Hoi, sorry… Ik wil niet zeuren of zo.. Maar ik moet het gewoon ff kwijt :$.
Mijn klas is nou niet echt een klas waarvan je denkt: Ik heb de leukste klas!
Nee, echt niet. Ze zijn niet aardig tegen mij dan.
Mijn moeder zegt dat het me eigen schuld is, want ik sluit mezelf altijd af.
Dat doe ik juist om -kut- reacties te voorkomen. & ik ben ook erg stil.
En als je me beter kent, dan weet je dat ik niet zo stil ben als op school en zo.
Hetzelfde heb ik bij mijn dansgroep. Ik sluit me af, omdat ik bang ben dat ik daar óók gepest wordt. Want ja, op school wordt ik gepest. En belachelijk gemaakt met opmerkingen.
Zoals: ”Jij bent echt dom, weet je dat niet?” ”Moet je haar kleren zien…”
Ik vind zelf dat er niks mis met mijn kleren is hoor.. Maar ja, en dom ben ik niet.
Oké, ik doe niet het hoogste niveau. Ik doe VMBO K, maar ik haal wel 9’s en zo.
Nog steeds snap ik niet waarom ze me dan pesten.. Wat doe ik dan verkeerd?
Ze zeggen dat ik ”anders” ben, en raar.
Hoe kan ik er voor zorgen dat het op school beter gaat dit jaar?..
(ik ga naar de 2e klas.)
Thuis gaat het vaak ook niet erg lekker. Vooral tussen mijn vader en moeder.
En volgens mij is mijn moeder elk moment op het punt om weg te gaan, ja echt waar.
Dat vind ik dus zo erg & stresserig. & voor mijn vader is het ook niet leuk!
Mijn moeder is ziek voor d’r hele leven, en ja daar is ze ook wel chagrijnig door af en toe.
Maar dat heeft eigenlijk niks met de ruzie’s te maken. Maar erg confronterend is het wel!
Het gevoel van: Mijn moeder kan elk moment opstappen…
Ja, dat is zo.. ik kan het niet uitleggen.. maar het voelt gewoon niet fijn.
Hier kan ik dagen om huilen, maar ik weet dat dat geen nut heeft.
En het gaat ook niet beter tussen mij & de relatie tussen mijn ouders.
Ik kat hun soms ook wel af, maar soms denk ik echt van, ja dat heb je verdiend!
Ouders kunnen soms echt moeilijk doen, als ik het zeggen mag.
En je kunt wel zeggen van, ja elke relatie heeft zijn minpunten.
Dit gaat al een heletijd zo, stopt het even.. en dan begint het gezeik weer.
Kans op scheidende ouders (van wie ook telkens ruzieën).
Ruzie met ouders (steeds vaker)
Hoe moet ik hiermee omgaan?
Ik vind het heel dapper van je dat je dit hier zo open durft te plaatsen, echt waar!
Dat pesten zal je wel deels zelf voor zorgen, maar als mensen een beetje respect voor je hebben laten ze je met rust, en gaan ze je niet pesten, dus dat zegt meer over de mensen in je klas dan over jezelf. Vaak zijn de grootste pesters zelf het onzekerst over zichzelf, maar dat proberen ze dan goed te maken door negatief over anderen te praten.
Het is heel moeilijk, maar probeer het te negeren, zoek 1 of 2 mensen uit je klas waar je eventueel wel aansluiten mee vindt, of die je op z’n minst niet zo erg pesten. Als je een paar mensen hebt waar je op terug kan vallen voel je je al meteen een stuk meer ontspannen, en sluit je je misschien ook minder af. Het is moeilijk voor een eerste keer contact te maken met wildvreemden waar je nog nooit mee hebt gesproken, maar als het een nieuw schooljaar is heb je alle kansen ;) vraag of ze het erg vinden als je bij hen gaat zitten tijdens de pauze, vraag eens hoe zij die ene opdracht hebben gemaakt, of wat ze als uitkomst hadden, gewoon hele banale, stomme dingen, of begroet ze als je ze ergens tegenkomt.
Aan je situatie thuis zal je niet veel kunnen veranderen, dat is tussen je ouders, maar ik weet hoe vreselijk het voelt om er tussenin te zitten.
Dat je moeder af en toe chagrijnig is is goed te begrijpen, en laat haar op zo’n moment ook maar lekker chaggie doen, wees op zo’n moment eens lief en zet een kopje koffie voor haar ofzo :koffie: . Dat helpt alleszins beter dan er volop tegenin te gaan, want zij doet natuurlijk ook zo omdat ze zich slecht voelt, echt niet alleen om jou te pesten en te kwetsen.
Tegen scheidende ouders kan je helemaal niks doen, alleen heel veel moeten slikken en ze moeten het verder onderling maar “uitvechten”. Misschien is het wel beter als je moeder ook echt vertrekt, dan keert de rust hopelijk weer een beetje terug, maar het blijft moeilijk.
Heel veel succes en sterkte!
ik heb in precies dezelfde situatie gezeten! ( trouwens, mooi gezegd Kita ! ) inderdaad erg dapper dat je dit er op durfde te plaatsen. ik werd niet echt gepest op school. maar er werden wel vervelende opmerkingen gemaakt bij me. ik zit nu in 3 mavo, en heb het uitstekend naar mijn zin. maar daarvoor had ik ook echt een vervelende klas met vervelende mensen. ik probeerde mezelf af te sluiten van die mensen. en hoopte dat het beter zou gaan. en ik had ook echt verwacht dat het in elk geval meer zou helpen. ik was van mezelf al wat verlegen en stil. maar buiten school was ik echt heel anders. zoals ik nu ook op school ben. ik durfde mezelf niet op school te zijn, om vervelende opmerkingen te ontwijken. maar na een jaar wist ik dat ik dat juist niet moest doen. want toen mensen die mij op school als het stille terughoudende meisje kenden, de andere kant van mij zagen waren ze opeens verbaasd. en toen zagen ze wel een vrolijk en aardig meisje in mij. toen accepteerden ze me wel. en dat toen ik juist mezelf was!, het was heel eng in het begin. maar ik zie nu niet meer tegen de schooldagen op. ik twijfel niet meer aan mezelf. aan mijn uitspraak. of iets wat daar mee te maken heeft.
wat je thuissituatie betreft: ik heb een hele pittige jeugd meegemaakt. ik ben ongeveer 5 jaar geleden naar oostenrijk verhuisd. opzich een leuke nieuwe ervaring. ik was toen 9 jaar. ik moest mijn vriendinnetjes gedag zeggen, familie… en het ergste, mijn broer. hij was toen 22. en hij had daar heel zijn bestaan opgebouwd. hij is overigens niet mijn eigen broer. nou ja, wel mijn eigen broer maar mijn halfbroer. we hebben alle 2 een andere vader. mijn vader en mijn broer zaten niet helemaal op 1 lijn. en dat zorgde voor veel spanning, op al ergb jongen leeftijd. ik kon niet echt met mijn ouders praten, want die hadden het al te druk met elkaar. elke dag ruzie. en ik kon me gelukkig even terug trekken bij mijn broer. we zijn echt maatjes. maar de verhuizing naar oostenrijk was zwaar. en met mijn ouders ging het niet beter. mijn vader bleef in nederland werken. en kwam eerst 1x per week, en later 1 keer per maand. en later werd het nog minder… dat zorgde ook voor de nodige problemen en dit alles zorgde voor de breuk tussen mijn ouders. later zijn we terug gegaan. en ik woon hier nu ong. 4 jaar. 5 jaar lang heb ik mijn broer niet gezien. en ik wist een hele tijd niet waarom. mijn vader kreeg een alcohol probeleem en die werd steeds sterker. en mijn broer raakte aan de drugs. heerlijk! mijn broer zie ik sinds een week weer. en mijn leven krijgt eindelijk weer een beetje rust emn ritme. ik begrijp dus aardig hoe je je voelt. een breuk tussen je ouders is niet leuk, maar mijn situatie thuis is daardoor wel beter geworden. mijn moeder is nog steeds wel gespannen. maar het is een hoop rustiger dan vroeger. het heeft positieve kanten met zich mee gebracht. dat lijkt me indd geen fijn gevoel. maar als ze niet gelukkig is bij jou vader is het niet rechtvaardig haar daar te houden. praat er over met je ouders! want als je daarmee zit kan het helpen. je moeder ziet dan waarschijnlijk in dat je er verdrietig om bent. en zo kunnen jullie elkaar helpen. zo wordt de relatie tussen jullie misschien ook beter. en het lucht op. echt waar. en al helpt het niet; je hebt het gezegd, en daar gaat het om. en niemand kan jou verbieden te voelen wat jij voelt. en wat je voelt is nooit fout. mag nooit fout gekeurd worden. want dat is iets van jou, iets van je eigen. ik ben een sterk meisje hierdoor geworden, en ik weet zeker dat jij dat ook wordt. elk mensn moet door een moeilijke periode heen, al is het oneerlijk. maar daarna wacht een mooie tijd voor jou, dat weet ik zeker. Succes meiss!! en veel sterkte!
Hee!
Wow, wat herken ik mezelf in jou zeg!
Ik had dat ook, ik ga nu naar de 2e van de middelbare..!
Ik had dat op de basisschool…ik was vreselijk onzeker en daardoor ontwikkelde ik een ”masker”..dat masker was het masker van de ”arrogantie”!.
Ik werd arrogant en ben me daardoor ”zekerder” gaan voelen.. maar dat was ik diep van binnen niet!.. Dat heb ik nog steeds een beetje..ik denk over alles na.. wat ik wel moet , of hoor te zeggen, of iets wel goed doe enz.
Ik werd op de basisschool enorm veel gepest! Iedereen zag mij als een arrogant rotkind..
Alles wat ik deed was fout, haalde ik een 10 voor topografie, was het oneerlijk..had ik iets nieuws gekregen van mijn ouders, was ik verwend..enz. enz.! Dat is eigenlijk een beetje hetzelfde! Ik had mijn krediet verspilt!.. Duss..
Toen ik naar de brugklas ging , had ik expres voor een school gekozen waar niemand van mijn groep 8 heen zou gaan! Zo kon ik beginnen met een schone lei!, En dat is gelukt!
Ik trok mij ook enorm terug op de basisschool..! Ik deed net alsof het me niks boeide.. en reageerde er niet zoveel op (op die opmerkingen e.d.)..maar eigenlijk deed het me ontzettend veel pijn!..Toen ik naar de 1e ging ben ik veranderd!.. Ik heb veel meer vrienden en vriendinnen!. ik ben eigenlijk was socialer geworden!..
Ik zeg niet dat ik helemaal perfect ben..maar ik ben positief veranderd!
Weetje, geloof in jezelf meid!, YOU CANN DOO ITT! :) En, weetje.. ik veranderde van een stil meisje, naar een hyperactief kind!.. Sommige mensen hebben zelfs tegen mij ; ‘Als jij binnen komt , is het gelijk gezellig en een drukke boel!’
Weetje en dat was zo leuk om te horen!
SUCCES MEID :D
I WANNA HELPP YOUU! :mrgreen: :love: :love: :love:
Ik ben ook het ‘stille meisje’ geweest op school. In de 1ste was alles nieuw voor me. Ik zat in een in grote klas van 24 ( op de basisschool zat ik in een klas van 10 ). Mijn toen nog beste vriendin en ik hadden allemaal al helemaal bedacht hoe het zou worden. Je weetwel Stoer, Populair en de grootste lol ( ik kwam bij haar in de klas, alleen zij kende ik toe nog ) De 1ste en 2de weken waren leuk, we hadden vriendinnen gemaakt. Mijn toen beste vriendin sloot me oppeens buiten ( ze ging al heel vaak hakopdetak,, als jullie weten wat ik bedoel. ) Ze had alleen lol met een ander meisje, en we spraken elkaar alleen nog op de fiets. Ik vond dat niet leuk, dus ik wilde haar aandacht trekken. Met het gevolg ik werd stil en verlegen, zodat ze zag dat er iets mis was. Ik hoopte dat het werkte en dat zij maar ook anderen medelijden met me kregen. Maar helaas niet. Ze vond me saai de afgelopen tijd en dus kregen we de grootste ruzie. Ik onkende namelijk dat ik jaloers was ( Had ik achteraf niet moeten doen ) We kregen grote ruzie, en ze stookte iedereen tegen mij op. Vervolg ze lachte me uit enal. Ik had zelf al besloten dat ik wilde dat ze me met rustlaten dus ging ik na een tijdje helemaal alleen zitten in de pauze ( Heb ik een aantal weken gedaan ) Maar plots mocht niet iedereen die toen nog beste vriendin meer… onze ruzie was trouwens al bijgelegd bdw,,, maar we waren alleen nog ‘gewone vriendinnen’. Ze wilde bij haar andere beste vriendinnen op school ( Was ik ook beste vriendinnen meegeweest, maar door die ruzie niet meer. ) En had ze mij gevraagd om mee te gaan. Ik ging maar mee, want op die school had ik ook niks. We kwamen eerst in andere klassen was ik nog heel onzeker. In de 2de kwam ik wel bij mijn andere vriendinnen en werd ik weer mezelf. Die mij nog als het ‘verlegen meisje’ kende waren nogal verbaasd. Helaas mis ik nu die leuke klas, waar ik kon schreeuwen enzow zonder raar aan te keken worden. Nu zit ik in de 3de niet meer bij mijn echte goede vriendinnen maar ben ik bij nieuwe meisjes in de klas gekomen. Ze zijn aardig, en ik heb geleerd hoe ik mezelf moet zijn. Ik zie mijn vriendinnen van vorig jaar nog wel gelukkig in de pauze, waar ik ook altijd bij zit.
Maar het is wel k.t voor je allemaal. Echt veel respect dat je dit bericht geplaatst hebt. Veel succes ermee, en je kan altijd op dit topic je verhalen kwijt.
