Hallo lieve allemaal,
Ten eerste wil ik toch even zeggen dat ik hier altijd geholpen word, en dat ik het zo fijn vind dat iedereen het hier zo accepteert wanneer er iets is. En mij neemt zo hoe ik ben.
Vooral Girlish vind ik helemaal top, want die staat hier altijd voor je klaar. Dus heel erg bedankt daarvoor!
Maarja, zoals je al zult vermoeden zit ik hier weer met een probleem.
Ik heb al een lange tijd gehad dat ik niet lekker in m’n vel zat. Ik ging naar therapeut en toen ging het steeds beter. Want ik kreeg een tijd terug dus vaak zomaar last van angst. Begon dan te hyperventileren en voelde me gewoon telkens onzeker en ongemakkelijk.
Ook was ik zomaar bang om mezelf iets aan te doen, mezelf gaan snijden, of misschien wel zelfmoord plegen. Ik was er ‘bang’ voor. Ik ‘wou’ het ‘niet’. En dat is het stomme. Normaal kun je je angst onder ogen komen, door het te ‘doen’. Maarja tis natuurlijk wel erg onnozel als je zelfmoord gaat plegen omdat je je angst onder ogen wilt zien haha. Dan ben je dood!
Dus ja, ik kreeg vaak een soort angstaanval wanneer ik alleen thuis was en de vaatwasser moest doen. Dat ik messen moest opruimen. Die angst heeft een tijdje geduurd, maar uiteindelijk was ik er vanaf. Ik ben gelukkig positief ingesteld dus probeer achter alles een ‘goede’ oplossing te zoeken. Ik zie het als een puzzel die je gewoon in elkaar moet leggen. Inplaats van puzzel weg gooien en ‘done’.
Maar nu lag er dus een tijdje terug zomaar een vriendin van me in het ziekenhuis.
Ik kreeg savonds ineens een mailtje dat ze onverwachts was opgenomen. Toen ik naar bed ging kwamen er allemaal weer herinneringen op van een meisje van mijn school, die was overleden omdat ze aan haar hart was geopereerd, en met dat meisje had ik een tijdje daarvoor nog heel lang staan praten, want ze huilde en niemand hielp haar. Dus ik heb toen haar getroost en ze heeft me toen ook alles verteld wat er was. Dus die dag dat ik op school kwam en dat hoorde was ik ook erg overstuur, en ik kon niet naar haar begrafenis, want dat deed me te veel.
Maar die avond zag ik dus alles weer voor me, dat ik op school kwam zoals altijd, en dat ik in de bus kreeg te horen van een klasgenoot dat ze dood was.
Heb toen heel erg liggen huilen die nacht, en kon niet slapen.
Maar de volgende dag was dat ook weer zo, en die dag daarna…
was erg moe van al dat gehuil en slecht slapen. Toen ben ik bij haar geweest en ze mocht naar huis, ze had niks ernstig! gelukkig!
Maar nu huil ik alsnog elke avond. Terwijl ik overdag heel vrolijk ben.
Maar ’s avonds voel ik me eenzaam, het lijkt alsof ik geen vriendinnen meer heb.
De mensen die ik zo belangrijk vind die vragen me ineens niks meer.
Ik moet altijd maar vragen wanneer we weer zullen afspreken, en hoe het met hun gaat.
Dan pas krijg ik hetzelfde te horen. En ik denk dus, ik negeer hun dan ook! Dan hoor ik vanzelf wel wat. Dus ik probeer echt met dikke moeite hun te negeren. Maar dan hoor ik gewoon niks van hun. En dat doet me dan zo’n pijn! ik was er ook altijd voor een vriendin en zij voor mij. Zij was echt alles voor me in deze tijd. Nu heeft ze een vriendje, en hoor ik niks meer van dr. En elke keer zegt ze dat ze niet kan afspreken, maar lees ik weer op twitter dat er een vriendin bij dr komt. Pff… sorry voor dit lange verhaal. Maar ’t lucht op!
Ik voel me echt zooo alleen. Ga nu alweer bijna huilen. Ik word gek van dat huilen. Je word er alleen maar moe van, en je krijgt er alleen maar hoofdpijn van. Maarja. Tis toch ook best wel zielig dat ik hier nou weer m’n verhaal kwijt doe? Ik zou dit kwijt moeten aan een vriendin. Maarja ‘heb ik die wel?’.
Ja, en dan ben ik ook nog zo dom om soms op twitter te zetten dat ik me kut voel.
Want dan hoop ik dus dat een van m’n goede vriendinnen er op reageert. Maar dat gebeurd niet! ik word telkens zo teleurgesteld… nog het meeste in mezelf.
En die gedachten over zelfmoord komen ook weer helemaal terug.
Ik ben elke dag weer moe. Wil me het liefst gewoon altijd verstoppen in m’n bed onder de dekens. Zodat niemand me iets kan doen.
Ik lijk wel depressief. Maar ik denk niet dat het zo is. Want het alleen als ik naar bed ga.
Heb ook telkens enge nachtmerries waardoor ik niet goed slaap…
oh man, echt sorry voel me nogal mislukt de laatste tijd. :?
zucht… in ieder geval… bedankt!
Heb je je ouders hier al over verteld?
of een vertrouwenspersoon?
ik heb deelen hiervan ook, dat ik altijd iemand moet vragen, en als ik dat dan niet doe niemand mij vraagt, dat een ” vriendin ” iedereen voor haar verjaardag vraagt behalve ik.. ( dat gevoel heb ik dan )
dat ik dingen op hyves zet om te kijken of er iemand reageerd en dan reageerd er niemand..
dat soort dingen heb ik ook, ik huilde elke avond, nu niet meer omdat ik een nieuwe goede vriendin heb maar volgende jaar gaan we naar een andere klas en dan moet ik maar weer zien of ik vriendinnen heb…
hoe oud ben je als ik mag vragen?
Ja, m’n moeder weet veel van me.
En zit ook bij een therapeut… maar daar zou ik dus nog maar 1x heen gaan, omdat het net weer helemaal goed ging. Maar nu word ik weer in the black whole gegooid.
Misschien heeft het ook wel weer gewoon even tijd nodig..
Ik denk dat het wel goed komt. Zo denk ik altijd.
Ik weet nu dat onder je bed verstoppen geen oplossing is, zelfmoord al helemaal niet.
Maar dat heb ik ook nooit als een oplossing gezien.
Mezelf pijn doen doe je ook niet, want daar word alles ook niet beter op.
En het doet jezelf nog meer pijn, dus het is alleen maar dom.
Met mensen praten is altijd goed.
Bedankt Janne!
Ik denk dat alles wel goed komt. Ik weet het wel zeker.
Want zo ben ik, ik weet dat ik altijd sterk ben om er weer uit te komen, en dat moet ook wel.
Nu schijnt de zon weer buiten, dat maakt me al heel vrolijk. En even een dagje niks doen is ook wel even heel lekker.
En ik vannacht weer heel lekker geslapen! Geen zelfmoord gedachten of rare dingen gehad.
Gister heb ik er ook heel lang met iemand over gepraat. En voel me al stukken beter.
Ik geloof dat mijn problemen zijn opgelost! Bedankt voor alles! :shiny:
Hey meid!
Fijn dat de hulp die je wordt aangeboden goed bevalt! Dat vind ik nou ook het leukst aan dit forum; we herkennen ons vaak in verhalen/problemen en hebben daar ieder onze mening over om zoiets op te lossen. Zo leer je nog wat van elkaar :)
Je hebt aangegeven dat de therapeut helpt. Dat is mooi. Ik denk dat het ook het beste is om deze therapeut te blijven zien, tot deze gedachten je niet meer zo achterna zitten en wanneer je ze onder controle kan houden. Maak je geen zorgen, hoe meer je het ziet te verwerken, hoe beter je er later mee om kan gaan. Mochten deze gedachten blijven herhalen, praat erover wanneer je weer een afspraak hebt. Een therapeut zal heus niet met zijn/haar ogen rollen; dus wees niet bang.
Ik weet niet zeker of het helpt, maar misschien kun je -terwijl je o.a. de vaatwasser inruimt- een ander doel voor messen bedenken wanneer je ermee handelt. Komt de gedachten naar boven dat je ermee je polsen kan doorsnijden, probeer te bedenken voor welke functie ze eigenlijk bedoelt zijn: omdat het zo gemakkelijker is om je prakkie te eten. Probeer nare verhalen of films te vermijden, waardoor het misschien gemakkelijker kan zijn om zulke gedachten te verbannen. En wanneer je in bed ligt, probeer je hoofd helemaal leeg te maken. Staar naar iets of doe je ogen dicht en concentreer je op je eigen ademhaling. Mochten deze dingen niet helpen; dan heb je gelukkig nog je therapeut die wel een alternatief zal weten wat wel zou kunnen helpen. Maar het zou het proberen wel waard zijn, denk ik zo?
Misschien hebben je vriendinnen stiekem wel door dat het niet helemaal geweldig met je gaat en weten niet hoe ze er het beste mee om kunnen gaan. Sommige mensen gaan stuntelen, anderen houden zich op hun gemak om jou geen verkeerd gevoel te geven. Daarom geven ze jou alle ruimte om dingen te ondernemen. Een van jouw vriendinnen heeft momenteel een vriendje; tja, een jongen zou niet tussen een vriendschap moeten zitten maar die jongen is wel de persoon die ze op het moment het liefste ziet. Ik heb ook vrienden met vriendjes die ik daardoor minder vaak spreek als daarvoor, maar ze hebben altijd wel een gaatje vrij in hun agenda’s. Ik ben ook vaak diegene die met de ondernemingsplannen komt en vaak het initiatief toont, maar daar hebben mijn vrienden volgens mij geen last van. Ze doen de moeite om die plannen toch door te laten gaan. Als dat bij jou het geval niet zo is, kun je vragen aan je vriendin waarom ze geen zin/tijd/etc. om die dingen met jou te doen. Woedend hoef je niet te zijn, want ze heeft ze het vaak niet door dat haar afwijzingen jou gevoelig kunnen liggen. Ze zal komen met een begrijpelijke reden of met een reden die voor haar tenminste logisch is. Maar ja, dat betekent niet dat je zou moeten opgeven. Meestal vinden mensen het leuk als je met allerlei ideeen komt om dingen te doen; misschien omdat ze daar zelf nog niet op zijn gekomen of verlegen zijn om het te durfen vragen. En als die ene vriendin bijvoorbeeld niet kan of geen zin heeft, waarom niet een ander meisje waarmee het tussen jullie klikt. Het hoeft niet altijd die ene te zijn; ookal kom je steeds met ondernemingsplannen – je zou de andere ook een beetje tijd en ruimte voor zichzelf horen te geven. Maar dat weet je zelf vaak goed in te schatten.
Over het toevertrouwen: een vriendin kan voor je klaar staan en luistert naar je problemen, maar ieder mens reageert er anders op. Ik vertel persoonlijk meer aan de ene dan de ander. En een vriendin van mij vertelt mij meer, dan dat ik haar vertel of andersom. Ook al mocht jouw vriendin niet haar problemen willen of kunnen toevertrouwen, wees daar niet beledigd om. Sommige meiden voelen zich niet op hun gemak om hun geheimen met de ander te delen. Maar jij mag natuurlijk het wel aan hen vertellen als jij je daarbij prettig voelt. Dus mocht je met die vriendin afspreken, probeer toch naast dat je je gevoelens loost ook nog iets leuks samen doet. Anders zit er dadelijk niet meer echt iets ‘lolligs’ in jullie vriendschap en dat zou jammer zijn. Dit kun je trouwens ook doen in een e-mailtje of op msn als dat gemakkelijker gaat. In ieder geval; mochten je vrienden niet meteen de aandacht voor je in petto hebben, dan zal negeren alles behalve werken. Dat straalt een “ik heb je niet nodig, ga weg” mentaliteit uit en daarmee duw je ze eigenlijk weg.
Oh, en dat soort dingen zetten op Twitter.. Kijk, persoonlijk vind ik het ook fijner om dingen te lezen die leuk zijn. Jouw vriendinnen vast ook, of denken dat er misschien wel iemand is die je kan troosten of dat je door dat gevoel niet fijn voelt om iets met ze te doen. Ik zou echte diepe gevoelens echt alleen voor je vriendinnen, je familie en je therapeut houden of anoniem opschrijven zoals op dit forum. Mensen zoeken meer vreugde op dan verdriet, dus als je je volgende status op Twitter post probeer over iets leuks te vertellen. Ik zeg maar iets stoms; dat het zo’n lekker weer is, of een plan dat je graag wilt ondernemen. Met je vrienden kun je daar nog persoonlijk over hebben of ze zin hebben dat plan uit te voeren. Ik zet vaak op mijn facebook dingen als “Ben aan het zoeken naar een rode klamboe, houd je ogen open iedereen!”, “Ik heb zo’n zin in de opleiding die ik ga doen!” of “Wie had ooit gedacht dat een bananenpizza lekker zou zijn? De volgende pizza zal een lekkere fruitpizza worden!.” Je kunt ook een mening zetten bij een stukje actueel of een quote neerzetten waar je het mee eens bent. Over dingen praten die zowel jou als je vrienden interesseren.
Je vind vast wel iets!
Ik hoop dat dit je een beetje geholpen en gerustgesteld heeft.
Liefs
(P.S. Oh, had je nog wat gehoord van je musicalopleiding?)
Wauw, jullie zijn echt zo geweldig! Wat heb ik toch veel aan jullie.
En Girlish, ik heb je super lange bericht weer gelezen, die voor mij nooit lang genoeg kan zijn. Want echt alles wat je verteld klopt helemaal, en aan alles heb ik wat!
Ik heb er vandaag ook even met mijn moeder over gehad. En dat helpt ook altijd heel goed.
En indd, over dat met die messen enzo wanneer ik de vaatwasser moet doen, dat is wel goed dat je dat zegt. En dat probeer ik dan ook altijd. Maar die gedachte is dan zo beangstigend dat ik niet gauw aan iets anders kan denken. Meestal ruim ik dat mes gewoon op, en denk ik ‘het is maar een mes, zolang ik er niks mee doe, gebeurd ook niks.’ en kijk dan gewoon de andere kant op, en doe vaak de radio aan zodat ik met een liedje mee kan zingen wanneer ik daar mee bezig ben.
En ja, volgens mij heb je ook helemaal gelijk wat die vriendinnen betreft. Want een vriendin is altijd heel eerlijk, en die zei ineens ‘waarom zet je die dingen op twitter? het lijkt op een schreeuw om aandacht’ zei ze. En ik schrok ook van die reactie, maar besefte wel dat ze groot gelijk had, en dat ik eigenlijk blij moet zijn dat ze zo eerlijk is. En toen pas besefte ik het ook pas. Ik zet nooit echt persoonlijke dingen er op. Maar had de laatste tijd wel vaak ‘wat een kutzoooi’ ofzo er op staan. Nouja dat had ik dan gewoon getypt zonder er over na te denken. Nu doe ik dat gelukkig niet meer, omdat zij m’n ogen even heeft open gedaan.
En merk indd dat mensen veel eerder reageren om gewoon droge dingen, waar ik schijnbaar ook wel goed in ben ofzo. Dingen die ik niet grappig bedoel, zijn meestal grappig.
Vandaag heb ik weer een goede dag gehad, en elk mooi en leuk moment geeft mij weer een fijn gevoel. En ik moet gewoon onthouden dat er heus wel heel veel mensen van me houden en er voor me zijn. Alleen deze dagen was ik dat gewoon kwijt, omdat net op die momenten die mensen even geen tijd hadden voor mij. Ook logisch, want iedereen heeft het druk. Ik zelf ook.
Ja, ik vind mijn therapeut echt top! had echt nooit gedacht dat zo’n iemand je zo kan helpen. Door alleen maar praten. En deze man doet ook nog dingen met z’n handen. Een soort aparte therapie. Die haalt dan een soort ‘knopen’ uit je lichaam, zodat alle stoffen in je lichaam beter worden vervoerd of zo iets. Nou geloofde er eerst niks van. Maar toch helpt het zo erg! best wel apart. Je word er positiever van, rustiger in je hoofd, en hebt meer energie. Ik wou eerst echt niet naar zo’n iemand. Want ja, dan gingen vast alle mensen denken dat ik geestelijk ziek ben ofzo. Maar ik kom er achter dat mensen het juist goed vinden als je dat doet, en zo’n persoon die je helpt, helpt juist heel goed! Dus voor iedereen, wees niet bang om met een psycholoog te praten. Want het is echt fijn, en het gaat om jou, niet om wat een ander er van denkt.
En over dat met aan de ene vriendin meer vertellen dan de ander. Herken ik ook heel erg! Ik heb dus een beste vriendin als sinds groep 3. Ze is 1,5 jaar jonger dan mij. En dat valt dus ook wel te merken soms. Maar omdat zij altijd zo’n zorgeloos leventje lijd, en nooit eens iets aan mij vertelde waar ze mee zat, deed ik dat ook niet bij haar. Ze zou me toch niet begrijpen, omdat ik ook van mezelf wist dat ik geestelijk ook wat volwassener was. Tot op een avond dat we op stap gingen, we sliepen toen samen op een kamer bij een ander die ik wel ken van de musicalopleiding. En toen begonnen we te praten, en vertelde ze dingen waar ze mee zat. Ze zat er dus mee, of mensen haar wel leuk vonden als die bij haar waren enzo, en dat ze altijd maar dacht bij een groepje of ze wel leuk genoeg was. En dat heb ik net achter de rug. Als mensen mij vervelend vinden, laten hun dat wel merken. Zo lang dat niet gebeurd, is er ook niks aan de hand. En toen zei ze dat ze jaloers op een vriendin van me was, omdat ze dacht dat zij haar plaatsvervanger zou worden. Omdat ik beter met haar kan praten, omdat zij wat hetzelfde mee maakt als mij. Vond ik raar, want ze had me dit hele halve jaar niet 1x gebeld. Maar toen ik dat dus had gezegd, vraagt ze me nu ineens wel vaak haha. Normaal gesproken durf ik zulke dingen nooit te zeggen, omdat ik niemand wil kwetsen of geen ruzie wil hebben. Maar soms moet je die dingen toch wel zeggen.
Net zoals die vriendin dat over twitter tegen me zei. Ik schrok natuurlijk wel een beetje, maar het zet je ook aan het denken.
Ik ben ook heel positief in gesteld, achter elk negatiefs, denk ik vaak ook weer iets positiefs. Als ik weer angstig word met een of andere freaky zelfmoord gedachte denk ik ook weer ‘och, weer zo’n stomme gedachte, slaat nergens op. Gaat wel weer over joh’. En dan gaat het ook wel weer. Het is maar een gedachte, het is niet iets wat ik wil. Net zoals nachtmerries krijgen, dat doe je ook niet bewust.
Echt zo fijn om met jullie te praten! Als jullie ergens mee zitten, wil ik jullie ook met alle liefde helpen!
Xxx
En oja! Ik heb laatst al mijn audities af geblaast op 1 na, want die had ik heel vroeg. Was op elke school geweest, maar de school waar ik als eerste kwam en waar ik als eerste auditie moest doen, vond ik zo leuk! En toen was ik daar dus aangenomen, en dat was de opleiding SCW theater. En ik wou graag artiestenopleiding doen, maar besefte dat als je klaar bent met die opleiding dan ben je dus ‘artiest’ en dan ben je nog niks.
En met scw theater kun je heel veel worden! activiteitenbegeleider.. actrice, theaterdocente, maar je kunt ook nog de zorg in! je kunt ook in ontwikkelingslanden helpen. Enz enz!
En je hebt heel vaak projecten dat je eigen toneelstukken moet schrijven voor doelgroepen. Dus heb er helemaal zin in!
stay positife!
respect!
Aahh, wat zijn jullie weer lief! Ik word helemaal vrolijk ook van jullie reacties! :D
en voor !@$: Ik heb een super lieve knuffelige hond! Dus dat komt wel goed!
En girlish: Bedankt! :D ze waren ook niet streng op die auditie dus dat scheelde ook weer! En ik kreeg met het gesprek ook veel complimenten! Dus ben echt super blij! ook komen er weer vriendinnen bij me in de klas! en heel veel van die hele opleiding ken ik al, dus dat scheelt ook weer! :D Hoe is het nu bij jou en school?
@musicalnote wrote:
Aahh, wat zijn jullie weer lief! Ik word helemaal vrolijk ook van jullie reacties! :D
en voor !@$: Ik heb een super lieve knuffelige hond! Dus dat komt wel goed!
En girlish: Bedankt! :D ze waren ook niet streng op die auditie dus dat scheelde ook weer! En ik kreeg met het gesprek ook veel complimenten! Dus ben echt super blij! ook komen er weer vriendinnen bij me in de klas! en heel veel van die hele opleiding ken ik al, dus dat scheelt ook weer! :D Hoe is het nu bij jou en school?
Klinkt super! Ik hoop dat je er van geniet!
Ik heb zo volgende week mijn eerste dagen op de kunstacademie. Ook spannend :P
@girlish
Zozo! wat spannend ja! ach, meestal ben je gauw gewent!
Mag ik vragen waar je op de kunstacademie zit?
Ik zal denk ik wel gaan genieten van mijn nieuwe school.
Verheug me er tenminste wel op!
Ja precies! :)
Oké, Maastricht… ik dacht misschien kom je wel op dezelfde school als een vriendin van mij. Maar die zit niet in Maastricht hihi. Ik ga naar Leeuwarden.
Veel suc6 en plezier! je kunt het!
