Femme logo

Home / Forums / Archief / *Verhaal: Voor mijn leven

*Verhaal: Voor mijn leven

  • aangemaakt
    28 nov 2009
  • laatste reactie
    11 dec 2009
  • 7
    reacties
  • 6
    gebruikers
  • Origineel gepost door loveken
    Meest gepost door yociame
    Laatste bericht van badpussycat
Archief
  • Aanmaker
    Onderwerp

  • loveken
    Bijdrager
    loveken
    Reageer

    “Help! Help ons toch! We kunnen er niet uit!” Gil ik totaal in paniek. De vlammen die om ons heen dansen komen steeds dichtbij.
    “Help!” Gilt ook Sander mijn vriend en bonst zo hard mogelijk met zijn vuisten op de deur. We kunnen geen kant op nu we in zijn gesloten door de dansende vlammen. Het begint steeds heter en heter te worden. Ik begin te hoesten en ademen gaat steeds moeizamer.
    “Hou vol lieverd, we komen er uit,” Zegt Sander die ook begint te hoesten. Het zal vast niet lang duren of de hitte zou ondragelijk worden. Ik hoop dat we gered kunnen worden. Kunnen we maar iemand bereiken die ons zou helpen en de brandweer zal waarschuwen. Ik krijg het steeds benauwder en langzaam val ik steeds vaker weg.
    “Lydia blijf bij me!” Smeekt Sander terwijl ik hem aan kijk. Ik voel zijn hand op mijn wang, ik dwing mezelf dat ik daar op blijf focussen. Misschien zak ik dan niet weg. In de verte horen we sirenes. Ik begin steeds vaker te hoesten en mijn ogen prikken door de rook.
    “Zullen die voor ons zijn?” Vraag ik aan Sander die ook moeite heeft om zijn ogen op te houden.
    “Ja schat, we zijn gered,” Zegt Sander zacht en valt dan weg. Ik zie met half open ogen dat de vlammen erg dichtbij zijn en ik kan mijn ogen ook niet meer open houden. Zelf raak ik net als Sander buiten bewust zijn. We krijgen niet mee dat we op het nippertje worden gered door twee brandweermannen, die op zoek zijn gegaan naar ons. Pas in het ziekenhuis komen we bij.
    “Waar ben ik? Sander?” Vraag ik verward en kijk een verpleegster aan.
    “Stil maar, je bent in het ziekenhuis. Sander heeft er niks van over gehouden, maar jij hebt het erg veel rook en roet binnen gekregen. Daardoor heb je een ingeklapte long gekregen, maar die hebben we kunnen herstellen. Verder ben je twintig procent van je lichaam verbrand, in je gezicht, je benen en klein stukje van je armen,” Begint de verpleegster te vertellen. Haar woorden dringen niet echt tot mij door.
    “Ben ik verbrand?” Hoor ik mezelf verbaasd vragen.

Reageer

Het onderwerp ‘*Verhaal: Voor mijn leven’ is gesloten voor nieuwe reacties.

28 nov 2009
0 / 7
28 nov 2009
11 dec 2009