haai
mn moeder en ik kunnen echt helemaal niet met elkaar overweg, en ik kan het ook helemaal NIET vinden met haar vriend.. Ik zit daarom gewoon letterlijk 24/7 op mn kamer, alleen met avond eten ben ik beneden en om de keuken te doen, en anders ben ik niet thuis.
Bij mn vader heeft zn vriendin mij vroeger pijn gedaan, gechanteerd en geknepen, expres laten huilen enzo. ik was dat zat en heb het tegen mn vader gezegd, hij geloofde me niet en heb hem toen een tijd niet gezien. Sinds toen heeft ze niks meer gedaan, alleen gemeen enzo.. Maar nu zie ik hem weer gewoon af en toe, maar hij komt er steeds op terug. Ik weet daar nooit wat te zeggen, mn gedachtes zijn gewoon leeg als ik daar ben.. Hij zei ook laatst; je was vroeger echt heel moeilijk, je kon het niet accepteren dat je moeder en ik uitelkaar gingen, je hebt je eigen zelfs een blauw oog geslagen en gezegd dat C. het had gedaan..
Door zijn verhalen begin ik af en toe te twijfelen of het wel zo is maar als ik haar dan weer zie weet ik weer dat het waar is. Ze kijkt zo arrogant enzo.. Ik hat mijn ouders echt!
Ik heb er zelfs door in therapie gezeten..
Ik was het helemaal zat..
Maar ik woon bij mn moeder.. Dusja..
