Ik ben 2 jaar geleden misbruikt door een jongen. Ben er redelijk boven opgekomen.
Maar heb in December nieuwe vriend ontmoet, maar toch na deze zomervakantie uitgemaakt.
Was moeilijk.. maar ben blij dat ik er weg ben. Hij sloeg me, schopte me en beet me onder seks als ik iets niet goed deed of geen zin had. In het bijzijn van zijn vrienden was het minder.. maar zodra ik met hem alleen was, was ik bang en angstig. Hij schold me uit en sloeg, schopte en beet me onder seks in/op/aan me vagina en borsten. Schopte me buik en rug blauw.
Nu heb ik sinds kort een echte leuk super lieve vriend die me help er over heen te komen en het te kunnen verwerken en een plek geven. Maar nog heb ik schrik reacties, of zeg en doe ik dingen. Soms doe ik er hem mee pijn.. en dat wil ik niet want ik weet dat hij me ware is. Hij behandeld me als een prinses en is er echt voor me.
Wat kan ik doen om die reacties te verminderen.. hij heeft me nooit geslagen maar soms duik ik inelkaar van angst, denk ik dingen en ben bang dat ik hem niet alles kan geven omdat ik zelf ook stukken mis. Hij vind mij een beschadigt meisje.. en ik merk en voel dat hij me wil heel wilt maken. Mij willen lijmen..
Maar hem pijn doen wil ik nooit.. misschien beetje warrig verhaal sorry daar voor
Niemand weet het.. alleen hij en ik ik wil ook nie dat me ouders ut weten
Oh, hij weet het dus al, gelukkig. Nou het enigste wat jullie kunnen doen is elkaar vertrouwen. Je vind hem zoals ik hoor heel leuk, maar je hebt een traumatische ervaring gehad en het is moeilijk om dat te vergeten. Als hij goed voor je is, dan helpt hij je erbij. Ik weet niet hoelang jullie al samen zijn, maar langzaam zullen die schrikreacties minderen en krijg je meer vertrouwen in hem, en wieweet als je nog meer mannen in je leven zullen komen, ook in hen.
Succes!
@BlessMyFall wrote:
Oh, hij weet het dus al, gelukkig. Nou het enigste wat jullie kunnen doen is elkaar vertrouwen. Je vind hem zoals ik hoor heel leuk, maar je hebt een traumatische ervaring gehad en het is moeilijk om dat te vergeten. Als hij goed voor je is, dan helpt hij je erbij. Ik weet niet hoelang jullie al samen zijn, maar langzaam zullen die schrikreacties minderen en krijg je meer vertrouwen in hem, en wieweet als je nog meer mannen in je leven zullen komen, ook in hen.
Succes!
We zijn net 2 maanden en 1 week samen. Hij is 21 en ik 18.
Ik voel me ook veilig bij hem. ik kan en mag alles tegen hem zeggen als er iets dwars zit. Hij is echt een opluchting in mijn leven
Okee net 2 maanden, dan snap ik dat je nog niet van die schrikreacties af bent. Dat komt nog wel..maar zijn ze al minder geworden?
ga naar een psycholoog is een andere optie, het is al heel wat dat je het hem verteld hebt enzo, ontzettend goed. Het is fantastisch dat je zo’n lieve jongen hebt gevonden dat je weer enigszins vertrouwen krijgt.
maar je bent duidelijk getraumatiseerd, beschadigt, het enige wat daar echt bij helpt is toch therapie. Het zorgt ervoor dat je het zelf ook beter leert begrijpen en de psycholoog kan jou omdat hij/zij er voor gestudeerd heeft je beter helpen om weer ‘beter’ te worden.
@BlessMyFall wrote:
Okee net 2 maanden, dan snap ik dat je nog niet van die schrikreacties af bent. Dat komt nog wel..maar zijn ze al minder geworden?
Nee nog even erg als aan ut begin
Allereerst: je hebt echt heel veel meegemaakt! Ik ben echt heel blij voor je die je nu behandeld zoals je verdient: veel liefde en aandacht. Ik vind het top van hem!
Ja, het is natuurlijk moeilijk om van die schrikreacties af te komen.Het is niet zo lang geleden gebeurd. Gelukkig weet hij wat er aan de hand is. En ook al weet hij het: vertel hem toch dat je van hem houd en dat je hem vertrouwt, maar dat die reacties nog afkomstig zijn van je vorige relatie. En dat ie natuurlijk helemaal top is.
Als je moeite hebt met van die schrikreacties af te komen, zoek dan hulp! Je kunt langsgaan bij de huisarts of je kunt psycholoog opzoeken die je kan helpen met traumaverwerking. Wees niet bang en kom op voor jezelf! Jij verdient het allerbeste, en vooral na zo’n hele moeilijke tijd achter de rug!
@Flower22 wrote:
Allemaal heel erg bedankt voor de reacties. ik hoop dat de schrikreacties minder worden. IS voor me vriend ook niet leuk. Ik hoop dat me ex me nooit meer opzoek. Hij bedreigt me met de dood.
Je kunt hem aangeven voor stalken. En als het ergens zwart op wit staat (op hyves, op msn, in een brief) kun je dat ook aangeven bij de politie.
indd, dat is denk ik ook 1 van de beste dingen die je kan doen, het is vast al een hele opluchting als hij in de problemen komt door wat hij met jou heeft gedaan. hij heeft je niet alleen lichamelijk maar ook fysiek misbruikt.
maar je ouders weten hier dus helemaal niks van?
ik begrijp best dat ej het ze niet wilt vertellen, maar zal het juist geen hele opluchting voor je zijn, zodat je iemand hebt om mee te praen?? nou weet ik ook niet hoe jou ouders zijn natuurlijk, ieder huis heeft zn verschillen. wel heel knap dat je het je vriend in elk geval hebt verteld, en dat hij zo’n tof vriendje voor je is.
heel veel sterkte<3!
Met de hulp van je vriend kom je er wel weer boven. Je hebt toch een soortvan traume eraan overgehouden, het is logisch dat je van die schrikreacties heb. Je kunt naar een psycholoog gaan om het helemaal te verwerken en achter je te laten, maar je kunt ook wachten tot het zelf over gaat, de keuze is aan jou.
Allemaal heel erg bedankt. JUllie reacties helpen mij ook. Het lijkt mij geen sterk plan om het me ouders te vertellen. Me ouders schieten uit hun dan en dan staan hun binnen kwartier al op de stoep voor de politie en bovendien vertel ik het hun dan wel erg laat. kans op boze ouders is er ook en dan kan ik er nie bij hebben op dit moment. Ik ben nog erg depressief.
Me vriend is mijn steun en toeverlaat.
@Flower22 wrote:
Allemaal heel erg bedankt. JUllie reacties helpen mij ook. Het lijkt mij geen sterk plan om het me ouders te vertellen. Me ouders schieten uit hun dan en dan staan hun binnen kwartier al op de stoep voor de politie en bovendien vertel ik het hun dan wel erg laat. kans op boze ouders is er ook en dan kan ik er nie bij hebben op dit moment. Ik ben nog erg depressief.
Me vriend is mijn steun en toeverlaat.
Ze zullen meer boos op hem zijn dan op jou. En niets is te laat.
Maar goed, je moet doen waar je jezelf goed bij voelt.
Lastig, wanneer je het vast tegen je ouders zegt, gaat hij liegen en geloven ze je niet.
Maar dat is echt slecht: het zijn je ouders nota bena: ze moeten je wel geloven.
Zeg anders dat je je gewoon niet echt fijn voelt bij je neef. Dat je niet zo zeer weet wat je ermee moet en dat je liever niet alleen bij hem bent.
Dat zouden je ouders moeten respecteren. Je hoeft het ze niet te vertellen als je het niet wilt, maar geef in ieder geval aan dat je je niet prettig bij je neef voelt. Heb je verder geen nichtjes ofzo waarmee je goed kan opschieten?
Erg lastig. Ik heb geen idee. Ik zou het hier met een vertrouwenspersoon ofzo nog eens over hebben. Sorry dat ik je verder niet kon helpen.
