Hey!
Ik weet niet of het topic hier goed staat, maar heb je ooit een bijna-doodervaring gehad?
Ik wel. Ik was toen 9 jaar.
Mijn pony had me aangevallen in de wei, ze liep me omver. Dus ik lag op de grond en toen heeft ze naar me geschopt, en m’n hoofd geraakt. Het was net boven m’n slaap. Ik had 3 hechtingen. Volgends m’n vader, ik denk wel dat hij wat overdrijft, had als Kelsey (pony) mijn slaap had geraakt ik wel dood had kunnen bloeden..
Maar, heb je ooit een bijna-doodervaring gehad?
xxx
Ben in zee wel eens meegesleurd door de stroming. Had behoorlijk fout af kunnen lopen, aangezien ik niet zo’n heel gevorderde zwemmer was. Gelukkig kalm gebleven en stug schoolslag blijven zwemmen naar de kust. Ben dat jaar niet meer in zee geweest.
Ook een keer in het zwembad behoorlijk kantje boord. Ik kon nog helemaal niet goed zwemmen en zwom met zo’n bandje om m’n middel. In het diepe bad hadden ze een soort drijfding neergegooid waar je op kon klimmen. Ik wilde, heel eigenwijs, ook een poging wagen en probeerde er op te klimmen. Ik gleed terug, zo door mn bandje heen, kopje onder. Half in paniek pogingen gedaan om terug te zwemmen en uiteindelijk mijn bandje vast kunnen pakken. Toen was ik echt bijna gestikt.
Waarom zwem ik eigenlijk nog :’)
Ik was op vakantie toen ik nog heel klein was. Ik kon niet goed tegen de hitte, en kreeg toen last van een ernstig tekort aan vocht. Dus ben ik met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Mn ouders dachten dat ik dood ging, ik aan het infuus… Daarna ging het eigenlijk steeds slechter. Ik had te lang met te weinig vocht in mn lichaam geleefd. Mn ouders dachten dat ik dood ging, maar ik ben er bovenop gekomen.
hmm wel heftige verhalen hier..
Ik was een keer met skaten op me bek gegaan.
ik viel naar achter omdat in de stoep een deuk zat en ik naar achter gleed, ik probeerde nog voorover te vallen maar ging niet meer.
Dus ik viel met een grote klap en al m’n gewicht op me stuitje, door die klap op me stuitje schoot het omhoog.
Ik kreeg geen lucht meer en hapte naar adem, en ik hoorde ook bijna niks meer en uiteindelijk en me zicht werd ook minder goed, eerst werd alles grijzig/blauw en daarna nog stipjes voor me ogen.
Ik dacht dat ik doodging maar gelukkig hielpen vrienden me en hielpen me overeind en langzaam kreeg ik weer meer lucht en ging dat andere ook weer over.
Wow wat een verhalen.
Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt, alleen dat ik eens een auto ongeluk had, en toen ik op de weg lag ik een minuut ofzo ‘weg’ was.
Maar dat is geen bijna dood ervaring.
Edit: oh shit, dat is zeker wel een bijna-dood ervaring? :p Omdat als ik niet geremd had vol op de auto was gekomen? Of..nouja laat maar :’)
Oja, bij mijn geboorte was ik bijna gestikt. Maar daar weet ik dus niks meer van.
Was je gewoon ‘out’? Ging je ook hallucineren ofzo terwijl je ‘out’ was?
Ik heb last gehad van ‘wiegendood’ toen ik heel klein was, als klein kindje op mijn borst in de wieg gelegen maar mijn borst was niet sterk genoeg en werd daardoor vastgedrukt als het ware, waardoor ik geen lucht meer kreeg. Maarr wonderbaarlijk genoeg ademde ik alweer voldoende in de auto richting het ziekenhuis x’]
En euh, een keer met zwemmen dat ik onder iets vast kwam te zitten en bijna gestikt ben, maar verder geen echte bijna-dood ervaringen, geloof ik.
toen 2 was en het winter was ben ik onder een brugleuning doorgelopen en zo naar beneden gevallen want me moeder stond met iemand te praten en toen ben ik plat met m’n gezicht op het ijs gevallen en me moeder is achterna gesprongen het was best hoog en me moeder was te zwaar dus zijn we door het ijs gezakt maar gelukkig heeft de buurman ons eruit gehaald en toen moesten we naar het ziekenhuis en werden er foto’s van mijn hoofd gemaakt toen heeft m’n oog 2 weken dichtgezeten en nou heb ik een slecht oog.. maar voorderest niks aan overgehouden gelukkig
@Irisjee* wrote:
Ah ok :p
Nou ik lag in stuitligging, dus mijn hoofd lag boven en mij benen onder, en toen slikte ik heel veel ‘water’ in… en ik had t heel benauwd omdat mijn hoofd er dus als laatste pas uit kon, normaal gaat dat als eerste, en ze konden me nog net redden.. gelukkig.
idd gelukkig anders was je er nu niet geweest :N
@Missy wrote:
Is een bijna-dood ervaring niet dat je werkelijk dood gaat, maar dat men je weer levend krijgt door die stroomdingen?
ja opzich is dat het wel
Maar ik denk dat weinig mensen dat hier hebben gehad en zo is het ook wel leuk
De titel klopt dus misschien niet helemaal.
Flauwvallen is kut ja xD mja, heb het ook nooit als bijna dood ervaring beschouwd hoor xD haha. Mja, laatste keer dat ik flauw was gevallen is volgens mij in de bioscoop geweest door een plotselinge bloedneus. Het enige dat ik me kan herinneren. Is dat ik me neus hoorde druppelen, als een kraan. ><
Mja, ik ben niet bijna dood >< nooit geweest ook.
X
Hmm, toen ik baaaaby was heb ik mijn tong ingeslikt.
Ofja, ik was 6 weken te vroeg geboren en mijn tong klapte dubbel,
ik lag toen in de box en ons mam wou mij al naar bed te brengen, maar ze was bezig dus wachte daar nog even mee, als ze me op bed had gelegt was ik wel dood geweest.
nu heb ik dat rare lelletje wat iedereen onder zijn/haar tong heeft ook niet :P
ja,
ik was toen 6 denk ik. Ik fietste samen met mijn moeder naar school, en toen kwam er een auto heel hard aanrijden en die reed mn moeder en mij aan, mn moeder is bovenop me gesprongen om mij te redden, nu heeft zij een mislukkig been omdat ze mij heeft gered.
mn mama houdt van me :D !
Hahaha, tuurlijk houd je mama van jou :P
@Isabeau wrote:
Ik heb flauwvallen nooit als een bijnadoodervaring beschouwd… Is het zo erg dan? Het enige nadeel is als je ergens hard tegenaan valt in mijn ogen _O-
Oke ik weet er bijna niks vanaf :’)
maar als ik flauwval dan blijf ik soms weleens een kwartier buiten bewust zijn :{
dus dan is het wel een bijna door ervaring denk.
ach; ik heb er ook geen verstand van :p
Flauwvallen an sich is juist een beschermmechanisme van je lichaam :p Net voor het flauwvallen stroomt er te weinig bloed naar je hoofd.. Door de zwaartekracht valt men en door de liggende houding wordt de bloedstroom naar de hersenen weer hersteld. Dus het is in een zekere zin juist goed voor je :p De enige manier waarop je dood zou kunnen gaan, is als je met je nek dusdanig verkeerd valt dat je hem breekt ofzo, maar die kans is zo idioot klein dat dat geen zorgen waard is ^^ Maarja, het feit dat je ‘zomaar’ je bewustzijn kwijtraakt doet opzich wel denken aan de dood, nietwaar? :p
(Alles van internet overgenomen, dus geen idee of het helemaal klopt, maarja, jammer dan)
uhmm….
toen ik nog een jaar oud was ofzo, werd ik gebeten door een hond in mijn hoofd,
meteen naar het ziekenhuis want de beet het was best wel diep. na een paar dagen in het ziekenhuis mocht ik weer met mn moeder naar huis :shiny:
een groot nadeel is dat je het nog steeds kan zien op mn voorhoofd :”*(
Ik had een bijna-dood ervaring toen ik geboren werd.
Ik zat zowiezo al 3 en een halve week langer in mijn moeders buik dan eigenlijk mocht. Als ik 3 dagen langer erin had gezeten was ik dood geweest.
Maarja, ik werd dus geboren en toen zat de navelstreng strak om mn nek. toen hebbben de dokters hem er snel afgehaald.
2 dagen later kreeg ik een hartstilstand. Gelukkig waren de doktoren er op tijd bij en konden me ze aan zo’n beademing ding doen. daarna heb ik 2 weken met allemaal slangetjes gezeten.
Nu heb ik nogsteeds problemen met ademhalen door die hartstilstand
_____________________________
zoek niet naar de liefde, maar wacht tot de liefde jou vindt.
Mijn moeder kreeg een hartinfarct terwijl ze weeen had (van mij).
Ze moest meteen naar het ziekenhuis toegaan. En toen hebben ze mij met een keizersnee uit mn moeders buik gehaald. Mijn hart klopte niet, dus ze gaven me een hartmassage, daarna ging mn hart weer kloppen.
Mijn moeder heeft het niet overleefd, ik gelukkig wel..
@addisonn. wrote:
Mijn moeder kreeg een hartinfarct terwijl ze weeen had (van mij).
Ze moest meteen naar het ziekenhuis toegaan. En toen hebben ze mij met een keizersnee uit mn moeders buik gehaald. Mijn hart klopte niet, dus ze gaven me een hartmassage, daarna ging mn hart weer kloppen.
Mijn moeder heeft het niet overleefd, ik gelukkig wel..
Echt erg van je moeder :'(
x
‘k Heb nog nooit zoiets meegemaakt (:
Het enige wat ik ooit heb gehad is niet echt een dood-ervaring.
Maar ik stond een x voor het stoplicht. En hij was groen, er ging een scooter door het groene licht en ik d8 nou dan kan ik ook. Maar er was een brandweer auto en ik fietste daar. Die brandweerauto ging echt heel erg snel. Toen keek ik naar hun en toen zag ik alles heel erg sloom net als in een film. Het scheelde niet veel zei m’n moeder. En ik heb wel een paar x gehad, dat ik aan het rennen was en dan viel, ik ben toen gevallen op mijn buik. En waarschijnlijk op mijn longen, want ik kon bijna geen adem meer halen. Ik heb heel lang naar lucht gezocht. Maar niemand was bij me. Ik was alleen dus na een tijdje had ik gelukkig weer lucht
Verschrikkelijk wat een verhalen hier! egt nie leuk om te lezen..
ik heb nog nooit een bijna dood ervaring gehad, mn zusje is wel een keer toen ze 5 was ofzo van de wip afgevallen, op haar slaap, gezicht helemaal blauw, 4 hechtingen boven haar oog. Ze kreeg toen ook ff geen lucht meer
maar ik durfde haar bijna nie meer aan te kijken.. oog zat helemaal dicht = (
@Daniëlle wrote:
Het enige wat ik ooit heb gehad is niet echt een dood-ervaring.
Maar ik stond een x voor het stoplicht. En hij was groen, er ging een scooter door het groene licht en ik d8 nou dan kan ik ook. Maar er was een brandweer auto en ik fietste daar. Die brandweerauto ging echt heel erg snel. Toen keek ik naar hun en toen zag ik alles heel erg sloom net als in een film. Het scheelde niet veel zei m’n moeder. En ik heb wel een paar x gehad, dat ik aan het rennen was en dan viel, ik ben toen gevallen op mijn buik. En waarschijnlijk op mijn longen, want ik kon bijna geen adem meer halen. Ik heb heel lang naar lucht gezocht. Maar niemand was bij me. Ik was alleen dus na een tijdje had ik gelukkig weer lucht
Dat laatste heb ik al twee keer gehad. Echt een rotgevoel maar gaat vanzelf weer over.
@Leej. wrote:
ja,
ik was toen 6 denk ik. Ik fietste samen met mijn moeder naar school, en toen kwam er een auto heel hard aanrijden en die reed mn moeder en mij aan, mn moeder is bovenop me gesprongen om mij te redden, nu heeft zij een mislukkig been omdat ze mij heeft gered.
mn mama houdt van me :D !
Dat is écht Focking lief :O
Maar ik snap het ook wel, anders was jij nu dood geweest :N
@sanneeexx wrote:
Ik had een bijna-dood ervaring toen ik geboren werd.
Ik zat zowiezo al 3 en een halve week langer in mijn moeders buik dan eigenlijk mocht. Als ik 3 dagen langer erin had gezeten was ik dood geweest.
Maarja, ik werd dus geboren en toen zat de navelstreng strak om mn nek. toen hebbben de dokters hem er snel afgehaald.
2 dagen later kreeg ik een hartstilstand. Gelukkig waren de doktoren er op tijd bij en konden me ze aan zo’n beademing ding doen. daarna heb ik 2 weken met allemaal slangetjes gezeten.
Nu heb ik nogsteeds problemen met ademhalen door die hartstilstand_____________________________
zoek niet naar de liefde, maar wacht tot de liefde jou vindt.
eng… beterschap :’)
Ik ben een keer in de douch keihard onderuit gegaan. Bijna dood hoef je het ook weer niet te noemen, maar het had gekunt.
Ik stapte de douchecabine in en op dat moment gleed ik uit (vriend stond al onder de douch en er lag zeep op de grond), ik kon me net optijd vast pakken aan de cabinedeur. Toen ik me net vast had en weer zou opstaan gleed ik weer uit. Keihard met mijn hoofd tegen de plasticcabine deur waar een scherpe rand op zat en een dikke blauwe plek op mijn kont en elleboog. Maar als ik met mijn hoofd op de tegels was gevallen was het een ander verhaal geweest.
Ik ben in 2006 aangereden door een auto toen ik achter een bus vandaan liep. In die wijk mocht je maar 30 rijden, maar die automobiliste reed 60/65. Doordat ik een stap naar achter kon zetten met m’n voet ben ik niet door de voorkant, maar de zijkant geschept. Dit is mijn gelukkig geweest. Volgens omstanders vloog ik meters hoog de lucht door en het enige wat ik nog weet is dat het wit was en het leek alsof ik in de wolken was.
Behalve een paar dagen op krukken lopen hield ik er niks aan over ;)
toen we in italie op vakantie waren ( ik was ongvr. 2 à3 jaar ) hadden we een huisje boven op een steile berg met allerlei haarspeldbochten , toen we gingen wandelen stond mijn buggy waar ik in lag al buiten terwijl mijn mama nog even binnen was , maar omdat ik de hele tijd zat te wiebelen, is de handrem afgeschoten & is mijn buggy naar beneden gereden , & daar lag ik dan met mijn hoofd tussen 2 stenen , aan een afgrond , dus kheb nogàl veel geluk gehad ;D
Ik was al bijna dood voor mijn geboorte.
Bijna gestikt in de navelstreng, en met spoed met keizersnede eruitgegooit xd.
Door zuurstoftekort heb ik nu slechte ogen & een iets slechtere moteriek.
Best vervelend soms.
Oja en toen ik 2 was dacht ik ben ik een keertje van de trap bij ons in de flat toen afgerolt.
Ik had een mega ei op mijn kop, haha.
Ik heb ooit een auto ongeluk meegemaakt.
Was erg heftig,
ik zat achterin en er reed een vrachtwagen achter ons en die botste vol op onze auto.
Ik zat beknelt en de auto begon hevig te roken..
Daarna kwam er allemaal vuur op een of andere manier, en ik zat daar zeg maar midden in.
Er lag een gereedschapskist op de plank van de kofferbak, en die heb ik gebruikt om het raam door te gooien.
Ik zat toen beknelt met mijn heupen zeg maar, ja heel lastig om uit te leggen!
Maar ik had dus het raam door gegooit met die gereedschapskist, en toen ben ik daar met moeite uitgeklommen.
Heb er veel schrammen en gebroken ribben, en een gebroken een van over gehouden.
Niet echt een bijna-dood ervaring, maar wel van al dat vuur dat verscheen..
Had daar door wel dood kunnen zijn.
En het was erge toeval dat er net op dat moment een gereedschapskist in de auto lag!
soo, wel heftige verhalen hierr,
heb zelf nog nooit gehad, maar mijn mams wel toen we nog in oostenrijk woonde.
ik zat op school, en toen is ze bijna de afgrond in gereden met de auto op een berg in radstadt, dicht bij salzburg. maar dat is eigenlijk niet echt een bijna doods ervaring, gelukkig niet. xD
ik heb ook nog nooit zoiets meegemaakt….
xx
Ik ben ooit een keer, toen ik een jaar of 4 was, in de Noordzee meegesleurd door de stroom. Ging paar keer kopje onder en ben toen gered door de kustwacht, maar ik zwem in ieder geval nooit meer in de Noordzee.
Ik heb toen ik een peuter was een hersenvliesontsteking gehad. Best ernstig, het is ook dodelijk. Heb één week in coma gelegen op de Itensive care. Maar, wonderbaarlijk genoeg ben ik er nog, in staat om dit te typen. :D
Woooh, man.;o
echt heftig!..
—
Toen was ik wel wat kleiner,
maar ik ging in de kast hangen omdat ik iets wou pakken.
En in die kast zaten allemaal zware dingen!
De kast ging schuin na beneden, en ik stond eronder en kon niet meer weglopen.
Dus.. de kast bleef hangen omdat er een tafel zat, die heeft ”waarschijnlijk” mijn leven gered.
Die tafel.. Want me moeder zei van ja je had wel dood kunnen zijn met al die zware dinge erin.
ik fietste met me vriendin naar het zwembad!
en toen moesten we ergens op een fietspad komen maar we gingen de verkeerde kant op!
en fietsten omhoog naar de snelweg! er fietste ook nog een man! en het stoplicht ging op groen,
dus ja wij dachten we kunnen rijden!
dus wij gingen rijden!
toen ging het stoplicht van de autos ook op groen! en wij fietste op de weg!
en de autos reden ons voorbij en toeteren enso!
maar gelukkig stopte niemand!
een auto raakte mijn achterkant en ik viel op de grond!
gelukkig kon me vriendin me wegtrekken anders had ik onder een bus gelegen!
ik was al bijna bij de kant dus ik was zo blij!
ik huilen voor me leven en me vriendinook!
we waren daarna wel gewoon naar het zwembad geweest! even wat afleiding!
al waren de auto’s wel gestopt! was er een zwaar ongeluk gebeurt met andere
auto’s
Xxxxx
vroeger waren we op vakantie in kreta.
ik zwom nog met bandjes.
maar ik blaasde een ballon op, en liet m los.
die kwam dus in het water terecht,
en als reflex ging ik m pakken..
dus ‘plons’ zo in het water :’)
dat moment zal ik echt nooit vergeten,
want ik kon/kan heel goed onderwater kijken,
en toen zag ik langzaam alles zakken.
&toen ineens haalde iemand mij boven water. (mijn oom)
dusja.
&toen ik 10 was was ik bijna gestikt in een kauwgombal.
mijn moeder dacht dat ik toneel speelde, maar toen ik een
beetje blauw aanliep dacht ze toch; laat ik maar eens helpen :’)
ik heb wel eens gehad, dat ik ging skieen met men familie
en geen idee hoe het kwam, maar ik viel en ik viel bijna van een of andere rand af, dus ik hou me aan die rand vast, men vader moest me omhoog trekken.
dat was wel eng, als ik was gevallen had ik het ook niet overleefd denk ik.
heftig! ik heb zulke verhalen niet! het ergste wat er met mij is gebeurd is dat ik in een zwembad ging met een super erge stroming waar alleen mensen boven de 15 in mochten en ik was 12 en erg licht. ik was een paar keer kopje onder gegaan en kon niet bij de kant komen. maar gelukkig werd ik door een man opgetild en naar de kant gegooid (letterlijk XD) toen greep ik de stang van de trap en kon ik naar boven klimmen. die vent is mijn mysterieuze held! :D
zo’n dingen heb ik gelukkig nog nooit meegemaakt .
het enige wat ik ooit heb gehad is dat ik twee keer na elkaar ben flauwgevallen .
ik was ongeveer vijf jaar en ik zat in bad toen ik flauw viel . toen papa naar boven liep was ik al half onder , had hij een beetje later geweest was ik waarschijnlijk gestikt . daarna ben ik in het ziekenhuis wakker geworden , heb ik even de kamer rondgekeken en ben ik weer flauw gevallen . vond ik best wel grappig op één of andere manier al zou ik het bij iemand anders toch ni grappig vinden .
ik kende ook nog iemand en die haar zoontje van vier is gestorven doordat de tv is omgevallen maar dat was toen nog zo’n groot dik ding .
het zoontje was opslag dood dus had gelukkig niet veel pijn geleden , ik heb toen wel heel hard geweent toen ik dat te horen kreeg , eerst was ik echt kei boos maar nu weet ik dat ik of iemand anders er niets aan kan doen en dat wij gewoon moeten verder leven en genieten van elk moment , het kan misschien de laatste zijn .
Heftige verhalen zeg D:
2 of 3 jaar terug op vakantie ben ik bijna verzopen in het zwembad.
Kennen jullie die putjes onder water in het zwembad?
Er zat er een aan de kant tussen zo’n trapje.
Ik had vet lang haar nog toen en dat kwam in zo’n putje terecht, ik zat vast onder water en stikte dus bijna!
heb de hele tijd lopen sjorre aan mn haar, en uiteindelijk heel veel er aan lopen trekken kon ik weer boven water komen, ik had een paniek aanval er na nog ook waardoor ik al helemaal geen lucht meer krijg en ben dus een tijdje buiten bewustzijn geweest.
Ik dacht egt dat ik dood ging man .—-.
Dus bind je haar maar weer goed vast als je gaat zwemmen en kijk uit voor deze zuignap dingen! >.O;
gezellig topic, haha er zijn hier heel wat engeltjes…
wel heftige verhalen hoor…. vooral zwemmen zo te horen
al 4 keer helaas… lekker bezug…
1 X van een paard af geflikkerd, voor het dier terecht tekomen, en toen is het dier over me heen gesprongen. hij raakte mijn neus, arm en knie, heb er niet echt wat aan over gehouden. maar je kan wel bedenken wat er was gebeurt al sprong die ietsje minder hoog. (dan had hij recht op mn gezicht en maag gestaan, dood dus)
1X toen ik vlak voor het rijden een paard vast hield, een ander dier maakte een erg hard geluid waart arme dier zo van schork! zodat ik onder het dier terecht kwam (tussen zn benen in) ik lied het dier niet los, stel je voor dat het de weg op zou rennen.. das te gevaarlijk. ik hield ong. een halve km vast, net zolang tot ik het paard gekalmeerd had. ik omhoog gekrabbelt, allemaal bezorgde mensen. maar wonder boven wonder had ik er wijnig aan over. een hele blauwe kont met een mega schaaf plek & een half kaal hoofd om dat hij er heel wat plukken haar uit had getrekt. (wat wil je anders met een dier van 165 dat dan ook nog is een fries is.
1X goh raar maar is, alweer met knollen.
ik met mijn allerliefste dier aan het mennen (paard en wagen) we waren gaan zwemmen in de lek en nu opweg naar huis, een vriendin van me menden een stukje, andere vriendin zat op me andere paard. en nog een andere vriendin fietste naast de wagen. arme dier schrok zo erg van ezels (is ze echt doods bang voor) en gingen ze nog balken ook! ze schrok zo erg dat ze tegen die fiets op liep, fiets viel om, vriendin met haar voet vast aan fiets, pony komt met haar mini beentjes tussen de spaken te zitten en trok hopla alles in de sloot.. pony koppie onder, ik had inmiddels snel de leidsels gegrepen, want ik doe werkelijk alles voor mn dier. pony zat koppie onder, dus ik zat er onder, maar dat gaf niet eerst koppie van de pony boven water, na een hele tijd te prutsen en te worstelen eidelijk gelukt, maar ze stond wel op mijn benen waardoor ik niet naar boven kon… gelukkig uit endelijk wel gelukt en we zijn er allemaal alweer goed vanaf gekomen :D alleen de pony had wat schrammetjes van de spaken, maar is inmiddels al weer goed (L)
1x alweer knollen hahahaha
en alweer een sloot, ik reed over een brug, pony flikkerde af de brug dus ik ook, alleent dier zat boven mij en ik daaronder, hij trapte dan ook een aantal keer flink in mijn buik. maar ook dat is helemaal goed gekomen
hoezo ik heb een engeltje boven me?
ikke ook toen ik in spanje was
ik was nog maar 7 en had een opblaas krokodil ik ging het diepe badje in toen ik op me krokodil zat
maar daar zwommen ook kindjes met zwembandjes ik zo dom ik dacht ik kan dat ook en sprong het water in 10 sec spartele en me zus kwam me redde
:oops: genant he
Hoihoi.
ik las dit en ik dacht ik weet niet of ik nou bijna dood was of gewoon heel veel geluk :oops:
ik was denk ik een jaar of 3/4.
en ik en mijn mama en papa en zus waren net klaar met zwemmen.
mijn mama deed bij mij de bandjes af.
mijn zus wou nog 1x in het diepe zwemmen.
en rende haar achterna zonder dat mijn mama het zag.
mijn zus sprong in het water en ja hoor ik sprong er zo achter aan zonder bandjes.
Ik lag op de bodem, en gelukkig zag mijn zus het.
Ze probeerde hulp te vragen van zo’n vrouw, maar die geloofde haar niet.
Toen is ze zelf achter mij aan gedoken en heeft mij geleid naar het trappetje
zo kon ik zelf naar boven klimmen.
:love: mijn zus.
xxxxxxxxxxxx
@IrisxLove wrote:
Hoihoi.
ik las dit en ik dacht ik weet niet of ik nou bijna dood was of gewoon heel veel geluk :oops:
ik was denk ik een jaar of 3/4.
en ik en mijn mama en papa en zus waren net klaar met zwemmen.
mijn mama deed bij mij de bandjes af.
mijn zus wou nog 1x in het diepe zwemmen.
en rende haar achterna zonder dat mijn mama het zag.
mijn zus sprong in het water en ja hoor ik sprong er zo achter aan zonder bandjes.
Ik lag op de bodem, en gelukkig zag mijn zus het.
Ze probeerde hulp te vragen van zo’n vrouw, maar die geloofde haar niet.
Toen is ze zelf achter mij aan gedoken en heeft mij geleid naar het trappetje
zo kon ik zelf naar boven klimmen.:love: mijn zus.
xxxxxxxxxxxx
:O wow, geweldige zus heb jij.
heftig verhaal, echt wel.
Ehm .. vroeger hersenvliesontsteking gehad, ik was er aan overleden als een vriendinnetje van me er al niet aan overleden was.
Keer van paard afgevallen met mijn nek op de balkjes, had mijn nek kunnen breken. Ging ook helemaal out, alles werd zwart en werd heel erg duizelig. Op een gegeven moment kwam alles weer terug en begon ik keihard te janken. x’]
In het ziekenhuis bleek dat ik alleen mijn schouder en een een spier in mijn nek had verrekt. (: Wat btw donders zeer deed, want als ik mijn voet bewoog, voelde ik dat spiertje. xD
was een paar jaar geleden zoo stom om op het ijs te stappen terwijl het niet egt veilig was dus…
dus ik loop er zoo op en zakte er dus doorheen.. ik proberen naar boven te zwemmen maar kon de opening zeg maar niet vinden..
gelukkig zagen een paar jongens die ik toevallig ken dat ik door het ijs zakte…
en die hebben mij er uitgeholpen…
moest nog wel naar het ziekenhuis want ik was onderkoeld…
als die jongens niet langs waren gelopen
zouu ik er niet meer zijn….
ik ben ze dus wel suppeeer dankbaaar
2 van hun zit ik nu nog steeds bij in de klas
Het was niet echt een doods ervaring maar zo voelde het wel, ik had een keer heel erg last van zware migraine met heel veel uitval verschijnselen, ik kon niet normaal praten, lezen, schrijven en nog meer.Ik ben zelfs naar de dokter geweest en daar hebben ze een ambulance gebeld. Ook viel ik telkens buiten bewust zijn, ik weet nog dat ik gillend in een hoekje zat en zei ‘Ik wil niet dood, ik wil nog niet dood’, ik vondt het doodeng.
heftig allemaal!
ik heb het wel gehad,
ik was 10 en toen liet ik mijn ouders zien dat ik kon fietsen zonder handen.
Ik fietsen, en het ging goed en mijn ouders waren trots,
en toen kwam er zo’n auto heel hard aan rijden,
en toen heeft die auto me geraakt,
en ik moet meteen naar het ziekenhuis,
ik had namelijk een hele grote wond op mijn knie, elleboog en schouder.
ik had wel dood kunnen bloeden,
maar gelukkig ben ik er nog!
@libellee! wrote:
heftig allemaal!
ik heb het wel gehad,ik was 10 en toen liet ik mijn ouders zien dat ik kon fietsen zonder handen.
Ik fietsen, en het ging goed en mijn ouders waren trots,
en toen kwam er zo’n auto heel hard aan rijden,
en toen heeft die auto me geraakt,
en ik moet meteen naar het ziekenhuis,
ik had namelijk een hele grote wond op mijn knie, elleboog en schouder.
ik had wel dood kunnen bloeden,
maar gelukkig ben ik er nog!
auuchh je hebt echt mazzel gehad… als die auto je verkeerd zou hebben geraakt,,
wow das heftig
ik heb da nog nooit gehad
ben wel vaak van men stokje gegaan of iets gebroken ook al vaak geopereerd
Ik was een keer maat 2 vriendinnen op de kermis ,
ik ging zitten gaf mijn kaartje af en een vriendin zat wat verder op dus moest ik helemaal met me hoofd naar haar toe maar op dat moment gingen die hekken waar ik me aan vast moest houden gingen ook naar meneden en ik zat met mijn hoofd daaronder vast en alle mensen om mijn heen riepen naar die gast ,, gelukkig kwam dat hekje weer omhoog !
anders was me hoofd er af gerukt XP
heftige verhalen zeg
zelf nog nooit (gelukig ) een bijna dood ervaring gehad alleen
dat ik met mijn zusje in bad zat toen ik 4 was en ik met mijn hoofd tegen de (stalen) kraan aan stootte en ik had dus een gat in m’n hoofd vlak naast m’n oog gelukkig niet mijn oog geraakt. mijn vader en moeder helemaal roepen, bad helemaal rood. Toen heel snel naar ziekenhuis gereden en gehecht.Nu nog steeds litteken vlak naast m’n oog.
maar dat was geen bijna dood ervaring ( gelukkig)
Nou het is niet egt bijna dood maar,
Ik was op vakantie in Dubai en de vloer was daar egt supper bling bling
Ik liep gewoon normaal en opeens viel k met myn volle gewicht op me stuitje
Ik kreeg geen lucht meer en myn ouders liepen ver voor mij dus ze zagen me niet
Maaar uitendelijk is het goed
@iamnotperfect wrote:
Nou het is niet egt bijna dood maar,
Ik was op vakantie in Dubai en de vloer was daar egt supper bling bling
Ik liep gewoon normaal en opeens viel k met myn volle gewicht op me stuitje
Ik kreeg geen lucht meer en myn ouders liepen ver voor mij dus ze zagen me niet
Maaar uitendelijk is het goed
Oei, wie heeft je dan geholpen? :O
Ik ben toen ik 3 was een keer bijna verdronken. Ik liep langs m’n vader langs die m’n zwembandjes had (leuk joh, 2 slechtziende mensen die hun bril af doen in het zwembad :{ ). M’n moeder haalde me toen knock-out het zwembad uit en ik moest daarna direct met gillende sirenes naar het zwembad -O- . Sindsdien heeft m’n moeder er altijd voor gezorgd dat ik een (oude) bril op heb als ik ga zwemmen (op vakantie neem ik dan ook altijd m’n vorige bril mee die als reservebril dient).
M´n ouders keken om waar ik was
En toen zagen ze me naar lucht happen :(
Uiteindelijk kreeg ik naar een paar seconden weer gewoon lucht
Aleen omdat ik zo hard was gevallen daar net tussen me bil (haha) en me rug
Heb ik nog 6 maanden er last van gehad
De eerste weken kon ik niet meer lopen van de pijn
Gelukkig was het de laatste week van de vakantie XD
het is me een paar maanden geleden nog gebeurd…
ik fietste naar huis, en zat eens lekker na te denken. op een gegevenmoment moest ik oversteken en er kwam net een auto aan.. ik dacht ach joh ik kan nog wel even voor gaan.. maar nee het enigste wat ik nog kon uitbrengen was gegil en voor ik het wist werd ik en me fiets plus me spullen mee gesleurd daar lach ik dan.. het rare was mijn fiets lag in de prak en ik kwam er met een schrammetje van af.. ik was daarna nog uren in shock toen had ik echt een moment van kut ik had wel dood kunnen zijn!!!!!!
Ik heb het zelf gelukkig nog nooit mee gemaakt
maar ik weet wel dat toen mijn vader geboren werd zijn hart niet klopt de dokter zag het op tijd en heeft hem bij mijn oma weg gehaald en op de keuken tafel geopereert gelukkig zag de arts het op tijd anders was ik er ook niet en mn andere broertjes en zusjes ;)
en laats paar maanden geleden met pinkster zat ik in een atractie op de kermis en een jongen die ik kende zat er ook in en dat ding ging heel snel en over de kop maar ze waren vergeten zijn ding naar beneden te doen en toen ging de atractie al draaien iedereen gillen en gelukkig zagen ze het op tijd anders was hij wel dood geweest denk ik
een hele goede vriendin van mij was bijna dood als baby..
ze moest elke keer heel erg hoesten en dan werd ze helemaal blauw enzoo
alleen de dokters geloofde haar niet totdat ze een hoestaanval kreeg toen een dokter erbij was..
het had niet veel langer moeten duren anders was ze er niet meer
ik zelf heb het nog nooit gehad..
uhm even denken hoor..
Ik was 4/5 en ik zat in bad me moeder zat er bij omdat ik zo graag zelf wou douchen..
Ik wou zeep pakken dat op zo’n zeep rekje lag en ik gleed uit dus ik was me me kin op de bad rand gekomen en toen was mijn kin open gescheurd en ik moest dus naar het ziekenhuis, en ik werd gehecht. Niet echt een dood-ervaring maarja.
@Heartbroken wrote:
uhm even denken hoor..
Ik was 4/5 en ik zat in bad me moeder zat er bij omdat ik zo graag zelf wou douchen..
Ik wou zeep pakken dat op zo’n zeep rekje lag en ik gleed uit dus ik was me me kin op de bad rand gekomen en toen was mijn kin open gescheurd en ik moest dus naar het ziekenhuis, en ik werd gehecht. Niet echt een dood-ervaring maarja.
Zo iets heb ik ook ooit gehad. Ik ging in de gordijnen klimmen toen ik 5/6 was, die hielden mij niet en toen knalde ik er uit, tegen de bedrand van m’n ouders aan. En toen heeft de huisarts m’n kin gehecht.
@Vitani94 wrote:
@Heartbroken wrote:
uhm even denken hoor..
Ik was 4/5 en ik zat in bad me moeder zat er bij omdat ik zo graag zelf wou douchen..
Ik wou zeep pakken dat op zo’n zeep rekje lag en ik gleed uit dus ik was me me kin op de bad rand gekomen en toen was mijn kin open gescheurd en ik moest dus naar het ziekenhuis, en ik werd gehecht. Niet echt een dood-ervaring maarja.Zo iets heb ik ook ooit gehad. Ik ging in de gordijnen klimmen toen ik 5/6 was, die hielden mij niet en toen knalde ik er uit, tegen de bedrand van m’n ouders aan. En toen heeft de huisarts m’n kin gehecht.
voelt niet fijn om je kin gehecht te krijgen :r
@Heartbroken wrote:
@Vitani94 wrote:
@Heartbroken wrote:
uhm even denken hoor..
Ik was 4/5 en ik zat in bad me moeder zat er bij omdat ik zo graag zelf wou douchen..
Ik wou zeep pakken dat op zo’n zeep rekje lag en ik gleed uit dus ik was me me kin op de bad rand gekomen en toen was mijn kin open gescheurd en ik moest dus naar het ziekenhuis, en ik werd gehecht. Niet echt een dood-ervaring maarja.Zo iets heb ik ook ooit gehad. Ik ging in de gordijnen klimmen toen ik 5/6 was, die hielden mij niet en toen knalde ik er uit, tegen de bedrand van m’n ouders aan. En toen heeft de huisarts m’n kin gehecht.
voelt niet fijn om je kin gehecht te krijgen :r
Ik herinner me er niks meer van, alleen nog de val en dat ik bij de dokter zat. Maar ik herinner me geen pijn :oops: .
ik had een soortgelijk iets mijn neefje zat te schommelen en op dat moment stond ik achter hem en toen kwam die schommel tegen mijn kin en viel ik hard voorover en toen lach een stuk van mijn kin open maar ik kan alleen herrineren dat ik in die stoel zat en mijn vaders hand vast had en toen niks meer dus of ik zal verdoofd geweest zijn ofzo of ik was een sterk meisje maar ik denk dat de eerste beter is.
wow!
@hierboven
wow!
Ik weet niet of dit een bijna dood ervaring is maar..
Ik ben toen ik zeer klein was, ik denk dat ik toen juist kon lopen of zo, met mijn hoofd op de schouw gevallen hier thuis. Toen had ik ook een of andere zware virus infectie dus ik was eigenlijk al ziek. Ik deed niets meer net alsof er geen leven meer in mij zat. Ik staarde voor me uit, reageerde op niets meer en toen is mijn moeder onmiddellijk met me naar het ziekenhuis gereden. Onderweg ben ik onophoudelijk beginnen overgeven. Ik ben toen ongeveer een week in het ziekenhuis moeten blijven en had met het vallen dus ook een zware hersenschudding. Niet leuk :)
Ook heb ik ongeveer 3 jaar geleden een overdosis pillen gehad, maar daar praat ik verder niet graag over :)
Ik ben een keer onder mn paard terechtgekomen in een val, beest van ruim 600kg, wat trappen over mijn hele lichaam verspreid, ik ben volledig out gegaan, in ziekenhuis weer bijgekomen met de mededeling dat ik in de ambulance hartstilstand had gehad.
Ik was eigenlijk alleen maar aan het dromen, over (hoe dom)paardrijden in de zee?
ik ben een keer met zon turn brug bij gym ervan af gevallen en toen viel ik met mn nek op de ijzeren onderkant, waardoor ik bijna 5 minuten nauwelijks kon ademen, ik dacht echt dat ik dood ging…
en ik ben bijna verdronken. na zwemles mochten we met een soort lang grote plastic mat spelen, en toen kwam ik daar onder en ik raakt in paniek, want dat ding was echt heel groot (een kwart van het zwembad)en ik zag aan de randen alleen de trappende voeten van de anderen kinderen (niet express ofzo)…. gellukig was werd toen gefloten dat iedereen eruit moest zodat ik eruit kon, daarnaa heb ik in shock heel lang zitten huilen. Dat was wel lang geleden, ik ging toen voor mn c diploma, maar daarnaa durfde ik nooit meer door het gat dus ik heb c nooit gehaald…
3 jaar terug blindedarm ontsteking gehad.. Ben toen met hevige buikpijn naar de dokter gegaan na 2 dagen buikpijn, maar die zei dat er niks aan de hand was en dat het spanning was, omdat het toen niet zo goed ging tussen mijn vriend en mij! Kreeg een verwijsbrief naar een psychologe..Dus ik weer naar huis, maar de pijn werd erger dat ik mijn moeder dreigde uit het raam te springen om van de pijn af te komen.
Die nacht naar het ziekenhuis gebracht door mijn vriend en moeder en daar bleek dat ik ernstige accute blindedarm ontsteking had en meteen geopereerd moest worden. Later bleek dat de darm al helemaall geperfereerd was en dat ik niet later had moeten komen anders had ik het niet overleefdn dan schrik je wel even!
@mamaloe wrote:
3 jaar terug blindedarm ontsteking gehad.. Ben toen met hevige buikpijn naar de dokter gegaan na 2 dagen buikpijn, maar die zei dat er niks aan de hand was en dat het spanning was, omdat het toen niet zo goed ging tussen mijn vriend en mij! Kreeg een verwijsbrief naar een psychologe..Dus ik weer naar huis, maar de pijn werd erger dat ik mijn moeder dreigde uit het raam te springen om van de pijn af te komen.
Die nacht naar het ziekenhuis gebracht door mijn vriend en moeder en daar bleek dat ik ernstige accute blindedarm ontsteking had en meteen geopereerd moest worden. Later bleek dat de darm al helemaall geperfereerd was en dat ik niet later had moeten komen anders had ik het niet overleefdn dan schrik je wel even!
Dokters soms :| . Bij mij gaan ze in ieder geval echt lichamelijk onderzoek doen, zelfs als ze al bijna zeker weten wat het is…
Jaa, daar heb je echt geluk mee! Bij ons zijn ze erg makkelijk met zeggen: er is niks!.. De dokter heeft overgens mijn vader de volgende ochtend wel gebeld toen ik geopereerd was om te zeggen, dat hij er naast zat. Toen is mijn vader erg boos geworden op hem, dat hij zoiets niet had herkend! Nu durf ik eerlijk gezegd niet meer zo snel naar de dokter:$
@mamaloe wrote:
Jaa, daar heb je echt geluk mee! Bij ons zijn ze erg makkelijk met zeggen: er is niks!.. De dokter heeft overgens mijn vader de volgende ochtend wel gebeld toen ik geopereerd was om te zeggen, dat hij er naast zat. Toen is mijn vader erg boos geworden op hem, dat hij zoiets niet had herkend! Nu durf ik eerlijk gezegd niet meer zo snel naar de dokter:$
Ik zou dan gewoon direct overstappen op een andere dokter. Ik ga er van uit dat jouw ouders dat wel zullen begrijpen (zeker gezien je vader zo tegen hem uitviel toen hij zijn excuses probeerde te maken).
In Egypthe toen ik 11 jaar oud was, ik was uitgedroogd.
En dat is redelijk link. ;S
En dat jaar daarop was ik in Duitsland en ging ik met vriendinnen in de wildwaterbaan.
Er was een waterval en ik kwam daar precies onder en kwam niet meer naarboven.
Gelukkig heeft mn moeder mij uiteindelijk naar voren getrokken. (:
in een wildwaterbaan in duitsland kwam ik niet meer boven, gelukkig kwam er een jongen net aan die me per ongeluk een keiharde trap gaf waardoor ik verder ging waar de stroming niet meer was en ik naar boven kon komen, hield er wel een blauwe plek aan over en angst voor stromingen,maar is nu zo goed als over. (:
en een x ging ik rijden op een paard, Champain, en die gooide me eraf en liep vervolgens over me heen, mn cap was stuk maar mn hoofd nog heel. (:
Ja, toen ik in Mexico woonde kreeg ik op mijn 7e Pneumonia. Het werd heel erg na twee weken en ik moest naar het ziekenhuis. Daar leefde ik weken lang op medicijnen en de doctor zeiden dat omdat ik al zwakke longen heb, er een kans was dat ik het niet zou overleven. Mijn ouders wouden mij naar een betere doctor in America brengen omdat ik in die ziekenhuis was geboren en ze vertrouwden hun, maar volgens de Mexicaanse doctors zou ik dan te lang zonder medicijnen leven. Uiteindelijk heb ik het dus overleefd, en als ik nu terug kijk op foto’s van mijn familie in het ziekenhuis, word ik heel dankbaar. Ze waren dag en nacht naast mij, en ik zie mezelf daar met zo’n levenloos, wit gezichtje en ben opeens heel blij met het leven. :’)
@Blue. wrote:
Ja, toen ik in Mexico woonde kreeg ik op mijn 7e Pneumonia. Het werd heel erg na twee weken en ik moest naar het ziekenhuis. Daar leefde ik weken lang op medicijnen en de doctor zeiden dat omdat ik al zwakke longen heb, er een kans was dat ik het niet zou overleven. Mijn ouders wouden mij naar een betere doctor in America brengen omdat ik in die ziekenhuis was geboren en ze vertrouwden hun, maar volgens de Mexicaanse doctors zou ik dan te lang zonder medicijnen leven. Uiteindelijk heb ik het dus overleefd, en als ik nu terug kijk op foto’s van mijn familie in het ziekenhuis, word ik heel dankbaar. Ze waren dag en nacht naast mij, en ik zie mezelf daar met zo’n levenloos, wit gezichtje en ben opeens heel blij met het leven. :’)
Een longontsteking is heftig als je zwakke longen hebt. Maar, gelukkig bleek je sterker te zijn dan de ziekte :).
Toen ik een jaar of 7 was, kwamen we altijd op de een soort boederij van me tante, en er was daar z’n grote stroberg waar we niet op mochten spelen maaja kinderen doen altijd wat niet ze niet mogen :P dus gingen we erop spelen en het was wel z’n 5 meter hoog denk ik en toen viel ik tussen 2 van die balen door, en kon ik me nog half vastgrijpen aan het stro toen ik begon te gillen draaide me zus en me nicht zich om en rende zo snel ze konden naar me toe en grepen me gelukkig vast, we zijn er daarna nooit meer op geweest.
maar dat was toch wel 1 van de engste momenten uit me leven.
