Goed, toen ze ons betrapte en mij ter plaatse een trap vol in m’n klokkenspel gaf heb ik haar vergeven, bedenk wel dat ik daar ’n uur lang kreupel van was en het heeft nog dagen lang pijn gedaan, maar ok, het zij haar vergeven……
En ik wilde het voorval echt met haar uitpraten en dat wilde zij persé op een terras op het Rembrandsplein, ik al blij dat ze in ieder geval mij wilde ontmoeten.
Was een mooie zomerdag, ik naar het Rembrandsplein, ik zag haar, zij zag mij, ik erheen.
En wat flikte zij, midden op dat plein, in het openbaar waar honderden mensen om ons heen waren, ja, een loeiharde trap *BOEM* vol in m’n ………… en ze liep lachend weg en daar lag ik dan te kermen, afschuwelijk was dat en ik schaamde me diep en ik probeerde net te doen of er niks aan de hand was maar….kansloos was dat.
Dat vond ik geen manier van doen, en evengoed heb ik haar weer gevraagd te praten en dan ga ik dat weer proberen, als ze me maar niet voor de derde keer zo’n schop geeft.
