Hoi allemaal,
misschien schrijf ik dit ook meer om mijn verhaal kwijt te kunnen maar ik weet het om eerlijk te zijn echt even niet meer.
Sinds 29 januari 2010 heb ik met mijn vriend en ik ben heel gelukkig met hem. Maar sinds ik voor de 2e keer (afgelopen zomer) op stage in het buitenland ben geweest doet hij een beetje raar.
Toen ik de 1e keer terug kwam, kreeg ik een vet leuk ‘welkom terug’ van hem. Toen ik de 2e keer terug kwam, kwam hij dronken/moe aan en ook nog is te laat. Ik vergaf het hem en liet het er maar bij. Sinds toen deed ‘ie weer heel lief tegen mij en deden we gezellig dingen samen maar opeens was het over. Hij ging gezellig wat doen met vrienden, elk weekend uit etc. (tuurlijk vrienden zijn ook heel belangrijk en daar hoor je mij ook echt niet over klagen!!)
Totdat ik afgelopen kerstvakantie ging werken in Disneyland Parijs. Met oud&nieuw ging hij opeens een sigaar roken voor een ‘eerbetoon’ aan zn vader… (die overigens nog leeft) verder had hij beloofd me op te halen vanaf het station en dan samen naar huis te gaan en dan lekker bankhangen. Maar toen ik eenmaal aankwam op het station waren ook 2 vrienden van hem erbij (ken ze en had er ook geen problemen mee) en ze hadden gedronken. Hier baalde ik gigantisch van, want ik was moe en moest dus nog autorijden. Eenmaal bij hem thuis aangekomen gingen de jongens nog even voetbal kijken en daarna moest ik eerst de jongens nog naar huis brengen en daarna gingen we pas naar mijn huis. (achteraf was mijn vader hier erg boos om) Weer heb ik het laten gaan en maakte ik me er niet druk om.
Maar sinds toen deed hij heel raar. Hij had tentamenweek na de vakantie en dus ging hij elke keer leren en hij ging werken. Ik zie hem amper. Daarna ging hij elk weekend uit, met vrienden naar het Casino om vervolgens uit te gaan in Amsterdam. Maar keer op keer komt hij ’s nachts wel naast me gekropen in bed. Hij wilde niks meer met mij doen. Elke keer vraag ik wat en dan zegt hij: ‘we zien wel’.
Op 29 januari hadden we 2 jaar. Het weekend ervoor had ik gevraagd of hij zin had om met me uit eten te gaan. Als antwoord kreeg ik terug: ‘ehh dat zien we dan wel’. Zijn moeder was een week weg en ik was met hem alleen thuis en zijn zus. Die woensdag tot vrijdag (voor de 29e) was hij naar de Ardennen met school. Z’n zus had ondertussen gezegd dat hij vrijdags misschien mee ging, zaterdags verjaardag had, zondags ook, maandags ging werken, dinsdags naar voetbalwedstrijd ging en woensdag uit eten zou gaan met mij.
Hij had gezegd dat hij misschien wel vrijdagsavond mee wilde naar het Casino met mij. Die vrijdag meldde hij dat hij toch niet mee ging en ben ik dus met me moeder, vriendin van me moeder en schoonzus gegaan.
Die zaterdag kreeg ik dus uiteindelijk van hemzelf te horen dat hij inderdaad een verjaardag had, waar hij eerst niet naar toe wilde gaan en waar hij naartoe zou gaan BOB-en. Uiteindelijk heeft hij dus niet de BOB gespeeld maar heeft hij wel gezopen. Achteraf had hij spijt dat hij heen gegaan was want hij wilde toch wel bij mij zitten. Zondags hadden we samen een verjaardag maar echt veel heb ik hem daar niet gezien. Hij ging alleen maar bij meiden/jongens van zn vrienden groep staan en heb ik met wat andere vrienden staan praten enzo.
Dinsdags ging hij dus inderdaad met een vriend naar een voetbalwedstrijd in Arnhem en sliep hij daar ook. En woensdags ging hij dus uiteten met z’n vriendengroep met wie hij ook een weekend weg was geweest.
En nu ook weer… Nu heeft hij besloten het hele weekend bij ’n vriend in Arnhem te gaan zitten. Gaan ze vanavond stappen en morgen gaan ze waarschijnlijk naar een stay-okay en weer stappen enzo. En zo gaat het eigenlijk keer op keer…
Ik weet het echt even niet meer… Ik heb echt het idee dat hij me meer als object ziet met wie hij kan praten, slapen en bij kan zijn als hij wilt maar niet meer als vriendin met wie hij allemaal leuke dingen doet…
Ik heb er ook over zitten denken om het tegen hem te zeggen, maar hij is nu zo gestressed en zo druk met school en het gaat thuis ook niet goed dat ik het niet ‘durf’..
Sorry dat ik het via deze manier doe, maar ik moet het echt ff kwijt en hopelijk kunnen jullie me wat tips geven want ik ben echt even ten einde raad.
bij vriendinnen kan ik het ook niet kwijt want die wonen of te ver, of ze kicken erop dat het zo slecht gaat, of ik wordt helemaal gek van hun reacties.. pfff…
xxxx
Jullie hebben al een tijdje een relatie lees ik en misschien heeft hij daarom het idee dat hij daarom ook geen energie er meer in hoeft te steken.
Maak hem duidelijk dat het kiezen of delen is. Hij moet of weer netjes zijn tegenover jou (hoe lastig dat ook kan zijn) of hij moet gelijk zeggen dat hij dat niet meer kan/wil en dan maak je het uit (hoe pijnlijk dat ook is). Hij houdt namelijk weinig tot geen rekening met jouw gevoelens en energie en het is gewoon een keer op.
Ik denk dat je je een beetje verwaarsloost voelt. Hoe ik het lees besteed hij de laatste tijd niet meer zoveel aandacht aan je, terwijl hij nog wel van je houdt. Begrijpelijk dat hij het druk heeft met school, maar om dan elk weekend naar een Casino te gaan of zich platzuipen met zijn vrienden … Hij kan daar ook eens nee tegen zeggen en eens even met jou een gezellig avondje plannen?
