Ik heb nu bijna een jaar een relatie, maar ik heb toch mn twijfels, en ik denk niet dat het ook erg algemene twijfels zijn.
Op het eerste gezicht lijkt mn vriend altijd erg normaal, cijfers op school waren niet hoog, ik kan altijd erg goed met hem praten, buiten dat hij vaak graag alleen is kun je niets aan hem zien wat hem anders zou maken. Maar als ik hem ergens iets over vraag weet hij echt bijna altijd wel een antwoord, hoe lastig de vraag ook is. Voor de gein heeft een vriendin van me hem eens de moeilijkste vragen die ze kon vinden gesteld, maar hij wist het antwoord.
Ook heeft hij een tijd geleden een ongeneselijke en erg pijnlijke ziekte voor iemand draagbaar kunnen maken, zonder dat daar medicijnen bij nodig zijn. degene die die ziekte heeft kan nu heel veel weer gewoon doen, zonder pijn. artsen en zo konden niet helpen, maar mn vriend (18 jaar) vond een oplossing binnen een paar weken, zonder ook maar iets op medisch gebied gestudeerd te hebben.
Ik vraag me nu dus echt af of ik wel goed voor hem kan zijn, ik heb altijd het gevoel dat de kloof tussen ons veel te groot is, en ik heb al ik-weet-niet-hoe-vaak boos tegen hem gedaan omdat ik vond dat hij vreemd deed, terwijl hij het dan wel goed bedoelde. daar voel ik me nu echt zo slecht over. ik wil echt niet dat het over gaat tussen ons, maar ik weet echt niet wat het beste is om te doen…
Het enige dat hij wilt dat je doet is dat je lief voor hem bent en van hem houdt. Je hoeft heus geen Jezus voor hem te zijn om hem van jou te laten houden.
Dus als je gewoon van je vriendje houdt en lief voor hem bent (en dat kan al met gewoon iets liefs tegen hem zeggen, wat lekkers voor hem maken of samen iets leuks doen).
Hij heeft toevallig een bijzonder talent, maar hij zal heus niet van jou vragen dat jij weet of nou het kip of het ei eerder was :). Hij houdt van jou om wie je bent en om hoe je bent, niet om wat je kunt.
en ga anders is goed met hem praten wat jou dwars zit. ;p misschien dat het helpt.
Je kan ook gewoon het beste eruit halen, door ‘gebruik’ te maken van zijn gave. Nu bedoel ik niet dat je hem expres moet gebruiken, maar stel je zit ergens mee, zal hij je met alle liefde willen helpen. Zolang jullie het verder gewoon fijn hebben als jullie samen zijn, lijkt me niet dat dit jullie uit elkaar zou moeten helpen.
@Ningen wrote:
maar wat moet ik dan zeggen? “ik hou er niet van dat je altijd zo erg hoogbegaafd bent”? hij kan daar niets aan veranderen…
Dat klopt, maar dan weet hij wel dat je het niet altijd even leuk vindt dat hij zo intelligent over komt. Soms is het fijn om je hart te kunnen luchten, dan hoeft er nog niet iets aan de situatie te veranderen.
@Vitani94 wrote:
Dat klopt, maar dan weet hij wel dat je het niet altijd even leuk vindt dat hij zo intelligent over komt. Soms is het fijn om je hart te kunnen luchten, dan hoeft er nog niet iets aan de situatie te veranderen.
Hij weet dat ook wel, en hij probeert ook steeds om alles zo simpel mogelijk uit te leggen en zo als ik iets wil weten, hij doet al best veel voor me en dat wil ik liever niet zeggen dat hij dingen fout doet.
@cissie59 wrote:
Waarom twijfel je ? ben je niet gelukkig met hem ?
wil je nog wel hem verder ?
Ik twijfel omdat ik het gevoel heb dat het verschil tussen ons gewoon te groot is, maar ik ben wel gelukkig met hem, ik wil ook voor geen goud iemand anders… dan is dat waarschijnlijk iets wat hier wel vaker gezegd zal worden, dat degene iemand nog voor geen goud kwijt wilt, maar ik kan ook gwn niet zonder hem. Met mijn honderden fobieën kan ik sommige dingen gewoon niet op een normaal tempo doen, alles moet voor mij 2-3x zo langzaam, dus ik moet iemand hebben die dat ook echt niet erg vind
sorry voor dat ik zo veel zeur :oops:
