Hoi…
Ik moet echt even iets kwijt, ik had net een aanvaring met mn stiefvader.
Ik zei tegen hem dat hij mijn laatste ijsje mocht ( ik had ijsjes gekocht ).
En toen zei hij ik haad je, ik hoef niks van je, en begon te slaan met spullen in het bijzijn van mn zusjes en mn moeder.
Zelf kreeg ik een woedeaanval, omdat ik al 8 jaar op mn kop laat zitten door hem, en gekleineerd word…
Wat kan ik hieraan doen? Zodat het stopt?
Echt waar?
Mijn echte vader gaat heel vaak vreemd met andere vrouwen, terwijl ik moet toekijken…
Het contact met hem is dus ook niet echt bepaald goed :(
Thuis is het nu alleen maar geschreeuw en ik ik begin het echt zat te worden. Een jaar geleden kregen hij en mn vader, (al het gedoe samen) het bijna voor elkaar dat ik zelfmoord wou plegen, maar ben blij dat ik daar nu zo niet meer over denk!
Al voel ik wel dat het langszaam terugkomt, maar zover wil ik het niet laten komen…
Terwijl je MOET toekijken? Uhm, ja. Laat ik er maar vanuit gaan dat wat je vertelt waar is.
Mijn advies is om bureau jeugdzorg te bellen en hen de situatie voorleggen. Als jij inderdaad in zo’n gevaarlijke omgeving zit zoals je beschrijft, zou je uit die omgeving gehaald moeten worden. Al is het maar tijdelijk. Zolang niets daar wordt opgelost is er geen reden om daar te blijven, want jij hoort niet te lijden onder jouw ouders keuzes en fouten. Ga voor jou en je zusjes veiligheid! Jeugdzorg, kindertelefoon, jeugdopvang, familie als grootouders, tantes en ooms of tenminste een vertrouwenspersoon op school.
Het is idd waar… Ik snap best als je het niet wilt geloven, maar hij geilt daarop.
Ik heb wel een psycholoog, maar ga daar al een aantal weken niet meer naartoe, denk dat ik haar ga bellen, en het verhaal voor ga leggen…
Gister zette mn stiefvader expres de tv harder toen ik ging praten, en hij wilt mijn naam niet uitspreken.
Een ander ding Eline. Stel, de zaken worden steeds erger: post het dan. Het is niet zo dat wij op girlzforum volledig hulpeloos hoeven te zijn. Bij echt de extreemste gevallen – waarvan wij verdenken dat ze waar zijn zoals in dit geval – kan ik zelfs met een uitdraai van girlzforum aangifte doen. Je bent nooit anoniem op internet, dus het zou kunnen lukken.
Maar als jij echt iets hebt van: alsjeblieft niet – daar krijg ik alleen maar problemen van, dan doe ik dat ook niet. Maar ik verwacht wel dat je snel mogelijk psychologische hulp zoekt of bureau jeugdzorg een belletje geeft. Want je moet echt uit die situatie weg. Dit is niet gezond.
Je hebt gelijk. Of. Jullie hebben gelijk.
Ik heb het er wel met mn moeder over, en op het moment dat het dan gebeurd, dan vind ze het heel erg enzo. maar als het tussen haar en mn stiefvader weer goed gaat, dan is het weer mijn schuld enzo. Ik heb besloten om morgen erover te gaan praten met iemand die ik vertrouw, en een afspraak te maken bij de psycholoog, en stappen te gaan ondernemen. Jullie hebben mij wel duidelijk gemaakt dat er iets moet gebeuren.
dus jullie vinden het wel echt zo erg dat er wat aan gedaan moet worden,
ik zal even uitleggen waarom ik zo twijfel.
Voor mij zijn deze dingen de afgelopen 8 jaar normaal geworden, ik leer het om zo te leven.
Vandaar dat het zo moeilijk is, maar ik ga morgen met die persoon praten, en desnoods met hem naar de politie.
Beloofd.
Hallo? Je loopt hier een pagina geleden erom te huilen, dat het kwijt moet en nu is het “normaal” ? Ik vind het wel veel te erg. Je vader gebruikt jou om toe te kijken bij zijn eigen vreemdgaan, of te wel: hij gebruikt een kind voor zijn sexfantasie; een vorm van kinderporno. Je stiefvader mishandelt je. Een thuis moet voor kinderen niet zo beangstigend zijn. Dat je erover praat, wil duidelijk zeggen dat je het zelf ook niet normaal vind, dus ophouden met zo’n excuus. We zijn de 21e eeuw. Vrouwen en kinderen hebben rechten gekregen om op te komen voor hun veiligheid. Als jij lekker in deze omstandigheden wil leven, moet je er vooral niks aan doen ;)
Nee, zo bedoel ik het niet…
Ik vind het ook niet normaal wat er allemaal gebeurd, als ik er zo over praat.
Dan denk ik echt van, wtf.
En weet ik dat het erg is,
Maar omdat ik er elke dag in zit, raak je eraan gewend.
Zo bedoel ik het eigenlijk te zeggen..
Maar ik ben zeker niet van plan om op dit forum te gaan lopen janken ofzo.
Want ik wil het liefst alles gewoon lekker vergeten en naar een ander land verhuizen ofzo x-x En gewoon doorgaan.
Maar zo makkelijk gaat dat niet, en daarom vroeg ik jullie om hulp, en jullie hebben me al aardig op weg geholpen.
Nee, maar meid. Realiseer je wel dat het niet je fouten zijn. Je bent een slachtoffer van je ouders’ keuzes in dit geval. En dit kun je echt alleen oplossen door of met een psycholoog praten: en dan ook alles te zeggen. Of bureau Jeugdzorg inschakelen die jou kan helpen een fijnere plaats te geven. En als je het niet durft, nog 1 zon enkel verhaal en ik print dit uit en leg het voor aan de politie. Dat hebben we een keer op tienerproblemen.nl ook een keer gedaan. Please, ik praat vaak alsof ik het altijd beter weet, maar ik maak me gewoon echt heel zorgen om je.
Haha, dankje!
Ik besef het eigenlijk nu pas dat er echt wat gaat gebeuren, na al die jaren.
Gister kreeg ik ook te horen dat ik geslaagd ben voor school, dus dat was wel fijn.
Ik ben ontzettend gestresst, en voel me ook echt niet lekker.
Ben zo bang voor de reacties voor familie, en voor iedereen die ik ken…
Mar uiteindelijk wil ik gewoon iedereen uit dit gezin helpen..
Ik vind het echt moeilijk, want ondanks alles, hou ik wel ontzettend veel van mn stiefvader…
Maar nu ga ik door…
@Elinee wrote:
Ik denk dat mijn familie me nooit meer wilt zien.
Omdat ze niet weten wat er gebeurd, en als ik erover wil praten, ze het niet willen horen.
Ik ben zo bang om iedereen kwijt te raken…
Ik denk dat je familie je verhaal wel wilt horen hoor ;). Misschien dat ze even geschrokken zullen zijn en je vragen wat en waarom, maar zo boos dat ze je nooit meer willen zien zullen ze niet worden :).
@Benthe11 wrote:
Ja blijf het maar negatief inzien ja…wees positief en denk: ‘Ik kom tenminste in een goed gezin terecht.’ Want daar zorgen die mensen echt wel voor.
Ik ben een pessimist juist omdat ik weet ‘dan kan het alleen maar beter worden dan dat ik denk’ ;).
Inderdaad, dat is ook wel weer fijn, zou niet goed zijn als iedereen hetzelfde was haha!
Nu wil ik nog 1 ding vragen als dat niet erg is….
Moet ik mn moeder vertellen dat ik weer naar de psycholoog terugga?
Ik ben 17, dus zou het gewoon moeten kunnen maar ik wil haar vertrouwen niet beschadigen…
Ik vind dat als zij de kosten voor die psycholoog betaalt dat je het wel hoort te zeggen eigenlijk, anders dan komt ze er achter door bankafschriften en dat lijkt me niet de bedoeling.
Maar als je het zelf gaat regelen dan moet je het zelf weten of jij denkt dat het handig is als zij het weet, jij kent je moeder het beste.
De kosten worden vergoed, maar ik heb het hiervoor ook altijd gezegt, dus ik denk dat ik dat nu ook gewoon ga doen…
Ik wil alleen niet dat ze gaat denken dat het weer niet goed met me gaat, want ik wil dat ze gelukkig is, en dat is ze nu.
Maar ik moet voor mezelf kiezen, en dit laten stoppen. Gister gooide hij een pak sap naar me toe, en deed mn hoofd pijn…
En hij had me buitengesloten.
Ik word gek thuis.
Mn stiefvader had me al eerder buitengesloten, expres. En vandaag heeft hij mn huissleutel gepakt, en gezorgd dat ik niet naar binnen kwam. hij heeft gezegt dat hij zorgt dat ik het huis niet meer in mag, en dat hij daar alles voor wilt doen. De 26e ga ik echt mn best doen dit op te lossen, want ik hou het niet meer.
Kan bijna niks eten en hele tijd buikpijn van de stres…
Waarom de 26se pas? o.o
Ik vind het toch knap dat je het probeert uit te houden. Ik zou allang op de vuist zijn gegaan of hem het leven zuur proberen te maken, maar ja – daar krijg je ook alleen maar problemen mee.
Heb je misschien goede buren? De volgende keer als zoiets gebeurd, ga dan naar de buren toe? o.o
Ik ben naar de psycholoog geweest, ze vond het enorm balen dat het zo slecht ging, en ze gaat met de huisarts overleggen wat we het beste kunnen gaan doen. Ik heb gezegd dat het misschien handig is als ik een aantal dagen uit huis ben, en een aantal dagen thuis ben, Nu moet ik mijn moeder overhalen om te vragen of zei met me meegaat, en met mijn psycholoog erover wilt praten samen met mij, over dat idee.
x
Wauw, ik draai echt door. Mn stiefvader begon te praten over kostgeld en zo, en toen kregen we ruzie, hij schold me uit voor kutwijf enzo, en begon kussens naar me te gooien. Hij was weer zo kwaad. Het erge is dat mijn moeder nu ook meedoet. Ze vind dat het ook aan mij ligt enzo, maar ik blijf juist vaak rustig. Hij mag niet slaan enzo. Ik word echt helemaal gek, ben weer begonnen met snijden, en ik huil de hele tijd. Ik voel me gewoon ECHT rot.
Oja, ik reageer niet snel, want ik mag niet meer op internet, geen idee waarom, weer iets nieuws om mij mee te straffen denk ik…
Dus ik antwoord minder snel op berichten, tenzij ik ergens anders ben en internet heb…
oke dit woord echt erg zijn je stiefvader en je moeder een keer allebij weg pak dan wat spullen en ga naar je oom en tante opa en oma een vriendin of wie dan ook en vanuit daar kan je mischien naar jeugdzorg bellen oja en als je internet hebt mail dan meteen jeugdzorg doe aangiften weet ik veel maar dit loopt te erg uit de hand heel veel succes
Nou, ik heb het erover gehad met de psycholoog maar ze helpen me voor geen meter, want mn stiefvader heeft gezegt dat hij het niet zo bedoeld, en nu word er dus gedacht dat ik degene ben aan wie het licht, omdat er zo zielig word gedaan, maar zodra hij weer thuis is barst de hel los. Ik word gewoon helemaal gek. Kan de hele tijd wel huilen… Naar een opa oma ofzo kan ik ook niet want die geloven me niet, wat ik wel zou kunnen doen is naar mijn vader gaan maar die heeft mij ook niet zo fijn behandeld. En naar vrienden ofzo, ja dat kan wel maar alleen maar tijdelijk. En wat als ik mijn moeder weer zie, ik doe haar dan echt veel pijn als ik wegga, maar ik stond huilend en schreeuwend voor haar gezicht, omdat ik het gewoon niet meer aankon. En ze negeerde het gewoon, ze zei dat ze niet wist wat zei moest doen. Praten met de psycholoog helpt niet, want ik mag niet in een tehuis omdat mn stiefvader het niet zo bedoeld zeggen ze.
Ik wil niks liever!
Maar als ik daarover begin word er gepraat over kosten enzo, dat ik het noooit kan gaan betalen, en ik word tegengehouden door mijn moeder, soms denk ik weleens dat zei niet weet hoe ik me voel. Terwijl ik het duidelijk laat merken want ik ben meerdere keren per dag overstuur, en dat maakt ze soms wel mee. Alleen weglopen is ook geen optie, want dan moet ik terug, en dan word ik alleen maar meer gestraft…
@Elinee wrote:
Ik wil niks liever!
Maar als ik daarover begin word er gepraat over kosten enzo, dat ik het noooit kan gaan betalen, en ik word tegengehouden door mijn moeder, soms denk ik weleens dat zei niet weet hoe ik me voel. Terwijl ik het duidelijk laat merken want ik ben meerdere keren per dag overstuur, en dat maakt ze soms wel mee. Alleen weglopen is ook geen optie, want dan moet ik terug, en dan word ik alleen maar meer gestraft…
Als ik jou was zou ik me maar niet te druk maken over de kosten. Studentenkamer of onderhuur is niet duur als je een bijbaantje hebt (ik ken iemand die is een paar maanden jonger dan ik ben en die woont al een tijdje op zichzelf door onderhuur en betaalt het door in haar vrije tijd in de horeca te werken).
@Elinee wrote:
Het vervelende is dat ik of, me heel erg depressief voel, of alleen maar aan het nadenken ben en niet kan slapen… Ugh, mijn stiefvader beheerst mijn hele leven gewoon… Ben blij dat ik er hier tenminste over kan praten!
Als ik jou was zou ik toch eens gaan logeren bij een vriendin.
Mijn moeder luistert, niet naar me, die vind dat ik dan maar gewoon wat vaker van huis weg moet zijn. letterlijk vluchten dus.
Vitani, dankjewel voor de tip, zodra ik weet wat ik verdien per maand en overhoud met stufi en zo ga ik sirieus kijken naar een kamer… Over 4 maanden ben ik 18, dus dan mag ik weg toch=
@Elinee wrote:
Mijn moeder luistert, niet naar me, die vind dat ik dan maar gewoon wat vaker van huis weg moet zijn. letterlijk vluchten dus.
Vitani, dankjewel voor de tip, zodra ik weet wat ik verdien per maand en overhoud met stufi en zo ga ik sirieus kijken naar een kamer… Over 4 maanden ben ik 18, dus dan mag ik weg toch=
Ik ken mensen die al jonger op kamers gingen (16 of 17).
@Vitani94 wrote:
@Inssaf-Chanel wrote:
Zeg tegen je moeder wat zei derzij er aan wil doen, Of ga naar een famielid om erover te praten maar je kan ook naar de kinderbescherming gaan.
Succes xX.
Dit is een forum, geen msn.
Waar slaat dat op, het is inderdaad een FORUM waar je met elkaar kunt praten en ADVIES kunt geven, En dat heb ik haar zojuist gegeven dus shutg the fuck up!
@Elinee wrote:
Zit inmiddels aan kalmeringsmiddelen, neem dan wel iets meer san toegestaan is, maar ben wel rustiger, ik let niet meer op wat mn stiefvader doet. Ik zie alles een beetje door een waas op dit moment.
Dus in feite ben je stoned… Lijkt me ook niet de oplossing.
@coowckie wrote:
Dit is ook zeker geen oplossing maar wel even de rust om goed na te kunnen denken als je niet te stoned bent
Ik hoop echt voor je dat je een oplossing vind die goed is voor jou en je ouders
Desnoods in een blijf van mijn lijf huis dan heb je iig rust
Echt stoned ben ik niet. alleen onwijs rustig en niks kan me meer schelen, rond 7 uur is het meestal uitgewerkt en dan komen er allemaal emoties los…
Het gaat nu redelijk thuis omdat ik bijna niks zeg. Er gebeurd ook niet heel veel omdat mn stiefvader veel weg is, maar als hij wat zegt of doet is het niks normaals.
Dankjulliewel dat jullie me helpen… x
Hey Eline, ik weet niet of je er iets mee kan, maar ik wil wel vragen of je op de hoede blijft met je overdose aan kalmeringspillen. Ik heb zelf ervaring – en nog steeds – dat ik teveel aspirines, pijnstillers, kuurpillen dat soort dingen achter elkaar slik, vooral als ik verdrietig ben en ik heb daar al veel gezeik mee met mijn vriend en familie. Ik voel me dan heel licht in de hoofd en wil niets liever dan slapen. Als je eenmaal die pillen met meer begint te slikken, kan het een gewoonte worden. En voor je het weet kun je niet meer zonder. Okay, klinkt overdreven maybe, maar… wees gewoon voorzichtig, afgesproken? :)
Alleen wil ik dat nooit geloven…
Ik heb aankomende dinsdag een gesprek bij de psycholoog, en ik geloof dat ik ga zeggen dat ik zeker weet dat er niks ga veranderen… Zelfs nu met medicijnen word ik nog gek van hem…
De hele dag al hoofdpijn en zo… Vervelend =(
’t betekend wel echt veel dat ik hier zo met jullie over kan praten, ook al ken ik jullie niet echt, het voelt wel vertrouwd.
Nee dat gaat ze nooit inzien, want als wij gesprekken hebben met de psycholoog (die mij hoort te helpen) zegt ze dat het ook aan mij ligt, want volgens haar moet ik mijn mond gewoon houden tegen hem en dan doet hij niks meer, maar ook al zeg ik niks… hij verzint wel wat!
Klein voorbeeldje: Ik mag niet op de bank zitten met mijn mobiel, dus dat doe ik dan ook niet, en gister ging het onweren, en toen zag je zo’n flits, nou mn stiefvader die begon dus tegen mij te schreeuwen dat ik mn mobiel van de bank moest halen… Terwijl het die flits was, zulke dingen dus, hij let echt op alles wat ik doe, zelfs als ik niet goed op de bank zit loopt ie te schreeuwen, verander ik het niet, dan pakt hij me gewoon beet met als gevolg een kei grote blauwe plek…
Zo zou je het idd kunnen noemen…
Ik wil nu gewoon een knop omzetten dat ik het huis uit wil.
Ik denk altijd aan mn moeder en aan mn familie hoe erg hun het wel niet moeten vinden als ik het huis uitben, maar zo rot als ik me nu voel wil ik me niet meer voelen, elke dag denk ik weer aan dingen die kunnen gebeuren, en word ik banger… Ik ben weer begonnen met snijden, en die kalmeringsmiddelen slik ik ook nog steeds, en verder probeer ik ook zo weinig mogelijk voeding naar binnen te krijgen…
Ja dat is waar…
Als er geen geld bestond was ik nu al weg…
Ik zit er ook aan te denken een paar dagen gewoon echt helemaal weg te gaan, waar niemand weet waar ik ben, gewoon zodat ik er eventjes tussenuit ben en goed kan nadenken wat ik wil… Alleen gaan mensen zich dan zorgen maken en dat wil ik niet.
Ja dat is waar, alleen denk ik dat mn stiefvader totaal doordraait als hij ervan hoort, en me overal gaat zoeken. Hij zegt vaak genoeg dat als ik wegloop de hoeken van de kamer te klein zijn mocht hij me vinden. Dus vraag ik me af, maakt het het niet erger? ik denk dat ik daar gewoon eens heel goed over ga nadenken, en de positieve en negatieve kanten opnoemen.
@Elinee wrote:
Leger Des heils is toch voor zwervers? :$
Klopt, maar je hebt wel een bed, een dak boven je hoofd en een veiligere omgeving dan dat je nu thuis lijkt te hebben.
Of zoals ik eerder al voorstelde, klop aan bij een “blijf van m’n lijf huis”, daar hoor je meer thuis dan het leger des heils.
Edit: ik heb trouwens even zitten googlen en bij ‘blijf van m’n lijf’ heb ik tot nu toe niks kunnen vinden over dat je ouders ingelicht moeten zijn. Zou ook heel raar zijn als dat zou moeten, want dan lok je dat soort shit juist uit…
@Elinee wrote:
Ja precies, ik weet iets buiten mijn woonplaats iets te zitten wat ook mensen opvangt, voor jeugd enzo, en daar moeten je ouders er binnen 24 uur vanaf weten…
Dat lijkt me geen goed idee.
http://jjruiter.home.xs4all.nl/lijf.html
In die link vind je (als het goed is) de telefoonnummers van blijf van m’n lijf huizen. Adressen zijn geheim, ik heb gelezen dat je dan afspreekt op een bepaald punt met iemand van dat huis en vanaf dat punt naar het huis gaat. Keertje bellen als je stiefvader en je moeder er niet zijn of jij ergens anders bent (school of werk bijvoorbeeld) waar hij niet bij is.
Lang niet op dit topic gereageerd.
Maar, de situatie is nogsteeds hetzelfde, gisteren weer helemaal kwaad geworden.
Ik vroeg hem wanneer ik mijn geld kreeg omdat ik gewerkt had bij hem in de winkel, en toen kreeg ik naar mijn hoofd dat ik een lui kind was, niet spoor, in de schulden kom te zitten en alles. Terwijl ik hartstikke veel werk en altijd bezig ben.
Nu het rare.
Net aan tafel ben ik erover begonnen, mijn stiefvader was daar niet bij.
Ik vroeg aan mn moeder of ik verkeerd gereageerd had, omdat ik echt kwaad ben geworden en hem confronteerde met zijn drankverslaving en dat hij in schulden heeft gezeten., Hij zei dat ik hetzelfde zou gaan doen.
Mijn moeder zei dus dat mn stiefvader het er echt moeilijk mee had, en dat hij nog vanuit de zaak thuis was geweest om het erover te hebben. Hij schijnt oprecht spijt te hebben van wat hij heeft gezegd en gedaan. Maar dit heb ik gehoord van mijn moeder en niet uit zijn mond. Hij heeft mij zo erg verpest dat ik niet weet of ik het wil vergeven. En er gebeurd nog steeds van alles. Ik kan hem niet vertrouwen.
Hij heeft zelf thuis ontzettend veel meegemaakt vroeger, zo blijkt hij een dochter te hebben die hij niet kent, soort gtst verhaal >< En heeft hij een drank verslaving gehad enz enz enz.
Ik weet ergens dat hij van me houd, want anders kreeg ik geen tv op mijn kamer, en mocht ik helemaal niet uit, mn moeder is daarin strenger, en hij heeft dan zoiets van, joh, ze is bijna 18, laat haar.
Dus ja, ook hij heeft goede kanten. Maar ook zijn slechte.
Nu denk ik dus dat hij heel erg met zijn verleden zit en niet wil dat ik daarin terecht kom, hij flipte hem helemaal en begon te slaan en te gooien met spullen toen ik zei dat ik niet zoals hem ben. Hij zei tegen mijn moeder dat hij me daarvoor wilt behoeden, en dat hij er niet tegen kan wat mijn echte vader allemaal doet.
Maar dit is wat ik heb gehoord, niet dat mn moeder zoiets verzint, maar toch… wat moet ik er nou mee…
ik zou toch nog aangiften doen als je dat nog niet gedaan had:$
@ Vitani94, als hij zich werkelijk waar ervoor schaamt en spijt heeft, dan moet ie eerst het lef hebben om dat tegen Elinee te zeggen. Sinds ik de indruk krijg dat hij juist geen teken van zwakte aan haar wilt laten zien, zal dat ook niet gebeuren.
Ik heb zo’n beetje het idee dat er gedaan is wat er kon gedaan is en dat niets helaas de situatie echt verbeterd heeft. Nu kunnen we hem allemaal wel in een slachtofferrol duwen, maar de woede die hij op Elinee afreageerd is abnormaal. Jij, Elinee, hoeft hem niet te vergeven als je dat niet kan. Het is namelijk begrijpelijk dat je niet net of kan doen dat er niets aan de hand is en dat je bereid bent hem een tweede kans te geven. Dat heb je al genoeg gedaan. Die man zijn grote probleem is zichzelf, niet jij, en dat moet hij maar eens gaan realiseren. Maar ik denk niet dat dat Elinee’s taak is, want hij geeft zich niet gewonnen aan haar. Maar ja, waar ik nog verder voorsta is niets meer van hem aan te nemen. Hoe hij je ook noemt, Elinee, geef daaraan niet gewonnen en laat zien dat hij niet (meer) over je heen kan lopen. Dat ie zo onzeker is omdat hij niet kan wat jouw vader doet, tja: laat hem maar lekker denken, daar kun jij niks mee en sterker nog: je hoeft er niets mee te kunnen. Dat is zijn probleem. Jij focust (dan maar samen met alleen je moeder als je die nog erbij wilt betrekken) op je eigen problemen. :(
Ja, maar ze heeft wel genoeg andere dingen geprobeerd om het te verhelpen maar die zijn niet gelukt. Ik ben met je eens dat ze het moet accepteren zoals het is, en dat doet ze ook, maar ze hoeft het niet er mee eens te zijn dát het gebeurd. Ik bedoel, dat ervaart iedereen hier op het forum en ook ervaren mensen hier dat ze allemaal iets meegemaakts hebben wáar aangifte voor gedaan zou kunnen worden, maar dat niet doen en iedereen heeft daar zo haar reden voor. We hebben zeker al 14 pagina’s lopen roepen dat Elinee het beste aangifte kan doen, dat doet ze niet, maar dat hoeft niet te betekenen dat ze die stiefvader over haar heen kan laten lopen. En ik denk – wat we haar ook aanraden – dat we uit dat perspectief zouden moeten voortborduren en de aandacht meer geven aan Elinee zelf dan de relatie met haar stiefvader. Want die zal waarschijnlijk nooit goedkomen. (Sorry Elinee als ik je hiermee heb gekwetst of zo :( )
Dat moest ik even opzoeken voordat ik daarop kon reageren, maarrrrrr ik heb het gevonden. Yay! Het zou inderdaad prachtig zijn als we allemaal vanuit onze woonplaats in Nederland iemand zo kunnen helpen die geweld binnen haar thuis ervaart, dat ze uiteindelijk onze voeten kust omdat we haar uit de brand hebben geholpen, maar dat valt helaas niet te doen via internet. (lol?)
Zoals ik begreep van Elinee heeft ze wel dat verlangen gehad om weg te lopen of dat onder te verhuren, maar ze geeft aan dat haar stiefvader woedend wordt als ze uit huis gaat op welke manier dan ook en haar moeder eraan kapot gaat, waardoor ik de indruk krijgt dat ze dat niet doet in verband met haar moeder die desondanks van die man blijft houden. De toestemming krijgt ze sowieso niet, en hoe makkelijk het ook klinkt, maar als zo’n iemand al de wegen blokkeert, kan ze ook weinig. Dus eh ja, ook al hebben wij geen grip hierover – laten we dan wel voor haar zijn zoals we dat kunnen: de verhalen aanhoren.
En als je geen zin hebt die te lezen, dan lees je het niet: zo simpel ligt het :) Ik heb bij andere topics ook soms het idee dat we met niets opschieten wat we ook proberen: dat soort topics komen nu eenmaal voor op het forum. Maar waarschijnlijk zijn wij dan niet de aangewezen personen om dit voor diegene op te lossen. Maar ze wil wel dat we luisteren en toch nog raad: dus waarom geven we die niet op nog steeds onze best? Niet alles moeten we meteen opgeven omdat we geen vooruitgang zien, dat is de les die ik van girlzforum heb geleerd.
En ik zou wat minder langer reacties moeten schrijven haha xD
Benthe, ik lees jouw reacties al niet eens meer, jij doet precies hetzelfde. Je zet van alles neer maar trekt je er geen ene ‘reet’ van aan. Dus jij hebt niet het recht om dit tegen mij te zeggen, ik heb al eerder gezegd dat ik er wel wat mee doe met jullie reacties, en ik het zonder jullie echt niet gered had en niet meer ga redden ook. Benthe, ik ben zo klaar met jou… Jij doet zelf toch ook geen aangifte? Waarom zou ik het zo nodig moeten doen dan?
Hoe graag ik ook aangifte wil doen… Ik heb een moeder, en een klein zusje, hoe is het voor haar: Waar is papa? Die zit in de gevangenis. Zie je het al voor je?! NEE dus. Ik niet.
En mijn moeder, die komt dan weer in de schulden, we hebben een eigen zaak, die gaat failliet, zie je wat voor schade er dan aangericht word? Ik kan over een maand het huis uit, als ik het red qua geldzaken, dat is veel beter dan NOG meer schade aanrichten.
Even voor iedereen een vraagje, willen jullie mij nog helpen of niet? Anders weet ik dat ik er gewoon mee stop.
Heey Elinee.
Ik heb t een beetje gevolgd allemaal qua je stiefvader enz. Als je waarschijnlijk in 1 maand uit huis kan dan zou ik t inderdaad maar beetje proberen uit te zingen. hoe moeilijk ook.. ik weet niet of je vriendinnen hebt of een sport die je leuk vind , zoek zoveel mogelijk afleidingen, ga lang naar vriendinnen toe , ga naar die sport , ga winkelen of iets wat je voorkomt dat je vroeg naar huis hoeft, tuurlijk niet elke avond anders valt het wel op.. Ik snap dat je je vader niet aan wil geven omdat je dan dingen kapot maakt voor je moeder en je zusje en dat het met je stiefvader gebeurt is al erg genoeg en dat je jezelf ”opoffert” eigenlijk om je moeder en zusje te sparen vind ik heel knap van je dat je dat doet . Ik kan begrijpen dat het erg moeilijk is. Nouja het enige wat ik kan zeggen is zoek zoveel mogelijk afleidingen en blijf zo veel mogelijk weg van de confrontaties en hou het die maand nog vol en ik hoop dat je dan heel erg gelukkig word als je uit huis gaat en tot rust komt..
x Marie
Graag gedaan, ik hoop dat de mensen hier op en misschien je niet virtuele vriendinnen je blijven steunen.. Ik vind niet dat je zeurt, dit is voor jou een uitlaat klep en de mensen hierop kunnen je steunen , maar wat jij vind dat je moet doen moet je doen, ook al vinden sommigen dat je er niets aan doet en alleen maar ” zeurt ” . ik vind dat niet blijf sterk. ook al sta je er alleen voor met dit.
Liefs:)
Potverdorie…
kom ik net thuis, begint mn stiefvader tegen me te praten van jaa ik heb dit gekocht dat gekocht, dus ik zeg o´oke leuk. (Hij zei al die dingen nogal hard) Dus ik zeg tegen hem, sssst niet zo hard praten, begint ie dus gelijk te schreeuwen van hoor zelf eens en dit en dat… Leuk thuiskomen zo ='( En nu weer doen of er niks aan de hand is…
@Elinee wrote:
Potverdorie…
kom ik net thuis, begint mn stiefvader tegen me te praten van jaa ik heb dit gekocht dat gekocht, dus ik zeg o´oke leuk. (Hij zei al die dingen nogal hard) Dus ik zeg tegen hem, sssst niet zo hard praten, begint ie dus gelijk te schreeuwen van hoor zelf eens en dit en dat… Leuk thuiskomen zo ='( En nu weer doen of er niks aan de hand is…
Dat is toch geen leven meer meid. Je kan beter zo snel mogelijk daar weggaan, maar zolang je gedwongen bent daar te blijven kan je de situatie misschien beter maken door altijd het hoofd koel te houden en zelf de eerste stap(pen) zetten om de situatie te verbeteren.
Maak hem bv eens een sandwich wanneer hij thuiskomt.
