Blauw Gras.
Hebben jullie ook weleens dat je het maar overal mee eens bent, terwijl je dat eigenlijk echt helemaal niet bent? En dat je maar gewoon uit respect zegt dat je het ermee eens bent, omdat je diegene niet wil beledigen?
Hebben jullie ook weleens het gevoel dat je beter bent dan iemand anders? En dat je dan een hekel krijgt aan diegene? Dat je je ergert aan diegene?
Hebben jullie ook weleens dat je het gevoel krijgt dat je iemand kan wurgen? Omdat diegene álles voor je verpest?
Hebben jullie ook weleens het gevoel dat je iets MOET doen? Gewoon omdat je het goed kan? Zoals schrijven? Terwijl je het eigenlijk helemaal niet wilt?
Hebben jullie ook weleens dat je verlangt naar gevoelloos zijn? Of naar de dood? Of naar een ander leven? Een fantasieleven?
Hebben jullie ook weleens het gevoel dat je vrienden vreemdelingen zijn? Dat ze je eigenlijk niet kennen? Dat het lijkt alsof ze je eigenlijk niet eens aardig vinden?
Hebben jullie ook weleens zo’n bui dat je eigenlijk het liefst niks was? Dat je zou willen dat niemand van je hield? Dat je eenzaam zou willen zijn?
Hebben jullie ook weleens dat als je eerlijk bent tegen jezelf, dat je het eigenlijk wel fijn vindt om je ellendig te voelen? Dat je wÃÂl dat mensen medelijden met je hebben?
Hebben jullie ook weleens het gevoel dat je boven iedereen staat? Maar dan door zo’n klein iets onderuit gehaald wordt? En dat je dan kapot bent?
Hebben jullie ook weleens het gevoel dat je eigenlijk geen mens bent? Dat je een geest bent in een lichaam? Dat je hier niet thuishoort?
Ik wel namelijk. Ik voel me altijd zo. Écht altijd. Zonder te overdrijven. Velen zullen zeggen ‘Oh, ja zo voel ik me ook!’. Maar zo voelen ze zich niet. Zij weten niet hoe ik ben. Zij weten niet hoe ik me voel. Zij weten niet hoe ik denk.
Ik denk anders. Anders dan iedereen. Ja, ik denk ook anders, hoor ik je nu in je hoofd zeggen. Maar jullie denken niet anders. Jullie denken normaal. Jullie reageren normaal. Jullie zÃÂjn normaal. Jullie zijn mensen. Ik niet.
Ik ben geen mens. Ik ben opgesloten. In dit lichaam. Ik denk anders. En ja, dat zei ik al. Ik denk als een wezen dat er niet is. Hoogstens in mijn fantasie. Misschien leef ik dan ook wel in mijn hoofd. Dat is mijn verschil. Jullie leven hier. Ik leef daar.
Zelfs mijn ouders zeggen het. Ik denk anders. Misschien hou ik wel van anders. Andere kleding, andere geaardheid, andere smaak. Alles anders. En ik voel me ook anders.
En nee, ik stel me niet aan. Dat denk je alleen maar. Ja, ik probeer melij te wekken. Maar wie doet dat niet? Kom op, we zijn mensen. We zijn egoïstisch, we zijn hebzuchtig, we zijn alleen maar op macht uit.
Misschien klink ik wel aanstellerig. Misschien klink ik wel egoïstisch. Misschien klink ik wel arrogant. Maar ik heb het tenminste door. Ik weet tenminste wie ik ben. En dat is ook verder het enige dat ik weet.
Ik hoor hier niet.
Ja, zo voel ik me. En het moest er gewoon uit. En het kan me echt niks schelen als mensen zeggen dat dit geen reden is om een topic te maken.
En nee, Blauw Gras is niet leuk bedoeld.
