Paar dingen die ik geschreven heb en wel leuk vond om te laten zien;
Ze zegt; ‘er is zoveel meer’
alsof dit niets was
ze zegt: ‘volgende keer beter’
alsof ik ziek was.
ze zorgt dat alle sterren vallen
en laat niets te wensen over.En enkel als de stilte zo getemd is
als ochtendzon.
twijfelt ze haar gevoelens naast me
op gevouwen papieren.
doodzwijgen, zonder te begrijpen
dat alles binnen de perken
geen water meer zal krijgen.Het doek valt
werpt zich als een deken
en we dromen nog één keer samen
op het toneel waar
we teveel geacteerd hebben.
Dit is…
voor zij die nooit meer terug zullen schrijven.
en maar blijven liegen dat hun inkt op is.
Dit is een stuk gedachten drijvend, losgaand
van alles wat een constante vorm kan aannemen.
Dit zijn de verlaten straten van een plaats
waar geen mensen wonen, geen dieren zwerven
en flora nooit een vorm van bloeien zal kennen.
Dit is wat niemand ooit zal begrijpen
wat betekend dat het niet bestaat
wat betekend dat het onbesproken blijft
wat betekend het dan nog.Dit is een leven dat oogt als een uitdrogende oceaan
we moeten het volhouden.
Dit is fouten maken om de drugs van het goed voelen
steeds beter te begrijpen
het vasthouden en vergeten dat het
loslaten nodig is om weer vast te houden.
Wat je niet dood, heeft zijn best niet gedaan.
Dit is..Dit is mijn gevoel, onzichtbaar voor zij
die geen ogen hebben om het te lezen.
Dit is mijn hart die een tattoo neemt
zonder dat mijn hersenen hebben toegestemd.
Dit is mijn leven om willen ruilen, zonder bonnetje
zonder etiket, zonder een idee te hebben waarom.
Dit is makkelijk geschreven..
om net zo makkelijk te vergeten.
Een imperium
dat zich zwevend houdt op een oppervlakte van wolken.
Een koninkrijk
waar een harpsnaar gelijk staat aan
de sensuele aanrakingen van engelen..
Een utopie
waar de stranden met het geworven sterrenzand
eindeloos glinsteren, en de oceaan
langzaam stuwt tegen de bakens van Babylon
Een paradijs
waar kronieken geschreven worden met de veren van feniksen
en het bloed van kometen.
Een speeltuin
waar de kinderen van de hemel bij wortelen omhoog klimmen
En zich laten glijden van de regenboog
naar beneden waar ze worden opgevangen
door de draaiende wieken van molens
om vervolgens weer omhoog te klimmen.
Een ballade
waar liefde even constant en voelbaar is
als de aanwezigheid van het
kloppen van mijn hart.
Een droom
waar waarheid flirt met het verlangen
en onzekerheid niet bestaat
omdat zekerheid geen transcendente gedachte meer is.
Dit is mijn thuishaven
Waar afdrukken van een anker
wachten op een schip dat zich zonder zorgen havent
Dit is
terug rennen naar waar we heen gaan.
Dit is mijn requiem voor een droom.
Mocht je ze leuk vinden dan staan er meer op //inktdromen.blogspot.com/, + wat columns die op mij slaan of mijn visie. Bedankt voor het lezen, ooit word ik beroemd :oops:
Om eerlijk te zijn, vind ik je stijl helemaal niks x] Maar dat is een kwestie van smaak. Ik vind je ritmes niet zo lekker lopen.
De eerste is veruit de beste, al is het alleen al omdat deze aanspreekt om te lezen en de rest, naar mijn mening, niet. Je eerste strofe vind ik jammergenoeg al te herhalend, maar nodigt wel eenigzins uit tot verderlezen. Je woordkeus stoort me eenigzins, alsof de woorden alleen het gedicht moeten maken. Alsof je ze bij elkaar gepakt hebt, zonder de achterliggende gedachte er duidelijk in te verwerven.
De tweede heb ik de inhoud niet van gelezen, eigenlijk alleen al door de eerste drie puntjes en de herhaling in de eerste strofe. De stukken die ik wel gelezen heb, schrikken me af door de grove verwoording, dat is niets voor mij. Dichten is toveren, spelen met woorden, maak daar gebruik van.
De derde vind ik dan weer beter dan de tweede, maar het ontbreken van strofes stoort me meteen. Ook weer het grove gebruik van je woorden. Maar ik vind je hier wel een mooiere boodschap over willen brengen. Hoewel het naar mijn mening eenigzins mislukt.
Je maakte me heel nieuwsgierig naar aanleiding van je commentaar op mijn gedichten, maar ik vind het toch een beetje tegenvallen. Desalniettemin ben je wel een goede schrijver, alleen misschien meer voor het schrijven van stukken, verhalen of collums, ik vind je te grof voor gedichten.
Maar dat komt misschien eenigzins door mijn eigen drang naar perfectie en sierlijkheid :3
Dank je, dit zijn 3 fases uit mijn leven in korte fragmenten samengesteld. Ik vind de eerste sterk in zijn geheel, als ik het moest ontleden zou het te onsamenhangend zijn.
de tweede vind ik een van de betere, het is een geisoleerde depressie die sterk naar boven komt, de herhaling zorgt er juist voor dat het goed door wordt getimmerd. Het zal de sierlijkheid van het gedicht wel verslechteren, maar de boodschap is praktisch onmisbaar.
Laatste is crap, in mijn ogen was het meer een verzameling van mooie woorden, dus complete haat kan ik begrijpen. Dan moet ik ook zeggen dat 1 de meest recente is, de tweede iets later en de 3de al weer ruimschoots oud is.
Als woorden verborgen zitten in metaforen is de interpretatie gelegd aan de lezer, waarbij een boodschap al gauw identiek is als de opgenomen waarheid. 80% van mijn gedichten bevatten dat aspect, en soms zit er één tussen die gewoon concreet moet zijn, omdat ik lezers wil isoleren met één boodschap. Het is een soort van geavanceerd ‘aanstellen’ om zodanig een vorm van aandacht te krijgen, maar dat blijft subjectief.
Really nice!! ^^ _O_
zelf schrijf ik ook wel eens wat…
maar meestal in het engels!
When it’s dark
there’s always one light
a little star above
it stands for you
for me
for us
When hate stops
Peace is comeing
When hate stops
Happines is here
When hate stops
Love is on his way
Beetje andere stijl dan jij hebt, dat wel ;) ^^
okee srry! :oops:
dankjewel tessa de nerd! (a)
