Titel: Behind those hazel eyes
Auteur: Daantje (DSA-x)
Lees-wijzer: Dit is uiteraard niet een compleet horror-verhaal. Er kan grof taalgebruik in voorkomen, en als er echt dingen inzitten die eng/goor kunnen zijn, laat ik het jullie weten (:
Personages: Lilian Wassenaar, Roy Holland, en andere personen zullen hier en daar opduiken.
Schrijver’s woorden: Ik heb besloten een verhaaltje te schrijven hier, om te kijken wat jullie er van vinden. Ik weet, de titel lijkt op een liedje van Kelly Clarkson, maar dat is dan ook het enige. Hopelijk vinden jullie het iets, tips en advies zijn altijd welkom. Als je het verhaal niks vind, niet lezen ;)
DISCLAIMER: Het volgende verhaal is puur fictie. Alles wat je tegenkomt en herkend, buiten mijn eigen personages, is niet van mij. Ik zeg niet dat de mensen in real life hebben gereageerd, of zouden reageren zoals in dit verhaal. Dit werk is een en al fictie en is niet gebaseerd op de eventuele echte levens van de personages die hier gebruikt worden. Ik doe dit voor de lol, en niet om ervan te profiteren.
Proloog
Het harde gebonk tegen de voordeur haalde mij uit mijn slaap, “Roy, ga jij even?†vroeg ik. Vreemd genoeg, kwam er geen reactie. Ik draaide me om en merkte op dat Roy helemaal niet naast me lag. “Wat..?†vroeg ik me af en zuchte. Hij was waarschijnlijk weer een nachtwandeling gaan maken zonder een huissleutel mee te nemen.
Lichtelijk geïrriteerd klom ik uit bed en wikkelde Roy’s veelste grote badjas om me heen. “Volgende keer misschien toch mijn eigen meenemen†dacht ik bij mezelf terwijl ik de trap afliep. Het gebonk op de deur ging gewoon door, en langzamerhand werd ik er een beetje gestoord van, “Ik kom toch al, sukkel!†schreeuwde ik en maakte met een flinke ruk de deur open, verbaasd dat Roy er niet stond.
“Bent u Lilian Wassenaar?†vroeg de man die daar stond. Ik zette mijn meest geërgerde blik op, “En wie wil dat weten? Het is 2 uur s’nachts, ben je nou helemaal!?†gromde ik, mijn handen resoluut in mijn zij zettend. De man pakte iets uit de binnenzak van zijn jas, “Mijn naam is Piet Heijnen, politie.†zei hij en liet me zijn penning zien. Ik slikte even flink en giechelde zenuwachtig, “Sorry ik eh… ben geen nachtmens.†zei ik .
Heijnen zei niks terug, in plaats daarvan stopte hij zijn penning terug in z’n jas en slaakte een diepe zucht, “Mevrouw Wassenaar, u moet even met mij mee naar het bureau.†Ik fronste verontwaardigd, “Wat zeg je me nou?†vroeg ik. “Het gaat om uw ehh..vriend. Roy Holland?â€Â
Nu ging mijn hart toch sneller kloppen. “Roy? Wat is er, is hij oke?†vroeg ik, mijn jas al pakkend. Heijnen zuchtte nog eens diep en legde zijn hand op mijn schouder, “Mevrouw, †begon hij met diep doordringende ogen, “Roy is opgepakt….â€Â
Wauw! Ik ben benieuwd naar deel 2! :)
Joe pils, hoofdstuk 1 is gearriveerd (:
Hoofdstuk 1
Het was zeer rustig op kantoor. Bijna iedereen was in de winkel, hard aan het werken, wat mij een momentje gaf om eens de planning rustig door te kijken. Ik had op zondagmorgen nog wat mensen nodig, en ik lachte al bij het idee van hun protesten. Van 7.00 tot 10.00 was nooit prettig werken na een nachtje stappen, dat had mijn team mij allang duidelijk gemaakt. Ik bedacht wie er de minste problemen mee zouden hebben en plande ze in voor de ochtend-dienst. Nu maar hopen dat ik niet al te boze blikken kreeg.
Tevreden keek ik naar de planning en stond op. Het was al bijna 16.00 uur en mijn team zat waarschijnlijk in de kantine op te me te wachten. Ik trok mijn winkel-blouse aan, maakte mijn naamkaartje eraan vast en huppelde vrolijk naar beneden, “Daar zijn mijn favoriete vullers!†riep ik toen ik de kantine binnenliep.
Een 6-tal tieners stopte met hun gesprek en begroette mij in koor, “Hoi Lilian!†Ik glimlachte. Als team-leider had ik erg geboft met het team dat ik nu had. Ik had zes geweldige werkers onder mijn beleid, allemaal een jaar of vijftien, zestien. Ze zeurden weinig, en deden vrijwel alles wat ik hun opdroeg. Beter kon je het niet hebben, vond ik.
“Zoals jullie weten is het Maandag, en de Duitsers hebben vrij vandaag dus het is een drukste van jewelste daarbuiten.†begon ik, naar de deur wijzend. “Dus vandaag moet alles snel, maar ook netjes gebeuren. Ik wil geen lege dozen of containers zien rondslingeren oké?†Mijn team knikte instemmend. “Mooi zo. Hier is de planning, jullie kunnen gelijk beginnen.†De kinderen stonden op, keken naar de planning en liepen toen richting het magazijn. Ik wachtte tot ze allemaal druk bezig waren en begon toen aan mijn rondje door de winkel.
Al fluitend liep ik alle gangen op en af. Mijn collega’s vroegen zich altijd af waarom ik altijd zo vrolijk was. Ik genoot gewoon van mijn werk. Ik hield ervan om een beetje de baas te spelen en verantwoordelijkheid te hebben. En met mijn 18 jaar was ik de jongste teamleider dus kreeg ik ook minder snel op mijn kop als er wel eens iets mis ging. Ja, ik had alles voor elkaar en hoopte dat het nog een hele tijd zo zou blijven.
Mijn gedachte-stoom werd onderbroken door een stem, “Ehm, pardon?†Ik draaide me om richting het geluid en moest even drie keer slikken toen ik recht in de mooiste bruine ogen keek die ik ooit had gezien. “Kan ik.. u helpen?†stamelde ik. De jongen gaf mij een zelfverzekerde glimlach, “Ik zoek de manager van de winkel. Ik heb een sollicitatie gesprek vandaag. Met Alex Peters, dacht ik? †zei hij. Ik knikte langzaam terwijl ik hem zo onopvallend mogelijk eens goed bekeek. Lang, voetballer’s figuurtje, verleidelijke glimlach en een speelse blik in z’n ogen. Wat een mooie jongen was dat. “Loop maar even mee, ik zal je naar zijn kantoor brengen.†zei ik en leidde hem door het magazijn, naar boven naar kantoor.
“Binnen!†riep Alex, mijn baas, toen ik op de deur klopte. “Er is iemand voor je.†Antwoorde ik toen ik de deur openmaakte. Alex keek op van zijn computer en en glimlachte toen hij de jongen zag, “Ah, Roy! Wat fijn dat je er bent, kom binnen jongen.†zei hij en keek vervolgens naar mij, “Dankje dat je hem even meegenomen hebt Lilian, je kunt weer verder met je werk.†Ik knikte, en keek nog een laatste keer naar de jongen voordat ik de deur achter me dicht trok. Ik zuchte diep en schudde mijn hoofd. Zo’n goed uitziende collega kon alleen maar voor opschudding zorgen, dat wist ik zeker. Al had ik op dat moment nog geen flauw idee hoe heftig het zou zijn…
k ben benieuwd! ;)
Zo, eindelijk hoofdstuk 2.
Sorry voor het lange wachten, maar leraren denken dat hun eigen vak het enige vak ter wereld is en geven daarom TEVEEL huiswerk op 0.0
Plus, mijn baas is doorgedraaid en heeft mij TE VAAK ingepland om te werken x’D
Anyways, hopelijk is het wat (:
Hoofdstuk 2.
Een aantal dagen gingen voorbij, en mijn goede humeur was compleet omgeslagen. Het was drukker dan ooit in de winkel, en alles was een rotzooitje. In die zeer korte tijd dat de nieuwe teamleider, Roy, hier was geweest, was alles overhoop gegooid. Hij moest alles naar zijn eigen hand hebben, luisterde niet naar zijn eigen team of elk ander team waar hij mee in aanraking kwam en permiteerde zich de meest onmogelijke dingen. Alle meiden waren dol verliefd op hem, alle jongens vonden hem een gigantische lozer. En ik? Ik kon die jongen wel schieten.
“Lilian, alsjeblieft. Doe eens eventjes rustig.†zei Alex toen ik mij bij hem ging beklagen. “Rustig!?†riep ik. “Hoe kan ik nou rustig zijn als die gigantische ego-tripper mij voortdurend in de weg loopt!†Alex lachtte en schudde zijn hoofd, “Ben eens even eerlijk tegen jezelf Lil. Jij mag hem niet, daarom denk jij dat hij je voor de voeten loopt. Naar mijn mening doet hij zijn werk prima.†Ik zette mijn handen in mijn zij en keek Alex boos aan, “Ik weet niet waar jij hebt uitgehangen de laatste tijd, maar hij doet zijn werk dus niet goed. Alles is een rotzooi in de winkel.†zei ik.
Alex stond op van zijn bureau stoel en sloeg een arm om mijn schouders, “Oké, ik zal eerlijk toegeven dat alles anders is geworden dan voorheen. Maar dat is nog geen ramp! Ik denk dat jij gewoon een beetje moeite heb met veranderingen, dat heb ik je al eens eerder gezegd.†zei hij en glimlachte naar me.
Ik zuchte en keek naar de vloer. “Hey, meid kom op nou! Je had het net allemaal lekker voor elkaar.†begon Alex weer, “Schenk geen aandacht aan Roy, doe gewoon je ding en wordt weer die vrolijke Lilian die iedereen op het moment zo mist.†Ik zuchte nog een keer en probeerde te glimlachen, “Oké.†mompelde ik en liep richting de deur. Net voordat ik de deur opende draaide ik me om, “ Kun je hem op z’n minst vragen zijn ego op te bergen? We struikelen er allemaal een beetje over.†vroeg ik. Alex lachte, “Is goed, ik kijk wat ik kan doen.†zei hij. En half-tevreden met zijn antwoord, verliet ik zijn kantoor.
“En? Wat zei hij?†vroeg Jop, een jongen uit mijn team, toen ik naar buiten kwam. Ik schudde mijn hoofd, “Niet wat we wilden horen, maar hij gaat op z’n minst iets aan dat ego doen. Hoop ik dan.†antwoorde ik. Jop knikte en haalde vervolgens zijn schouders op, “Het is tenminste iets.†zei hij. Ik glimlachte naar hem en sloeg mijn arm om z’n schouders, “Je hebt gelijk. Kom, we gaan weer eens doorstomen, we hebben een grote vracht vandaag.†en samen liepen we naar beneden.
Toen we door het magazijn liepen, kwamen we Roy tegen. Hij marcheerde onze kant op met een gluiperig glimlachje op z’n gezicht, “Goeiemiddag.†mompelde hij toen hij voorbij liep en knalde opzettelijk tegen Jop’s schouder aan. Binnen enkele seconden had ik hem bij zijn kraag gepakt en naar mij toe getrokken,†Hé, zak! Kijk jij eens even waar je loopt?†gromde ik. Roy keek me aan alsof ik gestoord was en maakte zich los van mijn grip, “Juist ja.†mompelde hij en deed een stap naar achteren.
Ik kookte van woede. Dat arrogant hoofd, die ongelooflijke egocentrische toon in zijn stem. Ik had zin om hem ter plekke in duizend stukjes te scheuren. “Jij moet eens normaal doen! Denk je nou echt dat je hier kunt komen met je ego en de hele boel kunt overnemen!? Nou!?†riep ik, de verbaasde blikken van mijn collega’s negerend. Roy lachte en schudde zijn hoofd, “Lilian, kom nou.†begon hij en leunde tegen de muur, zijn armen overelkaar. “Zowel jij als ik weten dat ik gewoon hier ben om geld te verdienen, net zoals alle andere medewerkers.†ging hij verder.
“Jij verziekt de boel hier, Roy. Je verziekt het voor mij, mijn team en alle andere mensen. Je bent een klootzak, een serieuze klootzak.†zei ik. Roy rolde zijn ogen en stapte dreigend op me af. Niet dat dat bij mij zou helpen, ik was niet van plan voor hem te schuiven. Hij boog zich naar mij toe zodat onze gezichten enkele milimeters uit elkaar waren, “Stiekem Lilian, vind jij het geweldig dat ik hier ben.†Ik lachte spottend, “Waarom zou ik jou aanwezigheid zo geweldig vinden?†antwoorde ik.
Roy keek even om hem heen, en toen weer naar mij, “Ik heb gezien hoe je naar me keek, de eerste keer dat je me zag.†zei hij met een duivelse glimlach. Op dat moment kon ik mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Ik had hem inderdaad aantrekkelijk gevonden, en bij mij merk je dat meteen. Maar daar was nu niks meer van over, zeker niet. “Wat wil je daar mee zeggen?†vroeg ik. “Jij verlangt naar mij, Lilian Wassenaar.†fluisterde hij, en voordat ik het doorhad, probeerde hij mij te zoenen…
Wauw, het is al een tijdje geleden zeg 0.0 Maar ik heb proefwerkweek die eraan komt, dus moet goed leren ;p
Anyway, next chapter:
Hoofdstuk 3
Ik gaf hem een geweldige klap in zijn gezicht, “Krijg de pest, rotzak!†schreeuwde ik. Roy vloekte en wreef over zijn knalrode wang. Achter mij hoorde ik Jop die z’n best deed niet in lachen uit te barsten. Alex, die onze discussie had gehoord was naar beneden gekomen en schudde zijn hoofd, “Het is toch niet te geloven. Jullie twee zijn net kleine kinderen.†zei hij, een beetje geïrriteerd. “Hij begon.†mompelde ik en rilde bij de gedachte dat die egoïst me bijna gezoend had.
“Het maakt mij verdorie niet uit wie begon, ik wil dat dit afgelopen is!†brulde Alex en nam een diepe zucht. “Lil, geef de leiding aan Jop en ga naar huis. Roy, ik wil jou spreken op kantoor.†zei hij en liep naar boven. Roy en ik staarde elkaar nog even boos aan, waarna Roy naar boven liep. Ik wachtte tot ik zeker wist dat hij weg was en draaide naar Jop toe, “Gaat het lukken denk je?†vroeg ik. Jop glimlachte en nam mijn ‘te doen’ lijstje van me over, “Geen zorgen, komt goed.†zei hij en liep de winkel in. Ik zuchtte diep en liep naar de lockers, waar ik mijn jas en auto-sleutels pakte en vervolgens naar huis reed. Even weg van die jongen.
Een uurtje of twee later zat ik thuis lekker op de bank met een glaasje wijn en een goed boek. Het was donderdag, dus mijn ouders waren naar hun wekelijkse ‘Bowling-night’ en ik had het rijk voor mij alleen.
Ondanks dat ik echt behoefte had aan het wegzinken in mijn boek, kon ik me totaal niet concentreren. Ik voelde me raar. Onrustig bijna. De hele middag had het idee dat Roy me bijna zoende rillingen gegeven. Ik had voor de zoveelste keer bedacht hoe ik hem morgen het leven zuur ging maken. Maar zo langzamerhand verdwenen de rillingen en haatgevoelens. Hoe langer ik erbij nadacht, hoe stommer ik me eigenlijk voelde. Gegeven, Roy was echt niet te harden met zijn ego, maar hij was wel een ontzettend kanppe jongen. Stom om zo’n zoen van je af te slaan. Letterlijk van je af te slaan.
Ik zuchtte diep en gooide het boek aan de kant. Van lezen kwam nu toch niks meer, en de tv zond ook niks interresants uit. Ik rekte me uit, en keek naar de klok. Het was pas half tien, eigenlijk te vroeg om te gaan slapen, maar ik was zo moe van al de gestres en geërger. Misschien was een lange nachtrust een goeie manier om te ontspannen. Ik liep naar boven, poetste mijn tanden, waste mijn gezicht en deed mijn nachtjapon aan. Al half-slapend kroop ik in bed. Binnen enkele minuten viel ik in een diepe slaap.
Hier is hoofdstuk 4!
Hoofdstuk 4.De volgende morgen was ik weer vroeg in de winkel. Het was half negen en mijn dienst begon eigenlijk pas over een uur. Toch had ik besloten vroeg in de winkel te zijn. Het kantoor van de teamleiders was namelijk een grote puinhoop. Niet raar, aangezien alle teamleiders mannen waren, buiten ik en nog een ander meisje, Mandy.
Ik schudde mijn hoofd afkeurend toen ik eens rondkeek. De drie grote bureau’s, die wij met ons zessen moesten delen, waren bezaaid met papieren, pennen, vuile koffiemokken en oude planningen van 5 jaar geleden. De computerschermen zaten ondet het stof en vieze vinger-vlekken en de tafel waar we altijd vergaderingen hielden was nu een opslagplaats voor lege pizza-dozen en bakjes noodles geworden.
Ik haalde de vuilniszak die ik had meegenomen tevoorschrijn en begon met alles erin te gooien. Het viel me ook toen pas op dat er, tegen het computerscherm aanleundend, een doos belgische bonbons stond met een klein briefje eraan. Ik fronste mijn wenkbrauwen en legde de vuilniszak neer op de grond. Ik liep naar de doos toe en keek even om me heen. “Voor wie zouden die zijn?†dacht ik bij mezelf en trok voorzichtig het briefje ervanaf:
Je had gelijk
ik ben een echte klootzak
Sorry Lil.
X Roy
“Vind je het wat?†klonk een stem achter mij. Ik draaide me om en zag Roy bij de deuropening staan. “Ik..ehh…ik…†Wat raar, ik kwam niet uit mijn woorden. Roy liep naar binnen, “Ik wist niet zeker welke ik moest pakken. Dus ik heb wat rondgevraagd, en ze raadden me allemaal aan om belgische chocolade te halen. Zo’n mooie meid als jij houd daar wel van niet?†zei hij en grijnsde. Ik kon niet anders als teruggrijnzen, “Slimme keus van woorden.†mompelde ik. “Maar je bent nog steeds een eikel.†zei ik er snel achteraan, proberend de kleur op mijn wangen weg te praten. Ik bloosde, waarom bloosde ik in godsnaam?
Roy haalde zijn schouders op, “Weet ik. Maar hey, wel een mooie eikel.†Weer die stomme grijns. “Wat jij wil.†was mijn antwoord. Ik legde de doos bonbons in mijn postvakje en ging weer verder met alle rommel in de vuilniszak te gooien. “Hier, ik zal je even helpen.†zei hij en stapelde alle lege kopjes op een dienblad.
“Is het normaal dat dit zo’n rommelige plaat is?†vroeg hij. Ik knikte, “Altijd al zo geweest. Maarja, dat krijg je als je het kantoor met 3 jongens moet delen. Mandy en ik hebben onze handen eraan vol.†Roy lachtte, “Kan ik mij voorstellen. Geen zorgen, jongen nummer 4 is altijd heel netjes.†zei hij en knipoogde. Weer kreeg ik een kleur op mijn wangen, en ik keek snel weg, hopend dat hij het niet zou zien. “Schiet nou maar op, ik heb nog maar een halfuurtje voordat mijn team hier is en ik moet de planning ook nog maken.†zei ik snel. Dat was raar. Ik was er van het begin volledig van overtuigd dat ik een hekel had aan die knul. Maar opeens voelde ik ook iets anders. Ik beet op mijn onderlip en zuchtte. Als ik maar niet verliefd werd.
