Hallo mensen.
Asjeblieft, ik weet dat dit een lang stuk tekst is, maar willen jullie asjeblieft helpen?
Ik kamp al een paar weken met dit probleem en nu wil ik het eindelijk even ergens kwijt, dus doe ik dat hier omdat ik het verder niet echt ergens kwijt kan.
Ik heb 10 maanden verkering met mijn vriend, een supervriend. Nu is het probleem dat na 9, 10 maand mijn gevoel een stuk minder is geworden. Het kriebelt niet meer, het is niet spannend meer en ik begin steeds meer te twijfelen of ik hem nog wel leuk vind op de manier zoals het hóórt als je verkering hebt. Ik hou van hem, vind hem leuk, maar misschien is dit wel een dikke-vrienden-houden-van? Ik weet dat het gevoel weggaat als je langere tijd verkering hebt, maar is dit niet al heel snel? En dat getwijfel, het steeds overwegen waarom ik het wel en niet zou stoppen, de relatie met hem.
Eigenlijk begon dit écht tot me door te dringen, het twijfelen, bij een kamp. Heel erg gezellig was dat, en veel nieuwe mensen leren kennen, zo ook een nieuwe jongen. Hij was gewoon gezellig, rustig, zag er goed uit en kon heerlijk feesten. Ik ben niet verliefd op die jongen, maar op de één of andere manier heeft hij iets losgemaakt in mij. Toen ben ik enorm gaan twijfelen. Wil ik nog wel verkering? Is het niet beter om het uit te maken? Maar als ik eraan denk dat ik geen verkering meer heb met Marc, dan voel ik me kut. Of is dat alleen iets waar ik me overheen moet zetten omdat ik niet anders gewend ben?
Ik heb het mijn vriend verteld, over dat het gevoel wegging, vlak na het kamp. Ik heb niet over de jongen verteld, voordat Marc allemaal dingen denkt die er niet zijn. Hij zei: ‘je moet er niet zoveel bij nadenken, gewoon het aan de kant zetten. Het gevoel word minder, de kriebels zijn bij mij ook weg, dat hoort erbij omdat we elkaar ontzettend goed kennen.’ Maar nog steeds twijfel ik. Het is niet zo dat ik door jullie reacties weet of ik het uit wil maken ja of nee, ik wil gewoon advies en kijken of ik er iets aan heb. Ik wil het eerst aanzien en met hem over praten, want ik wil hem eigenlij kniet kwijt. Maar als ik dan aan het stappen ben en ik zie een leuke jongen moet ik me inhouden om niet te gaan flirten.
Ik voel me zo schuldig, vies en dom. Asjeblieft, willen jullie advies geven?
Mijn vriend en ik zijn bijna 3 jaar samen, en ik heb ook wel eens het gevoel dat we gewoon goede vrienden zijn. Maar dat komt omdat we dat ook zijn :P Alleen voel ik me daarnaast nog wel ontzettend tot hem aangetrokken, hoewel de kriebels van het begin wel weg zijn.
De meeste mensen vinden 10 maanden het cruciale punt, de kriebels zijn dan meestal weg, is er dan een relatie over of een vriendschap? Nou moet ik bekennen dat ik dat punt nu pas bereikt heb, maar ik ben er ook zeker van dat ik het niet uit wil maken. Ik voel me gewoon kut als ik daar aan denk.
Het kan zijn dat je zo gewend aan elkaar bent geraakt dat dat de reden is dat je een leven zonder elkaar niet kunt voorstellen, maar het kan ook gewoon zijn dat je zo veel van elkaar houdt dat het daarom niet kan. Bij mij is het het tweede. Je moet voor jezelf uit gaan zoeken welke van de twee het bij jou is.
Bij mij kwam dat gevoel ineens, dat ik dacht: ja, met jou wil ik samen blijven.
Aan deze kant heb ik die ideetjes ook wel eens gehad, vond ik mijn vriend nog wel zo leuk? Dan zie ik hem een paar daagjes niet en dan die ene dag is het toch van ja, hij blijft de leukste! Kira heeft het over een break van 2 weken, maar probeer elkaar eens een paar daagjes niet te zien. Wie weet helpt dat al!
Ja, da’s waar, als ik hem dan weer zie (zoals vanmiddag) ben ikt och wel weer blij. Ik heb met hem gepraat, en dan voel ik me wel beter maar toch blijft dat gevoel knagen.
@Kelsey: k voel me ook kut als ik denk aan het uit maken. Maar toch denk ik soms dat het beter is omdat ik echt heel veel twijfel. Toch voelt het kut, het denken aan als het uit zou zijn. Eerder had ik wel het gevoel dat wij echt niet te breken waren, vorige maand zelfs nog. Maar deze maand is het op de een of andere manier een beetje veranderd en ben ik daar lang niet zo zeke rmeer van..
tsjaa das waar.
Als ik met hem zoen of hij me dicht tegen zich aandrukt vind ik dat fijn, natuurlijk. Ik hou ook nog heel veel van hem. En soms wil ik hem ook heel graag knuffelen als hij bij me is, maar is dat niet meer dat ik er dan gewoon ‘zin’ in heb, dan dat dat aantrekkingskracht is?
Natuurlijk heb ik die aantrekkingskracht om bv. te zoenen bij vrienden niet, maar is dat niet meer omdat ik dat bij hun niet gewend ben?
(kelsey, bedankt voor je berichten!)
het klinkt miss stom, en ik weet natuurlijk niet hoe jouw relatie precies met hem is
maar misschien zit er een beetje een sleur in.
als je zoals ik nog maar net, vers in een relatie zit, is dat anders.
maar zoals jij, je kent hem nu ongetwijfeld heel goed
en nouja de rest moet ik gokken,
maar je zal misschien op allerlei gebieden met hem dingen gedaan, ( en dan bedoel ik niet alleen seks)
dus ja opzich snap ik je gevoel van .. het kriebelt gewoon niet meer.
misschien is het wel leuk om samen een keer een weekendje weg te gaan.
of gewoon thuis als er niemand is, just the two of you.
dan kan je er zegmaar een speciaal weekend van maken om gewoon ff wat anders te proberen.
dat kan best leuk zijn, toch?
and once again, ik weet niet hoe jouw relatie met hem is(behalve dan het goeie-vriend-gevoel) maar je kan het iig proberen ;)
Sleur, ja. Dat zou ook kunnen.
Soms twijfel ik ook aan mijn relatie, omdat we al bijna drie jaar samen zijn, elkaars eerste serieuze relatie zijn en al vanaf ons 14e samen zijn. Ik vraag me dan af of ik er niet gewoon aan gewend ben geraakt om een vriend te hebben en dat ik hem daarom niet kwijt wil. Maar als ik er goed over nadenk weet ik dat dat niet zo is, omdat ik gewoon graag bij hem ben en het verschrikkelijk vind als ik hem lang niet zie.
Maar sleur komt er wel in dan, ja. Wij doen ook bijna elke week hetzelfde, filmavondjes enzo. Dus dan gaan we soms ook gewoon tussendoor iets anders doen, ergens lunchen o.i.d., laatst heb ik een hele romantische avond voorbereid. Toen kwam hij hier en had ik kaarsjes, rosé, romantische muziek en massageolie, was een zeer geslaagde avond. :) En weer eens iets anders ook. ;)
—
Ik weet niet of dit echt je probleem is, maar toch. :p
Ik denk wel dat dat een beetje het probleem is, de sleur ;) Alleen als ik dan lees dat jij (@ Kelsey) het verschrikkelijk vind als je hem een week niet ziet, dan denk ik: ja, ik vind het ook niet leuk, maar als ik hem 3 week niet zie, lijkt het alsof dat gevoel ook wegzakt.
& even hoe onze relatie precies is: we zijn beiden christen, dus geen seks ed ;) op dat onderwerp kunnen we dus ook niks veranderen haha (A)
@ jenniferks: Hetzelfde, ik denk idd dat het de sleur is. Ik ken hem erg goed, ik weet precies wat hij wel zou doen en ook doet, en wat hij niet zou doen en dus ook niet doet, wat hij wil en wat hij zou zeggen. Die kriebels zijn inderdaad gewoon weg.
Bedankt voor je reactie als eerste, maar we kunnen niet een weekendje samen weg of alleen thuis zijn. Mijn ouders zijn ontzettend streng en willen ons niet samen in 1 huis hebben. :( beetje kutjes.
Bedankt, again (:
^Ik hoop dat je niet samen alleen in een huis bedoelt en niet samen in een huis, want anders kun je elkaar nooit zien. :P
Nou ja, verschrikkelijk is misschien een beetje overdreven, dat klinkt als een wereldramp. Maar ik vind het echt niet leuk en ik mis hem dan ook. Maar als je bijvoorbeeld heel druk bent met allerlei andere dingen mis ik hem wat minder, omdat je er dan niet echt aan denkt. Dat betekent dan niet dat ik hem niet meer leuk vind ofzo.
Ons romantische avondje was trouwens niet op seks gericht hoor. ;) Maarja, wij zijn beide geen christen en dus doen wij dat inmiddels wel. Ik zeg inmiddels omdat we 14 waren toen we een relatie kregen en ik dat een beetje jong vind :P Na ongeveer 1,5 jaar samen hebben we dat gedaan, toen we beide 16 waren. En toen wist ik ook zeker dat de relatie goed zat.
Maar ook al kies je er zelf voor vanuit je geloof, ik denk wel dat dat helpt bij de vermindering aan kriebels. Want ik had na 1,5 jaar nog dingen om te gaan ontdekken. Nu, na 3 jaar, weet ik inderdaad ook alles van hem, hoe hij denkt, hoe hij gaat reageren en al die dingen. Ik vind dat een fijn gevoel, elkaar door en door kennen. Naast elkaars liefde ook elkaars beste vriend zijn. Maar misschien overheerst bij jou het gevoel van beste vrienden. En het enige wat je nu kunt doen is proberen of het gevoel van liefde kan overheersen. Hoe je dat moet doen? Dat weet ik eerlijk gezegd niet. Misschien extra veel vriendje-vriendinnetje dingen gaan doen?
Zoals jij het zegt is de vlam niet helemaal gedoofd, maar is het nog maar een klein vlammetje. Die moet gewoon weer aangewakkerd worden. Er zijn altijd perioden in een relatie waarin dat vlammetje klein is. Die perioden heb ik ook gehad met mijn vriend. En langzaam werd dat vlammetje weer groter. Relaties hebben ups en downs, dat is nu eenmaal zo. ;)
Je hoeft me niet te bedanken hoor. ;) Maar graag gedaan.
