ik meot dit even kwijt, en ik wil graag jullie advies.
mijn thuis situatie: ik woon alleen bij mijn moeder in huis,is vaak opgenomen geweest, en door alle medicijnen is haar IQ achteruit gegaan dus leven met haar is moeilijk, ik heb geen vader meer en mijn 2 broers zijn uit het huis.
vorig jaar december hefet mijn moeder een ongelukje gehad op straat, ze liep door de sneeuw en gleed door een of andere reden uit, ze viel met haar kont op haar voet, dus die is op 2 plekken goed gebroken. moest meteen naar het ziekenhuis en werd zelfde dag nog geopereerd. ze heeft lang met een looprek gelopen, toen met een rollator en nu met 1 kruk. toen het net was gebeurd deed ik echt de eerste 6 weken alles voor haar, met de huishouding erbij, na die 6 weken kregen wij eindelijk hulp van de thuiszorg, die nam het huishouden over. in die tijd ging het ook slecht met mij, ik deed teveel, werd overspannen maar dat zag mijn ma niet, moest 3x in een week met spoed naar het ziekenhuis omdat mijn lichaam raar deed. en ik heb toen een week bij mijn vriend gewoond om wat op te knappen. nu zijn we een half jaar verder. nog heb ik soms de klachten en ik voel me niet gelukkig hier. ik doe nog steeds dingen in huis, en het enigste wat mijn ma doet nu is de afwas, eten koken en ene klein beetje opruimen. we hebben nog de hulp maar die gaat binnekort weg, en de rest doe ik nog. ik krijg nu steeds meer ruzie met haar, omdat ze echt wel dingen kan doen, zoals naar de winkel gaan, het is nog geen 1 km hier vandaan, maar ze vertikt het en komt er weer met een smoesje eronder uit bij mij. als ik zeg je kan het zelf wel, krijg ik een grote bek terug van haar en krijgen we ruzie. ze kan het echt wel maar ze is echt zo lui. ze kan wel naar mijn oma toe lopen, wat dus verder is dan de supermarkt. maar boodschappen doen hoo maar. de kleine dingetjes zoals fiets binnen zetten, prullebak legen, dat soort dingen, kan ze zogenaamd ook niet omdat haar voet dan pijn doet, dus kan ik het weer doen. het enigste wat ze dus op een dag doet is, zitten op de bank, liggen op de bank, eten koken, afwas, en weer zitten tot ze naar bed gaat. ik kan er gewoon niet meer over. ik wil ene normaal leven, met een normale moeder die je steunt als het niet gaat en je liefde geeft. maar hier word ik alleen maar gekwetst door haar woorden dat ik zo lui ben en niks voor haar doe, terwijl ik paar maanden geleden naar het ziekenhuis kon. ze waardeerd het niet wta ik voor haar doe, ik heb het heel erg moeilijk mee, gelukkig praat ik met mijn vriend en krijg ik veel liefde daar. soms ben ik wel bang dat mijn vriends moeder het moederschap gata overnemen, zij geeft mij echt liefde zoals een echte moeder wat de mijne niet doet. ik kan alleen maar huilen hier, om alles. ze irriteert me heel erg, krijg geen rust hier. gelukkig ben ik op zoek naar een huisje met mijn vriend en ga in augustus in leeuwarden studeren, waarschijnlijk ga ik dan bij zijn ouders wonen zodat ik eindelijk rust heb aan me kop, en me leven kan verbeteren.
wat vinden jullie hiervan wat ik het beste kan doen?
