Hallo, ik heb 17 maanden een lange afstand relatie. Ik heb een jongen leren kennen via Facebook heel toevallig en snel raakten we in gesprek en vonden elkaar direct heel leuk. Sinds dien spraken we elkaar elke dag telefonisch en zijn we steeds gekker op elkaar gaan worden. We hebben al een tijdje besloten om elkaar te ontmoeten en serieuze relatie aan te gaan. Paar maanden geleden is hij voor zijn werk naar een plek gezonden waar hij geen bereik had. We hadden 2 maanden geen enkel contact. Ik miste hem enorm. En was heel onzeker of hij mij nog miste nu we 2 maanden geen contact konden hebben. In die periode ben ik mijn ex toevallig tijdens winkelen tegen gekomen. Ik had hem 10 jaar niet gezien. We raakte in gesprek en snel bleek dat hij me nooit helemaal uit zijn hoofd heeft gekregen. Aangezien we voor wij een relatie kregen met elkaar bevriend waren en in hetzelfde klas zatten zag ik er geen probleem in om hem als een vriend weer in mijn leven toe te latten. Maar het liep niet zoals ik had verwacht. Hij bleef steeds elke dag contact met me zoeken en wou met me afspreken om leuke dingen te doen. Hij bleef me vertellen hoe gek hij nog op me is en op gegeven moment wist ik geen weerstand te bieden. Terwijl ik nog hartstikke gek op mijn vriend was ben ik met mijn ex naar bed gegaan. Ik had daarna direct spijt en schuldgevoel. Paar dagen daarna kreeg ik eindelijk weer een telefoontje van mijn vriend en kwam erachter dat hij me niet vergeten was en nog steeds heel gek op me is.toen besefde ik weer hoeveel ik van hem hou en hoe graag ik met hem verder wou. Ik heb hem niets verteld wat er is gebeurd want als hij het zou weten zal hij me niet alleen verlaten maar ook haten. Want zijn ex was ook vreemdgegaan en hij haat haar voor dit. Ik had nooit verwacht dat ik zoiets zou doen en ben verder nooit vreemdgegaan. Ik zie het als een fout die ik begaan heb en dat ik er wat van heb geleerd en nooit meer hetzelfde fout zal maken. Fouten zijn eenmaal menselijk en ik zat in een lastige situatie op dat moment. Maar ik blijf maar zitten met schuldgevoel en wat ik ook probeer kom ik er niet van af. Hem alles op te biechten helpt me ook niet van mijn schuldgevoel af te komen dat maakt alles eerder veel erger. Heeft iemand ervaring met zoiets hoe kan je het beste mee omgaan ? Btw nog steeds niet de kans gekregen om mij. Vriend van dichtbij te zien maar ik heb besloten in maart naar hem toe te gaan. Ben ik wel technisch gezien vreemdgegaan als ik hem nog nooit gezien heb van dichtbij? So confuse
