Hoi allemaal,
Ik zit ergens mee, ik heb het al heel erg lang, maar ik zat er eerst nooit mee.
Mijn probleem is dus, dat ik me vaak ‘klein’ voel.
Ik ben ook klein voor mijn leeftijd, en krijg dan gauw aandacht alsof ik ook nog een klein meisje ben. En dat vind ik best fijn, en dat vind ik raar. Mensen vinden me soms gauw schattig, en gaan altijd heel lief tegen me doen. En dat vind ik fijn!
Soms wil ik zelfs dat mensen me heel lief vinden, en dat ik dan aandacht krijg.
Maar ik ben al 16! en ik kan wel heel erg volwassen doen, en ik kan heel volwassen praten.
Maar zo voel ik me vaak nog niet. Vooral de laatste tijd ben ik ook heel erg warrig.
Ik had nooit interesse in mijn lerares, die ik al een jaar had.
En nu ineens wil ik alle aandacht van haar.
Dus toen ineens begon ik rare dingen te denken dat ik op meisjes zou vallen.
Maar als ik dat denk, voel ik me totaal niet mezelf, het past ook echt niet bij mij.
Want ik ben al mijn hele leven lang verliefd geweest op jongens, en heb nu ook bijna 8 maanden verkering met een super leuke jongen. En toch schrik ik telkens op van die gedachten, ook omdat ik niet begrijp wat ik wil weten van die lerares.
En ik heb het soms ook gewoon bij andere oudere vrouwen/meisjes, dat ik gewoon aandacht van ze wil hebben. Dat ze tegen anderen zeggen dat ze me ‘een lief, en sociaal meisje’ vinden.
En dat begrijp ik niet. Op mijn vorige school zat ook een meisje bij me in de klas, en die zei telkens heel erg vaak dat ik zo kinderachtig deed. Maar toen was ik wel mezelf. Op de volgende school kwam ik weer bij haar in de klas. En toen durfde ik niet meer zo te zijn, want ik wou niet dat mijn nieuwe klasgenoten met ook kinderachtig zouden vinden. Sinds die tijd ben ik mezelf een beetje kwijt.
Kan iemand me helpen? of herkent iemand dit misschien?
Ik hoop het, want ik vind het wel raar!
Liefs!
Ik herken mijzelf erin, maar ik was jonger. In groep 5 op de basisschool begonnen kinderen naar tegen me te doen en toen heb ik mijn hele basisschoolleven gewild en geprobeerd dat mensen mij lief, leuk en grappig vonden. In groep 8 liep dat uit de hand, omdat ik naast de aandacht die ik wilde ook vroeg om slechte aandacht.
Middelbare school ging beter, maar vooral in brugklas – 3e klas wilde ik ook mensen bewijzen dat ik lief en leuk was, dus ging ik me ook zo gedragen, wat inderdaad heel overdreven of kinderachtig kon overkomen, jij zegt ’t.
Ik kan uit jouw verhaal -en jij uit mijn- opmaken dat we dit gedrag gingen vertonen na aanleiding van mensen/iemand ons afwijst (in zin van deze persoon heeft gewezen op onze tekortkomingen of iets naars over ons gezegd) en we willen het tegendeel bewijzen door aandacht te vragen. Best een logische reactie, vind je niet? Het hoort sowieso bij de puberteit dat we onzeker en kwetsbaar zijn opgesteld. We verschillen er alleen in hoe we daar mee omgaan. Wees niet bang dat je abnormaal of zoiets bent. Dit gevoel kan overeenkomen met veel meisjes van, jonger of ouder dan jouw leeftijd.
Daarom denk ik ook niet dat je bisexuele gevoelens hebt voor je lerares. Je voelt je gewoon prettig wanneer je in het middlepunt van de belangstelling staat, en je wilt dat je lerares jou juist die aandacht geeft. Hetzelfde geldt voor dat mensen je gauw schattig vinden. Je wilt dat meerdere mensen dit doen. Vergelijk het me chocolade: je eet dit om je prettig te voelen, ookal hoeft er niet zozeer een aanleiding zijn.
Je zegt dat je al 16 bent en dat je eigenlijk vind dat je volwassen moet gaan gedragen. Technisch gezien ben je nog geen volwassene volgens de wet, maakt ook totaal niet uit hoe ouder je eruitziet of naar gedraagt. Volwassenen worden uitgedaagd tot lastige keuzes en dagelijkse bezigheden en structuur, wat jij op 16-jarige leeftijd niet per se zorgen om hoeft te maken. Volwassen worden komt vanzelf, zonder dat jij het in de gaten hoeft te hebben.
Wat ik je wil zeggen is dat je niet per se “volwassen” hoeft te reageren op jouw sociale omgeving. Je bent tenslotte nog een tiener, voor zeker 2 jaar.
Verliefdheid en zweverige karakters horen bij puberteit. Vraag jezelf soms wel eens of je deze jongen of meisje niet gewoon aardig vind. Of dat hij / zij alleen een goed uiterlijk heeft.
(Dat je graag aandacht wilt/ lief en schattig word gevonden door iemand die jij mooi vind, aardig vind, of dat deze persoon iets heeft wat jij niet hebt; herkend door jongens, populair, stoer uitzien, goed in sporten en prijzen wint etc. Dat je wil dat je juist door die persoon gestaan wil zien. Heb ik het mis?)
Maar ’t is niet abnormaal of zoiets. Geen zorgen.
Wat je misschien kan helpen zijn de volgende punten:
– Van jezelf houden: Begin met je ego. Wat mij hielp was dansen/zingen/acteren voor de spiegel, jezelf in de belangzetting stellen in je fantasien. Maar, zorg ervoor dat deze fantasien niet op hol slaan.
– Van je karakter houden: wanneer je weet van jezelf te houden en te accepteren wie je bent, realiseer je dat je geen aandacht nodig hebt. De juiste aandacht krijg je van je vrienden en familie.
– Probeer blij te zijn met wat je hebt. En probeer bij dat kleine groepje te hebben.
– Er is niets mis mee als je je alternatief wilt kleden, maar probeer niet uit de toon te vallen. Vraag je vriendinnen en familie wat leuk bij je staat en probeer dat uit. Natuurlijk hoor je je wel comfortabel te voelen met wat je aantrekt.
– Zoek andere dingen wat jij leuk vind of prettig bij voelt, probeer dingen uit of ga veel leuke dingen doen met vriendinnen.
Succes!
Waauw, echt heel erg bedankt!
Alles wat je zegt klopt helemaal!
Ik heb er zeker wat aan, echt super bedankt!!
