te werken, stond Maarten maar aan mijn arm te trekken. IK bedacht me niet en gaf hem een vuistslag in zijn gezicht. Hij keek mij verbaasd aan en voelde met zijn hand naar zijn neus. Die had een flinke mep gekregen van mijn vuist. Moest hij maar ophouden steeds aan mij te lopen trekken. Op zijn vingers was flinke bloedspetters te vinden. Mijn vuist had een goede indruk gemaakt.
  “Dit heb je nog nooit gedaan,” zei Maarten langzaam en duidelijk geschokt.
  “Moet je maar niet zo aan mij lopen trekken,” reageerde ik fel en gebaarde naar de barman om nog een biertje. Zo ging het elke avond als ik thuis kwam van het werk. Maarten moest vaak werken en ging daarom niet veel met mij mee. Zo kon ik mezelf volgieten tot de vroege uurtjes zonder dat hij het wist.
  “Gaat het?” Hoor ik de barman bezorgd aan Maarten vragen. Verdorie ga even lekker lopen zeuren. Voor dat Maarten zijn mond open kon trekken riep ik “Ach hij moet zich niet zo aanstellen,”. Maarten keek mij vinnig aan maar zei niks. Hij schudde zijn hoofd naar de barman en draaide zich om. Ik kon zien dat hij met grote moeite zijn tranen kon bedwingen.
  “We gaan nu naar huis!” Vastbesloten pakte Maarten mij vast en trok mij van de kruk. Die begon gevaarlijk te wiebelen omdat ik mij vast hield aan de bar.
  “Nee ik wil niet naar huis!” Gilde ik terwijl Maarten mij naar buiten loodste.

  x

  xAlina. 4 dec 2009

  Reageer

  Hmm jammer dat je met je andere verhaal bent gestopt. Deze vind ik niet overtuigend overkomen :$ sorry.

  A

  7 dec 2009

  Reageer

  *Veranderd*

  Toen we buiten waren voelde ik hoe koud het was. De koude wind blies in mijn gezicht en zorgde er voor dat ik een beetje wakker begon te worden.
  “Wat is het koud?” zei ik en Maarten voelde aan zijn neus. Zijn neus bloedde nog een beetje.
  “Hm, ik vind wel lekker een frisse neus,” antwoordde Maarten. Hij had al een keer voorgesteld om in therapie te gaan maar dat wou ik niet. Ik kon niet toegeven dat ik een drankprobleem had, en ik wou mij al helemaal niet in z’n kliniek opgesloten zitten. Ik zuchtte en pakte Maarten zijn arm vast.
  “Weet je, ik begin dit wel een beetje beu te worden,” verzuchtte Maarten en ik keek hem verbaasd aan. Ik zei niks en staarde naar de grond.
  “Dan zoek je toch lekker een ander, dit bevalt mij nog uitstekend,” reageerde ik fel en Maarten wendde zijn hoofd af. Misschien had hij inderdaad een ander meisje. Dan zou ik hem echt wurgen.
  “Wil je het ook niet voor mij doen? Om samen een toekomst op te bouwen?” Vroeg Maarten zacht. Ik wist even niet wat ik moest zeggen. Ik wou heel graag met Maarten een toekomst opbouwen. Waarom deed hij nou zo moeilijk?
  “Waarom doe je zo moeilijk? Dit bevalt me uistekend. Maar ik zou heel graag met jou verder willen,” zei ik heel zacht.
  “Ik doe niet moeilijk, ik heb hier gewoon geen zin in om elke dag jou dronken thuis te hebben. Ik zou met jou kinderen willen, met jou trouwen en samen een huisje hebben,” zei Maarten.
  “Wie zegt dat ik geen kids met jou wil? Wie zegt dat ik niet met je wil trouwen of met jou samen wonen. Ja vroeg je dat maar!!” riep ik uit en stond stil. Ik draaide mij om en keek recht in zijn ogen. Ik plantte mijn handen in mijn zij en keek hem uitdagend aan.

  x

  xAlina. 7 dec 2009

  Reageer

  deze had je al gepost :’)

  A

  7 dec 2009

  Reageer

  Ja sorry!!! heb gelijk ff veranderd met een nieuw stuk

  b

  badpussycat 11 dec 2009

  Reageer

  ik vind het wel een boeiend verhaal :D

  maar ook jammer dat je met de vorige gestopt bent.. ik zou wel graag willen weten hoe het verder gaat..

  A

  12 dec 2009

  Reageer

  Dank je wel voor je reactie!! Hier een nieuw stuk”:

  Ik zag Maarten slikken. Volgens mij had hij niet op deze reactie gerekend. In zijn ogen was afschuw te lezen.
  “Dan moet je eerst maar eens afkicken,” Bracht Maarten er moeizaam uit, en durfde mij niet aan te kijken.
  “Ik kan ook zo wel kinderen op de wereld brengen,” Zei ik eigenwijs en Maarten begon te lachen. Ik keek hem kwaad aan maar hij bleef maar door lachen.
  “Je kan niet eens voor je zelf zorgen,” zei Maarten plotseling geduldig. Hoe durfde hij dat te zeggen? Hij was altijd degene die vierentwintig uur per dag om mij heen was en achter mij kont aan liep.
  “Jij bent altijd bij me, je laat mij ook geen eigen leven lijden. Het draait niet allemaal om jou!” Zei ik vinnig.
  “Omdat je geen leven hebt, moet je zien hoe je eruit ziet,” Zei Maarten en ik kon hem wel een klap verkopen. Hoe kon hij zoiets vreselijks denken! Wat dacht ie wel niet van mij?
  “Ik wil jou niet meer elke dag om mij heen hebben, ik wil mijn eigen leven leiden. Ik heb geen begeleider nodig die me continu zegt wat ik wel en niet mag doen,” Zei ik en liep weg.
  “Hier blijven!” Riep Maarten maar ik luisterde niet en liep rustig door.
  “Je kan lekker wast anders gaan doen. Ik wil niet dat jij mij begeleider wordt maar ik wil mijn eigen vriend weer terug. Wanneer hebben we eens fatsoenlijk seks gehad? Wanneer heb je voor mij iets romantisch gedaan?” Zei ik en Maarten schudde zijn hoofd. Zal ik dit straks nog allemaal herinneren?
  “Je hebt gelijk. Ik voel me ook meer jou begeleider, zo gedraag ik me ook. Ik wil ook weer jou lieve vriend zijn. Ik kan me niet meer herinneren wanneer we eens lekker seks hadden,” Gaf Maarten toe. Mijn mond zakte open en ik keek hem even verbaasd aan. Toen het was gezakt viel ik hem om zijn hals en gaf hem een dikke knuffel.