Mijn ex-vriendje en ik hebben te veel gepiekerd op het einde van onze relatie, het heeft slechts een paar maanden geduurd, maar nu is het uit, het is gegaan op een manier van dat we beter vrienden kunnen blijven, maar daar komt nu helemaal niks meer van. Ik spreek hem nooit meer, en de hele dag op school hoop ik maar dat ik hem tegenkom of zit ik bij mijn gedachten bij hem. Ik heb constant het idee alsof ik elk moment in tranen kan uitbarsten, terwijl het al een maand uit is. Ik lees telkens gesprekken terug op msn, kijk foto’s terug en denk aan leuke tijd die we samen hebben gehad. Het lijkt alsof hij er veel minder moeite mee heeft, terwijl hij heeft gehuild en zo, nu gaat het gewoon weer oke met hem. Als hij gewoon een keer simpelweg ”sorry” zou zeggen zou ik hem zo weer een kans geven. Ik voel me zwak, alsof ik hele tijd zou kunnen huilen, en ik zou zo ontzettend veel doen voor een knuffel van hem… Ik mis hem ook als mijn beste vriend. Ik mis hem zooo erg, en ik ben al mijn motivatie kwijt geraakt, om naar school te gaan of te leren, ben zelfs de motivatie kwijt geraakt om te eten, ik eet nauwelijks meer, alleen beetje avondeten, omdat het moet van mijn ouders.. Het liefste lag ik in deze kuttijd in me bed :(. Ik wil hem zo ontzettend graag omhelzen en hem in mijn oor horen fluisteren dat het allemaal helemaal goed komt, maar ik ben bang dat ik hem nooit meer terug krijg, niet als vriendje en niet als beste vriend. Ik wil aan de ene kant ook tot hij weet dat t slecht met me gaat, laatst ben ik op school flauwgevallen van t zwak zijn, hij maakte zich veel zorgen, maar nu besta ik alweer niet meer voor hem, ik wil weglopen van huissss :( Wat moet ik doen?
1. Niet weglopen van huis, dat is weglopen van je problemen, dat maakt het alleen maar erger.
Mijn beste vriend (en soms was het net iets meer dan een vriend) heeft me ook ontzettend laten zitten. Enorm lang verhaal, maar om het kort te houden, als hij je zou laat zitten, is het niet een echte vriend. Klinkt afgezaagd en saai, maar ik ben er toch ook zo achter gekomen. Het is in het begin vreselijk, maar doe gewoon veel met vriendinnen, je vergeet hem echt wel. Kom op! laat je niet kennen!! En anders, praat gewoon met hem
Jullie verwerken het duidelijk anders, bij hem kwam het gelijk en bij jou liet het verdriet nog even op zich wachten. Sommige mensen kunnen wel een half jaar of nog langer liefdesverdriet hebben, dus 1 maand nadat het uit is nog verdrietig zijn is niet vreemd.
De beste remedie om er overheen te komen is gewoon door te gaan met leven, dus gewoon eten, naar school en je contacten onderhouden. Maar als je zin hebt om een potje te janken, krop dat vooral niet op, dat maakt het alleen maar erger. Je moet namelijk wel gewoon gevoelens kunnen blijven tonen.
Als je weer contact wilt met hem, maar hij komt niet uit zichzelf naar jou toe, wees dan niet te bang om zelf die eerste stap te zetten om weer goede maatjes te worden. Zo is het ook met mijn ex en mij, als er al eens contact is dan is het 90% van de tijd zo dat ik een gesprek start. Ik denk namelijk wel dat jouw ex best wel weer maatjes met jou wilt worden, maar dat hij bang is dat jij boos op hem bent en hem even niet meer wilt zien/spreken.
@Ikkkk wrote:
okey, vitani heeft ook best wel weer gelijk :P
Jij ook hoor, ik vergat te vertellen dat weglopen van thuis geen nut heeft. Zeker niet in deze situatie, de jongen in kwestie woont niet bij d’r in dus ik zie niet in waarom ze denkt dat weglopen nut zou hebben.
dit is gewoon een rotsituatie.
maar laat je hierdoor niet kapot maken meis!
Ik snap je heel goed, mijn ex en ik zouden ook beste vrienden blijven, nou dit zijn we nog 2 weken gebleven, toen kreeg hij het er moeilijk mee zodra hij mij met een andere jongen zag lopen, hij had blijkbaar meer gevoelens voor mij als dat hij zelf dacht. Toen heeft hij in een keer alles opgegeven wat er tussen ons was. Dat is nu echt al bijna 2 jaar geleden. We hebben in die tijd het nog een keer opgepakt de vriendschap, maar dat ging ook kapot na iets meer als een maand. Hij zit nu weer bij mij op school, we studeren op dezelfde school en ik zie hem helaas regelmatig en nu zelfs na 2 jaar ben ik er nog steeds kapot van als ik hem zie. Ik moet dan daar echt weg. Of ik wordt super kwaad, of super verdrietig. Ik mis hem nog zeer regelmatig als vriend, maar het leven gaat door.
Je moet jezelf wel voorhouden dat dat niet de enigste vriend is die je hebt. Probeer hem uit je hoofd te laten en laat alles even rusten, misschien komt het vanzelf wel goed en anders niet, je moet echt doorgaan met je leven.
Dankjewel voor t reageren, altijd na zo’n down moment gaat t juist beter met me, voel me beter en heb vandaag met mijn ex gepraat, gewoon random over school en zo, het voelt goed om gewoon te kunnen praten, hoop dat ik hem niet meer kwijt raak als vriend. Ik denk nog steeds ontzettend veel aan hem, en er komt vast nog wel zo n down moment dat ik alles wil opgeven, maar daarna zal alles weer beter zijn.
”Yes, he did broke your heart, but don’t be upset and think positive cause you still have 26 organs left he didn’t broke :) ”
als het uitgaat met je vriend is het nooit leuk ookal zou je het zelf hebben uitgemaakt
mijn ex woont een straat naast me en zie hem bijna elke dag
in het begin brak me hart elke keer opnieuw
maar je moet niet terugkijken na de gesprekken of foto’s dat zal niet helpen
denk liever genoeg andere jongens en je hebt je hele leven nog om met een jongen samen te zijn
