Goed, mijn probleem is; mijn vriend.
Ik had al een ander topic geschreven over hem, omdat hij dacht dat ik zwanger was terwijl dat helemaal niet mogelijk is. Maar dat komt voornamelijk door dit probleem. Hij is namelijk erg lief. Héél erg lief. Maar dan wel zo dat ik er soms echt niet goed van wordt. Hij geeft veel om mij en dat weet ik ook wel, maar hij kan zóó overbezorgd zijn en probeert ook alle momentjes dat het kan bij mij te zijn, terwijl hij ver weg woont en een UUR moet fietsen om bij mij te komen. Hij heeft het voor me over, en dat weet ik ook. Ik waardeer het wel, maar ik ben juist een persoon die af en toe m’n rust nodig heeft. Even met rust gelaten worden, bijvoorbeeld als ik een probleem heb of zo. Maar als ik al een traan laat vallen om een of andere reden dan word ik al plat gepraat met ‘ik hou van je’ (20x) en ‘Je bent lief, je bent mooi, je bent dit, je bent dat’. Terwijl ik dat op dat moment helemaal niet nodig heb. Ik vertel het hem wel, maar hij lijkt gewoon niet te luisteren. Ik hou heel veel van hem en we zijn ook al een poosje samen, maar ik kan dit gewoon niet hebben! Hij moet gewoon een stapje achteruit, iets rustiger aan doen.. Als ik al zeg bijvoorbeeld dat ik me klote voel dan is het weer van ‘oh, ik krijg hoofdpijn, ik vind het zo erg’. Pff, begrijpen jullie m’n point? Hij bedoelt het goed en daar ben ik me heus ook wel bewust van, maar ik heb ook afstand nodig. Ik ben alleen bang dat als ik hem dat vertel hij zich gekwetst voelt.
Iemand in een soort zelfde situatie gezeten en begrijpt wat ik bedoel?
Help, a.u.b, ik weet niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan..
Dat heb ik dus net gedaan; hij wilde naar mij toe komen voor 2 uurtjes! Daarna moet hij werken en dus weer terug. Ik zei tegen hem; ‘blijf nou gewoon thuis, je moet niet voor 2 uurtjes naar mij toe komen fietsen’. Want dan zou hij net zo lang bij mij zijn als dat hij fietst. Maar nee, hij bleef maar aandringen. Tot dat ik zei ‘Ik moet mn huiswerk doen, een presentatie, LAAT me nou even, alsjeblieft.’ dan krijg ik weer ‘Sorry, bla bla bla bla’. Ik ben toch niet boos? Maar hij maakt me echt gek, af en toe.
Grappig dat je dat zegt, dat heeft hij ook al tegen mij gezegd. Hij heeft verlatingsangst, ik bindingsangst. Dus we zijn een perfect team. Ik wil hem écht niet kwijt maar ik wil gewoon afstand, want dat heb ik nodig. Ik kan het gewoon niet, ik wil hem geen pijn doen.
Bij mij was het in m’n vorige relatie precies andersom. Hij de bindingsangst en ik dus verlatingsangst, al was het wel minder heftig dan bij jullie het geval is. Wat het belangrijkste is is dat je gewoon duidelijk, maar toch aardig zegt dat je een momentje voor jezelf nodig hebt als je dat op dat moment nodig hebt.
Ik hoop dat het werkt. Het probleem is meestal dat als ik het aardig zeg, hij blijft aandringen. Dus dan wordt ik iets feller ‘NEE’ en dan is het weer “ohh, sorry, sorry, bla bla”. Haha, maar het komt wel goed, denk ik. Ik praat met hem :).
