Hi allemaal!
Ik ben erg benieuwd naar jullie mening, want ik weet niet meer wat ik moet doen. (Of ik weet het wel, maar wil het eigenlijk niet)
Ik ben 24 jaar oud, mijn vriend is 23 jaar oud en we zijn bijna 3,5 jaar samen.
Ik ben Nederlands en hij is Afghaans. Hij is hier 22 jaar geleden komen wonen met zijn familie. Ze hebben een redelijk groot gezin, 5 kinderen (waarvan 2 nu dus inmiddels volwassen) en 2 ouders.
Hetgeen wat mij enorm dwars zit, is dat ik in deze 3,5 jaar zijn ouders nog nooit ontmoet heb.
Hij kent mijn hele familie. Ik ken alleen zijn broer (vaag) en ik heb ooit zijn jongere 2 broertjes gezien/gesproken via facetime.
Als we dus afspreken is het altijd hier. Hij heeft sinds eind vorig jaar een baan waarbij hij soms nachtdienst kan draaien (oproepbasis). Dit gebruikt hij weleens als leugentje tegen zijn ouders zodat hij bij mij kan slapen. Hij vertelt ze haast nooit waar hij is en als ze hem bellen en vragen waar hij is (in het Afghaans, ik versta dit echt amper, ken maar een paar woordjes) dan zegt hij alleen ‘Ik kom eraan’. Dus nooit eerlijk dat hij bij mij is. Hij springt dan ook haast gelijk in de auto om naar huis te racen. Ook als hij mij hierdoor teleurstelt, bijvoorbeeld door een afspraak te breken (hij zou blijven slapen, maar dan niet meer bv).
Als hij nog jong was, bijvoorbeeld net 18 of nog 17 oid dan had ik hier nog wel een beetje begrip voor. Maar hij is 23, werkt 5 avonden per week en soms ook nog overdag. Ik vind het een beetje té allemaal.
Allereerst liegt hij dus tegen zijn ouders over waar of met wie hij is (hij heeft weleens gezegd dat ie met een vriend was, en als we dat dan waren dan moest die vriend praten als ‘bewijs’ en ik moest dan mijn mond houden) en dat bevalt me totaal niet. Ik ben altijd eerlijk tegen mijn ouders en ik heb eigenlijk zoiets van ‘als je tegen je ouders kan liegen, kan je tegen iedereen liegen’.
Daarnaast zit het me dus ook dwars dat ik na zo’n lange tijd ze nog steeds niet ken. Ik doe echter wel veel voor zijn familie zonder dat ze het weten. Zo was bv zijn moeder laatst jarig, niemand had iets voor haar gekocht maar ik had wel een cadeautje, parfum en een grote bos bloemen voor haar gekocht. Die gaf hij dan aan haar, maar hij zei er niet duidelijk bij dat het van zijn vriendin af kwam.
Ook heb ik hem met kerst behoorlijk verwend wat betreft cadeautjes. Hij heeft een laptop gekregen voor zijn studie en een nintendo swtich waar hij samen met mij of met zijn broertjes op kan spelen. De switch staat nog steeds hier en hij heeft nooit verteld dat hij die of de laptop van mij heeft gekregen. Dit kwetst mij uiteraard enorm.
En zo zijn er nog zoveel meer situaties waarin zijn band met zijn familie een rol speelt of waarbij ik mij een ‘vies geheim’ voel.
Verder hebben we het wel leuk met elkaar, we passen enorm goed bij elkaar en houden heel erg van elkaar. We hebben het zelfs over samen wonen, we kijken zelfs naar huurhuisjes of vakanties, terwijl ik dondersgoed weet dat dat allemaal maar niet zo kan. (bij hun is het gebruikelijk dat je eerst trouwt en dan samen woont, vind ik zelf eerlijk gezegd een beetje achterhaald). We hebben nu eigenlijk maandelijks, al niet wekelijks, ruzies hierover. Ook gaat iedereen om mij heen samen wonen, verloven, trouwen of ze zijn zwanger/zijn net bevallen. Hier ben ik eerlijk gezegd best jaloers op. Niet dat ik/wij daar al klaar voor zijn, maar die plannen kunnen maken lijkt me al fijn..
Wat is jullie advies?..
Het verkrijgen van een lening is bij u altijd moeilijk geweest, maar bij ons niet. Wij verstrekken u ook een lening als u tijdelijk werkloos bent, geen vaste baan heeft of om andere redenen geen contact kunt opnemen met uw bank. Over het algemeen lenen we minder dan uw bank.
E-mail: [email protected]
