Persoonlijk ben ik zelf eerder van type van ‘eerst zien en dan geloven’.
Mijn nicht is wel ooit (ik denk zo’n 5 jaar geleden) naar iemand geweest die met haar gestorven mama kon praten. Haar mama werd vermoord en omdat ze zelf amper 6 jaar oud was toen het gebeurde wou ze graag meer weten over haar moeder. Het werkte echt (volgens haar). Eigenlijk praat die persoon met de overleden persoon en verteld dan aan jou door wat die overleden persoon zei. Ze was veel geruster na dit en heeft er nooit spijt van gehad.
Persoonlijk wil ik dat liever niet doen. Het gevoel dat ik daarna weer eens afscheid moet nemen zou te moeilijk zijn voor mij.