Ik heb een hele lieve zorgzame man. Alleen heeft hij een angststoornis. En weigert hij dat in te zien en er iets aan te doen. Hierdoor voel ik me al jaren verwaarloosd op intiem vlak. Ik bespreek dit vaak met hem. We levellen op alle andere vlakken perfect en hij is absoluut de man met wie ik oud wil worden. Maar zelfs toen ik plots een dierbare verloor kon hij er niet echt voor me zijn. In zijn hoofd draait het vaak om hem, door die stoornis. We hebben ook kinderen.
En het gaat sinds een poosje echt veel beter tussen ons.
Ik ben een paar maanden geleden met een heel leuk project bezig. Een echte passie van me. Na een paar hele zware jaren eindelijk weer iets dat me energie geeft. Alleen… Ik heb een enorme klik met een man die ook aan dat project mee doet. Fysiek sta ik in vuur en vlam en ook mentaal kan ik het echt heel goed met m vinden. En hij met mij. We flirten veel. Maar willen allebei niet onze huidige relatie op t spel zetten. Dus fysiek gebeurt er niets… Nog? Ik wil het niet… Maar ik wil t wel.
Ik ben hier over 100% eerlijk tegen mijn man. Ik vertel alles en kan mijn hart bij hem luchten. Hij begrijpt het. Ziet in dat ondanks mijn noodkreten hij mij jaren verwaarloosd heeft. Hij is geduldig en begripvol. En heel blij dat ik open en eerlijk ben. Meer kan ik echt niet wensen.
Alleen ik ben zo in de war. Het speelt steeds door mijn hoofd.. het beïnvloedt me vreselijk. Ik ga niet stoppen met het project. Dat wil ik echt niet. Dit heb ik verdiend en nodig… Maar hoe kom ik t snelst van deze ongewenste crush af zonder afscheid te moeten nemen van alles… Tips zijn echt welkom.
