Al ruim 2 jaar heb ik anorexia. Doordat ik iedere keer heel veel af val en daarna alles er weer bij komt, heb ik gewoon een normaal gewicht. Aan mijn gewicht is dus niet te zien dat ik anorexia heb.
Nu heb ik over een paar weken een mentorgesprek. Ik zit te twijfelen of ik mijn mentor over mijn probleem moet vertellen. Ik ben heel bang voor zijn reactie. Straks vindt hij me een aansteller of een aandacht zoeker ofzo, omdat ik niet heel dun ben, maar toch beweer dat ik een eetstoornis heb.
En eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik met mijn eetstoornis moet doen. Ik hoop dat juist hij mij daarbij kan helpen..
Wat moet ik doen?
Vertellen, of niet? :|
Als je een aardige mentor hebt dan zal hij je geen aantstelster vinden. Hooguit zal hij (over?)bezorgd reageren. Het eerste dat je moet doen is iemand vinden waar je je problemen bij kwijt kunt, dan zul je waarschijnlijk ook weer zin krijgen om een normaal voedingspatroon te krijgen.
Wat jij hebt is (zoals ik je eerste 2 zinnen lees) denk ik eerder een eetbuistoornis omdat je wel eet maar op een vreemde manier. Je valt namelijk af door niet te eten en daarna krijg je een vreetkick waardoor je weer net zo snel aankomt. http://nl.wikipedia.org/wiki/Eetbuienstoornis
@Daffjeeeh wrote:
Al ruim 2 jaar heb ik anorexia. Doordat ik iedere keer heel veel af val en daarna alles er weer bij komt, heb ik gewoon een normaal gewicht. Aan mijn gewicht is dus niet te zien dat ik anorexia heb.
sorry, maar dit snap ik niet helemaal? heb je het idd dan wel echt?
maargoed, als je het echt hebt, ik zou het echt gaan vertellen en hulp gaan zoeken. ik ken een aantal meisjes (best goed zelfs) die het ook hebben, en het is dan echt beter om hulp te gaan zoeken!
iig sterkte & succes ermee.
Als je het aan je mentor vertelt wordt je waarschijnlijk een maatschappelijk werkster via school aangeboden om mee te praten. Maar, niet alle mentoren zijn even discreet, ik heb zelf ook wel eens iets in vertrouwen vertelt en achteraf wisten ook bijna alle leraren die ik had het, dat zou wel een nadeel kunnen zijn.. Maar zo’n maatschappelijk werkster kan je echt helpen, en als het voor haar teveel is kan ze je ook weer doorverwijzen. Als je de stap zet om hulp te vragen ben je naar mijn mening al een heel eind op weg, je bent er nog niet maar het begin is meestal het moeilijkst.
Heel veel succes!
Hoihoi,
Een meisje uit mijn klas heeft precies hetzelfde. Ook een eetstoornis, ze eet niks normaals meer, alleen maar snacks en spuugt het daarna weer uit.
Alleen, vind ik dit, wat jij vertelt, meer op Boulimia lijken…
Niet zozeer dat je het uitspuugt, maar omdat je steeds afvalt en dan weer gaat eten.
Ik zou het wel vertellen, er zijn mensen die je kunnen helpen als je dat wil.
Veel succes ermee meid!
x
Anorexia of boulimia hoef je het niet te noemen. Maar een eetstoornis heb je wel.
En waarom denk ik dat? Omdat ik, al sinds mijn depressie, ook lijdt aan hetzelfde wat jij hebt. En ik vind van mezelf dat ik ook niet gezond bezig ben.
In ieder geval; je zou hem op de hoogte kunnen brengen, maar… zorg er dan ook voor dat jullie samen tot een oplossing kunnen komen. Je kunt wel zeggen: “Lieve mentor, ik heb een eetstoornis.” Maar wat zo’n man/vrouw zal zeggen is: “Ja. Dat vind ik wel zorgelijk. Dan moeten we daar iets op vinden!” Bang hoef je niet te zijn. Zo’n man/vrouw hoort duizenden problemen van duizenden verschillende leerlingen aan. De een erg, de ander minder erg. En van geen enkele zal hij denken dat het behoort tot aanstellen.
Hee
Ik denk dat je het gewoon moet vertellen , als het een goede mentoor is zal die het begrijpen en je heus geen aansteller vinden.
Ik denk zelfs dat er missvhien wel meerdere meisjes dit probleem hebben en misschien ookwel meisjes uit je klas.
Maar of je echt anorexia hebt weet ik niet, ik denk een eet stoornis net als mij.
Ik praat er eigekijk niet graag over en probeer het niet te laten opvallen ik ben zelf 15 en weeg 49, bij alles wat ik eet kijk ik eerst Naar de calorieën en of het snel te verbranden is. Ik eet dan ook alleen ochtends en Savonds omdat ik dan wel moet, me ouders zijn er dan namelijk. Sporten doe ik zo vaak mogelijk deze week 5 of 6 keer.
Ik wOrd soms helemaal gek en voorral van mezelf,
Ik wou dat ik Naar de mentoor had durfwn stappen
Ik zou het echt doen meid! Je kan er alleen maar beter uitkomen ! xx
@Lieslies wrote:
Hee
Ik denk dat je het gewoon moet vertellen , als het een goede mentoor is zal die het begrijpen en je heus geen aansteller vinden.
Ik denk zelfs dat er missvhien wel meerdere meisjes dit probleem hebben en misschien ookwel meisjes uit je klas.
Maar of je echt anorexia hebt weet ik niet, ik denk een eet stoornis net als mij.Ik praat er eigekijk niet graag over en probeer het niet te laten opvallen ik ben zelf 15 en weeg 49, bij alles wat ik eet kijk ik eerst Naar de calorieën en of het snel te verbranden is. Ik eet dan ook alleen ochtends en Savonds omdat ik dan wel moet, me ouders zijn er dan namelijk. Sporten doe ik zo vaak mogelijk deze week 5 of 6 keer.
Ik wOrd soms helemaal gek en voorral van mezelf,
Ik wou dat ik Naar de mentoor had durfwn stappenIk zou het echt doen meid! Je kan er alleen maar beter uitkomen ! xx
Probeer als een soort mantra in je hoofd ‘ik durf het’ te zeggen. Je mentor zal je heus wel steunen. En ik denk dat je ouders wel doorhebben dat er iets mis is omdat je zo weinig weegt (49 kg is voor een meisje van 15 echt veel te licht tenzij je heel klein bent).
@Vitani94 wrote:
@Lieslies wrote:
Hee
Ik denk dat je het gewoon moet vertellen , als het een goede mentoor is zal die het begrijpen en je heus geen aansteller vinden.
Ik denk zelfs dat er missvhien wel meerdere meisjes dit probleem hebben en misschien ookwel meisjes uit je klas.
Maar of je echt anorexia hebt weet ik niet, ik denk een eet stoornis net als mij.Ik praat er eigekijk niet graag over en probeer het niet te laten opvallen ik ben zelf 15 en weeg 49, bij alles wat ik eet kijk ik eerst Naar de calorieën en of het snel te verbranden is. Ik eet dan ook alleen ochtends en Savonds omdat ik dan wel moet, me ouders zijn er dan namelijk. Sporten doe ik zo vaak mogelijk deze week 5 of 6 keer.
Ik wOrd soms helemaal gek en voorral van mezelf,
Ik wou dat ik Naar de mentoor had durfwn stappenIk zou het echt doen meid! Je kan er alleen maar beter uitkomen ! xx
Probeer als een soort mantra in je hoofd ‘ik durf het’ te zeggen. Je mentor zal je heus wel steunen. En ik denk dat je ouders wel doorhebben dat er iets mis is omdat je zo weinig weegt (49 kg is voor een meisje van 15 echt veel te licht tenzij je heel klein bent).
ik zit met precies hetzelfde probleem. ik eet soms dagen heel weinig, en dan weer heel veel. maar het gaat nu niet om jou, maar om jou…
Als je er ooit vanaf wilt, is het goed om het met je mentor te bespreken.
Heb je vriendinnen/vrienden die er iets van weten?
Vraag of ze mee willen, of in iedergeval, of er iemand meewilt. Zo sta je er niet alleen voor, en heb je een extra ‘bewijs’ dat je niet liegt…
Denk er is over na, ik hoop dat je er wat aan hebt!
Xxxxxxx
