laten we het verbannen,
uit onze diepste zielen,
laten we het vergeten.
alsof we nooit gekwetst zijn.
alsof we vergeven,
nooit hebben gehuild
de pijn er niet geweest is,
we nooit meer bang zijn.
we denken, dat het nooit meer zal gebeuren
maar iedereen kan het zien,
aan hoe we ons zijn.
hoe we ons gedragen,
aan onze ogen,
en ons gevoel
dat we bang zijn,
het opnieuw gebeurt,
we nog dagen huilen.
ons opsluiten voor de rest.
en dat we ooit hopen,
op iemand,
die hen kan vergeven,
van ons kunnen houden.
en ons dan het geluk kunnen brengen
