mijn verhaal: 04-02-2009
oké ik ben nu 16 jaar en ik moet wat kwijt over mijn ‘verleden’.
Het begon eigenlijk toen ik ong. 5 jaar oud was. Ik was niet zindelijk, terwijl dat wel al een heel eind hoorde. M’n ouders gingen naar de dokter, en ik werd doorverwezen naar ’t ziekenhuis bij ons in de buurt. Toen ik wat ouder was, en dus nog steeds niet zindelijk, moest ik naar ’t ziekenhuis in Nijmegen. Daar hebben ze gezegd dat ik een ‘kleine blaas’ had.
Ik moest goed drinken, en dan zou het vanzelf wel een keer overgaan. Ik moest wel om het half jaar naar het ziekenhuis om met de arts te praten. Eigenlijk had het niet zoveel zin om mee te gaan want ik was nog jong, en begreep er niet zoveel van. De arts praatte vooral tegen mijn moeder. Maargoed, ondertussen moest ik medicijnen slikken, en werd het nog niet beter. Ik werd steeds meer verlegen, omdat ik natuurlijk niet graag m’n mond open deed als iemand kon zien dat mijn broek nat was.
M’n ouders hebben wat dingen geprobeerd, zoals een of ander vrouwtje met druppeltjes waar ik heen moest (?) en een man die mij heeft geprobeerd te helpen door aan mijn hoofd te zitten. We kwamen zo niet verder. Toen ik 13 jaar was, zag mijn moeder een stukje in de krant staan over fysiotherapie. Dat was weer in het ziekenhuis in de buurt, dus we konden het proberen. Daar ben ik geweest, en ik leerde dingen zoals ‘goed op de wc zitten’. Niet echt leuk dus, maargoed, ze hebben me daar niet kunnen helpen, en ze hebben mij doorverwezen naar het ziekenhuis in Utrecht. Het was een stukje rijden, maar we zaten er onderhand al ong. 8 jaar mee dus we hadden het er wel voor over.
Daar aangekomen kreeg ik een gesprek met een arts, en moest ik een echo laten maken. De arts maakte de echo en zei dat ie ’t wist. Wij hadden echt zoiets van: Wat!?. Hij legde het uit. Je hebt 2 nieren die urine aanmaken en dat wordt dan door middel van urineleiders vervoerd naar je blaas, waar het opgeslagen wordt. Van daaruit plas je het uit. Ik had een extra stukje nier met een extra urineleider, die zegmaar langs mijn blaas uitkwam. Dus eigenlijk ‘lekte’ ik. Ons mam, pap, en ik schocked naar huis. Ik zou een operatie krijgen, dan zouden ze het stukje nier en de urineleider verwijderen, en dan was alles goed. Dat was dus eigenlijk precies wat ik wilde! In november 2006 ben ik dan ook geopereerd en is ook alles goed gegaan.
Vandaag ben ik bij de laatste controle geweest, en alles was goed. Dus ik ben overal nu vanaf. Stel je voor dat ik nu als 16 jarige nog niet zindelijk was geweest! Ik ben nu opgelucht, maar ook nog een beetje boos op de artsen in Nijmegen. Waarom hebben zij niet meteen de echo ook van mijn nieren kunnen maken? dat had mij veel jaren kunnen besparen. Ook heeft mijn sociale leven eronder geleden, ik wilde niet naar feestjes omdat ik bang was dat iemand mij zou zien, en er een opmerking over zou maken. Maargoed, ik ben er vanaf, en daar ben ik nu heel blij mee!
_O_
