Hooi!
Na een lange tijd, ben ik er weer!
Een hele lange tijd terug heb ik het uit gemaakt met mijn vriend.
Daarna heb ik hem wel een beetje gemist, maar verder ging alles eigenlijk prima.
Ik genoot er van om weer mijn eigen ding te kunnen doen, en niet meer rekening te hoeven houden met hem. Een heerlijk single leventje!
Maar nu heb ik een nieuwe jongen ontmoet! ik deed ergens auditie op een school voor een film. Toen zaten daar een par vrienden van mij aan een tafel, maar ook een paar vreemden. Een 1 van die vreemde jongens ging tegen mij praten, hij vertelde dat Marie (iemand die ik ook ken) een ex van hem is enzo. Maar ik was hem al heel snel vergeten want ik was alleen maar bezig met die audities. Het enige wat ik wel wist is dat ik het wel een knappe en lieve jongen vond, maar meer niet.
Later die middag toen ik thuis was, ging er zomaar een vreemde jongen tegen mij praten op facebook. Hij heet Jean Paul. Dus ik ging vragen wie hij was. En toen legde hij dus uit dat hij die jongen was van die school. Ineens kregen we een super gezellig gesprek, en we hebben de hele middag gechat! hij vertelde meteen in dat gesprek dat hij me heel mooi en lief vond enz. En ik vond het wel lekker die aandacht, jeetje, die woorden heb ik wel ontzettend gemist! dus toen gingen we elke dag chatten, toen gingen we msn uitwisselen en telefoonnummers.
En toen gingen we daten! We gingen karten! hij haalde me op met zijn auto, en hij heeft eerst nog een hele tijd bij ons thuis gezeten. Daarna nog naar de mc donalds geweest waar we heel gezellig zaten te kletsen. Daarna nog bij zijn opa en oma langs geweest waar ook zijn ouders en zusje waren. Wat ik dus helemaal niet wist! maar het was wel heel erg gezellig!
Toen bracht hij me weer naar huis, alleen hij parkeerde zomaar ineens aan de kant van de weg. Ik schrok een beetje en vroeg ‘wat doe je?..’ en toen zei hij ‘ik vind het zo jammer dat ik je nu terug breng en we dan niet meer kunnen kletsen’. Ik had al lang door dat hij gewoon met mij wou zoenen. Maar daar had ik nog helemaal geen zin in. Het was pas onze eerste date, en ik zoen niet meteen op de eerste afspraak. Ik wil eerst iemand wat beter leren kennen. Dus uiteindelijk kreeg ik hem wel zo ver dat hij me naar huis heeft gebracht, met wat smoesjes als ‘Het is al heel laat, ik moet echt naar huis’ enzo.
Toen heeft hij bij mij thuis ook nog heel lang gezeten. Gezellig met mijn broers en ouders. Alleen, hij smst me nu heel vaak op een dag, en hij praat altijd tegen me op msn, als ik ook maar even online ben. Het ging me allemaal ineens wel heel erg snel, en elke keer dacht ik terug aan mijn ex. Met van die gedachten zoals ‘Hij zou nu dit of dat gezegt hebben’. Of ‘Hij zou nu dit of dat hebben gedaan’. Echt super irritant! ik ging alles vergelijken.
Hij is heel anders dan mijn ex. Hij is ook 2 jaar ouder dan mij., en dat kun je ook wel merken. Hij is veel volwassener. Dat vind ik eigenlijk ook wel lekker. Maar hij is helemaaal smoor op me. En ik heb hem uitgelegd dat ik wat meer tijd nodig heb om echt een relatie te beginnen. Ik wil eerst wat meer zekerheid.
En hij vind dat heel erg vervelend, maar hij begrijpt het wel zegt hij. Maar toch begrijpt hij het ook weer niet. En ik begrijp hem maar niet. Ja, ik weet dat hij mij wil. Maar ik begrijp niet dat hij er niet tegen kan kan dat ik er wat meer tijd voor nodig heb. En ineens denk ik heel veel aan m’n ex, door dat daten met jean paul, en die gesprekken, haal ik ineens allemaal herinneringen op. Terwijl ik dat helemaal niet wil. Maar ik mis ze eigenlijk nu ineens! ik wil die tijd terug! maar ik kan die tijd niet terug krijgen. En ik was er al lang overheen! maar waarom moet ik er nu dan telkens aan denken?
help me! ben ik nu nog steeds verliefd op m’n ex? want ik hou wel van Jean Paul! alleeen ik moet gewoon nog aan hem wennen. Ik moet hem eerst nog leren kennen. Maar ik wil hem geen valse hoop geven, of hem kwetsen als het niet goed voelt bij mij. Want hij houd zoveel van me… bluuuuh stomme liefde!
help!!
xxxxxxx
Ja, ik denk dat ik dat maar eens ga doen. Maar dat is dus zo vervelend aan zijn karakter. Hij doet alsof we al jaren getrouwd zijn enzo. Hij zei ook dat hij er aan wil werken om zich minder snel te hechten aan iemand.
Want ik heb hem ook al proberen uit te leggen dat ik meer tijd nodig heb. Maar dan gaat ie daar heel moeilijk over doen enzo, waarom ik dan meer tijd nodig heb enzo. En dan leg ik dat uit, maar dan dringt dat niet helemaal bij hem door ofzo.
En hij is heel erg bang dat iemand anders mij van hem afpakt enzo. Want zijn vrienden kennen mij dan ook wel. Maar ik vind het ook niet leuk dat hij telkens gaat denken dat ik bij hem weg ga ofzo, want dat geeft mij het gevoel dat ik niet te vertrouwen ben ofzo.
Haha, nee dat doe ik niet, ik zet dit er juist op omdat het anoniem kan, en je zo hulp van anderen kunt krijgen, zonder dat hij het weet. Maar het komt vast wel goed, ik bel de laatste tijd ook wel meer met hem, en dan zeg ik dat ook gewoon eerlijk.
Hij maakt zich veel te druk!
musicalnote is een van de leden die ik nooit vergeet, haha. Welkom terug!
Antwoord op de vragen in de laatste alinea n.a.v. je verhaal
“Ben ik verliefd op mijn ex?” – Eh, dat denk ik niet. Je linkt alleen de nieuwe aandacht met de oude aandacht die je gewend was en daar komen contrasten uit. Dat is okay en waait vanzelf wel weer over, maar probeer Jean Paul’s manier van aandacht te waarderen als iets unieks. Geen enkel mens is hetzelfde en niemand zal jou ooit op dezelfde manier aandacht kunnen geven.
“bang om te kwetsen” tja. Laat Jean Paul je maar overtuigen dat hij goed voor je is. Ik ben zelf iemand van: ‘mooie woordjes zijn maar het halve werk, vriend. Als je echt om me geeft, dan ben je ook bereid om me te overtuigen om van je terug te houden’ Goed, je geeft hem toch al kansen? Dat heeft niets te maken met valse hoop. Valse hoop geef je pas als je die jongen dingen gaat beloven waarvan je niet zeker bent dat je ze kan waarmaken. Je geeft hem een kans om jou te leren kennen, maar ook jij wil die kans. Dus eh, doe eens een vragenvuurtje? Of zeg dat je eerst met hem nog wat meer wil afspreken. Dan merk je zelf wel of je echt verder met deze jongen wil.
“zo klef, irritant” Eh ja, daarop moet je hem gewoon wijzen. Hij doet al z’n best, complimenteer hem daarop, maar – als hij weer zijn momentjes heeft om door te draaien, wijs hem daarop. Goed, je hoeft niet meteen op zijn minpunten af te zeiken, maar je kunt best zeggen van “Nou, eh. Rustig maar, er is niets om je zorgen over te maken. Ik vind je veel leuker als je gelukkiger en onbezorgder erover bent.” Misschien is hij echt tot zijn oren verliefd dat jij ineens zo belangrijk voor hem bent geworden? Maar lees hierbij nog even mijn antwoord bij punt 2.
En verder eh, wil ik nog iets van jou weten. Hoe zijn je audities gegaan? :)
Het is normaal dat je nog een beetje gevoelens hebt voor je ex.
En dan als je met iemand anders gaat daten dan is het ook normaal dat je aan je ex denkt en dat je soms die tijden mist. Maar je moet je goed realiseren dat die tijden voorbij zijn en denk er niet met verdriet aan terug maar wees blij dat je een leuke tijd hebt gehad.
Net zoals Benthe zei leg Jean-paul het goed uit dat je niet gelijk op de eerste date wilt zoenen maar het rustig aan wilt doen :)
@girlish wrote:
musicalnote is een van de leden die ik nooit vergeet, haha. Welkom terug!
Antwoord op de vragen in de laatste alinea n.a.v. je verhaal
“Ben ik verliefd op mijn ex?” – Eh, dat denk ik niet. Je linkt alleen de nieuwe aandacht met de oude aandacht die je gewend was en daar komen contrasten uit. Dat is okay en waait vanzelf wel weer over, maar probeer Jean Paul’s manier van aandacht te waarderen als iets unieks. Geen enkel mens is hetzelfde en niemand zal jou ooit op dezelfde manier aandacht kunnen geven.
Ja, daar heb je gelijk in! dat is wel even een opluchting hihi, ik begon al helemaal te twijfelen of ik er nou wel echt helemaal overheen was. Ja, ik vind zijn liefde voor mij ook wel heel erg fijn! Hij laat het wel echt zien!
“bang om te kwetsen” tja. Laat Jean Paul je maar overtuigen dat hij goed voor je is. Ik ben zelf iemand van: ‘mooie woordjes zijn maar het halve werk, vriend. Als je echt om me geeft, dan ben je ook bereid om me te overtuigen om van je terug te houden’ Goed, je geeft hem toch al kansen? Dat heeft niets te maken met valse hoop. Valse hoop geef je pas als je die jongen dingen gaat beloven waarvan je niet zeker bent dat je ze kan waarmaken. Je geeft hem een kans om jou te leren kennen, maar ook jij wil die kans. Dus eh, doe eens een vragenvuurtje? Of zeg dat je eerst met hem nog wat meer wil afspreken. Dan merk je zelf wel of je echt verder met deze jongen wil.
Klopt, ik heb ook tegen hem gezegd dat hij niet zo vaak zulke dingen hoeft te smsen. Ik zei dat ik het wel lief vond, maar dat het eigenlijk niet zoveel met me doet. Ik hou er meer van, dat hij gewoon die ene keer zegt als we echt bij elkaar zijn, dat ie van me houd.
Dat vragen uurtje is wel een goed idee! :D ik zal het hem eens voorstellen! we hebben zo iets ook al eens gedaan op skype. Maar dat is echt lang zo leuk niet dan gewoon samen bij elkaar. Ja, klopt, dat is ook wat ik wil. Want msn enzo vind ik niet zo leuk om elkaar te leren kennen.
“zo klef, irritant” Eh ja, daarop moet je hem gewoon wijzen. Hij doet al z’n best, complimenteer hem daarop, maar – als hij weer zijn momentjes heeft om door te draaien, wijs hem daarop. Goed, je hoeft niet meteen op zijn minpunten af te zeiken, maar je kunt best zeggen van “Nou, eh. Rustig maar, er is niets om je zorgen over te maken. Ik vind je veel leuker als je gelukkiger en onbezorgder erover bent.” Misschien is hij echt tot zijn oren verliefd dat jij ineens zo belangrijk voor hem bent geworden? Maar lees hierbij nog even mijn antwoord bij punt 2.
Ja klopt, ik heb ook al tegen hem gezegd dat hij zich niet druk moet maken om alles. En dat ik echt niet zomaar op een andere jongen afstap, dat ik echt wel van hem hou. En dat ik nu inmiddels al lang weet hoe mooi, leuk en lief en bijzonder ik ben haha. Nee dat is natuurlijk een grapje, maar hij begreep wel dat het op een gegeven moment niet meer raakt als je het te vaak zegt. Ik heb er een tijdje met hem over gepraat aan de telefoon, en hij was heel erg opgelucht dat ik zo eerlijk tegen hem ben. Ook zei ik dat hij niet de hele tijd moet denken dat al z’n vrienden jaloers zijn en ook een oogje op me hebben. Hij maakt zich wat te druk om wat anderen er allemaal over denken denk ik… ik weet het niet precies, maar hij heeft het meer over zijn vrienden wat hun er van vinden enzo, dan over ons. Dat is soms ook best wel vervelend…
En verder eh, wil ik nog iets van jou weten. Hoe zijn je audities gegaan? :)
Mijn auditie ging wel goed! alleen kreeg ik helaas geen rol, omdat ze van te voren al de mensen hebben uitgezocht die het geschikte uiterlijk hebben… dus dat was wel heel erg jammer. Dan keken ze niet echt naar hoe je het hebt gedaan.
En nu vraag voor jou!
Hoe ist? :D
Ja is goed! haha
Zucht…
ik denk niet dat het iets word tussen die nieuwe jongen en mij…
Ik heb het zo verschrikkelijk druk, ik heb gewoon huilmomenten omdat ik het niet meer bij kan houden, omdat het zóveel huiswerk is!
Nu zag ik gister dat ik een nieuw rooster heb. En ben ik 3x in de week pas om 5 uur uit.
Ik moet om half 6 van bed, en ben dan dus pas om half 8 thuis.
OP het moment heb ik een hoofdrol in een musical, waar ik nu elke vrijdag en zaterdag repetities voor heb.
En dan komt hij weer met ‘zullen we skypen?” . Ik zie hem nu meer als een blok aan mijn been. Ik voel me niet verliefd, domweg omdat ik niet eens tijd heb om aan hem te denken. Mijn agenda staat helemaal vol.
Ik ga hem vandaag bellen…
want hij verwacht dat hij iets voor valentijn van mij krijgt, maar dat ga ik niet meer doen.
Ik wil hem geen valse hoop gaan geven. Ik vind het zo sneu voor hem. Maar ik heb echt wel m’n best gedaan om er iets van te maken, maar het gaat gewoon niet lukken.
Ik wil me eerst concentreren op school, en die musicalboel, als ik school en alles af heb gemaakt kan ik me wel op die dingen gaan concentreren… ik vind het echt super moeilijk hoe ik dit moet aan pakken. Maar ik weet wel dat ik nu echt eens aan mezelf moet denken.
Ik bedoel… die huilmomenten zijn echt niet goed. Dat ik in paniek raak omdat ik het niet meer aan kan, en dat ik alleen maar wil slapen. Het begint wel op een depressie te lijken! maar ik kom er wel weer boven op. Heb nu een schrift waar alles in staat wat ik op een dag moet doen, en wat belangrijk is. Zodat ik wat rust in mijn hoofd kan creëren..
Musicalnote. Ik heb het gevoel dat ik jou en die Jean-Paul ken.
Ik ken een meisje, Marleen heet ze. Zij zit bij mij op Muzikaal Theater (ook wel MUZT genoemd.). Zij heeft een van de hoofdrollen in de musical ‘Leeuwen’ die wij op gaan voeren. Zij speelt Simba. Ik vroeg haar laatst of ze Jean-Paul kende. Toen zei ze: “Heeft hij het nou ook al tegen jou over mij?”
Zij heeft/had iets met de broer van een vriendin van mij, Janine.
Hij heet Jean-Paul, heeft een auto, had het steeds over die Marleen…
Zou het kunnen dat jij dit bent?
