Sinds kort een eigen huisje en nou is het klussen bijna klaar.
Ineens kan ik alleen nog maar huilen, ik weet niet of ik nog wel wil.
Wat moet ik daar helemaal alleen? Ik heb het prima bij me ouders waarom zou ik dan weggaan?
Ik weet echt niet wat ik de hele dag daar alleen zou moeten doen.
Waarom heb ik het dan genomen, tja zo gaat dat toch in je leven. Je gaat werken en ooit moet je het huis uit.. Ben 25.
Help wat moet ik doen? Ik kan niet meer terug, maar kan niet stoppen met huilen!
Weet dat het niet bij dit topic hoort maar hier reageren meer mensen! :S
Het is een kwestie van wennen. Toen ik voor het eerst echt op kamers ging wonen, werd ik ook erg emotioneel. Ik ging daarom ook ieder weekend terug naar mijn ouders en onderhield het contact met de mensen uit mijn oude omgeving.
Nu woon ik inmiddels drie jaar op mezelf en het is steeds beter geworden. Je maakt nieuwe vrienden, kent de stad/plek al een beetje, en kan daarom steeds beter je eigen weg vinden. Je krijgt daarom ook een nieuw bestaan elders, dat je uiteindelijk gaat missen als je bij je ouders bent. Maar dit is eenmaal een kwestie van tijd.
Dus heb je heimwee en moet je huilen? Laat je gaan. Het leven kent zo shitmomenten. Maar sta open voor nieuwe ervaringen, laat jezelf verdwalen op de plek waar je woont, leer de plaats kennen en stukje bij beetje zal ook deze plek voelen als ’thuis’.
Ik ben 10 dagen alleen thuis gebleven zonder ouders en de eerste uren viel het mee. Uitslapen, gezond ontbijtje, douche, shoppen met mijn BFF,… tot ik thuiskwam. Tja, toen was het stil hè.
Ik heb de hele avond (I know, overdreven) zitten snikken. Ik was alleen in België en mijn ouders in Canada. Dus ik was superblij dat ze die avond hebben geskyped. Elke avond skypten we en elke keer toen we stopten moest ik toch wel een traan laten.
De dagen waren niet echt super in het begin. Ik werd wakker(alleen), ontbeet(alleen), ging naar school en terug, kwam thuis(alleen), keek tv(alleen), eten(alleen),… Ik was echt alleen en als je nooit alleen geweest bent is dat supermoeilijk.
Dus, huil uit. Huil alles eruit en eet daarna een grote pot chocoladeijs! Of pralines. Of whatever, denk even niet aan de caloriën. Pas de dag erna. Ga een keertje lopen of doe iets anders van sport, sporten geeft een stof vrij in de hersenen dat je gelukkig maakt. Of dat gevoel toch geeft.
Iedereen heeft een andere methode om de ‘leegtes’ te vullen. De een skyped, belt , surft veel, de ander gaat veel sporten. Bij mij hielp het als ik altijd iets te doen had. Maak zelf uit wat jouw methode is, maar neem je tijd ;)
waar ik dan benieuwd naar ben is de reden ervoor,
ergens wou je het wel graag, waarom?
en het is indd even wennen,
kweet niet hoe je wekelijkse dagbesteding is..
ik heb dan mn werk/sport, ouders, en vrienden :)
maar ook dan ben ik zo af en toe ook alleen,
mja ik zoek vaak dan wel naar vermaak :Y
Zoals ik zeg op een gegeven moment wordt het toch beetje van je verwacht. Je wordt ouder, werk inmiddels dus ja dan is het tijd om op eigen benen te staan.
Maar nu denk ik, ik heb het prima naar me zin bij m’n ouders. Vindt het fijn en het is toch goed zo.
Denk gewoon hun zitten straks alleen en ik zit alleen waarom zou je dat doen? Dan kan ik toch net zo goed thuis zitten.
Wat je zegt alleen opstaan, alleen eten, alleen thuiskomen, alleeen alleeen alleeen.
Ineens heb ik het zo benauwd.. en bekneld deze gedachten me zo!!
Je moet je niet te veel focussen op dat alleen alleen alleen. Dat is idd de realiteit, maar je mag er niet te veel aan denken. Je kan ook eens met vrienden weggaan, ga naar de sportschool, een feestje, of word lid van een club of geen idee. Het is niet dat je alleen woont dat je niet sociaal kan zijn ;)
het is idd een kwestie van tijd. ik heb ook een half jaar op kamers gewoond door studie en in het begin is het heeeel erg wennen!
focus je idd ook niet alleen op het alleen zijn, want je staat heus niet alleen!! je vrienden, familie en vooral je ouders zullen altijd voor je klaar staan. En je kunt natuurlijk altijd nog skypen als je je even wat minder voelt.
op een gegeven moment ontmoet je nieuwe mensen en vind je je draai. het komt allemaal wel goed, maar het is gewoon even wennen en allemaal nieuw!
