Hallo allemaal,
Ik heet Valentina en ben 15 jaar. Ik wil graag dit verhaal aan jullie meedelen want ik weet echt niet meer wat ik wil.
Het begon allemaal vorig jaar. Ik zat in de brugklas samen met mijn ex (ik noem hem M). Ik heb al 2,5 jaar hyperventilatie en ik kreeg daar last van tijdens gym. Dus tijdens het rennen had ik last van kort ademigheid. Dus ik hijgde helemaal en hij rende naar mij toe en hielp mij, met ademen.
Paar dagen liet hij goed merken dat hij op mij was etc. Maar ik was wel op hem alleen ik was echt verlegen toen. Dus ik probeerde hem te negeren. Ik ben echt stil meisje en praat niet zoveel. Het was bijna zomervakantie. Hij was niet meer op me. We deden vmbo tl. Je moest eind van het jaar op 40 punten staan om vmbo tl te kunnen halen, onder 40 punten moest je naar een ander school en daar moest je kader doen. Hij stond helaas 39 punten dus hij ging na de zomervakantie naar een andere school.
Ik zit nu in de 2e klas en doe vmbo tl en hij doet kader. Sinds dat mag niemand meer, en gaat niemand met mij. Al zijn vrienden haten mij. Ze noemen mij schijnheiligerd,hoer en dikzak. Klasgenoten pakken mij spullen af, roddelen over mij en sluiten mij buiten. Met mijn cijfers gaat het ook slecht helaas. Ik voel me al maanden depressifief door dit. Soms wil ik gewoon dood. Weg van deze mensen. Waarom leef ik nog als iedereen mij haat. Heb geen vrienden niks
Ik ben heel vaak naar mijn mentor en teamleider gegaan maar zij doen niks. Ze zijn zelfs partijdig. Nu denk ik: Is dit allemaal mijn schuld?. Ik huil elke keer voordat ik in slaap val. Mijn ouders hebben besloten om na de zomervakantie naar een ander school te gaan. Er is wel 1 dichtbijzijnde school maar ja 3 keer raden daar zit hij ook. Mijn ouders weten niet dat het door M komt. Maar ik kan het niet aan mijn ouders vertellen.Ze weten wel dat ik gepest word maar niet de reden daarvan.
Mijn leven lijkt een nachtmerrie waar ik niet wakker uit kan worden, alsof ik op deze wereld ben om alleen maar pijn te lijden.
Ik snap de sprong van hem naar een andere school gaan en jij gepest worden door zijn vrienden even niet, maar a fin.
Ik raad het je aan om het je ouders wél te vertellen; waarom doe je dit niet? Je probleem zal niet oplossen als je naar dezelfde school als hem gaat, je moet nu juist eerlijk tegen je ouders zijn en aangeven waarom je zo gepest wordt, anders ga je alleen maar van de ene pest school naar de andere.
Mijn ouders worden dan gelijk boos en ik weet hoe mijn vader is. Die houd niet er zo van als jongens zo doen. En als hij dit hoort gaat hij gelijk naar hem toe en ik wil niet dat dit uit de hand loopt
Je schiet er niets mee op als je ze het niet vertelt en je doodleuk naar die school gaat, om daar vervolgens weer gepest te worden door hem en zijn vrienden. Dan worden ze maar even boos, uiteindelijk willen ze toch alleen maar het beste voor je, en naar die school gaan is waarschijnlijk niet het beste voor je.
Ik snap dat je niet wilt dat het uit de hand loopt, laat dat duidelijk aan je vader merken; dat de situatie al erg genoeg voor je is en dat het alleen maar erger wordt als jouw vader zo reageert.
Maar misschien houd hij van me? Mijn ex? Misschien is hij boos op me dat ik hem heb afgewezen??
Ik weet het niet meer….
Was dit maar niet gebeurd
Ik snap het, het is ook zeker niet niks om in zo’n situatie te zitten. Ik ben zelf ook heel erg gepest in mijn brugklas jaar, zo erg dat ik elke ochtend moest overgeven van de zenuwen omdat ik zó bang was om naar school te gaan. Uiteindelijk heb ik de reden waarom verteld aan mijn moeder, ik had er eerst namelijk over gelogen waarom ze me pestte. Het was echt een hele opluchting voor mij toen mijn ouders wisten wat er aan de hand was, mijn ouders én mentor hebben me toen heel goed kunnen helpen met het wisselen van klassen etc.
Ik weet dat het moeilijk voor je is, maar ik raad je echt aan om er eerlijk over te zijn met je ouders; ondanks dat ze misschien boos kunnen worden willen ze alleen maar het beste voor jou; en voor jou is dat om niet gepest te worden en met plezier door je middelbare school jaren te gaan.
Ik vind het ook heel oneerlijk dat mijn ex zo erg zwartmaakt en dat hij nu lekker doodleuk op school zit. En ik depressief voel etc
GravityX helpt je geweldig, maar ook ik wil even reageren.
Het klinkt heel debiel maar.. je bent niet de enige puber die zich kut voelt, graag dood wil en vooral denkt dat iedereen tegen je is. Dat komt, omdat met 15 jaar de wereld nog niet aan je voeten ligt. Nu valt dat nog moeilijk te begrijpen, maar prettig voelen is een ontwikkeling die je alleen zult doormaken als je weet wat verdriet is. Dus daarom: hang in there. Ik ken maar weinig die echt lekker in hun vel hebben gevoeld op jouw leeftijd. Het gaat nu veel beter.
Wat je er aan kunt doen? Vooral veel je verdriet delen met anderen. Ook je ouders. M. is toch ook de reden waarom het fout gaat? Laat het dan ook niet gebeuren dat je weer in de buurt van hem komt. Ik ben echt van mening dat je M. moet zien als een hoofdstuk dat afgesloten moet worden. Wees niet te hard voor jezelf; hij is het niet waard, en als je doorzet met je leven, dan merk je wel wanneer een jongen wel aardig is en jou een fijn gevoel kan geven. M. is niet ‘meant to be’, zeker met dit zwartmaken. Er zullen nog tig anderen zijn waaruit blijkt dat jullie niet voor elkaar bestemd zijn. En al die keren zijn tijden om je door heen te slepen en het beste van te maken.
This is life. Je bent een volkomen normaal meisje, en je bent geen aansteller omdat je zo verdrietig bent. Je bent bezig met een worsteling die heftig is, maar nodig is om volwassen te worden. Zet door, en laat je niet kennen! Een beetje girlpower, kom op nou.
girlish awh dankje wel voor je motiverende stukje tekst. Nu haat ik hem ondanks wat hij me allemaal heeft aangedaan.
