Dit is een cover van mijn verhaal gemaakt door een vriendin, alleen de namen kloppen niet maar ze kan het niet overnieuw maken. Als iemand covers kan maken stuur mij dan maar een bericht! :P
Het is pas 6 uur en ik sta al op het station. Het is rustig, er is alleen een andere jongen van ongeveer mijn leeftijd. Ik vraag me af waarom hij hier is, vast met een leukere reden dan ik. Ik merk dat ik aan het huilen ben. De brief die ik aan het schrijven ben wordt nat van mijn tranen. Ik weet niet wat ik moet schrijven. Ik kan niet uitleggen waarom ik dit doe. Uiteindelijk schrijf ik maar één zin op, 4 woorden. Die woorden zijn genoeg om mijn moeder helemaal gek te maken. Ik lees het nog één keer na.
Ik ga Amy achterna. Zonder aarzelen doe ik het in de brievenbus.
Ik zie mijn trein al aan komen. Voorzichtig pak ik mijn rugtas, er zit niet veel in. Ik merk dat de jongen ook in stapt. Ik ga op één van de lege banken zitten. In het hoekje voor me ligt een zwerver te slapen. Zijn ademhaling maakt me rustig. Ik vraag me af waarom hij er niet al lang uitgezet is. Met schokkende bewegingen begin de trein te rijden. De hele reis kijk ik naar buiten, niet dat er veel te zien is. Na een halfuurtje begin ik de stilte zat te worden. Ik pak mijn iPod en staar weer verder naar buiten.
“Mag ik naast je komen zitten?†Ik schrik op uit gedachten. Naast me staat die jongen van vanmorgen. Waarom is het me niet eerder opgevallen dat hij zo knap is? Amy was meteen verliefd op hem geworden, dat weet ik zeker. Nee, niet over Amy beginnen. Ik besef me opeens dat hij nog steeds op een antwoord wacht. “Uh, nee mijn vriendin is naar de wc ze komt zoâ€Â. Ik hoor zelf hoe ongeloofwaardig het klinkt. Hij merkt het waarschijnlijk ook, want hij ploft naast me neer. “Hoi, ik ben Jason.†“Ik ben Kathy†vertel ik zuchtend. Naast Jason voel ik me ongemakkelijk. Gelukkig is hij ook niet zo spraakzaam, of hij merkt dat ik geen zin heb om te praten.
Na twintig minuten is er nog steeds niets gezegd, we zijn bijna bij het eindstation. “Waar ga je naar toe?â€Â. Ik smelt bijna van zijn stem, niet zo een piepstem als de meeste jongens van mijn klas. Even weet ik niks te zeggen. Jason kijkt me door dringend aan. “Ik ga naar mijn omaâ€Â. Opeens begint hij boos te kijken. “Verdomme Kathy, Ik zie aan je dat je liegt.†Mijn gezicht wordt zo rood als een tomaat. Ik voel ergernis op komen. “En wat heb jij daarmee te maken?â€Â. Blijkbaar wist hij het antwoord zelf ook niet want hij zwijgt lang. Gelukkig rijd de trein het eindstation al in. Ik pak de eerste bus die ik zie. Het is nu pas half 8. Ik vraag me af of mijn moeder het al heeft gemerkt dat ik weg ben. In de verte zie ik Jason aan komen rennen. Helaas blijft de bus nog even staan. Hij komt weer naast me zitten, ik besluit hem gewoon te negeren. Helaas denkt hij er anders over. Elke vijf minuten probeert hij mijn aandacht te trekken. Opeens voel ik water over me heen stromen. Ik zie het flesje water dat Jason over me heen heb gegooid. “Heb ik nu je aandachtâ€Â. Hij klinkt anders, alsof hij om me geeft. Ik knik beduusd. “Ik wil niet dat je alleen achter Amy aan gaat, ik ga meeâ€Â. Meteen ben ik er weer helemaal bij, hoe weet hij van Amy? “Bespioneer je me of zo? Jij kunt niets over me zeggen. Ik kan het prima alleenâ€Â. “Ik ga mee†zegt hij vast beraden.
Plotseling kan het me niks meer schelen. Hij doet maar. Zwijgend staar ik naar mijn mobiel. Dan hoor ik mijn bekende ringtone, mijn moeder. Ze weet het dus. Ik besluit om het gewoon in mijn voicemail over te laten gaan. “Moet je niet opnemen?†Vastberaden schud ik nee, hij kan me deze keer niet dwingen.
Ik vraag me af wat hij hier doet, hij kent me niet eens.
Tips? Reacties? :3
Jason heeft dat briefje gelezen dat Kathy op de post heb gedaan, maar dat heb ik expres niet duidelijk gemaakt.
Bedankt voor de reacties :D
Vooral omdat dit mijn eerste verhaal is dat ik schrijf dus ik ben nog een beetje aan het oefenen. Dus tips en kritiek zijn ook welkom!
Volgend stukje is een klein stukje maar dat heeft een reden.
Ik post hem zo! :P
Ik pak mijn tas in terwijl mijn tranen over mijn wangen rollen, ik vind het moeilijk om weg te gaan. Het is het beste houd ik mezelf voor, het beste voor mij en eigenlijk het beste voor het hele gezin. De beslissing was snel genomen toen ik het hoorde wat hij wou. Rustig pak ik mijn tas in. De hele nacht heb ik nagedacht en nu weet ik het zeker, ik moet weg en zo snel mogelijk. Langzaam kijk ik de kamer na of ik niks vergeten ben, me oog valt op een foto van mij en Kathy. Voorzichtig pak ik de foto op, het is een foto van onze laatste zomer in Italië. Ik merk dat de tranen over mijn wangen lopen. Toen was alles nog normaal, toen kende ik hem nog niet. De tijd kan zo snel gaan. Opeens bedenk ik me dat ik de foto niet eens mee kan nemen, straks breng ik Kathy nog in gevaar. Aarzelend leg ik hem terug. In plaats van de foto neem ik het beertje mee, hetzelfde beertje dat Kathy ook heeft. Ik hoop dat ze zich geen zorgen gaan maken ik leg geen briefje neer. Huilend maar zeker van me zaak loop ik de deur uit.
@ailufjoe’ wrote:
Ehm. De foto van mij en Kathy ? Kathy is toch de persoon die dat mee maakt en de foto van haar en Amy ziet ? Of schrijft Amy dit ?
Je bedenkt wel leuke dingen en schrijft leuk :D
Ze schrijft uit 2 perspectieven zoals ik het begrijp. Kathy die op zoek is naar Amy en Amy die op de vlucht gaat ;).
Laatste stukje voor vandaag.
“Waar gaan we eigenlijk naartoe?â€Â. Ik irriteer me aan zijn vraag. Ik weet zelf niet eens waar we naar toegaan. “We? Hoezo, we ik heb helemaal niet beslist dat je mee magâ€Â. Jason kijkt me zoals gewoonlijk boos aan, aan zijn blik ben ik al gewend. “Beslis dat dan maar snel, ik ga niet wegâ€Â. Inmiddels weet ik dat tegenstribbelen geen zin heeft. Toch ben ik een plan aan het bedenken om zo snel mogelijk van hem af te komen.
Wist ik maar waar Amy is. Ze was de hele week al afwezig. Het doet me pijn dat ze me niet genoeg vertrouwde om het te vertellen. Ze zeurde alleen de hele tijd over Italië. Ik probeer de laatste week als een film af te spelen in me hoofd. Alle gesprekken samen met Amy. Opeens herinner ik me haar vraag die ze me meerdere malen gesteld heeft, was dat haar teken? Natuurlijk, ze is naar Italië! Waarom weet ik niet maar er wordt opeens heel veel duidelijk. “Ik hoop dan maar voor je dat je genoeg geld mee hebt†zeg ik uiteindelijk tegen Jason. “Waarom?â€Â. “We gaan naar Italië†Antwoord ik gespannen. Ik zie het niet als een vakantie, het is mijn taak om Amy te zoeken.
Jason kijkt me aan, met een donkere intense blik. “Kathy, het spijt me hoe ik tot nu toe heb gedaan. Ik ben niet bepaald aardig geweest†Ik bewonder weer zijn warme donkere stem. “Nee niet bepaald†Zeg ik weifelend. “Ik beloof je, ik ga veranderen geef me een kansâ€Â. Ik knik voorzichtig.
@Vitani94 wrote:
@ailufjoe’ wrote:
Ehm. De foto van mij en Kathy ? Kathy is toch de persoon die dat mee maakt en de foto van haar en Amy ziet ? Of schrijft Amy dit ?
Je bedenkt wel leuke dingen en schrijft leuk :D
Ze schrijft uit 2 perspectieven zoals ik het begrijp. Kathy die op zoek is naar Amy en Amy die op de vlucht gaat ;).
Ooh haha, nu snap ik het. :)
En begint indd spannend te worden :D
“Vertel is wat over je zelf†Aarzelend begin ik te vertellen over mijn leven. Ik vertel over school, mijn vrienden. Uiteindelijk besluit ik hem in vertrouwen te nemen, Jason is oké. Ik vertel hem alles over Amy. “Maar wat als ze niet gevonden wil worden?†Zijn vraag zet me aan het denken. Maar ik weet zeker dat Amy me met opzet die tips heeft gegeven. Ik moet haar gewoon vinden, dat moet gewoon!
“En jij? Vertel is wat over jezelf?†Ik schrik van mezelf omdat ik zo spontaan met hem praat. Ik heb de laatste jaren niemand anders in vertrouwen genomen behalve Amy. “Ik kom uit Haarlem, maar ik ben geboren in Italiëâ€Â. Vandaar zijn donkere krullen en zijn licht getinte huid. “Ben je dan niet blij dat ik daar naartoe wil?†Peinzend kijkt Jason naar buiten. “Het maakt me niet veel uit, maar misschien als het kan wil ik daar naar familie zoekenâ€Â. “Ken je je familie niet?†Vraag ik verbaasd. “Ik ben geadopteerdâ€Â. Amy is ook geadopteerd, zou het toeval zijn? Ze komen alle twee uit Italië en zijn geadopteerd door een gezin uit Nederland. “Hoe oud ben je?â€Â. Door Jason schrik ik op uit gedachten. “Ik ben zestien, jij?†Blijkbaar wil hij geen antwoord geven want hij doet zijn oortjes in. “Hallo?†Ik trek een oortje uit zijn oor. Opeens pakt hij mijn arm vast. “Raak me niet aan, Kathy†zegt hij woest. Bang kijk ik hem aan. Ik ruk me los uit zijn greep. “Sorry hoor†zeg ik zacht.
Als ik in de trein zit huil ik nog steeds. Nu zullen ze waarschijnlijk wel gemerkt hebben dat ik echt weg ben. Ik heb medelijden met Kathy, natuurlijk ook wel met mijn ouders maar vooral met Kathy. Kathy vertel ik alles met haar kan ik echt praten, ze zou niet snappen waarom ik weg ben. Stil kijk ik uit het raam. Ik denk aan thuis, zouden ze een film aan het kijken zijn zoals altijd op vrijdagavond? Ik houd me nog steeds voor dat dit het beste is voor iedereen, maar het klinkt niet zo geloofwaardig ik ben altijd slecht geweest in liegen. Ik heb mijn mobieltje uit staan, volgens mij kan de politie je opsporen via je mobiel. Ik merk dat ik honger begin te krijgen, ik vraag me af of we er bijna zijn. Ik zit al ruim een uur in de trein dus ik moet nog wel even. Eigenlijk moet ik contact opnemen met hem, hij heeft recht om te weten dat ik onderweg ben. Ik vraag me hoe het zou zijn als ik hem weer zie, zou ik nog steeds zo verliefd zijn als voordat ik… “Mag ik u vervoersbewijs zien?” Ik schrik uit mijn gedachten als ik de stem van de conducteur hoor. Zenuwachtig rommel ik in mijn tas, ik voel opgelucht als ik mijn kaartje heb gevonden en aan hem geef. “Goede reis verder” Ik knikte hem na, verbeeld ik het mij nou of lijkt hij mij te herkennen? Nee, houd ik mezelf voor, me ouders hebben vast nog niet de politie gebeld. Opgelucht zak ik weer in gedachten.
Gelukkig heb ik mijn paspoort mee genomen. Misschien had ik van te voren het gevoel dat ik hem nodig zou hebben. Jason negeert me al een paar uur niet dat ik tegen hem praat. Ik voel zijn vingers nog steeds om mijn arm zitten, dat wordt vast een blauwe plek.
Inmiddels is het nacht geworden, Jason is in slaap gevallen. Een goed idee, misschien moet ik ook even mijn ogen dicht doen.
Net als ik weg begin te dommelen hoor ik mijn mobiel gaan. Mijn moeder, deze keer met een smsje.
Kathy bel me nu, of ik bel de politie.
Zuchtend leg ik mijn mobiel weg, shit wat nu? “Misschien moet je gewoon je moeder even bellen en uitleggen wat er aan de hand is?” Oppert Jason. Verbaasd kijk ik hem aan. “Oh, dus je praat weer tegen me?â€Â. Verdrietig kijkt Jason me aan. “Kathy toe…â€Â. “Wat nou Kathy toe?, laat me met rustâ€Â. Even lijkt Jason te doen wat ik hem zeg maar naar een paar minuten begint hij er toch weer over. “Misschien moet je je vermommen zodat de politie je niet vindt?â€Â. Boos negeer ik hem, ik wil niet toegeven dat zijn idee misschien wel de enige oplossing is.
De bus stopt, we moeten overstappen. We zijn aangekomen in Londen. Met het vliegtuig zijn we veel sneller in Italië maar we willen het risico niet nemen dat iemand ons herkent. Bovendien zou het raar zijn als er twee kinderen van 16 zonder vakantie naar Italië gaan. Als Jason 16 is tenminste, na zijn uitbarsting hebben we het er niet mee over gehad.
Ik wil meteen naar de volgende bus lopen maar Jason sleept me een winkel binnen. Wat ik de hele reis al wilde doen doe ik eindelijk. Ik sla hem hard in zijn gezicht. Voor dat ik me besef wat er gebeurd lig ik op de grond. Met Jason boven op me. “Raak me niet aan zei ikâ€Â.
“Kathy, luisterâ€Â. Hijgend probeer ik adem te halen. Ik weet dat het geen enkele zin heeft maar toch stribbel ik tegen. Ik schop, ik sla maar ik kom niet los. “Verdomme Kathy†Schreeuwt Jason als hij mijn voet in zijn gezicht krijgtâ€Â. “Ik wil alleen maar helpen vervolgt hij zachterâ€Â. Uitgeput geef ik me gewonnen, maar zijn greep wordt niet slapper. “Ik wou je alleen maar helpen vermommen, daarom moest je deze winkel inâ€Â. Nu pas zie ik dat we voor een feestwinkel staan. Maar zijn blik, hij liegt ik weet het zeker. “Waarom gebruik je dan geweld?†Ik hoor hoe mijn stem trilt van spanning. “Ik wil er niet over praten†mompelt Jason. “Maar ik wel, waarom doe je zo?â€Â. “Kathy houd op met zeuren, ik kan het niet zeggen dat mag niet. Voor je eigen bestwilâ€Â. “Als je me botten niet breekt vind ik het best†mompel ik. Jason beseft zich opeens dat hij nog op me zit. Haastig komt hij van me af. “Dankjeâ€Â.
@ailufjoe’ wrote:
In een donkerblauwe kleur ofzo ?
Leukk :D
Wel een paar fouten met aanhalingstekens maar voor de rest heel Leukk !
Ik had het op mijn mobiel gemaakt, en niet nagekeken.
:oops: dat verander ik straks en ik maak het ook donkerblauw goed idee :d
Voor het volgende stukje verklap ik 1 ding.
Het eindigt met een cliffhanger <-
Na een paar uur in de trein stap ik eindelijk uit. Meteen verlang ik weer terug naar de lekker koele wagon met airco. Het is het hier warm. Opgewonden kijk ik om me heen, het is hier zo mooi! Het is niets veranderd sinds vorig jaar. Ik loop met mijn koffer het dorp rond, hier en daar herken ik een winkeltje waar ik vorig jaar met Kathy ben geweest. Kathy, hoe zou het met haar zijn? Ik wou dat ik haar een bericht achter kon laten. Wacht, een bericht misschien kan dat wel. Resoluut loop ik naar een telefoonwinkel, waar ik een nieuwe simkaart koop. Meteen voeg ik Kathy haar nummer toe en natuurlijk die van hem ook. Ik besluit meteen een sms’je te sturen.
Kathy, alsjeblieft, maak je geen zorgen, vertel niemand maar ook niemand van dit sms’je. Ik ben veilig x Amy.
Ik wou dat ik Kathy kon vertellen van hem, maar nee, dat is te gevaarlijk. Hij wou haar vanaf het begin. Hij heeft niet gekregen wat hij wou, want ik heb Kathy kunnen beschermen. Maar in plaats daarvan heeft hij mij, dacht ik verbitterd. Nee, zo mag ik niet denken, Kathy is tenminste gered. Ik kijk op mijn horloge, 1 uur, het is tijd om naar hem toe te gaan.
Bijna huilend kijk ik in de spiegel. Ik hield van mijn haar, ik had blonde lange krullen. Maar mijn mooie krullen zijn veranderd in rood piekhaar. Natuurlijk had ik op het pakje verf moeten kijken, wie kiest er nou rood? Ik haat Jason. Natuurlijk moet ik vermomt worden, maar dat kan toch ook met een pruik? In de spiegel zie ik een bleek levenloos gezicht. Precies hou ik me voel. Het voelt alsof ik niemand meer ben. Het liefst wil ik dood, het kan me niet meer schelen Amy bekijkt het maar. Mijn besluit is genomen. Dood wil ik, dood zal ik gaan.
Sorry, klein stukje.
Komt omdat ik gister niet veel tijd had om te schrijven door mijn krantenwijk.
Als ik vanavond genoeg inspiratie heb komt er nog een stukje
Ik overweeg alle manieren van zelfmoord. Mezelf verdrinken lijkt me ontzettend moeilijk en eng. Bovendien gaat dat lastig, het moet hier gebeuren. Ik kan niet terug naar Jason. Je kan ook dood gaan aan een overdosis medicijnen weet ik. Helaas heb ik maar 1 stripje paracetamol, vast niet genoeg. Ik kan hier niet voor een trein springen, Jason zou me tegen houden. Misschien kan ik perongeluk de weg oprennen als er een auto aankomt? Al heb ik niet het idee dat Jason me ooit nog los gaat laden. Zelf in de winkel houdt hij me vast in een houdgreep. Voor mijn eigen bestwil zegt hij. Ik geloof er niets van, ik wil de waarheid weten. Haastig pak ik mijn handtas. Gelukkig heb ik altijd een schaar bij me, waarom weet ik niet. Ik zet de punt van de schaar op mijn keel. Ik ril, de schaar is koud. IJskoud precies zoals mijn lichaam wordt als het een tijdje dood is, heb ik gelezen.
Op het moment dat ik kracht wil zetten trilt mijn mobiel, mijn moeder zeker. Als ik aan mijn moeder denk moet ik bijna huilen, straks blijft ze alleen met pap over. Sterk zijn zeg in mezelf. Het smsje wil ik niet eens meer openen. Dood wil ik, dood zal ik gaan.
Laatste stukje voor vandaag :3
Precies op het moment dat ik echt kracht wil gaan zetten bonkt er iemand op de deur. “Kathy, ben je daar?â€Â. Verschrikt kijk ik om me heen, shit Jason! “Eh, ik kom eraan wacht evenâ€Â. Weet hij veel dat ik nooit meer komâ€Â. Weer breng ik de schaar naar me keel. Opeen vliegt de deur open en lig ik in de hoek van de toiletten. “Kathy, stop ermee†Zegt Jason zacht. Met tranen in mijn ogen kijk ik hem aan, ik was zo dicht bij de dood. “Laat me, ik wil het niet meer.†Het kost me alle kracht om die woorden te zeggen, maar ik zeg ze. “Kathy, we moeten praten, nuâ€Â. Jason zijn stem is dwingend. Voorzichtig sta ik op. Automatisch kijk ik op me mobiel. Ik verwacht mijn moeders nummer maar zelfs dat is het niet. Moest ik alle moeite doen voor een onbekend nummer? Net als ik het smsje wil verwijderen zie ik dat het persoonlijk aan me gericht is. Mijn nieuwsgierigheid wint het en ik open het smsje. Amy… ze is terecht. Niet dat ik weet waar ze is, maar ze is tenminste veilig. Snel sms ik terug met de vraag waar ben je? Opluchting wint het van mijn gevoelens. “Amy is terechtâ€Â. Toen ik die woorden had gezegd brak ik, huilend val ik in Jason zijn armen.
Stil sta ik voor het huisje, wel of niet naar binnen gaan? Ik twijfel, denk ik boos. Ik mag niet twijfelen, ik doe dit voor hem. Terwijl ik twijfel hoor ik mijn mobiel trillen. Blij lees ik het smsje van Kathy. Schijnbaar heeft ze niks aan mijn ouders verteld, anders hadden die allang gebeld. Ik denk na, kan ik het risico nemen om het te vertellen? Eigenlijk weet ik dat het risico te groot is. Maar het verlangen naar Kathy is groter, snel sms ik terug.
Ik zit in Italië. Ik kan echt niet uitleggen waarom. Kom niet hierheen Kathy, Het is gevaarlijk,voor jou. Maak je geen zorgen over mij, ik ben veilig. X Amy.Opeens zie ik hem. Ik heb er lang over nagedacht hoe het zou zijn als ik hem weer zou zien. Hij staat met zijn rug naar mij toe. Vastberaden loop ik naar hem toe en tik hem aan, dan draait hij zich om. ‘Wat doe jij hier?’. Ik schrik van zijn boze stem, zo ken ik hem helemaal niet. ‘I..ik’ Stamel ik. ‘Wat sta je hier nou dom te doen? Hup naar binnen jij!’. Ik voel dat dit niet goed is, snel probeer ik mijn mobiel te pakken om iemand te bellen. ‘Wat denk jij te doen?.’Aan zijn toon kan ik horen dat hij echt boos is. Hij pakt mijn mobiel en stopt hem in zijn zak. Nu begin ik boos te worden, ‘Geef hier!’ schreeuw ik terug naar hem. Hij duwt mij naar binnen. Ik val op de grond. Het wordt zwart voor mijn ogen.
Sorry voor de kleine stukjes telkens.
Maar ik heb volgende week 5 toetsen (waar onder wiskunde wat niet mijn sterke kant is..)
Dus ik heb niet heel veel tijd om te schrijven
Ik ben zo blij dat het goed met Amy gaat, dat ze niet gewond is of zo. Als ik het smsje lees vraag ik me af of Jason niet gelijk had, wil ze wel gevonden worden? Maar ze schrijft ook dat het gevaarlijk voor mij is, niet voor haar dan? Twijfelend laat ik het smsje aan Jason lezen. “We zien wel, we gaan er iniedergeval heenâ€Â. Jason bepaalt altijd voor me, eerst vond ik dat irritant nu niet meer. Ik kan mezelf niet meer vertrouwen. Jason wil me niet meer alleen laten, ik mezelf ook niet. Opeens tikt Jason op mijn schouder “moet je lezenâ€Â. Aandachtig lees ik het artikel in de krant (ze verkopen Nederlandse kranten hier).
Twee meisjes uit Nederland worden gezocht, luid de titel van het artikel. Zuchtend lees ik verder. Schijnbaar is er een bedrag voor degene die Amy vind uitgelooft. Maar liefst 10000 euro. Amy zal dit niet leuk vinden. Haar adoptievader heeft een bedrijf dat veel geld uitgeeft maar Amy houd niet van dure dingen. Ze werd altijd boos als haar vader teveel geld aan haar uitgaf. “Kathy, ik moet je iets bekennenâ€Â. Vragend kijk ik Jason aan.
“Vorig jaar was ik ook in Italië, ik werd meteen verliefd op Amy. Ik kon haar niet uit mijn hoofd krijgen, zo knap is ze. Ik heb wel een smsje gehad toen ze vertrok van mijn broer, daarom stond ik op het station. Helaas kon ik Amy niet bereiken, ze ging te veel met jou om. Ik haatte jou zonder reden, omdat ik niet met Amy kon praten. Mijn broer merkte meteen dat ik verliefd was, ik was afwezig. Hij is snel jaloers dus voordat ik het wist kreeg hij waar ik al zo lang op had gewacht. Een gesprek met Amy. En het werkte Amy werd wanhopig verliefd op hem. Ik denk dat ze voor hem weer naar Italië is gegaan, daarom wou ik mee. En dan nog iets… Het blijft lang stil na die woorden en Jason kijkt peinzend naar buiten. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. “Wat?â€Â. Boos kijkt Jason me aan. “Ik zei toch onderbreek me niet? Nu vertel ik dus niks meerâ€Â. Teleurgesteld kijk ik naar buiten.
Ik word wakker met een bonkende hoofdpijn, even weet ik niet meer waar ik ben. Met een schok kom ik weer bij de realiteit. Opeens merk ik dat mijn handen geboeid zijn. Hij is er niet, merk ik op. Mijn oog valt op mijn mobieltje. Kathy! Zou ze al terug gebeld hebben? Voorzichtig probeer ik op te staan. Nadat ik weer een paar keer neerval lukt het me om een klein stukje te lopen. Elk stapje lijkt een uur te duren, als ik eindelijk bij de tafel ben merk ik dat ik mijn mobiel niet kan pakken. ‘Verdomme’ ik schrik van mijn eigen stem die nagalmt in het huisje. Met mijn tanden begin ik de knoop los te maken, hoe ik ook mijn best doe, het lukt niet. Na een tijdje merk ik dat de knoop wel losser begint te zitten. Voorzichtig zonder dat het touw in mijn huid snijd probeer ik mijn gsm te pakken. Snel lees ik het smsje van Kathy. Ze wil dus toch hierheen komen. Allerlei gedachten spelen rond in mijn hoofd. Het is te gevaarlijk voor haar, terwijl ik dat in mijn achterhoofd heb wet ik dat ze gewoon moet komen. Zo snel als ik kan sms ik terug.
Weet je ons geheime huisje nog,van vroeger in de vakantie? Daar zit ik, kom niet zomaar naar dat huisje, wat er ook gebeurt! Kathy je hoeft niet te komen, het is niet veilig ook niet voor m Mijn oog valt op het raam en ik zie dat hij er aankomt. Zonder het sms’je af te maken klik ik op verzenden. Snel ga ik terug naar mijn plek en doe alsof ik slaap.
Wat een raar smsje! Ik vraag me af wat Amy bedoelt. Nu ik bijna in Italië ben kan ik niet meer wachten. Maar bedoelt ze dat het ook niet veilig voor haar is? Jason wil ik niet storen, hij slaapt eindelijk. Lekker een moment voor mezelf. Ik was muziek aan het luisteren toen ik de sms kreeg. Waarom moest Amy zo abrupt eindigen? Zou er iets gebeurd zijn? Het liefste wil ik haar bellen maar als de ringtone dan zou afgaan en iemand die het niet mocht weten zou het horen… Wat dan?  Ik weet zeker dat Amy in gevaar is. Amy probeerde mij ook altijd te helpen en nu ha ik haar niet in de steek laten. Wat Amy ook beweert, ik ga naar haar toe. Ik moet dit alleen doen, zonder Jason. Meteen maak ik een plan. Zo snel als ik kan pak ik mijn spullen bij elkaar. We logeren nu in een pension in Frankrijk. Ook al weet ik niet wat Amy nog wou schrijven, ik moet dit doen. Het leek eeuwen te duren voordat het donker werd, maar om middernacht verliet ik het pension en begon opnieuw alleen mijn tocht naar het station.
Nerveus zit ik in de trein. Alleen reizen is veel enger. Ik ben gewend aan Jason, die me beschermt. Zou iemand me herkennen? Die vrouw tegenover me, ken ik die van iets? De rit naar Rome lijkt eindeloos te duren. Ik wil terug naar Jason. Maar het is nu niet anders. Het liefst wil ik nu wat eten, maar ik moet het bewaren. “Dames en heren, wegens omstandigheden rijd deze trein niet verder.†Oh nee! Ook dat nog. De trein vertrekt pas morgenvroeg om negen uur. Tegen die tijd heeft Jason me misschien al lang gevonden. Aan de ene kant een geruststellende gedachten, maar ik moet dit alleen doen. Ik heb geen genoeg geld voor nog een nacht in een pension. Mijn oog valt op het bankje, misschien kan ik daar wachten tot morgen. Als ik daar ga slapen ziet de politie me misschien als een zwerver en dan wordt ik weggejaagd. Het is inmiddels drie uur de nacht gaat zo langzaam. Tegen acht uur voel ik me helemaal kapot. Ik heb niet geslapen en ik barst van de honger.
Ik schrik als er iemand op me schouder tikt. “Denk je echt dat je zomaar weg kan lopen?â€Â. Ik draai me om en kijk recht in het boze gezicht van Jason.
‘Word wakker, ik weet dat je niet slaapt. Uiteindelijk doe ik mijn ogen open. Ik schrik van zijn gezicht, na alles wat hij me heeft aangedaan vind ik hem nog steeds knap. ‘Hoe gaat het nou met dat ene?’ Ik schrik van zijn vraag, sinds ik hier ben hebben we het er nog niet over gehad. ‘Nog een paar weken’ Fluister ik. ‘Mooi zo’. Ik snap niet dat hij het over dit onderwerp kan hebben met die grijns op zijn gezicht. Eigenlijk wil ik dat hij weg gaat. Ik wil terug naar Kathy, naar mijn ouders. ‘Moet je wat eten?’ vraagt hij met zijn fluwelen stem. ‘Nee dankje.’ Vergeleken met hem heb ik maar een schorre stem. Ik heb er spijt van dat ik Amy gezegd heb waar ik ben. Ik weet dat ik na dit hier waarschijnlijk blijf. Ik kan niet terug naar huis, ze zien me al aankomen. ‘Mag ik naar buiten?’ Ik vraag het smekend, misschien dat hij dan toegeeft. ‘Later.’ Peinzend kijkt hij naar buiten en op een gegeven moment zie ik dat hij tranen in zijn ogen heeft. Ik verbaas me dat hij schijnbaar ook gevoelens heb.
Als er veeeeel reacties komen komt er heeeel misschien nog een stukje (a)
“Jason!†Stamel ik. “Waarom ben je zomaar weg gegaan? Ik maakte me vreselijk ongerust.†Hij maakte zich ongerust over mij? Geeft hij om me? Nu ik hem weer zie weet ik wat de echte reden is waarom ik weg ben gegaan. Die reden kan ik nooit aan hem vertellen, nooit! “Ik wil dit gewoon alleen doen†mompel ik. Jason zijn blik wordt zachter. “Ik weet dat ik niet bepaald aardig voor je ben maar ik wil je helpen.†Ik ken Amy ook, en ik weet waar ze is. Meteen veer ik op. Jason lacht als hij mijn reactie ziet. “Mijn broer is niet zo slim hoor, hij heeft haar waarschijnlijk niet ontvoerd of zoâ€Â. Peinzend kijkt Jason me aan “Misschien is Amy uit zich zelf wel naar hem toe gegaanâ€Â. Aan de ene kant ben ik wel blij dat Jason er weer is, ook al maakt hij het alleen maar lastiger. “Even over je actie van gisterâ€Â. Aandachtig kijk ik Jason aan. “Ik wil dat je jouw mobiel aan mij geeft, en je geldâ€Â. Boos kijk ik hem aan “Ik ben geen klein kind die je zomaar straf kan gegevenâ€Â. Ik merk dat Jason ongeduldig word. “Dat weet ik, maar ik wil je niet weer kwijtâ€Â.
Nog een klein stukje vandaag, omdat jullie blijven reageren :3
“Oke, ik weet dat je het niet kan geven. Maar beloof je dat je niet weer weg loopt?â€Â. Ik knik langzaam. “En de volgende keer word ik wel boos†voegt hij er aan toe. “Ik wil je echt niet kwijtâ€Â. Langzaam sta ik op, ik ben helemaal stijf van de hele nacht stil zitten. Rustig loop ik naar Jason toe, hij kijkt me verbaasd aan. Als ik voor hem sta merk ik pas hoe klein ik ben vergeleken met hem. Ik kom nog niet eens tot zijn schouder. “Wat ben je eigenlijk klein†Zegt Jason Grijnzend. En dan kan ik het niet meer tegenhouden. Sinds het begin dat ik Jason ontmoete wilde ik het al, ik durfde het alleen niet toe te geven. Zachtjes plant ik een kus op zijn wang. “Ik houd van je…†Fluister ik in zijn oor.
Zenuwachtig kijk ik rond. Zou mijn foto al naar het buitenland zijn gestuurd? Als iemand me herkent is alles voorbij. Peinzend vraag ik me af of Kathy al onderweg is, als ze slim is komt ze helemaal niet. ‘Heb je het al gevonden?’ Ik schrik op uit mijn gedachten. ‘Nee, nog niet,’ stamel ik. Snel loop ik verder naar de G, handig dat ze hier alle spullen op alfabetische volgorde hebben. Het verbaasd me dat ik van hem naar buiten mag, naar de drogist zelfs. Ik reken af bij de kassa en ik voel de blik van de verkoopster. Ik weet wat ze denkt. Ik weet dat ik jong ben. ‘Jemig, wat ben jij langzaam zeg,’ concludeert hij. ‘Sorry hoor,’ mompel ik. ‘Zullen we alvast spullen kopen?’ Ik schrik van zijn vraag; hij bedoelt toch niet.. ‘Wil je dat we alles thuis laten gebeuren?’ Waarschijnlijk klinkt mijn stem bang want hij knikt gemeen. Wat verlang ik dit moment toch naar Kathy.
Ik voel dat Jason terug kust. Even ben ik in de hemel. “Kathy… Stop, dit kan nietâ€Â. “Waarom niet?†fluister ik teleurgesteld. Jason duwt me van zich af. “Het is onmogelijk hoor je me? Geloof me nou maar je wilt de waarheid niet wetenâ€Â. Er komt een rode waas voor me ogen. “Hoe weet jij dat nou? Iedereen weet iets alleen ik niet!â€Â. Jason slaat zijn ogen neer. “We willen je het niet aandoenâ€Â. Mijn gedachten gaan razend snel. “We?, Hoezo we?!â€Â. Ik merk voor de zoveelste keer dat Jason boos word, maar deze keer zie ik nog wat anders in zijn blik. Is hij bezorgd? “Vertel het me, alsjeblieft?†smeek ik. Jason schraapt zijn keel. “We als in Amy en mij.â€Â
Niet na dit stukje Jason gaan haten, Hij is zo slecht nog niet.
“Vertel wat er aan de hand is, Jason.†Helaas schud hij nee. Dus hij wilt het hard spelen? Dan ik ook. “Als je het niet verteld… Dan pleeg ik zelfmoord!†bluf ik. Jason kijkt me raar aan en wijst naar zijn handen waar hij me tassen vast houd. “Ik heb al je spullen, Kathy. Als het nodig is verzin ik wel iets om je bij me te houden. “Ik kan me adem in houden net zolang ik stik.†“Kathy, laatste waarschuwing. Geloof me ik kan het heel moeilijk voor je maken, en dat wil je niet.†Zegt Jason dreigend.
Speciaal voor Vitani een groter stukje. Groter lukt nu niet.
Ik merk dat ik buikpijn begin te krijgen, eigenlijk voelt het wel fijn. Door de pijn besef ik dat ik nog besta, soms voelt dit net als een droom.’Je hoeft niet bang te zijn hoor, ik wil alleen maar goed voor je zijn’ zijn stem klinkt rustig en vriendelijk. Ik walg van hem. Ik voel hoe mijn mobiel begint te trillen, shit hij staat niet op stil! Ook al verwacht ik het ik schrik toch van mijn bekende beltoon. Vliegensvlug draait hij zich om. ‘Heb je je mobiel gepakt?’ Ik weet dat ontkennen niet helpt dus knik ik aarzelend ja. Dreigend doet hij een stap vooruit, ‘Geef,’ beveelt hij. Ik ben zo bang voor hem, maar mijn angst is groter om contact met Kathy te verliezen. Alsof hij mijn gedachten kan lezen zegt hij ‘Ik kan ervoor zorgen dat je familie eraan gaat.’ Ik aarzel geen seconden meer en geef de telefoon. Razendsnel leest hij al mijn berichten, ook die ik verstuurd heb. Opeens begint hij te grinniken. ‘Wat?’ Hij keek me sluw aan, ‘Je sms’t naar je oh zo lieve zusje dat je veilig bent?’ Ik mompel wat beschaamd. ‘Zo dus jij denkt dat je hier veilig bent?’ Hij duwt me op de grond. Razendsnel stuurt hij een sms’je naar Kathy. Aandachtig las hij voor wat hij getypt had.
Kathy!
Kom naar het vakantiehuisje als je hier bent ik kan niet langer wachten om je te zien
X Amy.
Ik wist dat alles voorbij was, natuurlijk zal ik hier niet blijven. Maar één sprenkeltje hoop. Hij ondertekende met Amy, ik onderteken nooit met Amy. Meedogenloos deed hij een blinddoek voor mijn ogen en duwde me naar buiten.
Angstig zit ik in de auto. Ik ben bang, maar niet voor Jason. Ik ben bang voor mezelf. Ik weet dat ik het meende dat ik zelfmoord wil plegen. Maar de kans krijg ik hier nu toch niet. Jason heeft een of andere vriend tot zijn maatje uit geroepen. Hij kende hem van vroeger vertelde Jason. Ze laten me geen seconde alleen. Als we buiten lopen moet ik in het midden lopen. “Kathy, het spijt meâ€Â. Verschrikt kijk ik op. “Ik doe dit om je te beschermen. Dat snap je wel toch?†Ik ontwijk zijn blik. Ik wil niet met hem praten. Ik wil niet toegeven dat hij gelijk geeft. “Ik verzin toch wel wat†mompel ik. Blijkbaar heeft hij goede oren want hij heeft het verstaan. “Kathy, dit bedoel ik nou. Je weet niet wat je zegt. Ik zal er alles aan doen, om te zorgen dat jij veilig bent. Veilig voor jezelfâ€Â.
Dan begint Jason zijn mobiel te trillen. Nou ja mijn mobiel dus. Snel leest hij het smsje voor. Ik spits mijn oren. Er klopt iets niet aan dat smsje. Amy doet nooit zo… Afstandelijk. Bovendien ondertekent ze nooit met Amy. Ik vertel mijn vermoedens aan Jason. “Kathy, je ziet spoken. Wees blij dat ze veilig is. We gaan er zo snel mogelijk heenâ€Â. Ik zet mijn gedachten aan de kant. Natuurlijk is er niets met Amy.
Ik heb geen flauw idee hoelang we al rijden, één uur? Twee uur? Voor mijn gevoel rijden we al redelijk lang. Opeens begint hij te praten: ‘We gaan zo naar het ziekenhuis, verklap niets anders gaan jij en je vriendin er aan!’ ‘Laat Kathy erbuiten!’ Ik probeer het kalm te zeggen maar het klinkt woedend. ‘Had haar dan niet gezegd dat ze hiernaartoe moest komen’. Zwijgend kijk ik voor mij uit, nou ja niet dat ik veel zie met mijn blinddoek. Terwijl we het ziekenhuis inlopen doet hij mijn blinddoek af. Iedereen zwijgt als ze mij onderzoeken, ‘Alles is goed met hun’ zegt de arts. Zou die arts ook in het complot zitten? Ik zucht als ik weer in de auto word gezet en de blinddoek zie. ‘Nog even schat’ zijn stem klinkt zo schijnheilig. Ik besluit dat ik het zat ben, ik sla hem met mijn vuist recht in zijn gezicht. Zijn gezicht verkrampt van de pijn, ruw word ik door iemand opgetild. Huh? Is er ook nog een tweede man? Ik zie hem de achterbak opendoen, ruw wordt ik in de achterbak gelegd. Ik schreeuw keihard maar het werkt niet. ‘Breng haar naar het huisje!’. Ik vraag me af welk huisje hij bedoelt. Zijn stem volgt verder ‘Ga daarna terug om die ander op te halen’. Van schrik houd ik mijn adem in, Kathy! Ze is in gevaar.
“Jason, ik vertrouw het toch niet. Amy deed raarâ€Â. Jason denkt peinzend na. “Ja, misschien heb je gelijk. Maar hoe kunnen we dat controleren?†“Ik heb wel een ideeâ€Â. Ik vertel Jason van mijn plan. “Dus je weet zeker dat Amy dat nummer uit haar hoofd kent?â€Â. Ik knik zonder twijfels. “Ze belt haar minstens een keer per week. En soms leent ze een mobieltje van iemand omdat ze die van haar niet mee heeftâ€Â. Bewonderend kijkt Jason me aan. “Goed plan Kathy.†Snel smst hij naar Amy. Ik glunder van opwinding. Door hem denk ik bijna niet meer aan zelfmoord. Ik ben blij dat hij me tegenhoud. Ook al doet hij dat door mijn vrijheid af te nemen Ik ben verliefd op Jason. Hij is ook op mij, ik voel het gewoon. Niet dat ik daar verstand van heb, ik heb nog nooit eerder een vriendje gehad. Maar het valt die andere jongen die me beschermt ook op. Dat vertelde hij laatst toen Jason eten aan het halen was. Alleen een groot geheim zit onze liefde in de weg. Een geheim waar ik de waarheid snel van achterhaal. Het moet gewoon voor mij, en voor Jason.
‘Liefje, denk je dat het goed gaat?’. Zijn stem klinkt even lief als altijd. Ik kots ervan. Zenuwachtig probeer ik hem te negeren. Hij wil mij pijn doen, nu ga ik hem pijn doen. ‘Waarom negeer je me?’ zijn toon wordt dwingender. Hopeloos negeer ik hem nog steeds. Opeens klinkt er het bekende melodietje van mijn mobiel. ‘Wat is het telefoonnummer van het oude vrouwtje van het dorp?’ schreeuwt hij opeens. Vol verbazing kijk ik op. Oud vrouwtje? Waarom moet hij dat weten? Twijfelend kijk ik wat ik moet doen, moet ik hem negeren? Of niet. ‘Bitch! Dan zeg je het niet. Hij tikt snel wat in en zoals altijd leest hij het voor.
Hay Kathy.
Sorry, omdat ik nieuwe mobiel en een nieuwe simkaart heb, heb ik het nummer niet. Ik heb alleen jouw nummer. Ik zie je zo.
X Amy
Zo snel als hij is loopt hij weg. Opgelucht haal ik adem. Ik ben benieuwd waarom Kathy het nummer moet hebben. Ik doe mijn ogen dicht om rustig na te denken. Tientallen minuten gaan er voorbij. ‘Doe je ogen open lieveling’. Aarzelend doe ik mijn ogen open. Ik gil van schrik. Hij heeft een mes in zijn hand.
jij kunt echt super goed schrijven!
ik heb net het hele verhaal gelezen!
ik ga het nu wel volgen hoor!
Ik zie de angst in zijn gezicht als Jason mij het smsje laat lezen. De angst dat ik mezelf wat aan doe of maakt hij zich ongerust om Amy? Zou hij nog gevoelens voor haar hebben. Ik ben niet snel jaloers maar bij die gedachte word ik echt misselijk van jaloezie.
Ik heb een heel eigenaardig gevoel over de band tussen Amy en Jason. Ik snap niet dat Amy op die broer is gevallen. Jason is precies het type voor Amy. Jarenlang heb ik toegekeken hoe Amy er met de een na de andere vriendje er vandoor ging. Nu is het mijn beurt. Jason is van mij, nou ja hij weet het zelf nog niet.
“Denk je dat je broer Amy iets aan zal doen?†vraag ik met twijfel. Ik hoop niet dat ik hem kwets met mijn vraag. Jason knikt bedachtzaam. “Hij zal er tot in staat zijn, ja†Geeft hij na een paar minuten toe. “We moeten er meteen heen.†We zijn al een tijdje in de buurt maar Jason wou wachten op het antwoord. Ik sta meteen op en wil naar het huisje lopen dat ik in de verte al zie staan. “Kathy, Nee misschien is het gevaarlijk voor je.†Jason zijn stem klinkt streng. “Weet je zeker dat ze het nummer kentâ€Â. Voor de zoveelste keer knik ik heftig. “Honderd procent zekerâ€Â. Jason lijkt weer in gedachten verzonken. “We moeten hulp halenâ€Â.
spannend!!!
Met tranen in mijn ogen kijk ik naar het mes dat dreigend boven mijn gezicht hangt. Ik ben zo bang. ‘Alsjeblieft doe me geen pijn’ smeek ik. Hij lacht grimmig. Van angst doe ik mijn ogen dicht, wachtend op het mes. Ik voel de punt van mijn mes tegen mijn keel. Het voelt alsof er uren voorbij gaan, in werkelijkheid zijn het een paar seconden. Precies op het moment dat hij me wil vermoorden( als dat zijn plan was tenminste) gaat de telefoon. Oh nee, zou die handlanger Kathy al te pakken hebben? Dan klinkt zijn stem door de ruimte ‘Nee ik hoef geen eten! Amy krijgt voorlopig niets.’Hij luistert gespannen naar het antwoord van de andere kant. ‘Oke breng ze maar hier’. Ik zucht opgelucht als hij het mes weg legt. ‘Liefje, denk je nou echt dat ik je wil vermoorden?’. Aarzelend schud ik nee. ‘Maar je moet wel weer praten hoor, anders word ik boos’. Met moeite probeer ik wat te zeggen, het lijkt alsof mijn keel schuurpapier is. ‘Wat wil je met mij en Kathy gaan doen?’ Het geluid komt piepend uit mijn keel. Opeens komt die handlanger binnen met een doos koekjes, het zijn van die gelukskoekjes. Op de een of andere manier doet het mij aan het oude vrouwtje denken, daar had Kathy het ook al over. Zwijgend geeft hij mij het koekje, ik open het meteen. Ik houd van die tekstjes. Verbijsterd lees ik wat er staat ‘Als je nog even wacht, dan zullen je geluk en je dierbaren komen.’ Dit is geen toeval. Ik weet zeker dat Kathy hier achter zit. Met een zucht van geluk laat ik me in de kussens vallen. Kathy is veilig, ik voel het.
Ik omhels haar stevig. Ik ben blij dat het oude vrouwtje mij heeft kunnen helpen. Lena, voor het eerst weet ik haar naam. Ik noemde haar altijd het oude vrouwtje. Jason kijkt glimlachend toe. Als ik Lena eindelijk los laat rent hij naar me toe. “Kathy, we moeten pratenâ€Â. Vragend kijk ik Jason aan. “Het wordt tijd voor de waarheid.†Ik kijk stiekem naar Lena. Jason ziet mijn blik, “Geen zorgen zij weet hiervanâ€Â. Ik voel dat ik boos word. Iedereen weet het behalve ik, zo oneerlijk. Jason gaat op de bank zitten en kijk vragend naar mij. Ik wil hem het liefst verrot schelden, maar straks verteld hij helemaal niks meer. Rustig ga ik naast hem zitten. Jason kijkt me onderzoekend aan. Ik zie hoe Lena hem bemoedigend toe knikt. “Je weet dat Amy en ik geadopteerd zijn toch?â€Â. Ik knik verbaasd wat heeft dat er nou weer mee te maken? “Vorig jaar toen jullie in Italië waren woonde ik op dat moment bij mijn broer. Mijn broer herkende Amy meteen. Hij was veel ouder dan mij toen we weggehaald werden. Niet schrikken, Amy is mijn zus.â€Â
Ik ben zenuwachtig, ik verwacht Kathy elk moment. Of het oude vrouwtje. Het voelt zo dubbelzijdig, aan de ene kant wil ik niet weg, kan ik niet weg. Aan de andere klant kan ik niet wachten om met Kathy naar huis te gaan. De vraag brand op mijn lippen, uiteindelijk stel ik hem. ‘Moet ik hier nu de rest van mijn leven blijven?’. Vol spanning wacht ik op zijn antwoord. ‘Wat denk jij, zou je het alleen laten?’ Ik weet dat het antwoord nee is. Ik begrijp niet waarom hij het ‘het’ noemt. Ook al weten we nog niks hij hoeft het niet ‘het’ te noemen. ‘Moet ik nog naar het ziekenhuis?’ Hij denkt even na maar geeft snel antwoord ‘Grappig dat je het vraagt liefje, morgen komt er een verpleegster. Ik laat de woorden na dreunen in mijn hoofd. Morgen… als Kathy mij dan maar niet komt halen. Deze controle is belangrijk, voor mij en voor mijn toekomst. Mijn toekomst, ik kan me geen toekomst voorstellen zonder Kathy. Ik weet dat het wel het beste is. Ik moet Kathy zeggen dat dit de laatste keer is dat ik haar kan zien. ‘Oh ja nog wat’. Ik wacht tot hij verder praat. ‘Wanneer komt die vriendin van je? We wachten al lang weet je’ Van angst kan ik geen antwoord meer geven.
Als Jason de broer van Amy is… Dan is Amy nu bij die andere broer. Ik moet dit alleen doen.
Ik ren zo snel als ik kan Hijgend kijk ik om. Ik hoop dat hij me niet achtervolgt. Amy moet nu gered worden. In de verte zie ik het huisje al liggen.
“Kathy, blijf hier!â€Â. Ik kijk achterom en zie Jason achter me aankomen.
Ik blijf achter om kijken terwijl ik ren. “Kathy, Kijk uit!â€Â. De waarschuwing komt te laat. Als ik voor me kijk kan ik niet meer op tijd remmen om de auto te ontwijken. Het wordt zwart voor mijn ogen.
Ik word wakker op een vreemd bed. Het is rustig in de kamer en het voelde op de een of andere manier goed. Ik heb een verband om mijn arm en er is anders in de kamer. Ik ben dus in een ziekenhuis. In Italië, dat stond vast. Jason Is er niet. Maar ik ben er zeker van dat hij me naar het ziekenhuis heeft gebracht. Op het tafeltje naast me ligt een papier en een pen. Met mijn goede hand schreef ik een briefje aan Jason. Om hem te bedanken.
Er komt een verpleegster binnen. Ze legde in het Italiaans uit wat het probleem was. Maar helaas versta ik geen Italiaans. In gebrekkig Engels verteld ze me dat ik alleen een lichte hersenschudding heb en dat ik naar huis mag. Waar is Amy? Ik wil naar haar toe. Opeens word er op de deur geklopt. Twee mannen kwamen binnen, ze zagen er nogal luguber uit en hadden een grote grijns op hun gezicht. Ze tillen me op van het bed. De verpleegster staat te kijken alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Opeens krijg ik een blinddoek voor, en ze zetten me in de auto.
ik vraag me af waar jason is?
Langzaam doe ik mijn ogen open. Ik lig net zo lekker te dromen en dan maakt hij me ruw wakker. Zegt hij nou Kathy? ‘Kat? Roep ik voorzichtig’. Ik hoor voetstappen aankomen. ‘Amy, je bent er’ zegt Kathy zachtjes. Wacht eens even… Wat hebben ze met Kathy gedaan? Haar stem, het klinkt zo toonloos. ‘Gaat het wel goed met je? Vraag ik bezorgd. ‘Uitstekend, het gaat prima met me. Tot mijn grote schrik zie ik dat haar arm in het verband zit. ‘Wat hebben ze met je gedaan?’ vraag ik geschrokken. Kathy schud met haar hoofd. ‘Later, eerst jouw verhaal. Waarom ben je weggelopen?’ Kathy is altijd zo direct. In haast kan ik geen antwoord bedenken. ‘Zeg het maar, je hoeft je niet te schamen’. Kathy’s stem klinkt nog altijd toonloos. ‘Je wordt tante’ stamel ik. Kathy knikt. ‘Jeetje, wat is er met je?’. In spanning wachtte ik haar antwoord af. Net toen ze wat wou zeggen kwam hij naar binnen lopen. ‘Zo, dus jullie hebben elkaar al gezien? Kom Kathy we gaan je naar een andere plek brengen. Vol verbijstering kijk ik hem aan. ‘Denk je nou echt dat je ons kan scheiden?’ Schreeuw ik. ‘Wat wou je er aan doen, schatje?’ Zijn schatje maakte me nog kwader. ‘Noem me geen schatje’ dreigend loop ik naar voren. ‘Amy doe rustig’ piept Kathy. Ik negeer haar. ‘Ik wil weg hier, ik had het kind niet moeten houden’ roep ik. Hij is even stil. ‘Kom op, schatje dat hebben we al besproken’. Ik sta er versteld van dat ik het durf, maar ik doe het toch. ‘Ons kind heeft geen vader nodig’ zeg ik rustig. Voordat hij kon reageren sla ik hem vol in zijn gezicht. Hij wankelde even en viel toen neer. ‘Is hij dood’ vraagt Kathy nog altijd toonlos. ‘I… ik weet het niet’ stamel ik. Opeens krijg ik haast. ‘Kom Kat we moeten gaan’.
Helaas het einde van mijn verhaal.
Verdwaasd loop ik achter Amy aan. Ik ben blij dat ik bij haar ben. Ik haat de wereld. Wat voor wereld is dit? Ik ben verliefd op de broer van mijn beste vriendin, zij is zwanger van haar andere broer. Eigenlijk verbaasd het me niet eens dat Jason een tweeling is. Hij is precies het type uiterlijk waar Amy voor zal vallen. Alleen niet het innerlijk. Het goede innerlijk heeft Jason al, hij is perfect. Maar helaas is Jason voor mij. Amy trekt me (gelukkig aan mijn goede arm) mee naar buiten. Buiten bots ik tegen iemand op. Ik voel me nog steeds suf. Op het moment dat ik sorry wil zeggen begint Amy hard te gillen. Verbaasd doe ik mijn handen voor mijn oren. Een zware hoofdpijn komt opzetten. Boos draai ik om naar Amy. “Wat is nou weer de reden dat je hard moet gillen?â€Â. Amy kan niet uit haar woorden komen en uiteindelijk wijst ze naar degene op wie ik gebotst ben. Geïrriteerd kijk ik om. Dan ben ik degene die gil, maar niet voor angst maar van vreugde. “Jason!†Schreeuw ik blij. Lachend kijkt hij me aan. “Ik laat je nooit in de steek†fluistert hij. Ik snap dat dit verwarrend is voor Amy, zij wist blijkbaar niet dat hij een tweeling was. Jason beseft dat ook en draait zich om naar Amy. “Rustig, ik ben zijn broer. Ik heb Kathy geholpen jou te vinden.†Amy kijkt hem nog steeds achterdochtig aan. Jason vervolgt zijn eenzijdige gesprek. “Hij is niet dood, hij zal snel bijkomen. “Hij zal me vermoorden†huilt Amy. “Rustig, Amy hij is niet gevaarlijk. Hij heeft een gedragsstoornis. Waarschijnlijk waren zijn medicijnen op en heeft hij geen nieuwe gehaald. Omdat niemand van die stoornis weet letten ze er niet op. Ik heb hier zijn EpiPen bij zich.†Jason bedenkt zich geen seconde en loopt naar binnen om het bij zijn broer toe te dienen.
Voorzichtig loop ik achter Jason aan. Ik kan me niet meer beheersen en ren in zijn armen. “Ik houd van je†fluister ik. Achter me hoor ik Amy een zucht van bewondering slaken. “Ik ook van jou.†Eindelijk hoor ik de woorden waar ik zo lang op heb gewacht. En ik voel dat ze 100% gemeend zijn.
Epiloog.
Zwijgend duw ik de kinderwagen vooruit. Glimlachend kijk in naar hem. Mijn zoon. Gelukkig mankeert hij niks, ook al is zijn oom ook zijn vader. Kathy is een gelukkige tante voor hem. Ik ben blij dat ze uiteindelijk getrouwd is met Jason. Het zal al de hele tijd in de lucht. Met Jake (dat is dus de broer van Jason) heb ik gewoon nog contact. Als hij zijn medicijnen onder controle heeft is het een normaal goed mens. Hij heeft vreselijk veel spijt van alles. Ik zie hem als de vader van mijn kind, niet als mijn broer. Nu kan ik door met mijn leven. Een leven met mijn kind.
jammer dat het afgelopen is!
maar wel een mooi einde hoor!!!
@Dreamrose wrote:
^ Ik begin ook een nieuw verhaal.
Maar ik moet nog even alles uitdenken enzo.
Bovendien heb ik de komene tijd veel toetsen
Dus ik denk dat na de kerstvakantie een nieuw verhaal komt.
Mooi dat je een nieuw verhaal begint :)
idd wel weer hier neerzetten, en dan moeten we maar even wachten
want je schrijft echt goed!
Er staat al een stukje van mijn nieuwe verhaal op dit forum
Het heet verslavende liefde.
Omdat ik graag beter wil worden in schrijven (Ik vind mezelf niet echt goed..)
Wil ik graag tips? :D
Wees niet bang om kritiek te leveren, als jij vind dat iets beter kan of anders geformuleert kan worden zeg het maar! n.n
AAAAAAAAAAAAAAAH !! Zo spannend ! Ik ben laatst ook verder gegaan met een verhaal waar ik een half jaar geleden ofsoow mee begonnen was… Ik zit erover te denken om die oowk hier te posten…
Echt een super goed einde !
Tips: Af en toe iets beter op de spelling letten (:
En meer zelfvertrouwen ! Je bent echt heel goed namenlijk !
@-Myself- wrote:
AAAAAAAAAAAAAAAH !! Zo spannend ! Ik ben laatst ook verder gegaan met een verhaal waar ik een half jaar geleden ofsoow mee begonnen was… Ik zit erover te denken om die oowk hier te posten…
Echt een super goed einde !
Tips: Af en toe iets beter op de spelling letten (:
En meer zelfvertrouwen ! Je bent echt heel goed namenlijk !
Oeh zet hem hier ook op, ben benieuwd of je ook zo goed bent.
En het is een goede manier om te kijken of je verhaal leuk is :D
(en ik vind het gewoon heel leuk om die verhalen te lezen :))
@Ikkkk wrote:
@-Myself- wrote:
AAAAAAAAAAAAAAAH !! Zo spannend ! Ik ben laatst ook verder gegaan met een verhaal waar ik een half jaar geleden ofsoow mee begonnen was… Ik zit erover te denken om die oowk hier te posten…
Echt een super goed einde !
Tips: Af en toe iets beter op de spelling letten (:
En meer zelfvertrouwen ! Je bent echt heel goed namenlijk !Oeh zet hem hier ook op, ben benieuwd of je ook zo goed bent.
En het is een goede manier om te kijken of je verhaal leuk is :D
(en ik vind het gewoon heel leuk om die verhalen te lezen :))
Bedankt ! Ik wil m eerst graag afschrijven, ik ben echt nog bij het begin, en dan zal ik m erop zetten !
@-Myself- wrote:
@Ikkkk wrote:
@-Myself- wrote:
AAAAAAAAAAAAAAAH !! Zo spannend ! Ik ben laatst ook verder gegaan met een verhaal waar ik een half jaar geleden ofsoow mee begonnen was… Ik zit erover te denken om die oowk hier te posten…
Echt een super goed einde !
Tips: Af en toe iets beter op de spelling letten (:
En meer zelfvertrouwen ! Je bent echt heel goed namenlijk !Oeh zet hem hier ook op, ben benieuwd of je ook zo goed bent.
En het is een goede manier om te kijken of je verhaal leuk is :D
(en ik vind het gewoon heel leuk om die verhalen te lezen :))Bedankt ! Ik wil m eerst graag afschrijven, ik ben echt nog bij het begin, en dan zal ik m erop zetten !
Okee dan hoor ik het wel, stuur je dan een pb ofzo??
Wow, gaaf verhaal! Het einde is echt verassend! Ik vond het eerst een beetje verwarrend omdat je natuurlijk dat geheim niet weet. Maar aan het einde komt alles samen! :D
xxx
