Hallo allemaal!
Zojuist net mijn account hier aangemaakt. Ik ben heel erg benieuwd naar jullie tips en of ideeën op mijn probleem. Ik denk dat een objective blik wellicht hierbij kan helpen.
Anderhalf jaar geleden is mijn moeder overleden aan de gevolgen van longkanker. Uit liefde en de situatie zijn mijn oma en ik 1 dag in de week begonnen met schoonmaken bij mijn vader. Tot aan vorige week deden we dit dus nog steeds, gezien de zwaardere lockdown en ik het risico niet wil lopen dat ik mijn oma onbedoeld aansteek deze weken dus niet.
Mijn vader heeft inmiddels zijn leven zo goed mogelijk weer opgepakt en zelfs een leuke, lieve vrouw ontmoet. Door dit nieuwe hoofdstuk leek het mij verstandig om te stoppen met het wekelijkse schoonmaken. Hierdoor kunnen wij (ik zoiezo) gevoelsmatig dit nu ook afsluiten. Het huis van mijn vader ademt nog steeds mijn moeder, gezien de inrichting, spulletjes en foto’s. Hij is zelf zijn eigen draai hier in aan het vinden en zelf nieuwe spulletjes aan het kopen maar toch..
Nu mijn probleem. Mijn oma ziet dit stoppen met schoonmaken (samen met andere kleine dingen die nu veranderen) als het “uiteen vallen van de familie omdat mijn moeder er niet meer is”. Ze schiet hierdoor continu in een slachtoffer rol (enigszins te begrijpen gezien haar situatie..) maar dit begint ze nu voor van alles te gebruiken.. zelfs voor het feit dat we kerst niet met zijn allen kunnen vieren.. Niet door Covid maar omdat wanneer een moeder overlijd het gezin uit elkaar valt..🤦🏼♀️
Wat moet ik hiermee? Ik heb het haar geprobeerd uit te leggen maar ik zie en hoor dat ze niet luistert en denkt: “zie je wel? Je moeder is overleden en nu gebeurt er dus dit..” Ik weet niet meer wat ik ermee moet en wil haar niet kwetsen door te hard te zijn.
Daarnaast komt er straks een punt dat er spulletjes achterblijven van zijn nieuwe vriendin of foto’s van hun twee worden neergezet. Wat in mijn ogen volkomen normaal is. Maar ook hier wil ik mijn oma voor beschermen.. (die vond de nieuwe vriendin al helemaal niet leuk..) Maar dit kan ik haar niet duidelijk maken zonder dat ze in huilen uitbarst of boos word.. haar situatie is natuurlijk uitzonderlijk en geen enkele ouder hoort een kind te verliezen maar er komt een punt dat we verder moeten en ik ben daar al wel klaar voor.. En zit ik met het gevoel dat ik telkens de boosdoener ben.. 😔
Hoi Sylvari,
Ik zie hier wel gelijkenissen met mijn eigen situatie (voor de duidelijkheid, lees ook mijn voorstelberichtje).
Mijn echtgenote overleed in juli op 53-jarige leeftijd. Haar moeder heeft het hier ook heel moeilijk mee. De ontdekking dat ik zelf nu (bijna) Marianne ben, doet de verstandhouding geen goed. Mijn schoonmoeder heeft mij nog nooit als Marianne gezien, maar alleen als de echtgenoot van haar dochter.
Ik hoop mijn schoonfamilie nog wel eens te zien en te horen.
Groetjes,
Marianne
@Sylvari wrote:
Hallo allemaal!Zojuist net mijn account hier aangemaakt. Ik ben heel erg benieuwd naar jullie tips en of ideeën op mijn probleem. Ik denk dat een objective blik wellicht hierbij kan helpen. Anderhalf jaar geleden is mijn moeder overleden aan de gevolgen van longkanker. Uit liefde en de situatie zijn mijn oma en ik 1 dag in de week begonnen met schoonmaken bij mijn vader. Tot aan vorige week deden we dit dus nog steeds, gezien de zwaardere lockdown en ik het risico niet wil lopen dat ik mijn oma onbedoeld aansteek deze weken dus niet. Mijn vader heeft inmiddels zijn leven zo goed mogelijk weer opgepakt en zelfs een leuke, lieve vrouw ontmoet. Door dit nieuwe hoofdstuk leek het mij verstandig om te stoppen met het wekelijkse schoonmaken. Hierdoor kunnen wij (ik zoiezo) gevoelsmatig dit nu ook afsluiten. Het huis van mijn vader ademt nog steeds mijn moeder, gezien de inrichting, spulletjes en foto’s. Hij is zelf zijn eigen draai hier in aan het vinden en zelf nieuwe spulletjes aan het kopen maar toch.. Nu mijn probleem. Mijn oma ziet dit stoppen met schoonmaken (samen met andere kleine dingen die nu veranderen) als het “uiteen vallen van de familie omdat mijn moeder er niet meer is”. Ze schiet hierdoor continu in een slachtoffer rol (enigszins te begrijpen gezien haar situatie..) maar dit begint ze nu voor van alles te gebruiken.. zelfs voor het feit dat we kerst niet met zijn allen kunnen vieren.. Niet door Covid maar omdat wanneer een moeder overlijd het gezin uit elkaar valt..🤦🏼♀️ Wat moet ik hiermee? Ik heb het haar geprobeerd uit te leggen maar ik zie en hoor dat ze niet luistert en denkt: “zie je wel? Je moeder is overleden en nu gebeurt er dus dit..” Ik weet niet meer wat ik ermee moet en wil haar niet kwetsen door te hard te zijn. Daarnaast komt er straks een punt dat er spulletjes achterblijven van zijn nieuwe vriendin of foto’s van hun twee worden neergezet. Wat in mijn ogen volkomen normaal is. Maar ook hier wil ik mijn oma voor beschermen.. (die vond de nieuwe vriendin al helemaal niet leuk..) Maar dit kan ik haar niet duidelijk maken zonder dat ze in huilen uitbarst of boos word.. haar situatie is natuurlijk uitzonderlijk en geen enkele ouder hoort een kind te verliezen maar er komt een punt dat we verder moeten en ik ben daar al wel klaar voor.. En zit ik met het gevoel dat ik telkens de boosdoener ben.. 😔
