haai
mn moeder en ik kunnen echt helemaal niet met elkaar overweg, en ik kan het ook helemaal NIET vinden met haar vriend.. Ik zit daarom gewoon letterlijk 24/7 op mn kamer, alleen met avond eten ben ik beneden en om de keuken te doen, en anders ben ik niet thuis.
Bij mn vader heeft zn vriendin mij vroeger pijn gedaan, gechanteerd en geknepen, expres laten huilen enzo. ik was dat zat en heb het tegen mn vader gezegd, hij geloofde me niet en heb hem toen een tijd niet gezien. Sinds toen heeft ze niks meer gedaan, alleen gemeen enzo.. Maar nu zie ik hem weer gewoon af en toe, maar hij komt er steeds op terug. Ik weet daar nooit wat te zeggen, mn gedachtes zijn gewoon leeg als ik daar ben.. Hij zei ook laatst; je was vroeger echt heel moeilijk, je kon het niet accepteren dat je moeder en ik uitelkaar gingen, je hebt je eigen zelfs een blauw oog geslagen en gezegd dat C. het had gedaan..
Door zijn verhalen begin ik af en toe te twijfelen of het wel zo is maar als ik haar dan weer zie weet ik weer dat het waar is. Ze kijkt zo arrogant enzo.. Ik hat mijn ouders echt!
Ik heb er zelfs door in therapie gezeten..
Ik was het helemaal zat..
Maar ik woon bij mn moeder.. Dusja..
sorry maar jou vader is een HELE SLECHTE vader..
Hij moet naar zijn kind luisteren..
Wie slaat zichzelf nou een blauw oog..
Ik vind het heel apart dat die niet luisterd naar jou en je niet gelooft..
Ik zal alsnog met hem praten en nja ik zou het niet uit kunnen staan dat die me niet gelooft..
En met je moeder zal ik eens goed gaan praten over waarom jullie altijd ruzie hebben enzo
Damn, lastige situatie. Kijk waar het probleem zit tussen jou en je moeder en probeer daar aan te werken? Weet zij ook dat jij er heel veel last van hebt? Want ouders kunnen soms nogal het idee hebben dat het pubers allemaal niet boeit terwijl die er net zo goed last van hebben. En je vader… ja, wat Vera zegt….
Ik zou met je vader gaan praten.
En zegge hoe het zit.
ALs hij je niet wild geloven.
Zou ik er nietmeer heen gaan.
De vriendin van je vader is fout geweest.
Jou vader moet jou geloven.
Ik zou proberen te praten.
handige site:
daar kan je ook met een hulpverleniger praten.
groetjes,
Jella
ik heb ook problemen gehad met mijn ouders, toen ik 4 was gingen mijn ouders scheiden, mijn vader heeft nu een vriendin en zij is soms echt heel bazig, ik heb zo vaak ruzie met haar gehad, ik heb ook een paar maanden bij de psycholoog (weet niet precies hoe je het spelt) gezeten en daardoor gaat het nu wel beter dan een paar jaar geleden. je moet er gewoon over praten met je vader ergens in de stad waar die vriendin niet bij is. bijvoorbeeld een cafe. en misschien vinden jullie samen wel een oplossing voor je probleem.
ik weet niet echt goed advies ofzo omdat ik niet in zo’n situatie zit maar ik probeer je te helpen en je moet echt hierover gaan praten met wie dan ook! met vriendinnen van school, je mentor, maakt niet uit wie, als je maar je verhaal kwijt kan. anders ga je het opkroppen en dan voel je je al helemaal kut.
xxx
Ik heb geen eens ouders meer.
Probeer eens goed te praten met ze.
Misschien kun je nu niet goed opschieten met je moeder.
Maar begrijp wel dat zij jou op de wereld hebt gezet. Dat ze jou heeft opgevoed.
En dat je nog steeds bij haar mag wonen ook al kunnen jullie niet goed met elkaar opschieten.
Ga jezelf eens afvragen waarom jullie niet goed met elkaar op kunnen schieten?
Doe jij stomme dingen? Dan kun je daar toch aan werken en andersom ook natuurlijk.
Tijd voor een goed gesprek met beide ouders dus.
