Zoals sommige weten schrijf ik ook verhalen op dit forum.
Ik schrijf heel soms gedichten, die plaats ik dan hier.
Geïnspireerd op een vriendin van me die overleden is.
Tips, Kritiek?
Verdriet,
Woorden zeggen me niets,
Gedachten schieten door mijn hoofd,
Ben je weg?
Je was nog zo jong,
Het is beter zo.
Maar waarom dan mijn tranen,
Waarom dat gevoel in je buik,
een steen lijkt het wel.
Tranen achter mijn ogen,
ik zou heel hard willen huilen, maar weet ook niet goed waarom.
Afscheid nemen.
Is dat dan zo moeilijk?
Het roept herinneringen op,
Herinneringen aan ons
De leuke momenten
Maar ook de slechte.
Ik mis je
Ben je weg?
Het lijkt alsof je nooit hebt bestaan
Jij bent verdwenen.
Maar niet vergaan.
Onze momenten, betekenen die dan niks meer?
Waar ben je?
Blijf bij mij.
In mijn gedachten.
In mijn hart.
Ik oefen nog niet zoveel met gedichten, wil ik wel gaan doen.
Tips?
Superknap,
ik heb dit soort dingetjes wel eens geprobeert maar ik heb de inspiratie en het geduld er niet voor,
Blijf vooral doorgaan (: !
Lezen van verhalen vind ik ook erg leuk, schrijven is ook wel leuk, maar het lukt nooit zo goed bij mij. Ga het miss wel weer een keer proberen :)
Maar gedichten houden op bij sinterklaas rijmpjes bij mij :P.
Maar jij bent echt goed, en als je zo van je af kan schrijven, dan zeg ik echt blijf doorgaan ik vind het echt leuk, net als je verhalen!
Dit gedicht vind ik eigenlijk niks.
Maar mijn vriendin zei dat ik hem moest plaatsen, dus..
Je haat me.
Wat heb ik je misdaan?
Je wenst me dood, zomaar.
Je kent me niet zoals andere me kennen
Je wenst me dood, zomaar.
Ik vond je aardig.
Stiekem was ik verliefd.
Jij maakt me alleen maar zwart.
Ik wil dat je me kent.
Dit valt niet goed te maken.
Nu is het omgedraaid.
Ik haat je.
Voor nu
Voor altijd
jij kunt echt goed schijven!
wat voor boeken lees je?
Ik zit daar
Samen met haar
Te praten
Te lachen
Te huilen
Te praten
Over jongens
Te lachen
Over dingen
Te huilen
Om verdriet
Waardoor je nog
Alleen zwart ziet
Om nooit meer
Rood te kunnen zien
Van een roos van liefde
Of nooit meer het
Roze van zijn lippen
Daarom zou ik
Nooit meer willen huilen
Van verdriet want
Dat verdiend niemand niet
Ik wil altijd zijn kleuren zien
Het roze van zijn lippen
Het blauwe van zijn blik
Het rood van zijn hart
Daar voor zou ik nooit meer
Willen huilen van verdriet
Want dat verdiend niemand niet.
