ik meot dit even kwijt, en ik wil graag jullie advies.
mijn thuis situatie: ik woon alleen bij mijn moeder in huis,is vaak opgenomen geweest, en door alle medicijnen is haar IQ achteruit gegaan dus leven met haar is moeilijk, ik heb geen vader meer en mijn 2 broers zijn uit het huis.
vorig jaar december hefet mijn moeder een ongelukje gehad op straat, ze liep door de sneeuw en gleed door een of andere reden uit, ze viel met haar kont op haar voet, dus die is op 2 plekken goed gebroken. moest meteen naar het ziekenhuis en werd zelfde dag nog geopereerd. ze heeft lang met een looprek gelopen, toen met een rollator en nu met 1 kruk. toen het net was gebeurd deed ik echt de eerste 6 weken alles voor haar, met de huishouding erbij, na die 6 weken kregen wij eindelijk hulp van de thuiszorg, die nam het huishouden over. in die tijd ging het ook slecht met mij, ik deed teveel, werd overspannen maar dat zag mijn ma niet, moest 3x in een week met spoed naar het ziekenhuis omdat mijn lichaam raar deed. en ik heb toen een week bij mijn vriend gewoond om wat op te knappen. nu zijn we een half jaar verder. nog heb ik soms de klachten en ik voel me niet gelukkig hier. ik doe nog steeds dingen in huis, en het enigste wat mijn ma doet nu is de afwas, eten koken en ene klein beetje opruimen. we hebben nog de hulp maar die gaat binnekort weg, en de rest doe ik nog. ik krijg nu steeds meer ruzie met haar, omdat ze echt wel dingen kan doen, zoals naar de winkel gaan, het is nog geen 1 km hier vandaan, maar ze vertikt het en komt er weer met een smoesje eronder uit bij mij. als ik zeg je kan het zelf wel, krijg ik een grote bek terug van haar en krijgen we ruzie. ze kan het echt wel maar ze is echt zo lui. ze kan wel naar mijn oma toe lopen, wat dus verder is dan de supermarkt. maar boodschappen doen hoo maar. de kleine dingetjes zoals fiets binnen zetten, prullebak legen, dat soort dingen, kan ze zogenaamd ook niet omdat haar voet dan pijn doet, dus kan ik het weer doen. het enigste wat ze dus op een dag doet is, zitten op de bank, liggen op de bank, eten koken, afwas, en weer zitten tot ze naar bed gaat. ik kan er gewoon niet meer over. ik wil ene normaal leven, met een normale moeder die je steunt als het niet gaat en je liefde geeft. maar hier word ik alleen maar gekwetst door haar woorden dat ik zo lui ben en niks voor haar doe, terwijl ik paar maanden geleden naar het ziekenhuis kon. ze waardeerd het niet wta ik voor haar doe, ik heb het heel erg moeilijk mee, gelukkig praat ik met mijn vriend en krijg ik veel liefde daar. soms ben ik wel bang dat mijn vriends moeder het moederschap gata overnemen, zij geeft mij echt liefde zoals een echte moeder wat de mijne niet doet. ik kan alleen maar huilen hier, om alles. ze irriteert me heel erg, krijg geen rust hier. gelukkig ben ik op zoek naar een huisje met mijn vriend en ga in augustus in leeuwarden studeren, waarschijnlijk ga ik dan bij zijn ouders wonen zodat ik eindelijk rust heb aan me kop, en me leven kan verbeteren.
wat vinden jullie hiervan wat ik het beste kan doen?
Je zegt dat je moeder loopt met 1 kruk. Lopen naar je oma is goed mogelijk, omdat ze dan niets hoeft te dragen. Moet ze boodschappen doen, komen er standaard producten aan te pas die gedragen moeten worden. Dat gaat niet als je met een kruk loopt he? Probeer maar eens om te zien wat je moeder meemaakt.
Hetzelfde geld voor een fiets binnen zetten (zal vast jouw fiets zijn dus waarom doe je het dan niet zelf?).
Bij de afwas en het koken hoeft je moeder niets te dragen waardoor ze gemakkelijker kan bewegen, hoeft ze haar voet weinig te gebruiken.
Eerlijk gezegd vind ik dat je je moeder ook wat moet waarderen, ze heeft op een ongelukkige manier haar voet gebroken en daar een heel proces aangewerkt om weer te kunnen lopen. Als jij probeert met 1 been te lopen merk je zelf ook goed dat het niet makkelijk is.
Je mag je best irriteren, maar denk ook aan hoe je moeder zich voelt in deze situatie. Vraag haar maar eens wat ze ervan vind, ze zal het vast niet leuk vinden dat jij een hoop moet doen als zij dat niet kan.
Daarnaast, zo leer je ook wat voor wanneer je het huis uit gaat.
En ja, ik ben heel hard hierin.
je kent mijn ma niet, ze kan het wel, en ze moet het juist van de dokter.
ik heb geen meedelijde zo, ze maakt er ook misbruik van, in het weekend als ze alleen zit kan ze wel, ze kan heus wel de rollator pakken, die staat hier gewoon nog, dus kan heus wel wat meenemen van de winkel.
ze is anders dan andere mensen, ze liegt en maakt misbruik van haar situatie, dat zegt de familie zelf ook, ze kan zelf wel naar de winkel, amar doet het gewoon niet.
ze waardeerd het niet dat ik iets voor haar doe, ze kan heus wel normaal zitten op de bank, maar nee ze moet liggen,
medelijde heb ik echt niet, het is echt niet normaal hoe ze leeft.
mijn vriendin heeft precies hetzelfde meegemaakt, ze had het heel erg moeilijk, maar nu kan ze gelukkig wat rust vinden thuis
ik vind dat je er het beste met iemand kan praten die idd ook met je moeder kan praten, en zo op een oplossing komen. zo kunnen jullie allebei begrip tonen voor elkaar, en misschien dat je moeder dan wel een keer inziet dat je juist heel veel doet in huis.
