Home / Forums / Lijf & lijn / Anorexia
Heee, zit al een tijdje te twijfelen dit topic aan te maken, maar ga het nu toch maar doen. Ik heb vroeger anorexia gehad, en nu vraag ik me af… Zijn er mensen hier op het forim met deze of een andere eetstoornis?
En dan mijn vraag… Eten in bijzijn van andere vind ik nog steeds lastig. Hebben jullie misschien tips?
ik heb geen anorexia ofzo maar eet heel wijnig omdat ik niet veel lus maar ik eet minder bijvoorbeeld als ik honger heb vaak krekkers ofzo (en weet dat het heel slecht is als je dat doet)
maar ik zou toch misschien proberen om gewoon bij ze te eten want zij vinden het denk ik niet raar en misschien vinden ze het zelfs raar als je niet met ze mee eet
Xx
Ja precies, ik blijf ook wel eten, maar het is gewoon, ik weet niet… Ik schaam me gewoon haha. Vandaag aten we kaassoufflé of hamburger, want we moesten op school eten met de klas vandaag. Nou vreselijk vond ik het… Gelukkig weet niemand er iets vanaf haha. En ik voel me gewoon echt te dun, maar als ik dan weer naar mezelf kijk voel ik me vreselijk dik. En ik tel calorieën, dat deed ik toen ik anorexia had niet. Best raar?
Maar bedankt voor de tips alvast.
Pfff, mn anorexia kwam weer lekker naar boven vandaag… Tijdens het survivallen moesten we patat met een frikadel eten… Nou mijn bord is mooi naar de docenten gegaan! Docenten gelijk weer vragen waarom ik niet at… Kan moeilijk zeggen dat ik anorexia gehad heb en het moeilijk vind. Dus heb maar gezegd dat ik al gegeten had…
Even tussendoor, ik heb emetofobie en misschien is het geen eetstoornis maar het voelt wel zo…
Emetofobie is een angst voor overgeven die iedereen op een verschillende manier ervaart. Bij mij is het simpel, ik heb gewoon schrik om over te geven, ongeacht waar en wie erbij is. Ik heb het zo goed als overwonnen maar als ik het extreem had, at ik slechts 1 boterham per dag en kwam ik amper buiten. Ik durfde gewoon niet te eten. Maar okee, dit alles is voorbij dus laten we het over jou eetstoornis hebben.
Als ik het goed versta heb je anorexia eigenlijk al onder controle maar nog niet helemaal overwonnen? En dat snap ik best want anorexia is niet zoiets dat op de ene dag na de andere overgaat. Zoals Benthe al zei, zou je best gezond beginnen eten. Dat houd je lichaam perfect gezond en je komt er zo goed als niets van aan (tenzij je natuurlijk te mager bent, dan kom je op gezond gewicht). Dan moet het toch wel lukken om samen met anderen te eten? En dan stillaan kan je misschien al andere dingen beginnen te eten zonder je te schamen in bijzijn van anderen.
Dankje voor je reactie!
Het is zeg maar zo…
Vroeger wou ik iets hebben om controle over te hebben. Dat moest gewoon. Dus toen stopte ik met eten, ik heb nooit eten uitgekotst, maar ik stopte gewoon, hoe ik het deed, geen idee, maar ik hield het vol, heb ook nooit in het ziekenhuis of zo gelegen. Ik zag wel wit en was zwak, maar voor mijn gevoel viel het allemaal wel mee.
Toen kreeg ik een pony, en toen had ik zoiets van, hee, ik wil wel sterk zijn om hem aan te kunnen (het zijn toch best sterkte dieren) En toen ben ik weer gaan eten. Nu was het vakantie, en toen moesten we in de middag met zijn alle eten, nou vreselijk vond ik het… 2 boterhammen lukte wel, maar meer?
Het is ook niet zo dat ik wil afvallen, want dat wil ik niet, ik eet ook heus nog wel snoep en zo.
Maar nu ben ik dus gaan letten op calorieën, geen idee waarom, maar ik let erop…
En nu is school weer begonnen, en moet ik dus weer normaal leren eten. Niemand weet het van mij, dus ik kan doen wat ik wil.
Aan mij nu de keus om weer terug te vallen, of het op te pakken en te eten.
Ik heb gekozen voor het laatste. Maar zoals vandaag dan weer, dat vind ik gewoon vreselijk moeilijk, ik schaam me dood als ik eet…
Geen idee waar het vandaan kom want mensen noemen me vaker te dun dan te dik…
Behalve mn stiefvader die roept dat ik een dikke kont heb…
Overdreven dun ben ik niet, ik ben 1,61 en weeg 47/48 kilo…
Je weegt dus eigenlijk helemaal niet veel, hoe zit het met je BMI? Volgens mij zit je er zelfs onder… Je zou iets anders moeten vinden waar je controle over kan krijgen, waarbij je lichaam niet beschadigd. Probeer gewoon te genieten van je eten, van de smaak, van alles en je niets aan te trekken van die rotte opmerkingen. Zoek een nieuwe hobby (moet zeker niet in een club zijn ofzo) waar je je kan op concentreren en controle over kan krijgen. Ik ben zelf ook net uit de ondergewichtzone en ik let er vooral op om gezond te eten, dat is ook een soort van controle die je kan creëren. Ik lees bijvoorbeeld altijd de ingrediënten van een pak om zeker te zijn dat er niets van E-nummers in zit. Ik voel dan ook dat ik controle heb over iets, over de gezondheid van mijn lichaam. Hiermee beschadig je je lichaam niet, integendeel, je leeft gezond en je komt op perfect gewicht.
Dat is idd wel zo, maar bij mij zit er ook een drang achter. zet je bij mij een zak chips neer? Dan gaat die leeg. Ik moet hem opeten van mezelf al ben ik daarna zo misselijk als ik weet niet wat… Mijn hobby is dus mijn paard, maar aangezien het daar helemaal niet lekker mee gaat, zoek ik zeg maar weer diezelfde controle op. Ik vraag me ook wel af of ik wel echt anorexia heb…
@Elinee wrote:
Dat is idd wel zo, maar bij mij zit er ook een drang achter. zet je bij mij een zak chips neer? Dan gaat die leeg. Ik moet hem opeten van mezelf al ben ik daarna zo misselijk als ik weet niet wat… Mijn hobby is dus mijn paard, maar aangezien het daar helemaal niet lekker mee gaat, zoek ik zeg maar weer diezelfde controle op. Ik vraag me ook wel af of ik wel echt anorexia heb…
Ik weet het niet… Dwangneurose is het denk ik ook niet. Alhoewel je controle wilt hebben over iets is het altijd mogelijk. Verplicht jezelf zeker nooit om iets helemaal op te eten, luitser naar je hart. Heb je nog zin? Eet dan, geen zin? Eet dan niet.
@Elinee wrote:
Ik voel me wel altijd schuldig als ik eet, of gegeten heb…
Ik wil het helemaal niet, want ik wil gewoon genoeg kracht en energie hebben, wat ik ook heb is dat als ik eet, ik denk dat ik er ziek van word. Dat word gewoon steeds erger… Echt heel raar…
Het is toch geen angst om iets voor te hebben als je eet? Want zo begon mijn emetofobie…
Ik weet het niet…
Ik word steeds viezer van bepaalde producten, en onbekende dingen wil ik al helemaal niet. Buiten de deur eten, zoals de mac gaat nog wel omdat ik altijd hetzelfde neem, iets anders durf ik niet. Maar zodra we uit eten gaan met het gezin schiet ik helemaal in de stress en word ik helemaal gek. 1. omdat ik niet kan tellen hoeveel calorieën dat zijn, 2. Omdat ik bang ben dat ik ziek word van het eten.
@Elinee wrote:
Ik weet het niet…
Ik word steeds viezer van bepaalde producten, en onbekende dingen wil ik al helemaal niet. Buiten de deur eten, zoals de mac gaat nog wel omdat ik altijd hetzelfde neem, iets anders durf ik niet. Maar zodra we uit eten gaan met het gezin schiet ik helemaal in de stress en word ik helemaal gek. 1. omdat ik niet kan tellen hoeveel calorieën dat zijn, 2. Omdat ik bang ben dat ik ziek word van het eten.
Wow, okee, ik herken dit helemaal en volgens mij is het eerder emetofobie dan anorexia want dit zijn symptomen…
1. Ik eet nooit onbekende dingen (bang dat ik ziek word).
2. Ik hou ook niet van in restaurants eten, zelf al heb ik het ooit al gegeten.
De drang om caloriën te tellen kan zijn omdat je er niet te veel binnen wilt krijgen om te voorkomen dat je ziek word van te veel. Ik ben vegetariër geworden een jaar en een beetje na emetofobie is begonnen omdat ik vies werd van vlees.
Sorry Benthe, ik heb je post gewoon niet gezien!
Denk dat we heb tegelijk posstte ofzo haha.
Maargoed.. uhm, de huisarts… Zou kunnen, maar… De huisarts gaat nogal goed om met mijn ouders, die lopen de deur net niet plat daar… Ik ga het wel met mijn volgende psycholoog bespreken denk ik.
@Elinee wrote:
Ja zit het net te lezen idd, sommige dingen komen wel overeen…
Maar weet je, ik wil niet afvallen, maar ik wil ook totaal geen grammetje aankomen, want dan heb ik het gevoel dat ik gefaald heb…
Ik wou ook niet afvallen, ik wou bijkomen maar ik durfde gewoon niet te eten. En waarom zou je gefaald hebben? Omdat je weer bent beginnen eten? Dan heb je juist gewonnen!
Voor mij voelt dat als falen…
Weet je wat het is, als je niet eet schakel je bepaalde gevoelens uit omdat die teveel energie kosten voor je lichaam, zo voelde ik toen ik niet meer at geen verdriet en pijn meer. Toen ik weer begon te eten (Nu dus) begon ik die pijn en al het verdriet weer te voelen…
Weet je wat het is, psychologen luisteren niet echt naar me. Tenminste, ik heb er nu 5 gehad en heb bij geen één echt mijn gevoelens kunnen tonen… En ze vragen niet diep genoeg door. Uit mezelf kan ik bijna niet zeggen dat ik dit zo moeilijk vind. Want ’t klinkt zo… weet niet, aanstellerig?
Ik haal dit topic weer even omhoog, ik heb toch nog een paar tips nodig, en anders zoieso even mn hart luchten, vond het nutteloos hiervoor een appart topic aan te maken, dus vandaar doe ik het maar even hier…
Ik heb nu ongeveer twee weken last van krampen in mn buik, een zenuwachtig gevoel, maar dan anders…
En ik slaap genoeg, maar als ik bijvoorbeeld even naar dorp geweest ben van ik bijna om (letterlijk) van de slaap. Net was ik op het dorp, en werd ik echt opeens super moe…
Ik denk ook steeds aan de mensen die op het dorp lopen, die maken me moe, geen idee waarom… En als ik naar boven keek leek het dak op me af te komen, raar raar raaaaaar, maar ik kreeg het er benauwd van :L
Ik zit maar raar in elkaar…
De psycholoog heeft nog niet gebeld, dus ik weet ook niet of er nog een afspraak kom, mn moeder heeft de laatste afspraak afgezegd :L
Thuis is het wel wat rustiger nu, ik krijg een nieuwe fiets voor mn verjaardag =D Waar ik dus onwijs blij mee ben, mn stiefvader lijkt ook wat rustiger te zijn, dus dat is echt heel heel heel erg fijn.
Verder… Is mijn vader weer in mijn leven…
Dit is weer een heel ander verhaal, wat ik post als mensen het willen weten anders haal ik alleen maar dingen naar boven xD
