Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier, dus als ik iets verkeerd plaats hoor ik dat graag.
Ik wou graag mijn verhaal kwijt en de meningen van anderen horen, en misschien dat er iemand op dit forum zit die zich er in kan herkennen.
Ik zie sinds een tijdje een jongen, hij heeft een zoontje van bijna 3. Dit wist ik van te voren al. Opzich had ik daar niet zo heel veel problemen mee, ookal ben ik zelf pas 19. Ik heb zijn zoontje pas een paar keer gezien en kom er ook nog niet veel mee in contact omdat we dat rustig aan willen pakken.
Nu is het zo dat ik na een paar keer daar te zijn geweest steeds meer begin te beseffen dat hij al een vader figuur is, en begin ik me af te vragen hoe dat dan zou zijn als ik straks een keer kinderen zou willen. Voor mij is het nu al erg aanpassen en ik weet niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan. Ook zijn ex doet erg gemeen zonder mij te kennen, misschien alleen van fotos. Ze scheld me uit, roept nare dingen, ik mag absoluut niet bij haar kind in de buurt komen, ze dreigt dat papa zijn zoon nooit meer te zien krijgt. Laatst moest ze nodig ineens weg (haar nieuwe vriend geloof ik maar dat wil ze niet toegeven) en moest hij meteen zijn zoontje op komen halen. Toen hij zei dat hij er in een uur kon zijn, was haar antwoord iets gemeens over mij. Terwijl ik daar totaal niks mee te maken heb, ik was er niet eens.
Ik weet niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan.. Ze kan erg gemeen zijn en ik ben iemand die zich snel schuldig voelt en iedereen graag tevreden wil houden. Ik kan me goed aanpassen maar trek me ook snel dingen van anderen aan. Ik kreeg een paar weken geleden van deze jongen te horen waarom ik zo aardig was..vol verbazing. Terwijl ik in mijn ogen echt niet poeslief deed maar gewoon een normaal gesprek met hem voerde. Ik krijg steeds een beter beeld van zijn ex vriendin, en weet niet echt wat ik hiervan moet denken. Ik heb zelfs een beetje medelijden met hem dat hij soms gewoon niet beter weet en denkt dat sommige gemene dingen die ze deed gewoon normaal waren.
Sorry voor het lange misschien ingewikkelde verhaal, ik probeer eigenlijk alleen te vragen of er misschien leden op dit forum zitten die misschien tips hebben om hiermee om te kunnen gaan..of dat ik me misschien op een andere manier kan aanpassen. Ik heb het wel erg leuk met deze jongen en ik wil ook totaal geen moederfiguur voor zijn zoontje worden. Gewoon vriendjes.. ;) Maar ik ben bang dat dit voor veel ellende kan gaan zorgen op langere termijn.
het is opzich een best lastige situatie.
zijn ex is waarschijnlijk gewoon bang dat jij haar kind ‘afpakt’ terwijl jij dat helemaal niet zo bedoeld.
ze hebben samen een kind en ook veel meegemaakt. doordat ze een kind hebben komen ze eigenlijk ook niet van elkaar af, ze zullen altijd op een een of andere manier verbonden zijn zeg maar.
misschien dat je een keer met zijn ex moet praten? uitleggen hoe jij erin staat en vragen waarom zij zo doet, of ze bang is ofzoiets. anders gewoon lekker negeren wat zij voor gemene dingen zegt. ;)
Zoals WTC hierboven zegt: ze zullen altijd op een of andere manier verbonden met elkaar zijn. Dus, dat komt erbij kijken als je voor die jongen kiest. Onthoud dat goed.
Het is natuurlijk vervelend om zulke gemene dingen te horen, maar besef dat je niet bevriend hoeft te zijn met iedereen. Zijn ex moet je, om haar redenen, niet en zo zij het. Probeer wel gewoon vriendelijk en rustig te blijven als je haar ziet en interpreteer haar valse woorden niet tot iets persoonlijks: ze is woedend dat het zo loopt en ja.. het lijkt me ook lastig dat de vader van je kind verder gaat met zijn liefdesleven. Wie hij ook als vriendin had, ze zou er vals tegen hebben gedaan; dus het is niet omdat jij jezelf bent, maar omdat je ‘zijn nieuwe vriendin’ bent. De woede gaat gepaard met een angst en jaloezie, waar ze heftig op reageert. Zie het alsjeblieft niet zo dat je de ‘ware zij’ hebt gezien, want ze zal natuurlijk ook positieve kanten hebben.
Wat ik wil zeggen is, ondanks alles is die meid nog steeds een mens. Ze reageert fel en heftig, maar ze heeft een zoontje die ze moet ‘beschermen’. Misschien heeft ze zelf nog problemen die niet verwerkt zijn. God mag het weten, maar daar sta jij buiten van. Als jij voor deze jongen kiest, is dit een nieuwe hoofdstuk voor jullie twee. Hoe rottig die ex ook doet en hoe vervelend het ook is dat ze niet zomaar uit zijn leven kan verdwijnen; realiseer voor wie je wel goed en lief bent: en dat is de jongen waarvoor jij heb gekozen en waarmee je samen bent.
Het is wel een enorm lastige situatie, dat zeker.
Ik denk ook dat, zoals hierboven is gezegd, de moeder van het kind bang is dat jij je ook als een moeder gaat gedragen tegenover “haar” kind. Iets wat natuurlijk te begrijpen is, maar daarom niet onwijs lastig voor jou en de vader van het kind. Zeker omdat jij deze bedoelingen helemaal niet hebt.
Als ik het dus goed begrijpt hebben de ouders van het kind beide een nieuwe relatie? Wel apart dat de ex van je vriend er dan zo’n probleem van maakt..
Zijn jullie al eens met z’n vieren om de tafel gaan zitten om de dingen te bespreken? Misschien is dit anders een goed plan, dan kun jij goed duidelijk maken dat het helemaal niet je bedoeling is de moederrol over te nemen?
Als ze niet goed uit elkaar zijn gegaan zal het sowieso lastig blijven wanneer ze het niet goed uitpraten en jou en haar nieuwe vriend er niet bij betrekken..
