Ik heb echt geen zelfvertrouwen en dat is echt vreselijk.
Ik kan niet praten met mensen die ik niet of bijna niet ken waardoor ik dus ook geen mensen kan leren kennen. Ik heb niet veel echte vrienden. In mn klas al helemaal niet, 21 meiden en 8 jongens zitten er in. 1 van die jongens is mn ex (waar ik wel mee kan lachen maar tegelijk heb ik een hekel aan hem maar dat is weer een compleet ander verhaal) en een andere is de persoon die altijd wordt gepest en iedereen zowat een hekel aan heeft. Ik probeer het altijd voor hem op te nemen en doe wel gewoon aardig tegen hem waardoor ik met hem wel gewoon kan opschieten opzich. De meiden zijn gescheiden in 2 groepen: de groep met meiden die qua uiterlijk en gedrag erg kinderlijk en saai zijn (waar ik moeite mee heb omdat ik zelf al qua gedachtegang met veel dingen verder zit dan mn leeftijd schijnbaar) en de groep met meiden die alleen maar om uiterlijk geven, de huppelkutjes, zijn onbeleefd en asociaal en alle leraren vinden ze geweldig en trekken ze voor (waardoor de rest niet veel kans krijgt om te laten zien wat ze kunnen en weten). Ik ben eigenlijk heel ongelukkig op school (om nog paar redenen).
Mijn lichaam is nou ook niet echt geweldig. Ben 1.70 meter (ben ik blij mee), weeg 63 kg, heb maat M met shirts en alles maar maat 40/42 met broeken. Gewicht is niet zo heel erg maar als iedereen die je kent net zo lang is als jij zowat maar bijna 20 kg lichter stoort het ontzettend. Ik draag wijde broeken (en dan nog walg ik van mn benen), nooit leggings/jurkjes/rokjes ofzo en schaam me snel voor hoe ik me kleed. Maarja door die redenen kan ik heel veel dingen niet. Ik haat afspreken met een groepje mensen en mn lichaam houdt me ook tegen om bepaalde dingen te doen.
Zal ik hiermee naar een psycholoog gaan? Of weten jullie iets anders wat me kan helpen?(afvallen probeer ik al maar beweging krijg ik amper vanwege kapotte fiets, geen sport waar ik opzit en gym stelt niks voor op school)
Ik zou als ik jou was niet afvallen, je bent namelijk absoluut niet te zwaar.
Verlegenheid is iets waar je waarschijnlijk nog overheen zal groeien. Heb je dit alleen in het echte leven, of ook online? Het is namelijk makkelijker om met chatten of msn contact te maken met iemand dan in het echt, dus oefen online in je skills en probeer ze daarna uit.
Verder adviseer ik je om gewoon te dragen wat jij LEUK vind, het maakt niet uit wat anderen vinden van je, zo lang je zelf maar blij bent met wie je bent. Als je je kleding niet meer leuk vind, kijk dan of je iemand kent die veel van kleding afweet en dat die je kan helpen met kijken wat het leukste bij jou past. Voor elk figuur, huidskleur, lichaamslengte en borstgrootte zijn andere tips voor wat jou leuk staat :).
het afvallen wil ik ook niet vanwege mn gewicht, want dat maakt me niet heel erg veel uit als ik wat slanker zou zijn. want sommige mensen zijn nou eenmaal zwaar en dat kan ook komen vanwege spieren. maar gewoon dat afslanken zou zo fijn zijn.
en dat verlegen heb ik online minder maar nog steeds best erg. vroeger was ik juist heel spontaan en hyperactief en vrolijk maar het is gewoon de grond in geboord bij mij en het lukt me niet goed om dat uit mezelf te herstellen.
Grootste probleem is juist.. ik ben helemaal niet blij met wie ik ben. Ik kan uren huilen omdat ik niet tevreden ben met mezelf. Dat mensen me gewoon zo veel mogelijk vermijden en me eng vinden (en ja dat hebben ze gezegd) terwijl ik NOOIT wat doe. Ik ben stil en maak nooit rotopmerkingen ofzo, doe mn best om zo aardig mogelijk over te komen en dan toch.
@SunlightCastShadows wrote:
het afvallen wil ik ook niet vanwege mn gewicht, want dat maakt me niet heel erg veel uit als ik wat slanker zou zijn. want sommige mensen zijn nou eenmaal zwaar en dat kan ook komen vanwege spieren. maar gewoon dat afslanken zou zo fijn zijn.
en dat verlegen heb ik online minder maar nog steeds best erg. vroeger was ik juist heel spontaan en hyperactief en vrolijk maar het is gewoon de grond in geboord bij mij en het lukt me niet goed om dat uit mezelf te herstellen.
Grootste probleem is juist.. ik ben helemaal niet blij met wie ik ben. Ik kan uren huilen omdat ik niet tevreden ben met mezelf. Dat mensen me gewoon zo veel mogelijk vermijden en me eng vinden (en ja dat hebben ze gezegd) terwijl ik NOOIT wat doe. Ik ben stil en maak nooit rotopmerkingen ofzo, doe mn best om zo aardig mogelijk over te komen en dan toch.
Zoals ik jou voor me zie heb jij het niet nodig om nog dunner te worden omdat je in mijn ogen een volkomen normaal figuur hebt. Daarbij is het zo dat je lichaam door afvallen op die manier juist zal aankomen omdat het meer opslaat.
Ik heb ook een periode gehad dat ik me heel slecht voelde, maar dat is over gegaan. geef het gewoon de tijd :).
Ik ben ik, jij bent jij, iedereen is anders en dat maakt de wereld zo leuk. Wees dus blij met wie je bent, dan zijn de andere mensen ook blij met jou :).
Ik wil even zeggen:
Ik ben ook super onzeker! ik heb op internet gezocht of je dat kon verbeteren.
Ik vond wel 1 ding dat mij wel logisch klonk. Ik weet niet of het echt werkt maar ik kan het altijd proberen:
– stel telkens een doel voor jezelf. Als je dit doel haalt voor je je trots op je zelf en hoe meer je er haalt hoe zelfverzekerder je wordt. Maar als iets niet lukt moet je niet vreselijk gaan zitten mokken.
Ik heb de hele uitleg in m’n blog gezet. (ik blog nog maar kort dus staan maar 2 dingen in xD)
Hoop dat het jouw kan helpen!
http://www.twoblogs.webs.com
XX Je mag me altijd mailen
Of een cursus voor faalangst of tegen pesten (die heb je hier elk schooljaar in de gemeente). Klinkt misschien vreemd om dat te doen als je weinig zelfvertrouwen hebt, maar de basis van die cursussen is om meer zelfvertrouwen te krijgen zodat je sterker bent voor de buitenwereld.
@SunlightCastShadows wrote:
Ik heb echt geen zelfvertrouwen en dat is echt vreselijk.
Ik kan niet praten met mensen die ik niet of bijna niet ken waardoor ik dus ook geen mensen kan leren kennen. Ik heb niet veel echte vrienden. In mn klas al helemaal niet, 21 meiden en 8 jongens zitten er in. 1 van die jongens is mn ex (waar ik wel mee kan lachen maar tegelijk heb ik een hekel aan hem maar dat is weer een compleet ander verhaal) en een andere is de persoon die altijd wordt gepest en iedereen zowat een hekel aan heeft. Ik probeer het altijd voor hem op te nemen en doe wel gewoon aardig tegen hem waardoor ik met hem wel gewoon kan opschieten opzich. De meiden zijn gescheiden in 2 groepen: de groep met meiden die qua uiterlijk en gedrag erg kinderlijk en saai zijn (waar ik moeite mee heb omdat ik zelf al qua gedachtegang met veel dingen verder zit dan mn leeftijd schijnbaar) en de groep met meiden die alleen maar om uiterlijk geven, de huppelkutjes, zijn onbeleefd en asociaal en alle leraren vinden ze geweldig en trekken ze voor (waardoor de rest niet veel kans krijgt om te laten zien wat ze kunnen en weten). Ik ben eigenlijk heel ongelukkig op school (om nog paar redenen).
Mijn lichaam is nou ook niet echt geweldig. Ben 1.70 meter (ben ik blij mee), weeg 63 kg, heb maat M met shirts en alles maar maat 40/42 met broeken. Gewicht is niet zo heel erg maar als iedereen die je kent net zo lang is als jij zowat maar bijna 20 kg lichter stoort het ontzettend. Ik draag wijde broeken (en dan nog walg ik van mn benen), nooit leggings/jurkjes/rokjes ofzo en schaam me snel voor hoe ik me kleed. Maarja door die redenen kan ik heel veel dingen niet. Ik haat afspreken met een groepje mensen en mn lichaam houdt me ook tegen om bepaalde dingen te doen.
Zal ik hiermee naar een psycholoog gaan? Of weten jullie iets anders wat me kan helpen?(afvallen probeer ik al maar beweging krijg ik amper vanwege kapotte fiets, geen sport waar ik opzit en gym stelt niks voor op school)
Iedereen heeft wel een vorm van een sociale angststoornis. De een heeft er meer last van de ander. En iedereen probeert dat op een unieke manier op te lossen. Sommigen gaan bijv. juist veel praten, willen iedereen leren kennen (zodat zij zelf minder kwetsbaar worden) en deze mensen worden vaker op school omschreven als ‘populair.’ Anderen trekken zich liever terug en kijken de kat uit de boom.
En dan heb je ook nog mensen die bang zijn om buiten de sociale groep te vallen. Er zijn mensen die er mee kunnen leven, maar sommigen proberen henzelf te bewijzen. Denk maar aan: pesters, meelopers, ‘schapenkuddes’. Groepen worden meestal gevormd omdat die mensen dezelfde interesses delen. Dat kan zijn omdat ze samen in dezelfde stad wonen, samen van paarden houden, fan zijn van een bepaalde muzikant, het belangrijk vinden om er goed uit te zien. Als er een factor is dat tegen hun interesses gaat, dan geven ze daarop een reactie. In onze samenleving wordt er alleen maar op elkaar gereageerd. En nogal heftig. Op uiterlijk, interesse en moraal van leven. En daarom wordt er gepest: omdat we het leuk vinden om op elkaar te reageren. Dat een van jouw vrienden wordt gepest is hard, maar meneer zou zijn eigen standpunten moeten gaan verdedigen om het pesten te laten stoppen. Metafoor: als Jezus ook was gestopt bij zijn nederlagen met het doorzetten van zijn geloof, dan hadden we nu geen Christendom. Reacties blijf je altijd hebben. Dus probeer met je vriend een weg te vinden hoe het pesten gestopt kan worden.
En met je ex. Waarom zou je hem haten? Omdat het een ex is? Als je er mee kan lachen en je noemt hem al een uitzonderingspuntje wanneer je zegt dat je geen vrienden hebt, waarom zou je dan zo boos op hem moeten zijn? Er komt een tijd dat je het verleden achter je moet laten en dan moet kiezen of die jongen verder nog ‘gevaarlijk voor je gezondheid’ is of dat je ook gewoon leuk als vrienden met elkaar kan omgaan. Soms zijn relaties goed, maar niet sterk genoeg voor een liefdesverhouding. Jammer, accepteer het/of niet, move on.
En oh ja, de groepjes in de klas. Tsja, die blijf je hebben. Maar goed, als je beiden groepen niet goed genoeg vind om erbij te voegen, dan laat je jezelf vallen buiten te boot en verbreek je eigenlijk al wat jullie gemeen kunnen hebben. Dat hoeft niet per se te maken hebben met hen. Dat heeft ook te maken met jou. De ene groep lijkt saai. De anderen zijn te ‘huppelkut.’ Die oordelen geef je zelf weg. Of je nou verder denkt te zitten met je gedachtengang dan anderen, er zullen nog bepaalde dingen zijn die je met je klasgenoten gemeen hebt. Iedereen staat op een punt om ‘de wereld te ontdekken’ en haar spanning op te zoeken. Je moet voor je zelf bepalen welke weg jij wil kiezen om die wereld te ontdekken. Als je je graag tegen die mensen afzet omdat jij een oordeel over ze geeft, prima, maar loop dan niet te zeuren dat je zo alleen bent.
Hoe weet jij dat iedereen 20kg lichter zijn? Dat zou betekenen dat ze 43 wegen. Dat is veel te licht! Wie weet zijn jouw heupen wat meer in omvang? Wat is er mis met een maat M? Medium – het gemiddelde. Je bent niet te licht, niet te zwaar: je zit in het midden. Is dat eigenlijk niet wat je de hele tijd wilt? In het midden zitten en niet een bepaalde kant opzwiepen? En eigenlijk, zou je es moeten proberen om iets aan te trekken waarvan jij denkt dat leuk is. Neem je ma mee en vraag wat zij ervan vind. Misschien valt het allemaal reuze mee. Je kunt je lichaam proberen te verbergen, maar er zijn genoeg manieren om de non-perfecte delen te ‘camoufleren’: gebruik drukke stoffen. Maillots met veel bloemen etc. Je zou es gek moeten doen, vrienden/moeders meenemen om te kijken wat jou leuk staat en meer je eigen weg op gaan. Aangezien dat is wat je eigenlijk wil, zoals ik opmaak uit je verhaal.
Een psycholoog moet je opzoeken als je echt niet weet wat je er nog mee aanmoet, jezelf zo ongelukkig voelt en het gevoel hebt dat je met niemand erover kan praten. Ik heb vaker psychologen aangeraden op girlzforum, maar eigenlijk zou ik dat niet meer moeten doen. Iemand moet voor haarzelf kunnen bepalen of ze die behoefte nodig heeft, ja of nee.
