Heee Girlz,
Ik had me voorgenomen niet meteen met een dilemma-topic te gaan beginnen, maar dit forum is er niet voor niets dus vandaar dat ik mijn vraag hier toch even neerzet in de hoop dat jullie mij kunnen helpen.
Ik heb sinds twee maanden een relatie. We zijn aan het begin erg snel gegaan en het leek allemaal niet beter te kunnen. Ik reed toen nog 9 keer in de week paard, dat hield in soms ook twee pony’s op één dag en dat kon niet meer in combinatie met mijn vriend. Hierdoor hem ik mijn leasepony per direct opgezegd (in goed overleg) en heb ik nog even een andere pony gereden maar toen gestopt op die stal & terug naar mijn oude stal gegaan.
Tot daar aan toe geen problemen totdat ik terug ging naar mijn oude paard. De eerste keer dat ik er geweest was, was ik natuurlijk helemaal in de wolken en zeker omdat ze zo goed op mij reageerde. Die middag kreeg ik te horen dat de vader van een vriendin zelfmoord had gepleegd, een grote schok en ik dacht dat mijn vriend hier wel mee om kon gaan, maar hier begon de ellende.
Die avond nog vertelde mijn vriend dat hij bang was dat ik geen tijd meer voor hem had nu ik mijn paard terug had. Ik probeerde hier goed op in te gaan, maar dit eindigde in onze eerste “ruzie”. Toen goed uitgepraat en is het ongeveer 5 dagen goed gegaan. Hij had toen op vrijdagavond een feestje en had al een aardige slok op. Hij begon een beetje vervelend te doen en vroeg me toen naar mijn plannen voor de volgende dag: Ik zou naar mijn paard gaan. Toen kwam de opmerking: “Is goed, ik heb morgen toch een fikse kater dus dan kun jij wel naar Isala gaan, geen probleem”.
Dat is zijn insteek nu, vier weken later, nog steeds. Wanneer het hem uitkomt kan ik mijn gangetje gaan, maar als mijn vriend thuis zit wil hij al mijn tijd hebben. Hij zegt van niet, maar het is wel degelijk zo. Na vier weken ruzie en dan weer een paar goede dagen heb ik het wel gehad, het sloopt me gewoon. Niet alleen geestelijk maar ook lichamelijk kan het gewoon niet meer zo doorgaan.
Vanavond hebben we een pittig gesprek gehad, gelukkig zette hij zich dit keer niet in de slachtofferrol. We zijn het er beide over eens dat het op deze manier gewoon niet verder kan, we zijn nu beide ongelukkig. Maar wat moeten we doen?
Hij wil verder gaan, het in ieder geval nog proberen. In mijn ogen is proberen eerder uitstellen omdat ik het claimerige gedrag meer zie als een eigenschap en dat dat dus niet bepaald af te leren is.
Wat zouden jullie doen in zo’n situatie?
Ik weet precies wat je bedoeld met de paarden en ik vind het knap da je het toch een deel opgeeft voor je vriend maar een relatie is geven en nemen en als hij er niet mee om kan gaan dat jij een hobby hebt die iets meer tijd in beslag neemt dan een hamster tja deal with it
Probeer het er met hem over te hebben of het nog verder kan zo en wat hij precies van jou verwacht en andersom
Je moet duidelijke lijnen hebben anders is het nooit goed wat je doet
Hoop dat mijn bericht een beetje te snappen is haha je kunt me altijd pmem ik heb namelijk een soort zelfde iets gehad ;)
als jij 100% weet dat het niet meer werkt dan is meer de vraag waarom nog doorgaan.
je zou het natuurlijk ook nog een laatste kans kunnen geven en het hem ook zeggen dat het de laatste kans is en als het weer gebeurd dat het dan definitief over is.
@coowckie wrote:
Ik weet precies wat je bedoeld met de paarden en ik vind het knap da je het toch een deel opgeeft voor je vriend maar een relatie is geven en nemen en als hij er niet mee om kan gaan dat jij een hobby hebt die iets meer tijd in beslag neemt dan een hamster tja deal with it
Probeer het er met hem over te hebben of het nog verder kan zo en wat hij precies van jou verwacht en andersom
Je moet duidelijke lijnen hebben anders is het nooit goed wat je doet
Hoop dat mijn bericht een beetje te snappen is haha je kunt me altijd pmem ik heb namelijk een soort zelfde iets gehad ;)
We hebben er de laatste maand zóveel over gepraat en hij zei / leek het steeds te begrijpen totdat ik weer naar mijn paard wilde gaan, dan kregen we weer ruzie. Telkens als ik hem ermee confronteer dan is het van: “Ik gun het je ook” maar dat zegt hij terwijl hij tegelijkertijd anders doet. Nu was het ook zo dat ik vanaf januari wel weer volop kon gaan, want dan ging hij toch weer basketballen en fitnessen.
Goed dat hij zijn eigen dingen doet, maar die “want” hoort er in mijn ogen niet te staan. Hij moet het ook accepteren dat ik mijn paard moet verzorgen (staat all-in dus hoef er niet elke dag heen) en dat ik dát leuk vind om te doen. We hebben het er echt dikwijls over gehad, hij houdt van feesten en drinken, ik ben 15 dus mag dat niet maar het is ook niet m’n ding. Ik houd van paarden, hij niet. Nou, prima. Maar als we elkaar allebei onze dingen laten doen is er wat mij betreft geen probleem, helaas denkt mijn vriend daar toch anders over.
@The_Unknown wrote:
als jij 100% weet dat het niet meer werkt dan is meer de vraag waarom nog doorgaan.
je zou het natuurlijk ook nog een laatste kans kunnen geven en het hem ook zeggen dat het de laatste kans is en als het weer gebeurd dat het dan definitief over is.
100% zeker weten doe je iets nooit.. Ik had gisternacht nog een best uitgebreid gesprek en ik heb gezegd dat ik er wel over na wilde denken of we het twee weken zouden proberen. Geen verbetering? = Stoppen. Gaat het wel beter dan “verlengen” we die tijd gewoon weer en wie weet gaat het dan wel goed.
Mijn vriend wilde het liever “een tijdje” proberen en dat kon hij niet definiëren. Toen ik hem ernaar vroeg kwam het erop neer dat hij wel aan een maand of misschien twee maanden dacht. Ik vind dat gewoon uitstellen, als het met een week al misgaat wil ik niet aan een maand verbonden zitten.
Ja, als we het gaat proberen wil ik wel de hele probeertijd volhouden, ook al houdt het daarna op.
Hmm ik zou nooit mijn hobby opgeven voor een Jongen. Mijn lief moet weten dat inlineskaten op de eerste plaats komt, niet hij. In jouw geval zou ik het nog een keer proberen. In begin ging het wel goed met jullie en mits een beetje overleg/afspraken kan het wel lukken tussen jullie. Als het dan toch niet lukt hebben jullie tenminste nog eens geprobeerd ;)
@Scar wrote:
Hmm ik zou nooit mijn hobby opgeven voor een Jongen. Mijn lief moet weten dat inlineskaten op de eerste plaats komt, niet hij. In jouw geval zou ik het nog een keer proberen. In begin ging het wel goed met jullie en mits een beetje overleg/afspraken kan het wel lukken tussen jullie. Als het dan toch niet lukt hebben jullie tenminste nog eens geprobeerd ;)
Ik heb niet mijn hobby compleet opgegeven omdat ik mijn oude paard nu weer terug heb. Het gaat hem er alleen om dat ik dus ook dingen buiten hem om doe en hij dan meestal niets anders te doen heeft.
We hebben nu even een “break” ingelast. Ik had maandag écht even een ongelooflijke dip door van alles wat in één keer kwam waardoor ik me om heb laten praten naar 1 weekje. 8)7
Ga dit nu even proberen te rekken naar onze afspraak: twee weken.
