Ik heb nu bijna een jaar een relatie, maar ik heb toch mn twijfels, en ik denk niet dat het ook erg algemene twijfels zijn.
Op het eerste gezicht lijkt mn vriend altijd erg normaal, cijfers op school waren niet hoog, ik kan altijd erg goed met hem praten, buiten dat hij vaak graag alleen is kun je niets aan hem zien wat hem anders zou maken. Maar als ik hem ergens iets over vraag weet hij echt bijna altijd wel een antwoord, hoe lastig de vraag ook is. Voor de gein heeft een vriendin van me hem eens de moeilijkste vragen die ze kon vinden gesteld, maar hij wist het antwoord.
Ook heeft hij een tijd geleden een ongeneselijke en erg pijnlijke ziekte voor iemand draagbaar kunnen maken, zonder dat daar medicijnen bij nodig zijn. degene die die ziekte heeft kan nu heel veel weer gewoon doen, zonder pijn. artsen en zo konden niet helpen, maar mn vriend (18 jaar) vond een oplossing binnen een paar weken, zonder ook maar iets op medisch gebied gestudeerd te hebben.
Ik vraag me nu dus echt af of ik wel goed voor hem kan zijn, ik heb altijd het gevoel dat de kloof tussen ons veel te groot is, en ik heb al ik-weet-niet-hoe-vaak boos tegen hem gedaan omdat ik vond dat hij vreemd deed, terwijl hij het dan wel goed bedoelde. daar voel ik me nu echt zo slecht over. ik wil echt niet dat het over gaat tussen ons, maar ik weet echt niet wat het beste is om te doen…
