Nee, ik vind het niet ziekelijk. Die meiden hebben meestal wel een probleem waar dit uit voortkomt. Ik ben zelf beheerder op een lotgenotenforum hierover en heb er zelf ook aan gedaan. Soms hoor je wel dat mensen het zouden doen ‘omdat ze aandacht willen’. Vaak is het wel een schreeuw om aandacht, maar niet op de manier die vaak bedoeld wordt.
Negatieve aandacht is ook een schreeuw om hulp, Sander. Als jij wil dat anderen het zien, anderen zien dat jij dat ‘kan’, doet, of jezelf graag verwond, of wat voor idee je er dan ook achter hebt, wil je aandacht. En het liefst wil je dan hulp, want écht in jezelf snijden, dat doe je niet voor de lol. Dat doe je niet alleen maar omdat je die aandacht van je klasgenootjes wil, daar zit meer achter, je moet alleen soms heel diep graven om dat te vinden.
Ik vind zelfverwonding absoluut niet ziekelijk. Het is een manier om je af te reageren, om controle te krijgen of inderdaad om aandacht te krijgen. Natuurlijk zijn er betere manieren, maar dat maakt deze manier niet ziekelijk; vaak zien mensen geen andere uitweg.
Ik ken zat mensen die in zichzelf snijden en sommigen lopen daar ook vreselijk mee te koop. ‘Kijk mij eens zielig zijn’, maar ook die mensen hebben juist hulp nodig; als je op die manier om aandacht vraagt, is er sowieso iets niet in orde.
@Eilse_ wrote:
Ik ken zat mensen die in zichzelf snijden en sommigen lopen daar ook vreselijk mee te koop. ‘Kijk mij eens zielig zijn’, maar ook die mensen hebben juist hulp nodig; als je op die manier om aandacht vraagt, is er sowieso iets niet in orde.
Dat te koop lopen is precies wat ik bedoel. Op het lotgenotenforum zie je dat niet, maar soms lees ik verhalen van meiden die dat toch wel weer te horen hebben gekregen omdat ze hun littekens gewoonweg niet meer kúnnen verbergen. Als je het idd alleen maar voor de aandacht doet heb je ook een flink probleem ja..kzie me al gaan. “Ik wil aandacht, dus ga ik me maar eens verwonden”..dát is pas ziekelijk!
Nee, dat is ook niet ziekelijk. Dat is ook geen andere manier meer kunnen vinden om aandacht te krijgen, dat is evengoed hulp nodig hebben, maar een ander soort hulp. Als je op die manier je aandacht moet halen, mis je hem dus overduidelijk ergens anders. Krijg je niet genoeg aandacht van je ouders? Negeren je broer en zus je? Heb je geen échte vrienden? Het zouden allemaal motieven kunnen zijn, je weet soms niet wat er schuil gaan in iemand anders, en zelf weten de mensen het vaak al helemaal niet.
@brittje wrote:
maar het lijkt me juist echt hardstikke zeer doen.
want ik ontdekte laats bij een klasgenootje van me dat ze dat deed.
vond het akelig om te zien
Eens.
Ik vind het ronduit ziek. Zoek hulp in plaats van jezelf te verwonden. Soms kan je misschien geen hulp vinden, maar alsof je van jezelf snijden wél beter wordt :’) Misschien voor een paar minuten maar je problemen gaan er echt niet mee weg.
(Nou, kom maar met die preek over dat ik ongelijk heb :p )
@Isabeau wrote:
@brittje wrote:
maar het lijkt me juist echt hardstikke zeer doen.
want ik ontdekte laats bij een klasgenootje van me dat ze dat deed.
vond het akelig om te zienEens.
Ik vind het ronduit ziek. Zoek hulp in plaats van jezelf te verwonden. Soms kan je misschien geen hulp vinden, maar alsof je van jezelf snijden wél beter wordt :’) Misschien voor een paar minuten maar je problemen gaan er echt niet mee weg.
(Nou, kom maar met die preek over dat ik ongelijk heb :p )
over dat je hulp moet gaan zoeken geef ik je inderdaad groot gelijk in.
dat is namelijk de beste manier denk ik maar zo:D
en inderdaad de problemen gaan er niet door weg..
je hebt je zelf pijn gedaan maar jou probleem of gebeurtenis is er nog steeds.
mensen die blowen denken ook dat hun probleem daardoor weg gaat maar als het is uitgewerkt is je probleem er nog steeds.
dus geen preek:P
X
Zelfverwonding, is omdat iemand zich te ongelukkig voelt en niet meer door de bomen het bos kan zien. Ze zien het aan als een oplossing en de troost “dan ligt het niet meer aan mij”
Ik zelf kan het begrijpen, maar ik vind het onzin. Sommige doen het zelfs om aandacht te krijgen, maar ik denk van: heb je een probleem, praat erover… of anders: schrijf het naar een Ojee-column van een tijdschrift of schrijf het probleem op een forum.
Ze voorkom je littekens en voel je je gelukkiger
Ik vind het niet ziekelijk. Maar ik vind het ook wel een beetje weird als je je zelf gaat verwonden. Ik snap ook niet hoe je het kunt doen, het lijkt me echt raar om je eigen lijf te gaan verwonden.
Maar inderdaad, in plaats van je zelf te verwonden kun je beter hulp gaan zoeken. Een goeie vriendin van mij snijdt zich, maar daar is ze gelukkig mee op gehouden. Ze heeft hier ook met mij over gepraat en dat vond ik wel heel fijn.
Mensen die dat doen snijden zich om de pijn te voelen van het snijden en om de pijn van de problemen die ze hebben dan te kunnen vergeten. Soms wil je juist geen hulp, je hebt de ervaring dat je als je bij mensen je verhaal doet, dat je wordt uitgelachen of niet serieus genomen wordt ofzo. En dan ga je zoiets doen..
Natuurlijk zou hulp zoeken beter zijn, maar dat kan je dan misschien wel niet…
@xLuna&1LOVE wrote:
Ze zien het aan als een oplossing en de troost “dan ligt het niet meer aan mij”
Dat denk ik niet, ik denk juist dat ze het zien als een uitweg, om even het te kunnen vergeten, zoals andere mensen dan drugs gebruiken of zich volgooien met alchohol..
Als je het een aantal keren doet, dan vind ik het niet ziekelijk. Dit is vaak gewoon een roep om aandacht en op een gegeven moment stopt men er weer mee.
Maar er zijn ook mensen die er echt aan verslaafd zijn, die wel willen stoppen, maar die het gewoon niet kunnen. Dat vind ik wel ziekelijk. Een verslaving is immers een ziekte (dan wel psychisch) en dus is jezelf snijden als verslaving ook een ziekte denk ik.
het is niet ziekelijk..
ik doe het zelf ook, dus spreek uit eigen ervaring.
waarom je de eerste snee zet is altijd onduidelijk. (behalve voor de aandachtstrekkers.)
maar je wilt steeds meer dieper en vaker.
dat komt omdat je een stof aan maakt.
endorfine (ofzo) en dat geeft het een goed gevoel.
je kan het zien als goedkope drugs. maar het maakt je leven meer kapot.
dan je bij de eerste snee beseft.
nog vragen?
Uit het voorsteltopic:
@mireille wrote:
maar ik weet niet of er na ruim 3 jaar nog wel te stoppen valt.
na de zoveelste poging ben ik gister toch weerbegonnen.
Niet lullig bedoeld of iets, maar is het niet handiger om hiervoor hulp van buitenaf in te schakelen? Je geeft aan dat je dit doet vanwege het goede gevoel (endorfine komt inderdaad vrij, het is een pijnstillend hormoon, maar roept ook een gevoel van euforie en geluk op), en tegelijkertijd zeg je dat je al zoveel pogingen hebt gedaan om te stoppen. Blijkbaar kun je het niet zelf stoppen. Bij hulp van buitenaf lkun je denken aan een hulpinstelling of iets dergelijks.
ik heb ongeveer 4.5 jaar mezelf verwond..
ben begonnen op mijn 11e jaar, toen ik in de 1e kwam op de middelbare school
omdat ik heel erg werd gepest,
ik kan me de 1e x ook niet meer echt herinneren,
ook geen idee hoe ik op het idee kwam dat te gaan doen..
maargoed ik ben nu bijna 3 maanden gestopt
wat voor mijn doen echt lang is..
het is echt ontzettend lastig, maar ik weet dat ik het kan
en dat ik het niet nodig heb!
en alle littekens die je er aan overhoud..
zijn echt verschrikkelijk om naar te kijken!!
maar elke x als ik het deed..voelde ik me gewoon zoveel beter..
ik deed het om mezelf te straffen, of als ik me gewoon kut voelde ofzo
was dat een manier om er niet meer aan te denken voor eventjes
het was gewoon een tijdelijke oplossing..
maar daarna voelde je je weer snel kut
en dan doe je het nog een x, en steeds vaker
zodat je je eventjes goed voelt..
even laat je alle zorgen los
en voor mensen die het nooit hebben gedaan..
is het denk ik ook behoorlijk onbegrijpelijk dat mensen zichzelf opzettelijk pijn kunnen doen
en persoonlijk voelde ik vaak niet eens echt pijn ofzo..
ik heb gebrand, gekrabt, gesneden uiteraard..
maar ook mijn haren uit mijn hoofd getrokken,
tegen dingen aan slaan..zoals muren e.d.
en mijn littekens zijn de gevolgen hiervan
ik zal nooit meer gaan zwemmen in een bikini
en ik heb dit jaar voor het eerst weer korte mouwen gedragen in bijna 5 jaar
het is een hel..en ik zou willen dat ik er nooit mee was begonnen!!
ik ben serieus/echt begonnen in halfverwege groep 8 maar ik weet ook nog wel dat ik in groep 6 wellis punaises langs mn benen haalde..
en ben na ongeveer 1 maand in de 2e te zitten bijna een half jaar gestopt. maar toen ik weer begon.. was het wel 2x zoveel en dieper.. ook stopte ik met eten.. of kotste het weer uit. daar ben ik gelukkig van af.. maar voor elke tegenslag komen er 4x zoveel wonden op mn huid.. ik twijfel al heel lang om me mentor te vertellen.. maar ik ben geen prater.. en afentoe heb ik het idee dat volwassene blind zijn.. mn vingers zitten vol sneetjes. ze kijken er naar maar zien niets..
en nu het niet goed gaat met mn oma, en me moeder weeris ruzie heb met mijn oma en met dr zus.. komen de tegenslagen als tsunami’s
@mireille wrote:
het klinkt stom.. maar dat durf ik niet…
Er zijn speciale ‘klinieken’ waar alleen mensen zitten die hetzelfde hebben als jij, en ook mensen die er gespecialeerd in zijn.
Je kunt ook gewoon met een psycholoog gaan praten, die kan je ook helpen. Ik zou er echt eens goed over nadenken, want op dit moment gaat het niet goed met je, en zoek je dus je vlucht in jezelf verwonden terwijl dat niet hoeft, en dat weet jij ook.
maar ik zou best ‘hulp’ willen.
maar het punt is, dat word geregeld via volwassenen.
via je ouders meestal.. en ik wil niet dat ze het weten.
ik wil er niet mee lopen.. van kijk kijk naar mn armen.
gewoon privé zegmaar.
dr is niemand die het heeft gezien bij mij, behalve me vriend..
en die heeft maar 1 pols gezien..
Ik ben blij dat ik het niet doe.
