Okay, dus. Jullie moeten me even door dit hele riellekje meetrekken. Anders weet ik het ook niet meer.
Zoals ik in chat & klets topic zei: ik date.
Ja en hij is heel leuk. Ik ben eigenlijk heel erg verliefd op hem. En hij geeft hier en daar wel hints terug, maar het blijft zo vaag.
Ik probeer er alleen zo nuchter onder te blijven, maar ik kan het niet helpen zegmaar, om hem zo snel mogelijk terug te smsn en weer te willen smsn.
Het is alleen… ik weet niet. Ik vind hem zo leuk, dat ik bang ben dat hij me dat niet vindt.
Ik voel me als een doorn; een soort bemoeizucht. Zo’n hevige verlangen naar interesse…
Nu zouden we morgen afspreken, maar hij heeft afgezegd omdat iets in het weekend hem heeft aangeslagen en nu moet hij daar over na denken. Woensdag vertrekt hij naar London… Het is iets waar ik normaal gesproken niet van wakker zou liggen alleen het voelt zo veel meer gecompliceerder.
Ik denk niet dat het met mij te maken heeft waar hij over moet nadenken. Het is alleen… ik weet niet; ik verheugde me er zo op. En hij zegt dingen als dat ik het niet verdien om worden afgezegd… hij vindt het zo fijn dat ik begrijp waarom het niet kan doorgaan…
… is dit een hint? Wil hij hiermee zeggen dat hij me eigenlijk niet ziet zitten? Ik bedoel; ik ga altijd zo graag achter deze dingen aan. Ik vind hem zo leuk. Misschien wilt hij me van me afduwen.
Alleen al de gedachte dat het niet wederzijds zou kunnen zijn, doet zo’n zeer. Het is alsof je een bloemblaajdje na blaadje plukt en weet dat het geen zin meer zal hebben als er ‘hij houdt niet van me’ uitkomt.
En dan komt dat gevoel van fuck. Waarom moet ik het me weer zo op mezelf betrekken he? Waarom moet ik weer denken dat wat er ook aan de hand is, met mij te maken heeft.
Waarom doe ik weer zo fucking egoistisch?
Ik wou gewoon… ik wil gewoon weten wat ik er mee aan moet. Ik zal het heus wel overleven, maar ik mis hem nu al zo. Dit ben ik niet. Ik bedoel; ik mis nooit iemand echt. Dit voelde ik nog nooit zo voor iemand. Wie in hel ben ik geworden…
aawh, dat is best wel klote girlish! ik snap dat het kut is als je niet weet wat die ander wil, heb ik ook wel is gehad, en hoe nuchter je probeert te blijven, het wil dan gewoon niet ;p
probeer als hij terug komt van londen weer is met hem af te spreken, miss wil hij dan wel gewoon en is het weer super leuk! en je kunt dan altijd nog vragen of hij je leuk vind, hoe hij het verder ziet tussen jullie twee en laat merken dat je daarover een beetje onzeker over bent.
ik hoop dat je er nog wel uit komt met hem, laat zien dat je er echt voor wilt gaan en probeer er ook gewoon met elkaar over te praten.
Dankjewel WhosthatChick!
Het is gewoon een raar berichtje dat hij heeft gestuurd van “ja, iets is er dit weekend gebeurd en ik heb alle tijd nodig tot London om daar over te nadenken? Snap je dat? Echt bedankt dat je het zo fijn opneemt!”
Ik bedoel, ik dacht: zulke dingen kan iedereen overkomen. Maar er waren alweer 20 minuten verstreken en ik begon me steeds naarder over het bericht te voelen. Niet zo zeer voor wat er aan de hand zou kunnen zijn, maar meer omdat hij er onderuit wil komen. Zo’n gevoel heb ik. En ik heb eerlijk gezegd ook de hoop niet zo dat hij na London nog zal terugsmsn.
Mijn huisgenoot heeft samen les met hem en ze zei dat ze deze week probeert op te pikken of hij er iets over zegt. Maar ze gaat er niet naar vragen. Moet ze ook niet doen, maar misschien… ik bedoel: mijn facebook newsfeed zegt dat hij lekker met vrienden naar de yoga gaat. En dan stalk ik hem niet eens, die berichten krijg ik gewoon binnen.
Ja, het is misschien dan wel een onterechte ‘jaloezie’ maar wat wil ik dan?
Ik heb besloten er niet op in te gaan. Ik heb besloten hem ook niet te smsn. En laat ik maar het afzeggen als iets goeds zien. Mijn stem is toch weg. Ik heb morgen toch een herkansing…
Maar hoe meer ik gewoon de smsjes lees, hoe minder ik de indruk krijgt dat hij me net zo leuk vind als ik hem. En dat doet zo’n godverdomme zeer.
Pffff….
Achja, wie weet. Wie weet komt hij wel van London met het idee “ochja, girlish leeft ook nog.” En anders ben ik enorm teleurgesteld. Ik weet niet wat ik moet doen. Dadelijk schrikt mijn enthousiasme hem nog af en heb ik het gedaan. Misschien heb ik dat al gedaan…
Wat is dit voor shit eigenlijk? Alsof.. nouja.
hmm ja ik snap dat ’t kut is.
ik kan mezelf hier soms ook wel een beetje in herkennen.
het klinkt heel erg dom misschien, maar wat ik meestal dan doe
is dat ik er meestal van uit ga dat het toch niks meer wordt, uiteindelijk kan het altijd alleen maar meevallen. haha.
misschien is het ook wel even goed dat je hem niet smst, kijken of hij daarna uit zichzelf smst.
als je TE veel gaat blijven hopen, doe je jezelf alleen maar meer pijn als het niks wordt.
ik wil je niet naar beneden halen zeg maar, maar misschien dat je je er wel een soort van op moet voorbereiden.
want natuurlijk hoop ik voor je dat het goed komt! (:
als hij echt wil moet hij er ook maar wat moeite voor doen, toch? ;p
dat jij enthousiast bent is alleen maar leuk toch, als hij het niet kan hebben.. tja dan ligt het niet aan jou!
jongens blijven gewoon kut! haha.
Dat advies gaf mijn vriendin me ook, ik ben alleen niet zo. Ik kan iets niet laten rusten, voordat ik weet wat er aan de hand is. Ik kijk seizoenen van America’s Next Top Model terug om enigszins mijn hoofd te kunnen verplaatsen, natuurlijk blijf ik meeten met vriendinnen van school.
Ik was gewoon, zo vrolijk om hem. En het positieve uitte zich overal. En ik word nooit boos of verdrietig om als mensen afzeggen (als ze daarvoor een reden hebben) en hoewel ik graag hem die tijd gun, ik weet niet waarvoor zegmaar. Niet dat hij een verklaring verplicht is, maar… ja… het geeft zo’n tweestrijdig gevoel, of dat nou wel of niet zijn intenties zijn.
Maar mijn intuitie is gewoon niet goed. Zoals mijn vriendin en jij al adviseert: ik hoop er al niet meer op (hoewel dat nog niet helemaal het geval is) maar ik ben gewoon zo.. ik ben er nu al kapot van als hij me nooit meer gaat smsn. Ik wou gewoon dat ik leuk genoeg was.
Girlish, je bent leuk genoeg. Als hij dat niet ziet is dat zijn eigen erg domme fout.
Ik snap dat het naar is, dat jij zo enthousiast bent en dat hij dan afzegt en niets van zich laat horen. Probeer je aandacht inderdaad, wat je dus al doet, op iets anders te richten en wacht zo rustig mogelijk af tot na Londen. Wie weet wat er dit weekend gebeurd is bij hem? Ik heb zelf net een periode achter de rug waarbij ik bijna iedereen heb verwaarloosd, zelfs mn vriend. Dus wie weet waar hij op dit moment even doorheen gaat, dat ie het er niet toe op kan brengen om een leuke date met jou te verpesten door zijn rothumeur (ja sorry, ik probeer het maar goed te praten).
Ik hoop dat mn berichtje een beetje sense maakt, in ieder geval, je mag me altijd een berichtje sturen waar dan ook als je even iets kwijt moet <3
Natuurlijk maakt het sense! Dank je wel Gravi.
Maar ik denk dat het niets meer gaat worden. Mijn vriendin had gelijk dat als een jongen dit zou zeggen, het meestal over een ander meisje gaat. Misschien heb ik het verkeerd opgepakt, of gelezen op facebook, maar hij is obviously aan het flirten met een ander meisje (weliswaar uit London… maar ja, waar gaat hij heen voor fuck’s sake… en de bitch is nog knap ook.)
Pfff… ik weet niet, ik voel me er niet eens verdrietig meer onder. Alleen erg vermoeid en versufd. Gewoon KUT!
