Hee,
Ik voel me zo ongelukkig.
Ik hoop dat jullie moeite willen doen om mijn verhaal te lezen.
En ik heb echt hulp nodig daarom vertel ik hier mijn verhaal..
Mijn vriendin is best wel dun, ze weegt 46 kilo, is 14 jaar en ongeveer 1.65
Ze eet best wel normaal dacht ik. Soms niet en soms heel erg veel. Met gym is ze al een paar keer flauwgevallen of werd ze neit goed. Vandaag was er zo iets ergs.
We waren gewoon aan het gymen. Net een kwartiertje bezig en opeens rende mijn vriendin naar de wc . Wij gingen achter haar aan en ze stond bij de wasbak en leek alsof ze bijna moest overgeven, daarna rende ze naar de wc en deed hem opslot. Ik werd helemaal bleek en dahct wat is er?! Later zei ze dat er neits was en alles was goed. Toen wou ze wat water drinken en gingen wij een bekertje halen voor haar. Een gymleraar die we vorig jaar ook hadden ging met ons mee. Hij ging heftige vragen aan haar stellen omdat hij het al een beetje wist van vorig en ik stond erbij. Hij vroeg aan haar: je hebt weer hetzelfde als vorig jaar toch? (geen antwoord). Heb je wat gegeten vanochtend? Ja. En heb je het daarna weer uitgespuugd? nee. Je mag niet liegen he. (de tranen sprongen ondertussen in mijn ogen) Toen moest ze wat gaan eten. En ondertussen was ik in tranen uitgebarsten. Ik liep naar meneer toe en vroeg; is het waar wat u net vertelde? Hij knikte ja.. Toen heb ik onder gym heel veel gesprekken gehad van hem en wat er was. Ze heeft toegegeven dat er iets was kwa eten. Maar meer zegt ze niet. Toen ik haar later op msn weer sprak kwam diezelfde smoes zoals altijd weer: Ik heb blaasontsteking. Ze zit altijd heel lang op de wc en zegt dat ze blaasontsteking heeft maar dat zegt ze al heel lang.. Ik weet nou niet wat ik moet doen want ik wil haar niet beschuldigen van wat ze niet heeft. Maar als ik zo terugdenk, is het allemaal een beetje raar. We gingen vorige week een weekend met mijn ouders naar duitsland en na het eten ging ze altijd naar de wc. En toen ik haar dus op msn sprak, zei ze; wat zeurt iedereen het is helemaal niet waar!! ik zei; dat geloof ik maar ik maak me ongerust, waarom moest je opeens overgeven? Ik moest niet overgeven ik had last van me blaasontsteking! Ik zei; maar waarom stond je dan eerst bij de wasbak? Omdat ik duizelig was..
Ik moest zoveel huilen, ik heb het altijd voor haar opgenomen als iemand zei dat ze anorexia at! Altijd zei ik tegen iedereen, hou je mond! dat heeft ze helemaal niet.
Is dit nou voor niks geweest.. of maak ik me teveel druk :”*(
Wat moet ik doen, heeft ze het of niet? Het is opeens allemaal zo duidelijk maar ik ben zo bang dat wat ik denk helemaal niet waar is. Ik kan alleen maar huilen . waarom verteld ze me niets.
Bedankt voor het lezen lieve mensen!
