ik heb het wat veranderd maar ik DENK dat ik haar nog grotere problemen enzo wil geven dus het is een inleiding! (:
Hoofdstuk 2 is een beetje klein, maar morgen heb ik heel veel vrije tijd dus de hoofdstukken erna zullen wel wat langer worden:
2.
‘Ach meisje toch.’ Zei de gymleraar troostend. En hij begon haar over haar schouder te wrijven. ‘Wil je erover praten?, het hoeft niet hoor maar als je wil… Moet ik je misschien naar huis brengen?’ ‘NEE!’ schreeuwde Laura. ‘eh sorry meneer, nee ik wil liever niet naar huis.’ Toen Laura aan het woord thuis dacht moest ze even slikken. Ze wilde vooral niet alweer in huilen uitbarsten want hoe zielig is dat!? Een beetje voor je gymleraar te gaan staan huilen. ‘Als je wil mag je gaan, hoor, ik meld je wel ziek.’ ‘nee laat maar meneer, het gaat wel weer.’ En ze liep het veld op, vol moed en met een rechte rug schreeuwde ze met vaste stem over het veld: ‘Jongens, Ik ben er weer, en we gaan mijn achterstand inhalen!’
ps. ze lijkt misschien aan het einde heel blij maar dat zien jullie wel in H3. (:
