Hee allemaal,
Ik haalde van de basischool tot de 1e van de middelbare hele goede punten, ik was gelukkig en alles ging super. Maar mijn ouders zijn een half jaar geleden gescheiden (ongeveer op het eind van de 1e) Ik was zo in de war en verdrietig dat ik instorte. Mijn moeder verhuisde en ik zie haar alleen in het weekend. Van mijn vader mag ik praktisch niks. En mijn zus gaat bijna het huis uit. Nu ik in de 2e zit haal ik bijna alleen maar 2en en 3en. Ik ben al een paar maanden in therapie geweest maar dat maakte alles alleen maar erger. Ik mag bijna niet afspreken van mijn vader en ik ben bijna altijd alleen thuis. Ik kan hier heel slecht tegen en dat weet mijn vader. Maar hij zegt dat hij moet werken omdat we anders geen geld hebben.Ik kan dan nog naar mijn grootouders maar daar zit ik eerlijk gezegd ook niet echt op te wachten. Ik kan hier met niemand goed over praten, omdat ik dan echt in elkaar zak en alleen maar huil. Als ik leer lukt dat goed, maar als ik het proefwerk voor mijn neus krijg is alles weg. Ik heb het hier al met mijn ouders over gehad en die kunnen ook verder niks doen. Hebben jullie misschien tips voor mij dat ik alles weer een beetje onder controle krijg?
xxx
Je ouders kunnen deze controle die jij wilt niet naar je toeschuiven. Het is allemaal vervelend wat er is gebeurd, maar alle dingen die jij opnoemt zijn gevolgen van hetgeen wat jou het meest dwars zit: de scheiding. En daar moet je op de een over andere manier bovenstellen.
Therapie werkt niet? Waarvoor had je dan therapie nodig? Had je een luisterend oor nodig, was dat het? In ieder geval, waarom ben je er niet mee gestopt op het moment dat je zeker wist dat het niet hielp. Er zijn genoeg andere personen die jou kunnen helpen. Bijv. de leerkrachten bij jou op school, waarschijnlijk zijn die het meest van belang in dit verhaal. We zijn nog maar 4 weken echt bezig op school, dus alles valt nog te herstellen. Als jouw leraren op de hoogte zijn van jouw situatie willen ze jou ook speciaal begeleiden zodat jij je punten haalt, je aan je vader laat zien dat je goed bezig is met school (want serieus. dat is het ook. Geen goede cijfers, geen lol. Daar ben ik mee opgegroeid in ieder geval) en laat hij je wat meer gaan met je vriendinnen. Maar wat hij graag wil zien is dat jij jezelf kan redden, en omdat hij dat niet ziet beperkt hij veel voor je. Da’s allemaal vervelend, maar het zou toch motiverend moeten zijn door toch wat meer je best te doen. Je geeft aan dat je last hebt van blackouts bij je proefwerken, of te wel faalangst, maar hiermee moet je echt even naar de docent. Ik denk ook mede dat de scheiding en je thuissituatie hierin meewerken, maar echt: faalangst vraagt toch om begeleiding als je er zelf niet mee weet om te gaan. En wat betreft die eenzaamheid. Tja, ehm.. wat ik doe is vaak films op de achtergrond aan te zetten, maar dan alleen de audio: je kunt een verhaal volgen, mensen praten op de achtergrond, maar het hoeft niet af te leiden van je studie. Ik vind het heerlijk die verhalen even volgen. Desnoods kun je natuurlijk ook even iemand bellen. Je moeder bijv. Iemand. Zolang je tenminste nog iemand gehoord hebt in die stilte.
De touwtjes liggen in jouw handen.
Heee meid, wat vervelend voor je… Een scheiding is nooit leuk.
Maar zie ook de goede kanten ervan, je ouders hebben minder ruzie, en misschien is er minder spanning in huis… In jouw geval lijkt het of er een andere spanning gekomen is.
Weet je moeder dat je bijna niks mag van je vader?
En heb je het er met je vader over gehad? Jouw vader en moeder hebben waarschijnlijk het beste met je voor, en gezien je ook bij je grootouders terecht kan, zou ik daar een keer gebruik van maken… Praat een keer met ze, misschien weten zei een mogelijke oplossing.
Gezien je cijfers, dit is heel begrijpelijk, er is veel veranderd, en dat moet je verwerken, anders heeft dit minder concentratie tot gevolg (Meestal).
Het is voor jou belangrijk dat je gaat praten, praten met de mensen op je heen. En als je dat echt heel lastig vind, kun je altijd nog in een schriftje schrijven, veel mensen doen dat, en de reacties daarop zijn vaak positief.
Ook kun je natuurlijk op dit forum terecht :)
Ik hoop dat je wat aan de reactie van mij en Girlish hebt xx
Als eerst: huilen en in elkaar zakken van verdriet is menselijk. Mensen hebben nu eenmaal geen probleemloos leven, tenminste.. ik ken weinig mensen met een probleemloos leven, en mensen zullen heus wel snappen als jij verdriet hebt.
Als je het stom vind om alleen thuis te zijn dan kun je met vriendinnen afspreken. Mag jij niet naar hun? Dan nodig je ze toch gewoon uit bij jou thuis? Dan kunnen jullie samen huiswerk maken en wie weet ga je het plezier van huiswerk (jawel, dat bestaat echt) weer in zien.
Zelf heb ik ook een tijdje in de put gezeten en ik ben niet echt een prater. Wat mij hielp was alles opschrijven. Op een dag, toen ik goed gemutst was, ging ik met mijn verhaaltjes op papier naar mijn ouders. Ik heb ’t ze niet laten lezen, maar ik heb wel met papier bij de hand alles aan ze verteld. Soms wisten zij ook niet wat ze eraan moesten doen, maar ach.. ik was wel mijn verhaal kwijt.
Misschien helpt deze gedachte ook wel: als ik goed leer, krijg ik later een goede baan en kan ik prima voor mij alleen zorgen. het liefst heb ik er een leuke vent en misschien wel papa voor mijn kinderen bij, maar mocht het zo lopen als bij mijn ouders dan kan ik in ieder geval prima voor mezelf zorgen!
Succes ermee!
Girlish: Ja ik moest in therapie om er over te praten en ik vond het eerst een goed idee maar naderhand werd het tegendeel bewezen. Ik dacht dat het gewoon tussen mijn oren zat dus bleef ik voor de zekerheid er maar over praten. Toen het nog niet werkte ben ik er idd mee gestopt. Ik heb al met de leerkrachten gepraat, ze houden er rekening mee om me meer naar voren te roepen zodat ik (het is idd de faalangst en de blackouts) te verminderen. Het gaat heeel langzaam iets beter maar dat heeft natuurlijk ook wat tijd nodig.Bedankt voor je berichtje :)
Elinee: Ja er zullen idd ook wel goede kanten aan de scheiding zitten, ik heb alleen nog wat moeite om die in te zien. Ja mijn moeder weet dat ik weinig van mijn vader mag en je wil niet weten hoe vaak ze mijn vader er al op aangesproken heeft maar het werkt niet echt. Ik blijf ook met vriendinnen hierover praten. En ik ben blij dat ik hier ook altijd terecht kan, hetzelfde met dit forum. Ik zal is proberen om alles op te schrijven. Bedankt voor de tip en je bericht :)
Knorretje: Ik nodig heel vaak vriendinnen hier uit maar ze willen niet bij mij omdat het hier heel erg saai is (en ik geef ze daar gelijk in). Met huiswerk maken heb ik serieus echt geen problemen. Het gaat alleen fout als ik het PW voor mijn neus krijg maar daar heb ik het al met de docenten over gehad.Bedankt voor je leuke gedachte ik zal het zeker gebruiken. :)
