Ik voel me al lange tijd depri en angstig zonder eigenlijk een direct reden. Ik heb niks ergs in mijn leven meegemaakt, behalve gepest dan.
Elke dag vind ik het weer moeilijk om op te staan, ik wil het liefst gewoon heel de dag in bed blijven liggen. Op school heb ik het ook niet echt naar mijn zin. Ik ben erg stil, en heb eigenlijk amper vrienden op school.. Zit met heel vakken ook altijd alleen, als ik alleen in de klas zit voel ik me altijd angstig. Dit klinkt heel raar, en dat is het eigenlijk ook. Maar ik ben dan altijd zo bang dat mensen weer opmerkingen tegen me gaan maken, dus eigenlijk weer pesten. En hierdoor ga ik me weer heel onzeker voelen. Ik vind mezelf echt verschrikkelijk, soms heb ik echt dagen dat ik wel kan janken voor de spiegel. Door dit probleem heb ik eigenlijk ook amper sociaal contact, voor mij is het echt heel moeilijk om contact te maken. Ik klap altijd dicht of durf niet eens op iemand af te stappen, dit omdat ik dan meteen weer bang ben dat ze mij toch niks vinden..
Ik weet echt niet meer wat ik moet, ik wil echt wat maken van mijn leven maar alles kost zoveel moeite.. Ik voel me gewoon zo ontzettend leeg..
Op school maken ze ook al zorgen om mij, maar altijd als ze vragen hoe het gaat zeg ik altijd automatisch ‘het gaat wel goed’. Ik weet gewoon niet of ik het wel moet vertellen en hoe ik het dan moet vertellen.
Eigenlijk weet ik niet wat ik hier mee wil bereiken, het moest er allemaal gewoon even uit haha. Maar toch ben ik wel benieuwd of meer mensen zijn die een soortgelijke situatie zitten, of dit hebben mee gemaakt?
Of weet iemand misschien wat ik hier aan kan doen?
ik heb precies hetzelfde meegemaakt aleen op een dag dacht ik “‘ dit moet ophouden ”
ik heb met mijn begeleider gepraat en die heeft toen met mij en de klas gepraat wat mij dwars zat. die leerlingen zijden dat ze dat neit zagen aankomen
dus tip
ga naar begeleider toen of praat met ene persoon die je vertrouwd en probeer wat mee te doen in de klas durf te praten laat je niet kisten niet geschoten is altijd mis
succes nog en als je verder wil praten mail me dan
xx
wat ik heb lijkt er erg op!
ik ben al een jaar heel erg depri en angstig vooral bij sociale gelegenheden zoals op school enzo,
k loop nu een jaar bij de psygoloog, en t gaat al iets beter gelukkig.
maar net zoals speedmous zegt ga naar iemand die te vertrouwen is en praat er mee, dat lucht zo op . bijv. met de vertrouwenspersoon op school, en dat je de hele dag wel in bed zou willen blijven liggen herken ik ook, is echt super rot, maar zoek echt hulp dat is belangrijk hoe moeilijk het ook is, vraag anders aan je ouders of je naar n psygoloog mag!
Liefsss succes en stektee. (L)
je moet je niet laten beinvloeden door de mensen die wat zeggen want het zuigt echt energie.. veel mensen durven niks tegen de leraar of emt ouders te praten waardoor dit je dus letterlijk opvreet..en als ze opmerkingen maken dan doen ze dat maar lekker.. hoe erg het ook is sluit je er voor af laat het als het ware maar lekker over je heen gaan. want wat jij nu aan het doen bent is het opbouwen je draagt een zware last op je schouders en die last moet er vanaf.. dit kun je doen door onder andere naar een vertrouwenspersoon te gaan.je moet gewoon denken jij boeit me niet hoe moeilijk dat ook kan zijn voor je..
Ooit aan een cursus sociale weerbaarheid gedacht? Dat lijkt me wel iets voor je. Ik heb het ook ooit gedaan en dat heeft me een stuk sterker in m’n schoenen laten staan en sindsdien maak ik ook makkelijker nieuwe vrienden. Natuurlijk, ik ben nog steeds een verlegen meisje, maar minder makkelijk te pakken dan vroeger, ik geef gewoon een opmerking terug. En gelijkertijd kan ik ook makkelijker positief contact maken waardoor ik met meer klasgenoten vriendschappelijk om kan gaan (op 6 mensen na kan ik het met iedereen in mijn klas van 30 mensen prima vinden).
Op zo’n cursus zitten vooral mensen die gepest zijn, maar ook mensen die gewoon een moeilijke jeugd hebben gehad of zich buitengesloten voelen. In ieder geval mensen die allemaal meer zelfvertrouwen nodig hebben, zoals bij jou duidelijk het grootste probleem is.
Tenminste, als ik geen zelfvertrouwen heb dan raak ik na een tijdje ook een beetje depri, dus ik kan me voorstellen dat dat een hoofdoorzaak kan zijn van je ongelukkige gevoel.
Maar ik vind wel dat niet iedereen hoeft te weten hoe je je voelt als je niet helemaal lekker in je vel zit. Als ik me kut voel dan weten ook alleen de mensen die dat moeten weten het en voor de rest kan ik aardig toneel spelen en jij vast ook wel :).
Ik heb precies hetzelfde al 3 maanden lang, niet echt om die redenen,
Ik stres me om redenen wat niet nodig is, ik spijbel omdat ik zo nerveus ben als wat maar ook tegelijkertijd super down, ik weet niet wie ik ben en ik voel me leeg en heb amper gevoelens. Ik ben super gestrest net als nu, het zijn niet de redenen die jij hebt maar ik voel me precies hetzelfde en op gool gaat het ook niet echt lekker.
Ik hoop dat je hier een oplossing mee vindt en ik hoop dat het helemaal goed met je komt, advies kan ik niet geven want ik zit precies met hetzelfde. Ik zou dit ook zo graag kwijtwillen maar als ik er een topic over start lijkt het een onbegonnen zaak omdat het toch niet te volgen is als je het leest, het is super lang dus ik wil alleen even laten weten dat het ook precies zo is met mij, ik ben bloednerveus, maar waarom ?
ik zou ook even naar je begleider gaan of moeder of iemand die je goed vertrouwt!
die kunnen vaak erg veel voor je doen.
ik heb me ook een tijdje erg depri gevoeld, toen heeft mn’ vader me enorm geholpen !
en ben er nu volledig overheen, veel succes !
en je kunt me altijd een berichtje sturen.
@Michjelle x wrote:
Ik heb precies hetzelfde al 3 maanden lang, niet echt om die redenen,
Ik stres me om redenen wat niet nodig is, ik spijbel omdat ik zo nerveus ben als wat maar ook tegelijkertijd super down, ik weet niet wie ik ben en ik voel me leeg en heb amper gevoelens. Ik ben super gestrest net als nu, het zijn niet de redenen die jij hebt maar ik voel me precies hetzelfde en op gool gaat het ook niet echt lekker.Ik hoop dat je hier een oplossing mee vindt en ik hoop dat het helemaal goed met je komt, advies kan ik niet geven want ik zit precies met hetzelfde. Ik zou dit ook zo graag kwijtwillen maar als ik er een topic over start lijkt het een onbegonnen zaak omdat het toch niet te volgen is als je het leest, het is super lang dus ik wil alleen even laten weten dat het ook precies zo is met mij, ik ben bloednerveus, maar waarom ?
Dit heb ik ook ,,
Agh lieve schat. Trek je niks van dat pesten aan, ik weet het, het is makkelijker gezegd dan gedaan. Wat zijn jouw positieve kanten? Die zul je ook zeker hebben en probeer daar trots op te zijn.
Ik ben zelf ook niet helemaal op en top de laatste tijd, maar ik doe mijn best. Ik wens je echt het beste en probeer er over te praten. Ik ben er voor je als je dat ziet zitten, gewoon een priveberichtje, kunnen we berichten.
Love yourself!!!!!
Dikke knuffel
